Με τα τρεχάματα και τις φουρτούνες δεν κατάφερα να πάω στις παρουσιάσεις των βιβλίων του φίλου Νίκου Πιπέρη και της Έρμας Βασιλείου που το ήθελα πολύ.
Ακόμη, ξέχασα να ευχαριστήσω τον φίλο Κυριάκο και την κ. Ντίνα Αμανατίδου για το δώρο τους.
Για τέτοια ασυνέπεια και τέτοιο χάλι μιλάμε. Ελπίζω σύντομα να φτιάξει η κατάσταση και να έλθω στα ίσια μου και στα σωστά μου.
Χωρίς να το σχολιάσω, θα σας μεταφέρω μια μικρή είδηση για τα οικονομικά της πατρίδας μας, της Ελλάδας μας, που δημοσιεύθηκε 80 χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 17 Μαίου 1930, ημέρα Σάββατο: « Οι Ξένοι δια τα Οικονομικά μας. Ο διοικητής της Εκδοτικής Τραπέζης κ. Διομήδης επεσκέφθη σήμερον τον κ. Πρωθυπουργό, προς τον οποίον ανέφερε τας εν Ευρώπη ενέργειας του προς σύναψιν του παραγωγικού δανείου. Ο κ. Διομήδης εβεβαίωσε τον κ. Βενιζέλον, ότι η εντύπωσις του έξω κόσμου δια τα οικονομικά της Ελλάδος είναι απολύτως αγαθή, αναγνωρίζεται δε πανταχού, ότι η Ελλάς συγκαταλέγεται μεταξύ των μάλλον τακτοποιημένων και ευημερούντων οικονομικών κρατών και ότι η συντελεσθείσα απόκατάστασις των προσφύγων είνε η απόδειξις της ζωτικότητας του λαού και της γονιμότητος της χώρας». Έχω την εντύπωση πως οι φίλοι μας Ευρωπαίοι μας δούλευαν από… παλιά.
Πάλι χωρίς να το σχολιάσω θα ρωτήσω, έτσι γενικώς και αορίστως που λένε: Υπογράψαμε 21 συμφωνίες με τους Τούρκους για το…καλό μας που λένε. Ούτε δύο, ούτε μία, αλλά είκοσι μια. Ξεχάσαμε τρεις απλές και ουσιώδεις που θα έπρεπε να αποτελούν αρχική προϋπόθεση για όλες τις άλλες.
1η Κατάργηση του casus belli και να ισχύσουν και για μας τα ισχύοντα παντού ήτοι 12 αντί 6 ή μάλλον 4 μίλια.
2η Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και
3η Αναφορά στους Μουσουλμάνους κατοίκους της Θράκης με το όνομα που τους αρμόζει μια και δεν είναι Τούρκοι.
Στην προηγούμενη έκδοση έγραφα για τη γλώσσα μας, τη γλώσσα που οι λέξεις της, κατά τον Αριστοτέλη, έχουν ψυχή.
Ο Αλέξανδρος ο Μέγας, μοναδικό παράδειγμα κατακτητή, που προσφέροντας την γλώσσα την Ελληνική έκανε τους κατακτημένους να τον αγκαλιάζουν, να τον υμνούν.
«Και την Κοινή Λαλιά ως μέσα στη Βακτριανή την πήγαμε, ως τους Ινδούς» μας λεει ο Καβάφης.
Ένας νεώτερος, από τους πολλούς μεγάλους ποιητές μας, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, μονολογώντας, φωνάζει: «Και αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, δεν ξέρουν γλώσσες, μιλάνε μεταξύ τους με μουσική….»
Κάτι μπορούμε να κάνουμε, έστω και αν πιστεύουμε πως είναι όντως αργά, για τη λαλιά μας και για τη κουλτούρα μας.
Σήμερα πρωί-πρωί ήπιαμε καφέ με τον Μανόλη Κώτη, γιο του καλού μου φίλου του Γιάννη, που έφυγε πριν χρόνια, αφήνοντας πίσω μια όμορφη οικογένεια κι’ ένα κενό.
Η συζήτηση ξεκίνησε από τα χρόνια που πρωτοήλθαμε τότε που τα παιδιά μας τα φώναζαν Wog. Τότε που πολλοί από μας προβληματιζόμαστε, αλλάζαμε τα ονόματά μας, προσπαθούσαμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας βρίσκοντας δικαιολογίες του είδους: «Δε βαριέσαι στην Αυστραλία ζούμε, ας μάθουν τα παιδιά τη γλώσσα και ας προσαρμοστούν στις συνήθειες της χώρας και το περιβάλλον. Στο κάτω-κάτω εδώ θα ζήσουμε»
Και το σκηνικό άλλαζε και ο φόβος μάρανε τη γλώσσα και η σκόνη της οποιασδήποτε ανάγκης, σκέπασε κομμάτια του Πολιτισμού μας.
Μετά έγιναν μερικά θαύματα. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδος, έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης και τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας έριξαν τη γαλανόλευκη στους ώμους τους, φόρεσαν φανέλες με τα ονόματα Ελλήνων ποδοσφαιριστών και φώναζαν με υπερηφάνεια, χωρίς Ελληνικά, για την Ελλάδα και τη δόξα της.
Ύστερα ήλθαν οι Ολυμπιακοί αγώνες και γέμισε η Ελλάδα με Ελληνόπουλα φερμένα από κάθε γωνιά της γης, που διαλαλούσαν την καταγωγή τους με τα σπαστά Ελληνικά τους.
Σήμερα τα παιδιά και οι νέοι των οκτώ, δώδεκα, δεκαοκτώ και βάλε δεν φοβούνται να πουν πως είναι Έλληνες, πως παίζουν σε ελληνική ομάδα και μιλούν λίγα ή και καθόλου ελληνικά.
Υποστηρίζουν την Βίκτορι γιατί τους λείπουν οι ομάδες που τους έλεγαν οι πατεράδες τους και που τους πήγαιναν, νήπια ακόμη, τους λείπει η Ελλάς Μελβούρνης και ο Αλέξανδρος.
Τους λείπει ένας μεγάλος χώρος, αθλητικός χώρος πολλαπλών αθλημάτων, μια αίθουσα να συγκεντρωθούν, μια βιβλιοθήκη με επιλεγμένα βιβλία, Ελληνικά και Αγγλικά, που θα μιλούν για την Ελλάδα.
Κύριοι ηγέτες της παροικίας μας, Ηγέτες αφανείς και εμφανείς. Ηγέτες οργανισμών, συλλόγων, κοινοτήτων, ηγέτες επίσημοι και ανεπίσημοι κάντε κάτι.
Ηγέτες της Παροικίας, νέοι. Ηγέτες των τριάντα, των σαράντα και πενήντα χρόνων θυμηθείτε τι σας έλειψε, τι ζητούσατε.
Αναλογιστείτε τι υποσχεθήκατε όταν αναρριχηθήκατε, όταν τοποθετηθήκατε ελλείψει καλυτέρου ή όταν σας εξέλεξαν για την ηγετική θέση που βρίσκεστε.
Τι τάξατε στον Πολιτισμό και τι υποσχεθήκατε στη γλώσσα; Τα παιδιά και οι νέοι Ελληνικής καταγωγής είναι έτοιμα να δεχτούν κάθε τι Ελληνικό. Διψούν όπως το στεγνό χώμα για βροχή, για δροσιά. Βιαστείτε.
