Οι αρχηγοί τα έχασαν. Εκείνοι από τους οποίους περίμεναν στρατιές ολόκληρες οδηγίες, φέρθηκαν – στην καλύτερη περίπτωση – ανεύθυνα, στη χειρότερη που είναι και η πραγματική, εγκληματικά.
Η Ερευνητική Επιτροπή, στην πολυσέλιδη από πέντε τόμους αποτελούμενη μελέτη της, αποκαλύπτει τις τραγικές παραλείψεις των αρχηγών, των υπευθύνων υπηρεσιών, με όλο το εύρος των καταστροφικών συνεπειών, τη μέρα του Μαύρου Σαββάτου.
Παραλείψεις που κόστισαν ζωές, παρουσιάζονται λεπτομερώς στην έρευνα της επιτροπής, που το βέβαιο είναι ότι δεν θα κλείσουν πληγές, οι οποίες, ούτως ή άλλως, δεν έκλεισαν, αλλά θα τις κάνουν για άλλη μια φορά να αιμορραγήσουν.
Διαφωνούμε κάθετα με την πρωθυπουργό Τζούλια Γκίλαρντ, η οποία δήλωσε, αναφορικά με τη μελέτη, ότι «θα βοηθήσει να κλείσει η πληγή». «Θα βοηθήσει εκείνους που θρηνούν το θάνατο αγαπημένων προσώπων, που έχασαν περιουσίες, που έχασαν αυτό το ίδιο το σπίτι τους», είπε.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ
Οι αποκαλύψεις της επιτροπής, όχι μόνο δεν απαλύνουν τον πόνο των πυροπαθών, αλλά τον κάνουν ακόμη πιο αιχμηρό.
Το να αποκαλύπτεται η αδράνεια των υπευθύνων, οι εγκληματικές τους παραλείψεις που αν δεν υπήρχαν θα μπορούσαν να είχαν σωθεί ζωές, σίγουρα δεν είναι βάλσαμο στις πληγές των ανθρώπων αυτών.
Και δεν είναι μόνο η αρχηγός της Αστυνομίας, Κριστίν Νίξον, που εγκατέλειψε το πόστο της για να πάει δήθεν σπίτι της και πήγε στην παμπ για φαγητό την ώρα που ήταν πλέον γνωστό ότι χάνονται ολόκληρα χωριά και άνθρωποι καίγονται ζωντανοί. Ήταν και ο υπουργός Αστυνομίας και Έκτακτων Υπηρεσιών, Μπομπ Κάμερον, που δεν ειδοποίησε τον πρωθυπουργό της Βικτώριας, Τζον Μπράμπι, για την έκταση του κινδύνου.
Επίσης, η ηγεσία των Έκτακτων Περιστατικών και Πυρόσβεσης, Ίγουεν Γουόλλερ και Ράσελ Ρις, οι οποίοι, παρ’ ότι γνώριζαν τον κίνδυνο, δεν ειδοποίησαν έγκαιρα τους κατοίκους της περιοχής να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ο Ρις, μάλιστα, σύμφωνα με τα ευρήματα της επιτροπής, αυτή την κρίσιμη μέρα ήταν αποκομμένος από όλα τα τμήματα που είχαν ξεσπάσει πυρκαγιές. Είχε το χάρτη, γνώριζε ακριβώς τον κίνδυνο, αλλά επέλεξε να αφήσει την πρωτοβουλία των απαιτούμενων ενεργειών σε υφισταμένους του, πολλοί από τους οποίους, αποκαλύπτει η έρευνα, δεν είχαν ούτε τη πείρα, ούτε τα ανάλογα προσόντα για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κατάσταση.
Και οι δύο, καταλήγει η έρευνα, έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα για να ειδοποιήσουν τον κόσμο για τον κίνδυνο, να στηρίξουν τις περιοχές που είχε ξεσπάσει η πυρκαγιά με σωστό χειρισμό των δυνάμεων και με το να έχουν κάνει ένα συγκροτημένο σχέδιο δράσης για όλη την Πολιτεία.
ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΒΩΝ
Επιβεβαιώνονται, δηλαδή, με την μελέτη της επιτροπής, οι φόβοι όλων μας. Ότι κάπου δεν υπήρχε καλή διαχείριση. Ότι οι Αρχές δεν έκαναν το καθήκον τους. Ότι για το χάος που δημιουργήθηκε για τις ζωές που χάθηκαν για όλη αυτή την ανείπωτη και άνευ προηγουμένου, στην Αυστραλία, καταστροφή, από φυσικά στοιχεία, δεν φταίνε μόνο οι πυρκαγιές. Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί ζωές, αν ήξεραν όλοι αυτοί οι κύριοι και η κυρία, τη δουλειά τους. Αν είχαν συναίσθηση των ευθυνών τους. Κι εκεί είναι η ουσία του θέματος. Ότι δεν υπήρχε αυτή την τραγική μέρα συναίσθηση των ευθυνών από την κορυφή, από την ηγεσία. Το να έρχεται τώρα η Νίξον και να λέει ότι «αν ήξερε, ό,τι ξέρει σήμερα, το βέβαιο είναι ότι δεν θα το ξαναέκανε», αυτό όχι μόνο δε βοηθά κανέναν, αλλά είναι και υποτίμηση της ανθρώπινης νοημοσύνης στο έσχατο.
Από σεβασμό σε όσους έχασαν τη ζωή τους, σε όσους επλήγησαν άμεσα από την απαράδεκτη στάση των υπευθύνων αρχών και αρχηγών, δε θα πούμε το κλασσικό «ό,τι έγινε, έγινε». Αντίθετα, θα πούμε ότι η έρευνα της επιτροπής θα πρέπει να μελετηθεί με προσοχή από ειδικούς και οι προτάσεις της, να υλοποιηθούν.
Το να λέει ο πρωθυπουργός της Βικτώριας, Τζον Μπράμπι, ότι θα ερωτηθεί και ο κόσμος, μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται ‘δημοκρατικό’, στην ουσία όμως, σε πολλούς από μας, δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας. Πώς μπορεί να εκφέρει άποψη κάποιος που δεν είναι ειδικός σ’ αυτά τα θέματα;
Αν, πράγματι, πρέπει να αντικατασταθούν τα παλιά ηλεκτρικά σύρματα, για παράδειγμα, είναι αυτονόητο και δεν χρειάζεται να πει ο καθένας τη γνώμη του γι’ αυτό. Αν άνθρωποι που έχουν παλιά σπίτια σε περιοχές υψίστου κινδύνου σε περίπτωση πυρκαγιάς, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να πουλήσουν το σπίτι τους στο κράτος, σίγουρα δεν πρέπει να ερωτηθεί ο καθένας από μας.
Εν κατακλείδι, ας βγει κάτι θετικό από όλη αυτή την υπόθεση. Ας δει η κυβέρνηση και ας επικεντρώσει την προσοχή της στην ουσία του θέματος.