«Το κόμμα στην κυβέρνηση και ο λαός στην εξουσία». Σας θυμίζει τίποτα το σλόγκαν; Να σας βοηθήσω. Ήταν το προεκλογικό σλόγκαν του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, που στόχευε να πείσει τον ελληνικό λαό ότι αυτός θα κυβερνούσε όταν το ΠΑΣΟΚ θα γινόταν κυβέρνηση.
Να μην δώσουμε συνέχεια, διότι είναι γνωστό τοις πάσι ποιος κυβέρνησε την Ελλάδα επί των ημερών του Ανδρέα.

 Θυμήθηκα το σλόγκαν ακούγοντας τις προθέσεις της νεοεκλεγείσας πρώτης πρωθυπουργού της Αυστραλίας, Τζούλια Γκίλαρντ, να αποκαταστήσει τον αυστραλιανό λαό στην εξουσία. Να δώσει στον αυστραλιανό λαό την εξουσία  που του εξασφαλίζει το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.

 Χα, χα. Εξουσία στο λαό; Θαρρείς και η κ. Γκίλαρντ ή οι άλλοι Εργατικοί πρωθυπουργοί της χώρας είχαν ή θα έχουν τη δυνατότητα να εγγυηθούν την πρόσβαση του λαού στην εξουσία, όσο το κόμμα ελέγχεται από αδίστακτους παραταξιακούς ηγέτες. 

Δεν είχαν, ούτε πρόκειται να αποκτήσουν τέτοια δυνατότητα οι Εργατικοί πρωθυπουργοί της Αυστραλίας, διότι η εκλογή τους και η παραμονή τους στην αρχηγία του κόμματός τους και την πρωθυπουργία της χώρας εξαρτάται απόλυτα από τις φιλοδοξίες των ηγετών των παρατάξεων.

Το Εργατικό Κόμμα είναι πολιτικό κόμμα με εσωτερικές διαδικασίες που καταργούν τη δημοκρατία και ακυρώνουν την ψήφο του λαού. Ακυρώνουν την εξουσία του λαού. Γι’ αυτό είναι οξύμωρη οποιαδήποτε διαβεβαίωση, ότι ο λαός θα έχει εξουσία, θα έχει παρεμβατική δύναμη, βαρύνοντα λόγο στο σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικής από την Εργατική κυβέρνηση Γκίλαρντ.

Το Εργατικό Κόμμα είναι πολιτικό κόμμα με ευρεία λαϊκή βάση, αλλά διαφεντεύεται από παραταξιακές ολιγαρχίες με δυνατότητες να αναγορεύουν αυτοκράτορες και να τους καθαιρούν, οσάκις αρνούνται να τιμήσουν υποσχέσεις τους στις παρατάξεις. Αλλοίμονο στον αρχηγό του κόμματος ή τον πρωθυπουργό, που θα τολμήσει αθετήσει υπόσχεση σε παραταξιακό ταγό ή θα παραμερίσει παραταξιακό «αστέρι». Τον τρώει το σκοτάδι. Τον δαγκώνει θανατηφόρα η παραταξιακή μαϊμού. Δεν έχει σημασία, αν ο ηγέτης-στόχος παράταξης ή παρατάξεων είναι καλός ή κακός. Χαρισματικός ή μη. Μαχητικός ή πλαδαρός. Απολυταρχικός ή δημοκρατικός. Αλαζών ή ταπεινός. Προσιτός ή απρόσιτος. Σημασία έχει να τηρεί τις υποσχέσεις του.

Τη στραγγαλιστική δύναμη των παρατάξεων είχε καταγγείλει η κ. Γκίλαρντ σε συνέντευξή της στο πρόγραμμα «The 7,30 Report» του ABC (Μάρτιος 2006).
«Πριν πείσεις τον αυστραλιανό λαό για τη δυνατότητά σου να κυβερνήσεις τη χώρα, πρέπει να τον πείσεις για τη δυνατότητά σου να λειτουργήσεις το κόμμα σου. Και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να απελευθερώσουμε το κόμμα μας από τις παρατάξεις. Είναι καιρός να σταματήσουμε να μασάμε τα λόγια μας και να ομολογήσουμε, ότι οι παρατάξεις στο Εργατικό Κόμμα είναι ανεξέλεγκτες και καταστροφικές. Στην πραγματικότητα, δεν μιλάμε πλέον για παρατάξεις, μιλάμε για διαμελισμό. Μιλάμε για ένα κόμμα στο οποίο κάθε μέλος με μία χούφτα ψήφους, που τις εξασφαλίζει με αθέμιτους τρόπους, πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να ζητά ανταλλάγματα από το κόμμα», είχε καταγγείλει η κ. Γκίλαρντ προ τεσσάρων ετών.

Δυστυχώς, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει στο Εργατικό Κόμμα, από τότε. Διόρθωση, έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, αν κρίνουμε από τις καταγγελίες για μαζικές εγγραφές μελών που ανταλλάσσονται με ρουσφέτια από το κόμμα.

Αλλά, ας μην πάμε τόσο πίσω. Η «αδικημένη» δεξιά παράταξη μαχαίρωσε, προχθές, πισώπλατα τον Κέβιν Ραντ επειδή αρνιόταν να «αξιοποιήσει» στελέχη της. Βλέπετε, ο Ραντ δεν ανήκει σε καμία παράταξη, είναι «αδέσμευτος» παραταξιακά, και δεν έκρινε απαραίτητη, για την επιβίωσή του, τη συμμόρφωση προς τις εντολές των παραταξιακών ταγών. Είχε δημιουργήσει τη δική του ομάδα η οποία αποφάσιζε και διέτασσε.

Μετά την πολιτική δολοφονία του Κέβιν Ραντ, πρωτοφανή στην πολιτική ιστορία της Αυστραλίας, η κ. Γκίλαρντ θα θελήσει να «απελευθερώσει» το Εργατικό Κόμμα από τις παρατάξεις, ώστε να πείσει το λαό ότι μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα; Σαφώς, όχι. Η κάθαρση του κόμματος από τις ζημιογόνες παρατάξεις δεν είναι στις προτεραιότητές της, αν και θα την ενίσχυσε πολιτικά η δημόσια καταδίκη των παρατάξεων και η αποστασιοποίηση από αυτές, για να αντικρούσει, συν τοις άλλοις, και τον ισχυρισμό της αντιπολίτευσης ότι είναι «όμηρος» των παρατάξεων.

Και δεν μπορεί να είναι στις προτεραιότητές της, διότι ανέλαβε βαρύ φορτίο. Παραμονές των εκλογών η κ. Γκίλαρντ καλείται:
Να κυβερνήσει αποτελεσματικά τη χώρα μέχρι τις εκλογές.
Να πείσει τον αυστραλιανό λαό ότι είναι ικανή, αξιόπιστη πρωθυπουργός.
Να υπερασπίσει την πολιτική της κυβέρνησης Ραντ, με έμφαση στις πολιτικές που ενέπιπταν στις αρμοδιότητές της ως υπουργού Παιδείας και Εργασίας.
Να διορθώσει τα λάθη της κυβέρνησης Ραντ
Να σχεδιάσει δική της πολιτική και να την προβάλλει αποδοτικά.
Να πείσει για την αυτονομία της.
Να διαμορφώσει και να κρατήσει ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, μετά τους κλυδωνισμούς που προκάλεσε ο εξοστρακισμός του Κέβιν Ραντ.

Θα τα καταφέρει; Όσοι τη γνωρίζουν καλά απαντούν, «ναι» θα καταφέρει η κ. Γκίλαρντ να επαναφέρει στο κόμμα τους ψηφοφόρους που αυτομόλησαν στους «Πράσινους» και να προσελκύσει περισσότερους, αλλά κυρίως να μεταθέσει την προσοχή του λαού από την κυβέρνηση στην αντιπολίτευση.

Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών έδειξαν, ότι το μείζον πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν ήταν η πολιτική της. Ήταν ο απολυταρχισμός του κ. Ραντ, η αδυναμία του να επικοινωνήσει με το λαό, η άρνησή του να συνεργαστεί με τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του. Ο κ. Ραντ δεν υπάρχει πλέον. Η απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία αντιστρέφει τους όρους. Αφοπλίζει την αντιπολίτευση.

Αν η πορεία της κυβέρνησης Γκίλαρντ μέχρι τις εκλογές είναι ομαλή οι επιτελικοί του Συνασπισμού θα χάσουν τον ύπνο τους διότι, όπως διαδίδεται, δεν πίστευαν σε αντικατάσταση του Ραντ κοντά στις εκλογές και δεν έχουν συγκροτημένη στρατηγική αντιμετώπισης της κ. Γκίλαρντ.

Αν η κ. Γκίλαρντ δικαιώσει τις προσδοκίες των υποστηρικτών της, δηλαδή μηδενίσει τον Τόνι Άμποτ – κατά πολλούς βασική αιτία της πτώσης του Κέβιν Ραντ – η επιτυχία της δεν θα είναι δικαίωση των ανατροπέων του Ραντ;
Σαφώς, όχι. Διότι το βασικό κίνητρο των παραταξιακών ηγετών δεν είναι η παραμονή του κόμματος στην εξουσία. Είναι η νομή της εξουσίας.
Να συγχαρούμε την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Αυστραλίας και να ευχηθούμε να είναι επιτυχής για το καλό της χώρας και του λαού.