Αν οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την πραγματική πρόθεσή του εκλογικού σώματος, η Κουηνσλάνδη παραμένει Αχίλλειος Πτέρνα του Εργατικού Κόμματος. Από το 1980, η Κουηνσλάνδη είναι η Πολιτεία της επικράτειας που, ενώ εκλέγει Εργατική πολιτειακή κυβέρνηση, απομακρύνεται από τους Εργατικούς στις εθνικές εκλογές.
Η πλειοψηφία που εξασφάλισαν οι Εργατικοί στη δεύτερη καταμέτρηση στις εθνικές εκλογές του 2007 ήταν η τρίτη από το 1949 και αποδίδεται στην πρόθεση των ψηφοφόρων της Πολιτείας να εκλέξουν «δικό τους» πρωθυπουργό, τον Κέβιν Ραντ. Γι’ αυτό έδωσαν στο Εργατικό Κόμμα 9 έξτρα έδρες, ανεβάζοντας το σύνολο των εδρών του σε 15 – από τις 29 έδρες της Πολιτείας.
Οι εθνικές εκλογές του 2010 θα είναι παντελώς διαφορετικές από εκείνες του 2007 και οι οιωνοί είναι δυσάρεστοι για τους Εργατικούς, παρ’ ότι ευνοούνται από την ανακατανομή των εδρών της Κουηνσλάνδης.
Η ανακατανομή των εδρών της Πολιτείας δημιούργησε και τριακοστή έδρα, την έδρα Wright, στο νοτιοανατολικό τμήμα της Πολιτείας. Θεωρητικά, η έδρα αυτή μάλλον θα καταλήξει στο νεοσύστατο συντηρητικό Συνασπισμό Λίμπεραλ-Νάτιοναλ Πάρτι της Κουηνσλάνδης (LNP). Oι Εργατικοί, όμως, κερδίζουν, θεωρητικά, πάντα, δύο έδρες, από την ανακατανομή, οπότε το σύνολο των εδρών τους ανεβαίνει σε 17 έδρες.
Το φλέγον ερώτημα είναι πόσες από τις έδρες αυτές θα μπορέσουν να κρατήσουν αν, επαναλαμβάνω, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την πραγματική πρόθεση ψήφου των ψηφοφόρων της Πολιτείας.
Η ανάλυση της τελευταίας δημοσκόπησης της Newspoll δείχνει, ότι από τον περασμένο Ιανουάριο η ψήφος των Εργατικών στην Κουηνσλάνδη έπεσε κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες σε 46%, ενώ η ψήφος των συντηρητικών ανέβηκε, την ίδια περίοδο, επίσης, κατά πέντε μονάδες το 54%.
Η απόφαση της κυβέρνησης Ραντ να φορολογεί τα υψηλά κέρδη των εταιρειών εξόρυξης και εμπορίας μεταλλευμάτων προκάλεσε την πρώτη έντονη αντίδραση των ψηφοφόρων της Κουηνσλάνδης, της Πολιτείας που συντηρείται οικονομικά από τον ορυκτό πλούτο της. Η συμβιβαστική διευθέτηση του θέματος από την διάδοχο του κ. Ραντ, Τζούλια Γκίλαρντ, δεν άμβλυνε τις αντιδράσεις.
Οι ιδιοκτήτες των εταιρειών εξακολουθούν να βάλλουν κατά της κυβέρνησης και να εκφοβίζουν τους ψηφοφόρους με καταχωρήσεις στα μέσα ενημέρωσης, περί δήθεν «κυβερνητικού πλήγματος» στον κλάδο της αυστραλιανής βιομηχανίας, που στήριξε την εθνική οικονομία κατά την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Το άλλο πρόβλημα του Εργατικού Κόμματος είναι η πραξικοπηματική ανατροπή του Κέβιν Ραντ τον Ιούνιο. Οι ψηφοφόροι της Κουηνσλάνδης φέρουν βαρέως, και δεν διστάζουν να το εκφράζουν σε κάθε ευκαιρία, το γεγονός ότι ο δεύτερος πρωθυπουργός της χώρας εκ Κουηνσλάνδης – ο πρώτος ήταν ο Andrew Fisher – ανετράπη πριν ολοκληρώσει την πρώτη θητεία του.
Ο τρίτος παράγοντας, που προκαλεί έντονο πονοκέφαλο στους επιτελικούς του Εργατικού Κόμματος, είναι ο Συνασπισμός των συντηρητικών κομμάτων της Κουηνσλάνδης, Λίμπεραλ και Νάσιοναλ Πάρτι στο Liberal National Party, ενέργεια που θέτει τέλος στο διχασμό των ψηφοφόρων τους και τον αλληλοσπαραγμό τους.
Πρακτικά, η στροφή 8,13% υπέρ του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές του 2007 αποτελεί ευχάριστη ανάμνηση για τους Εργατικούς. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες τούτη τη φορά και οι απώλειες προβλέπονται ανατρεπτικές.
Ζοφερή η εικόνα και στη Νέα Νότια Ουαλία. Η δημοσκόπηση της Newspoll προοιωνίζει απώλειες και στη Νέα Νότια Ουαλία, εξ αιτίας της τραγικής πολιτικής διαδοχικών Εργατικών κυβερνήσεών της. Η πρωθυπουργός, Κριστίνα Κινίλι, αδυνατεί να αντιστρέψει το αντικυβερνητικό ρεύμα και προβλέπεται συντριπτική ήττα των Εργατικών στις πολιτειακές εκλογές.
Υπενθυμίζεται, ότι στις εθνικές εκλογές του 2007 το Εργατικό Κόμμα κέρδισε 43 από τις 78 έδρες της πολιτείας με στροφή 7,8% υπέρ των Εργατικών υποψηφίων. Την 21η Αυγούστου οι όροι του παιχνιδιού θα είναι παντελώς διαφορετική αφού η ψήφος των Εργατικών έπεσε πέντε μονάδες από τις εκλογές του 2007 σερ 49% έναντι 51% του Συνασπισμού. Το βαρόμετρο, το βράδυ των εκλογών θα είναι οι έδρες Eden-Monaro και Bennelong, έδρα του πρώην πρωθυπουργού, Τζον Χάουαρντ. Πρόκειται για οριακές έδρες, που το Εργατικό Κόμμα κέρδισε με οριακή πλειοψηφία, 2,% και 1,4% αντίστοιχα, και η παραμονή τους σε Εργατικά χέρια θεωρείται αμφίβολη.
Προβληματική η κατάσταση για τους Εργατικούς και στη Δυτική Αυστραλία, αν και στις εκλογές του 2007 ήταν η μόνη πολιτεία που δεν έδωσε πλειοψηφία στο Εργατικό Κόμμα στη δεύτερη κατανομή, παρά τη στροφή 2,5% κατά του Συνασπισμού.
Πολιτεία μεταλλευμάτων και η Δυτική Αυστραλία, εκφράζει την αντίθεσή της στο φόρο υψηλών κερδών με μαζική στροφή κατά των Εργατικών. Η Newspoll δείχνει, ότι η ψήφος των Εργατικών από τον Ιανουάριο έπεσε κατά τρεις μονάδες σε 465, ενώ του Συνασπισμού ανέβηκε, επίσης, κατά τρεις μονάδες σε 54%. Αν η διαφορά αυτή διατηρηθεί μέχρι τις εκλογές το Εργατικό θα κινδυνεύσει να χάσει δύο τουλάχιστον, από τις τέσσερεις έδρες του.
Τα αντίβαρα, στην παρούσα φάση, είναι η Βικτωρία και η Νότια Αυστραλία, τα δύο πανίσχυρα προπύργια του Εργατικού Κόμματος. Η αποχώρηση του Linsday Τanner είναι σημαντική απώλεια για το Εργατικό Κόμμα, για τον πρόσθετο λόγο ότι οι δημογραφικές αλλαγές στην έδρα Melbourne, που εκλεγόταν, καθιστούν δυσκολότερη τη διατήρηση της έδρας αν και η διάδοχός του, Cath Botwell, θεωρείται αξιόλογη υποψήφια με δυνατότητες να κρατήσει την έδρα.
Με αυτά τα δεδομένα, το Εργατικό Κόμμα δεν πρέπει να χάσει ούτε μία ψήφο στη Βικτωρία και τη Νέα Νότια Ουαλία. Η απώλεια μεγάλου ποσοστού ψήφων στα δύο προπύργιά του ενδέχεται να κοστίσουν την ήττα.
