Καλή αρχή. Το σύνθημα για την έναρξη της εκλογικής εκστρατείας, ανεπίσημα μεν, εντυπωσιακά δε, το έδωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τόνι Άμποτ – αναδεικνύοντας την Αχίλλειο Πτέρνα των Εργατικών – με $1.5 δις για την ψυχική υγεία, στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Εκμεταλλευόμενος την αγανάκτηση των πολιτών για την αδράνεια της κυβέρνησης στον χώρο της ψυχικής υγείας, ο αρχηγός των Λίμπεραλ προσφέρει συγκεκριμένο σχέδιο που κερδίζει ενθουσιώδεις υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές.
Υπόσχεται να διαθέσει $440 εκατ. για την ίδρυση 20 νέων κέντρων προληπτικής ψυχασθένειας.
Να δημιουργήσει 800 νέες κλίνες για σοβαρής και μέτριας έντασης ψυχασθενείς, κόστους $832 εκατ.
Να τριπλασιάσει τον αριθμό των κέντρων ψυχικής υγείας των νέων από 30 σε 90, δαπανώντας $225 εκατ.
Για την υλοποίηση του σχεδίου αυτού ο Συνασπισμός θα «πελεκίσει» το σχέδιο της κυβέρνησης Γκίλλαρντ που προβλέπει την συγκρότηση ηλεκτρονικών αρχείων υγείας, ενώ θα μειώσει την ‘ασφυκτική γραφειοκρατία’ της κυβέρνησης Ραντ.
ΚΑΛΟ ΜΕΝ ΑΛΛΑ…
Η υπουργός Υγείας, Νίκολα Ράξον, αντέδρασε πάραυτα στην ανακοίνωση του σχεδίου, δηλώνοντας ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης «σίγουρα βρήκε έναν τομέα, όπως η ψυχική υγεία που απαιτεί μέτρα», το ποσόν, όμως, του $1.5 δις που υπόσχεται, θα το περικόψει από άλλους τομείς της υγείας, τονίζοντας ότι «πρόκειται για έναν τρελό τρόπο χρηματοδότησης ενός σχεδίου το οποίο, κατά τα άλλα, είναι πραγματικά αξιόλογο».
Την επιλογή λέξεων για τον χαρακτηρισμό του σχεδίου Άμποτ, επέκρινε ο σκιώδης υπουργός Υγείας, Πίτερ Ντάτον, λέγοντας ότι «πρόκειται για μια άστοχη επιλογή χαρακτηρισμού. Τι θα μπορούσε, όμως, κανείς να περιμένει από μια υπουργό η οποία είναι τρομοκρατημένη και εντελώς έξω από τα νερά της».
Η Ρόξον δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα εξετάσει προτάσεις εμπειρογνωμόνων επί του θέματος, οι οποίοι επί μήνες τώρα διεξάγουν εκστρατείες για την ψυχική υγεία. Αρνήθηκε, εντούτοις, να δεσμευτεί με το αν θα γίνουν περαιτέρω ανακοινώσεις από μέρους της κυβέρνησης πριν τις επερχόμενες εκλογές.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο ιατρικός κόσμος δέχτηκε με ενθουσιασμό την υπόσχεση του Τόνι Άμποτ για μεγαλύτερα κονδύλια στο χώρο της ψυχικής υγείας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή ορισμένοι συμφώνησαν με την υπουργό Υγείας, ασκώντας κριτική στον τρόπο χρηματοδότησης που απαιτεί την κατάργηση άλλων προγραμμάτων.
Η υπουργός Υγείας δήλωσε ότι «η κυβέρνηση δεν διαφωνεί στο ότι απαιτείται να γίνουν περισσότερα στον τομέα ψυχικής υγείας, μόνο όμως σ’ έναν κόσμο τέλεια πλασμένο μπορούν να γίνουν όλα αυτόματα».
«Πνοή καθαρού αέρα», χαρακτήρισε το προτεινόμενο σχέδιο του Τόνι Άμποτ, ο καθηγητής Τζον Μεντόζα, πρόεδρος της Κυβερνητικής Συμβουλευτικής Επιτροπής Ψυχικής Υγείας, ο οποίος παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ελλιπή χρηματοδότηση και αδράνεια εκ μέρους της κυβέρνησης.
ΟΙ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Ανησυχητικό είναι το ποσοστό των ομογενών πρώτης και δεύτερης γενιάς που πάσχουν από ψυχασθένειες, σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό της Αυστραλο-Ελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας, Πόπη Χερν: «Κρίνοντας από τις περιπτώσεις που πέφτουν στην αντίληψή μας, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μετά εκείνο της φροντίδας υπερηλίκων. Οι περισσότεροι που έρχονται να ζητήσουν βοήθεια, έχουν κάποια μορφή ψυχασθένειας. Τα αίτια είναι πολλά, τα κυριότερα, όμως, έχουν τις ρίζες τους στα προβλήματα που αντιμετώπισαν άτομα της πρώτης γενιάς όταν μετανάστευσαν στην Αυστραλία. Ο γρήγορος γάμος με άτομα τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν γνώριζαν ούτε από φωτογραφία, οι δυσκολίες στο χώρο εργασίας, οι τραυματισμοί για τους οποίους συχνά δε μιλούσαν από φόβο μη χάσουν τη δουλειά τους, ‘βγαίνουν’ σήμερα και συχνά εκδηλώνονται σε μορφή ψυχοσωματικών προβλημάτων».
Η ίδια θα πει ότι «οι γυναίκες έρχονται να ζητήσουν βοήθεια ευκολότερα από τους άντρες. Οι δεύτεροι πιστεύουν ότι χάνουν τον ανδρισμό τους όταν μιλούν για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και που δεν επηρεάζει μόνο τη δική τους ζωή, αλλά ολόκληρης της οικογένειας. Χρειάζονται μεγάλη ενθάρρυνση για να το κάνουν και η ειρωνεία είναι ότι η σύντροφός τους στην οποία συχνά ξεσπάνε το θυμό τους, είναι εκείνη που με τον δικό της τρόπο, τους πείθει να ζητήσουν βοήθεια στο πρόβλημά τους».
Η ψυχολόγος, Ελένη Καλαμπούκα, θα πει ότι «όσο αυξάνονται τα διαζύγια, τόσο περισσότερο διογκώνεται ο αριθμός των ομογενών πρώτης και δεύτερης γενιάς που προσβάλλονται από ψυχασθένειες: «Το γεγονός ότι πολλοί της πρώτης γενιάς δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στο ευρύτερο αυστραλιανό περιβάλλον, σ’ όλη τους τη ζωή, έχει ως αποτέλεσμα σήμερα να νοιώθουν περιθωριοποιημένοι.
Με το γάμο των παιδιών τους πολλοί υφίστανται όλες τις συνέπειες, από τα καθημερινά προβλήματα, μέχρι και αυτό του διαζυγίου. Το γεγονός ότι ένας στους δύο γάμους σήμερα διαλύεται, δημιουργεί τρομερά προβλήματα και στους παππούδες και τις γιαγιάδες που ξαφνικά ενδέχεται να μην μπορούν να δουν τα εγγόνια τους.
Οι δικαστικοί αγώνες για την επιμέλεια και τα δικαιώματα κηδεμονίας των παιδιών, έχουν άμεση επίδραση και σε κείνους που από τη μια μέρα στην άλλη ‘τιμωρούνται’ με το να μην έχουν επαφή με τα εγγόνια τους».