Ενώ οι μεγαλύτερες αυστραλιανές επιχειρήσεις ρουχισμού έχουν κλείσει τα εργοστάσιά τους στην Αυστραλία, και μετέφεραν τις μονάδες παραγωγής στην Κίνα ένας δραστήριος Πόντιος, της Μελβούρνης, όχι μόνο άντεξε στον ανταγωνισμό των κινέζικων ειδών ρουχισμού, που κατακλύζουν την αυστραλιανή αγορά, αλλά και εξάγει τα δικά του προϊόντα στην μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα του κόσμου!
Πρόκειται για τον Τάσο Τσεπραϊλίδη η ζωή του οποίου παρουσιάστηκε σε μια εκδήλωση, που έγινε την περασμένη Κυριακή στην Ποντιακή Κοινότητα για να εορταστεί η 50η επέτειο του γάμου του με την σύντροφό του Μαρία.
Ήταν μια ξεχωριστή γιορτή, παρουσία εκατοντάδων ομογενών, όπου δεν γιορτάστηκε μόνο η σημαντική επέτειος αλλά η έως τώρα πορεία του πετυχημένου ζευγαριού.
Μια γιορτή, που παρουσίασε ο Σάκης Ζαφειρόπουλος και στην οποία έλαβαν μέρος πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Στέφανος Ελευθεριάδης από τον οργανισμό Cultural Infusion του Παναγιώτη Μουσαφεριάδη, η ορχήστρα του Θ. Παπαδόπουλου, το χορευτικό συγκρότημα «Πήγασος», ο Μπ. Αναστασιάδης με την κόρη του στη ποντιακή λύρα και το χορευτικό συγκρότημα της Ποντιακής Κοινότητας.
Συμμετείχαν ακόμα ο Ρώσος Σέργκεϊ Γολόβκο, αριστοτέχνης ειδικού ξυλόφωνου και η Ρωμάνα Γκίμανς, τσιγγάνα βιολίστα με το τρίο της.
Απήγγειλαν ποιήματα η Ντίνα Αμανατίδου και τα εγγόνια του ζεύγους, Αναστασία και Νίκος Ζαφειρόπουλος, ενώ μίλησαν ο πρόεδρος της Ποντιακής Κοινότητας Αποστόλης Αλεξιάδης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Στέφανος Κωνσταντινίδης και ο Κυριάκος Αμανατίδης.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι από την ομιλία του κ. Αμανατίδη:
«Η επέτειος 50 χρόνων συζυγικής ζωής αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή κάθε ζευγαριού. Όταν κατά την χρονική αυτή περίοδο το ζευγάρι πήρε το δρόμο της ξενιτιάς με δύο μικρά παιδιά, αγωνίστηκε να ορθοποδήσει στο άγνωστο τότε κοινωνικό περιβάλλον, και μέσα σε λίγα χρόνια κατόρθωσε να ιδρύσει μια αξιόλογη βιομηχανική μονάδα στον πολύ ανταγωνιστικό χώρο της υφαντουργίας, και παράλληλα να αναπτύξει μια αξιόλογη φιλανθρωπική δραστηριότητα, και να προβεί στην εκτέλεση σημαντικών έργων υποδομής στο χωριό του, τότε η επέτειος των 50 χρόνων δεν αποτελεί μόνο γεγονός για εορτασμό σε κλειστό οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και αφορμή για μια γενική αποτίμηση της εν γένει προσφοράς του.
Αυτήν την προσφορά του ζεύγους Τάσου και Μαρίας Τσεπραϊλίδη είμαστε εδώ να εορτάσουμε, και να αναγνωρίσουμε.
Στην περίπτωση του Τάσου και της Μαρίας οι ποικιλότροπες πράξεις προσφοράς τους χαρακτηρίζονται από έμπρακτη χριστιανική πίστη και ηθική, γνήσια φιλάνθρωπα αισθήματα και ανιδιοτελή φιλοπατρία. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την ιδιαίτερη ευαισθησία τους που εκπηγάζει από την ποντιακή καταγωγή τους, και που εκδηλώνεται με διάφορες πράξεις συμπαράστασης στα ποντιακά σωματεία.
Το 1964 το νεαρό τότε ζευγάρι Τάσος και Μαρία Τσεπραϊλίδη, με τα δύο μικρά παιδιά του, την Δέσποινα και την Ερμιόνη, πήρε την μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει την πορεία που είχαν πάρει πριν από χρόνια χιλιάδες συμπατριώτες τους προς την Αυστραλία.
Από το ορεινό χωριουδάκι Κτενά της Κοζάνης, 25 σπίτια όλα κι όλα, σε υψόμετρο 1200 μέτρα, η οικογένεια Τσεπραϊλίδη βρέθηκε ξαφνικά στην πολυάνθρωπη και παραθαλάσσια Μελβούρνη, όπου γεννήθηκε το τρίτο τους παιδί, ο Κώστας.
Τα πρώτα χρόνια ο Τάσος, όπως όλοι οι συμπατριώτες του, δούλεψε σκληρά σε εργοστάσια, συχνά σε δουλειές με βραδινές βάρδιες. Εκεί που διέφερε από τους περισσότερους ήταν η αποφασιστικότητά του να δημιουργήσει μια δουλειά δική του, έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Έτσι ξεκίνησε, στις ελεύθερες ώρες, τη βιοτεχνία ρουχισμού στο σπίτι του, με τη βοήθεια της Μαρίας. Σταθμός σε αυτήν του την ενασχόληση υπήρξε το 1971, όταν έπιασε δουλειά σε υφαντουργείο στο Johnston Street, Fitzroy. Η εργατικότητά του Τάσου, και η έμφυτη ικανότητα του να μαθαίνει σε μικρό χρονικό διάστημα, όχι μόνο τον χειρισμό των μηχανημάτων, αλλά και την επιδιόρθωσή τους, καθώς και οι επικοινωνιακές του δεξιότητες, εκτιμήθηκαν από τους εργοδότες του, οι οποίοι τον κατέστησαν υπεύθυνο παραγωγής.
Το 1981 έγινε και το ακόλουθο ασυνήθιστο στις σχέσεις μεταξύ εργοδότη και εργάτη. Οι ιδιοκτήτες του υφαντουργείου, προφανώς διαπιστώνοντας πως ο Τάσος θα μπορούσε γρήγορα να αρχίσει δική του ανταγωνιστική επιχείρηση, του επέτρεψαν να δημιουργήσει μέσα στο δικό τους εργοστάσιο, μια δική του μονάδα, στην οποία έδωσε την επωνυμία του χωριού του Κτενά.
Οποιοσδήποτε άλλος θα έμενε υπερευχαριστημένος με αυτήν την εξέλιξη πραγμάτων, και θα συνέχιζε να εργάζεται με την διπλή ιδιότητα του εργάτη και επιχειρηματία. Ο Τάσος όμως είχε την αυτοπεποίθηση, αλλά ένιωθε και επιτακτική την εσωτερική παρότρυνση να μην αρκείται σε ημίμετρα, αλλά να παίρνει στα χέρια του την τύχη του, αντί να γίνεται ο ίδιος υποχείριό της.
Λίγα χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα το 1987, ο Τάσος αγόρασε ολόκληρο το εργοστάσιο, καθιστώντας το υφαντουργείο Ktena Knitting Mills μια αξιόλογη επιχείρηση, με εξειδίκευση στην παραγωγή μάλλινων εσώρουχων.
Γρήγορα οι εγκαταστάσεις στο εργοστάσιο του Johnson Street αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, και η επιχείρηση μεταφέρθηκε σε ένα ιδιόκτητο, σύγχρονο εργοστάσιο στο 303 Napier St., Fitzroy, εξοπλισμένο με μηχανήματα της τελευταίας τεχνολογίας.
Πριν από δύο χρόνια που επισκέφθηκα το εργοστάσιο, έμεινα κατάπληκτος όταν είδα τον Τάσο να επιδιορθώνει ένα από τα μηχανήματα. Πρόκειται για ηλεκτρονικά μηχανήματα, η επισκευή των οποίων απαιτεί γνώσεις εξειδικευμένου μηχανικού. Και διερωτήθηκα σε ποια τεχνολογική σχολή του χωριού Κτενά, με τα 25 σπίτια, είχε σπουδάσει ο Τάσος Τσεπραϊλίδης, πριν έρθει στην Αυστραλία…
Εκτός από την μεγάλη ζήτηση που έχουν στην Αυστραλία, τα προϊόντα της επιχείρησης του Τάσου και της Μαρίας εξάγονται σε πάνω από 20 χώρες, μεταξύ των οποίων είναι και η Κίνα.
Στην εποχή μας, που οι μεγαλύτερες αυστραλιανές επιχειρήσεις ρουχισμού έχουν κλείσει τα εργοστάσιά τους στην Αυστραλία, και μετέφεραν τις μονάδες παραγωγής στην Κίνα, ο δραστήριος αυτός Πόντιος, όχι μόνο άντεξε στον ανταγωνισμό των κινέζικων ειδών ρουχισμού, που κατακλύζουν την αγορά της Αυστραλίας, αλλά και εξάγει τα δικά του προϊόντα στην μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα του κόσμου!
Δίκαια, λοιπόν, το 2002 το υφαντουργείο Ktena Knitting Mills απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Ethnic Business Awards που διοργανώνει ετησίως η National Australia Bank.
Σίγουρα η αυτοπεποίθηση, η εργατικότητα, και η έμφυτη ευφυΐα του Τάσου υπήρξαν βασικοί παράγοντες για τα επιτεύγματά του στον επιχειρηματικό τομέα.
Βασικοί παράγοντες ναι, όχι όμως οι μόνοι. Ο Τάσος ευτύχησε να έχει άξια συνεργάτιδα την σύζυγό του Μαρία, η οποία εκτός από στοργική μητέρα, και τρυφερή γιαγιά, βρίσκεται στο πλευρό του συζύγου της, ακούραστη, με κατανόηση, αλλά και κρίση, βοηθός, αλλά και συμβουλάτορας.
Σημαντικός συντελεστής στην επιτυχία της επιχείρησης για χρόνια τώρα είναι και ο γιος του ζεύγους, Κώστας, ο οποίος με τις εξειδικευμένες γνώσεις του ως λογιστής, από τη θέση του Γενικού Διευθυντή εξασφαλίζει την βιωσιμότητα και συνέχεια της επιχείρησης στο άκρως ανταγωνιστικό κλίμα της εποχής μας.
Η πρωτότοκη κόρη του ζεύγους, Δέσποινα, συμβάλλει σημαντικά στην διοίκηση της επιχείρησης, ενώ η αδελφή της Ερμιόνη έχει ακολουθήσει την δική της επαγγελματική καριέρα.
Ο Βασίλης Παντελίδης, ανεψιός του Τάσου και της Μαρίας, χειρίζεται με ιδιαίτερη επιτυχία τις εξαγωγές των προϊόντων της επιχείρησης, που αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των εμπορικών δραστηριοτήτων της.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή των δραστηριοτήτων τους, εξίσου σημαντική με τα επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα, και στενά συνδεδεμένη με αυτά, η οποία πηγάζει από την βαθιά τους πίστη, και τα ανθρωπιστικά τους αισθήματα.
Βαθιά ριζωμένη στην ψυχή τους είναι η πεποίθηση πως την επαγγελματική τους επιτυχία δεν την οφείλουν μόνο στην σκληρή τους δουλειά, αλλά και στην εξ άνωθεν βοήθεια.
Ως εκ τούτου, αισθάνονται επιτακτική την ανάγκη να συμπαρασταθούν, στο μέτρο του δυνατού, τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους τους, είτε συμπατριώτες τους είναι αυτοί, είτε πολίτες άλλων εθνοτήτων.
Συνεχές, και σημαντικών διαστάσεων, είναι το ανθρωπιστικό έργο του Τάσου και της Μαρίας. Ενδεικτικά, θα αναφερθώ σε λίγα παραδείγματα.
Μετά τους βομβαρδισμούς πόλεων της Σερβίας από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ το 1999, η επιχείρηση Ktena Knitting Mills έστειλε ρουχισμό στο Πατριαρχείο της Σερβίας αξίας 30.000 δολαρίων. Λίγο αργότερα βοήθησαν τα θύματα του πολέμου στη Βοσνία με την αποστολή ρουχισμού.
Μετά τον σεισμό που έπληξε την Αττική το 1999 έστειλαν 4000 μάλλινες φανέλες Thermo fleece.
Και τα εθνικά μας ζητήματα δεν άφησαν αδιάφορους τον Τάσο και την Μαρία. Το 1992, στην μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας στην Μελβούρνη για τις προκλήσεις των Σκοπίων έθεσαν στη διάθεση της οργανωτικής επιτροπής 8000 φανελάκια με το αστέρι της Βεργίνας και τη μορφή του Μεγάλου Αλέξανδρου.
Ο Τάσος και η Μαρία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως ευεργέτες του χωριού της. Μικρό καθώς ήταν, και σε περιοχή χωρίς οικονομικές προοπτικές, το χωριό είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του, κάποιοι από τους οποίους πήγαιναν πίσω για τις διακοπές του καλοκαιριού.
Ως εκ τούτου, η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου είχε σχεδόν καταρρεύσει, και οι κοινόχρηστοι χώροι δεν ήταν πλέον χρησιμοποιήσιμοι.
Με δικά τους έξοδα, ο Τάσος και η Μαρία φρόντισαν για την αναστήλωση της εκκλησίας και το χτίσιμο καμπαναριού, για την ύδρευση και για τον εξηλεκτρισμό του χωριού, και τον εξωραϊσμό των κοινόχρηστων χώρων. Αποτέλεσμα αυτών των έργων ήταν το ξαναζωντάνεμα του χωριού στις μεγάλες γιορτές και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Σήμερα ο Τάσος και η Μαρία, περιστοιχισμένοι από τα παιδιά τους με τις οικογένειές τους, και από πολλούς φίλους και συνεργάτες τους, έχουν την μεγάλη χαρά να γιορτάσουν την επέτειο των πενήντα χρόνων συζυγικής ζωής, 46 από τα οποία τα έχουν ζήσει στην Μελβούρνη.
Δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ο Τάσος και η Μαρία Τσεπραϊλίδη απέδειξαν έμπρακτα την βαθιά θρησκευτική τους πίστη, με την μακρόχρονη και αξιόλογη κοινωνική και ανθρωπιστική τους δραστηριότητα, έκαναν πράξη το όνειρό τους για την αναστύλωση της Εκκλησίας του χωριού τους Κτενά, και τον εξωραϊσμό του, και συνέβαλαν ενεργά στην προαγωγή των εθνικών μας θεμάτων, ο επετειακός εορτασμός δεν περιορίζεται μόνο στους κόλπους του οικογενειακού τους κύκλου, αλλά παίρνει και ευρύτερο χαρακτήρα».