ΕΧΟΥΜΕ πράγμα σήμερα, αλλά λέω να αρχίσω από το… ποδόσφαιρο, τη «δύναμη» του οποίου έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται και η Αριστερά, που μέχρι πρόσφατα το σνόμπαρε, γιατί το θεωρούσε «όπιο του λαού».
ΚΑΙ αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ήταν θέμα χρόνου μέχρι να αντιληφθεί τη δύναμη της «στρογγυλής θεάς» και η ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, η οποία και έχει ρίζες στη μεταμοντέρνα (ροζ) Αριστερά.
Η διευκρίνηση του κ. Κατσάκη, στα όσα έγραψα την περασμένη βδομάδα, για τα εισιτήρια που στάλθηκαν (δωρεάν!) στα μέλη της Κοινότητας Μελβούρνης, να παρακολουθήσουν τον αγώνα μεταξύ Ελλάς και Μ. Αλεξάνδρου, δεν αλλάζουν την ουσία της… πρωτοβουλίας.
ΓΙΑ χάρη της ιστορίας, να θυμίσω στους ενδιαφερόμενους, ότι 40 χρόνια πριν την Αριστερά, τη «δύναμη» του ποδοσφαίρου είχε ανακαλύψει και η χούντα των συνταγματαρχών, η οποία και αντέγραψε τον φασίστα Φράνκο.
ΜΙΛΑΜΕ, δηλαδή, για μια πολύ παλιά συνταγή, που ο Μέγας Αλέξανδρος (ως μαϊντανός) είχε και πάλι παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο (με λεφτά της χούντας!) για την αντιμετώπιση του «Μακεδονικού» ζητήματος! Τα αποτελέσματα της «ποδοσφαιρικής» αντιμετώπισης του προβλήματος είναι πια γνωστά σε όλους μας.
ΜΕΤΑ τον Φράνκο, τη χούντα και τους δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής, τη μαγική «δύναμη» του ποδοσφαίρου αντιλήφθηκαν οι ματαιόδοξοι νεόπλουτοι (από τη μια, μέχρι την άλλη άκρη του πλανήτη) καθώς επίσης και όσοι ασχολούνται με την πολιτική ή οργανώσεις ευρύτερου κοινωνικού χαρακτήρα, όπως είναι η Κοινότητα.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ, δηλαδή, όλοι ότι οι φίλαθλοι είναι η πιο δυναμική και εύπλαστη μάζα, που στα χέρια των καπάτσων μπορεί να κάνει θαύματα.
ΜΙΛΑΜΕ για άτομα αφοσιωμένα (και φανατισμένα) που, από τη μια, παραληρούν (και κλαίνε) για την κατάκτηση ενός τροπαίου ή την απόκτηση ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή και, από την άλλη, μπορούν να κάψουν μια πόλη, σε περίπτωση που «αδικηθεί» η ομάδα τους.
ΜΕ το πιο πάνω ενδιαφέρον θέμα καταπιάνεται ο Καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν, στο βιβλίο του με τίτλο «Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού».
Ο Μονταλμπάν, υποστηρίζει ότι το ποδόσφαιρο απώλεσε σταδιακά την αρχική του ουσία και προοπτική ως λαϊκό άθλημα και απέβη «θρησκεία για ένα μεγάλο μέρος του πολυεθνικού καπιταλισμού».
ΟΠΩΣ σημειώνει στο βιβλίο του – το οποίο και συστήνω ανεπιφύλακτα στη κοινοτική (και όχι μόνο) ηγεσία – «το πρόβλημα της ανεργίας σήμερα δεν θα προκαλούσε την κατάληψη της Βαστίλης, ενώ αντίθετα, η αδικία κατά μιας ομάδας θα προξενούσε την κατάληψή της».
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ας παραμείνουμε για λίγο ακόμα στο ίδιο θέμα. Και ξαφνικά… πρωταπριλιά καταμεσής του (ελληνικού) καλοκαιριού: ο Νίκος Κωσταντόπουλος (διακεκριμένος νομικός, πρώην αντιστασιακός, κομμουνιστής, πρόεδρος επί σειρά ετών της ροζ Αριστεράς και μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου) ανέλαβε πρόεδρος του Παναθηναϊκού.
ΕΜΕΙΝΑ, σας λέω, όταν διάβασα τη σχετική είδηση. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Κοτζάμ κομμουνιστής, με αγώνες και διώξεις, δέχθηκε ξαφνικά να γίνει (ταπεινός) υπηρέτης των συμφερόντων του Βαρδινογιάννη.
ΕΚΕΙΝΟ που δεν κατάλαβα είναι πώς θα καταφέρει να συνεννοηθεί με τα δεξιά μπακ της ομάδας;
ΜΕΤΑ και απ’ αυτή την (απρόσμενη) εξέλιξη, παίρνω πίσω όσα έγραψα για τα εισιτήρια που έστειλε η Κοινότητα. Εδώ καράβια χάνονται, στις κοινοτικές βαρκούλες που… ποδοσφαιρίζουν θα κολλήσουμε;
ΑΛΛΩΣΤΕ, από την φιλαθλοποίηση των μελών μόνο κέρδη μπορεί να έχει η Κοινότητα. Έτσι μάλιστα και στήσουν τις κάλπες στο γήπεδο, δεν θα χρειαστεί να σκίζονται για να κουβαλούν μέλη να ψηφίζουν.
ΤΟ τι θα ψηφίζουν, βέβαια, ουδεμία σημασία έχει, αφού έτσι και αλλιώς (οι περισσότεροι) δεν ξέρουν τι ψηφίζουν. Σημασία έχει ποια ομάδα υποστηρίζουν και όχι ποια κοινοτική ηγεσία ψηφίζουν.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι έτσι και είχε ανακαλύψει και η ηγεσία Φυντά το… ποδόσφαιρο θα παρέμενε στην εξουσία μέχρι το 2031!
ΠΟΤΕ, βέβαια, δεν είναι αργά να επανέλθει. Έτσι και αντιπαραθέσει στην ανέγερση του 30οροφου Πύργου, την ανέγερση ενός γηπέδου 120.000 θέσεων, θα στείλει σύσσωμο το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο από εκεί που ήλθε.
ΣΤΟ μεταξύ και ενώ η κοινοτική ηγεσία κάνει την πάπια για τον Πύργο (που υποσχέθηκε να χτίσει), η αντιπολίτευση Κουνέλης, Παϊκόπουλος και Σια, υπόσχονται μεγαλύτερα (και λαμπρότερα) έργα στο οικόπεδο του Μπουλίν! Έλεος, ρε παιδιά. Φτάνουν τα έργα. Γήπεδα θέλουμε…
ΠΑΜΕ πιο κάτω: Ό,τι δεν κατάφερε για 15 συναπτά έτη η κριτική τούτης της στήλης στο ΣΑΕ, τα κατάφερε, εν μία νυκτί, η κρίση!
ΑΓΑΠΗΤΟΙ αναγνώστες είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω και εγώ με τη σειρά μου, ότι το μεγάλο και τρανό ΣΑΕ πνέει τα λοίσθια. Τη βγάζει δεν την βγάζει μέχρι τα Χριστούγεννα.
ΤΟ παράδοξο στην όλη ιστορία (και την παρδαλή πορεία του ΣΑΕ) είναι ότι την ταφόπετρα (στο νεκρό πριν γεννηθεί όργανο των Αποδήμων) έβαλε το ίδιο νεοφιλελεύθερο σοσιαλιστικό κόμμα που το γέννησε, το ανέθρεψε (και συντηρούσε το λείψανό του).
ΟΠΩΣ ήδη θα γνωρίζετε, η πράσινη κυβέρνηση του Γεωργίου Β΄ Παπανδρέου, έβαλε (επιτέλους) τέρμα στο μεγάλο απόδημο όραμα του πατέρα του, που στοίχισε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάριο στο καταχρεωμένο ελληνικό δημόσιο.
ΝΑΙ, ένα ολόκληρο δισεκατομμύριο δολάρια ξοδεύτηκαν στον γάμο του… Τούρκου (σύμφωνα με την UNECKO) Καραγκιόζη. Τόσα λεφτά, που θα μπορούσαν να γίνουν τόσα πράγματα για τους Απόδημους, ξοδεύτηκαν για να ταξιδεύουν και να γίνονται πρόεδροι (και αξιωματούχοι) ορισμένα φιλόδοξα ψώνια.
ΒΑΡΙΕΣ κουβέντες θα μου πείτε. Ναι, βαριές, αλλά πέρα για πέρα σωστές και δίκαιες, αν κρίνουμε από το «έργο» που αφήνει πίσω του. Ένα πυροτέχνημα βλακείας και μια απάτη διαρκείας ήταν η πολυδάπανη συμβουλευτική του πορεία. Είχε δίκιο ο αρχιεπίσκοπος Στυλιανός, που από την πρώτη στιγμή το χαρακτήρισε έτσι.
ΟΛΟΙ αυτοί και δεν είναι λίγοι, που άμεσα (ή έμμεσα) το στήριζαν, για «πατριωτικούς», ή για άλλους δικούς τους λόγους τόσα χρόνια, θα πρέπει τουλάχιστον να ντρέπονται.
ΚΑΙ λέω ότι θα πρέπει να ντρέπονται, γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς γνώριζαν (ή όφειλαν να γνωρίζουν) ότι το όργανο δεν προσέφερε απολύτως τίποτα στα χρόνια της 15ετούς ζωής του.
ΜΙΑ ανοιχτή (οικονομική) πληγή ήταν που συνεχώς αιμορραγούσε. Η στήλη αισθάνεται διακινημένη για την κριτική στάση που τήρησε από την πρώτη στιγμή.
ΟΣΟΙ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η χρηματοδότηση του οργάνου θα επαναληφθεί μετά το τέλος της κρίσης, κάνουν λάθος. Τίποτα δεν θα μείνει ίδιο στην πατρίδα μετά το πέρας της κρίσης.
ΤΩΡΑ γιατί ο κ. Ταμβάκης πλήρωσε από την τσέπη του τους υπάλληλους του ΣΑΕ στη Θεσσαλονίκη, μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Τέρμα, λοιπόν, τα δωρεάν ταξιδάκια των προέδρων, συντονιστών και αξιωματούχων.
ΕΛΠΙΖΩ ότι είναι η τελευταία φορά που αναφέρομαι στη θλιβερή αυτή ιστορία. Καιρός ήταν. Έχω κουραστεί (και βαρεθεί) να γράφω τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Θεωρούσα, όμως, ότι ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω.
ΑΥΤΑ όσον αφορά το ΣΑΕ, αλλά δεν ισχύουν τα ίδια και τη διακοπή της χρηματοδότησης του προγράμματος φιλοξενίας των παιδιών των Αποδήμων.
Η διακοπή του προγράμματος είναι μια σημαντική απώλεια και για τους Απόδημους και την ίδια την πατρίδα, αφού μόνο καλές εντυπώσεις σχημάτιζαν για τη Ελλάδα τα παιδάκια που φιλοξενούνταν.
ΟΛΟΙ γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι ένα τέτοιο ταξίδι για τα παιδάκια και ότι συνέβαλε όσο τίποτα άλλο να βάλουν στην καρδιά τους την Ελλάδα.
ΑΠΟ την άλλη, κατανοούμε τα προβλήματα και τις οικονομικές δυσκολίες που διέρχεται η πατρίδα μας και ελπίζουμε ότι μετά το τέλος της περιπέτειας το πρόγραμμα, που σημείωσε επιτυχία, θα συνεχιστεί.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αλλά έτσι είναι η ζωή. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι, πολλές φορές, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Πάμε πιο κάτω:
ΜΕΤΑ τα όσα έχουν λάβει χώρα τα τελευταία 40 χρόνια, ήλπιζα ότι οι ηγέτες της Ελληνικής Κοινότητας Αδελαΐδας (και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Αυστραλίας) θα είχαν βάλει μυαλό. Αμ, δε…
ΒΡΕ παιδιά, μετά τα όσα έχετε υποφέρει με την Αυτοκέφαλο και τους διάφορους φαιδρούς (και απατεώνες ενίοτε) επισκόπους που έχουν περάσει, δεν έχετε αντιληφθεί με τι τύπους έχετε να κάνετε;
ΕΔΩ και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι το «ενδιαφέρον» των… Γνήσιων Ορθοδόξων Χριστιανών για την… Εκκλησία σας και τον Ελληνισμό κάθε άλλο παρά χριστιανικό και γνήσιο είναι.
«ΓΙΑ τα λεφτά τα κάνουν όλα, για τα λεφτά σας αγαπούν» (όπως λέει και το λαϊκό μας άσμα). Συγνώμη, αλλά αν δεν έχετε αντιληφθεί με τι έχετε να κάνετε;
ΤΕΛΙΚΑ, το μόνο που έχει απομείνει να κάνετε, προκειμένου να διατηρήσετε όση αξιοπιστία σας έχει απέμεινε (πάνω στο θέμα, εντάξει;) είναι το πιο απλό: να ζητείστε (ειλικρινά) συγνώμη από τον αρχιεπίσκοπο Στυλιανό και να τελειώνει το θέμα.
ΟΠΩΣ έχω ξαναγράψει, (για την ώρα τουλάχιστον) άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτό φαίνεται ότι το κατάλαβαν πολύ καλά τα μέλη της Κοινότητας Σίδνεϊ και το Συμβούλιο, αν κρίνω από τις δηλώσεις που έκανε στον «Νέο Κόσμο» ο πρόεδρός της.
ΑΝ ο κ. Δανάλης πιστεύει πραγματικά αυτά που δήλωσε τότε θα βρεθεί και λύση. Η θέση του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, πάνω στο θέμα, είναι ξεκάθαρη και παραμένει η ίδια τα τελευταία 35 χρόνια.
ΣΥΝΕΠΩΣ, ή τις αποδεχόσαστε και τελειώνει αυτή η θλιβερή ιστορία ή μη χάνετε (και πάλι) τζάμπα τον καιρό σας. Μεσολαβητές δεν χρειάζονται.
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα πήραν στο κρανίο οι απανταχού Έλληνες με τα καραγκιοζιλίκια της UNECKO.
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ρε παιδιά, γεμάτος Καραγκιόζηδες είναι ο πλανήτης. Καταλαβαίνω, βέβαια, την αντίδραση του Γιωργάκη, που δεν θέλει να περάσει στην ιστορία ότι παραχώρησε την (οικονομική) κυριαρχία της χώρας στην τρόικα και τον Καραγκιόζη στους Τούρκους.
ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και τα λέμε και πάλι από βδομάδα. Γεια χαρά.
