Ο παραπάνω τίτλος, ανήκει σε μια καινούργια ποιητική συλλογή.
Δεν είναι που θέλω να μιλήσω για την τέχνη του ποιητή, για τον παραδοσιακό τρόπο γραφής, την ομοιοκαταληξία και τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.
Θα σας πω μόνο το πόσο ήλιο γέμισαν τα μάτια μου, η μνήμη και η ψυχή μου από τους «Ηλίανθους» του Σπύρου Κ. Καραμούντζου
Για τον ποιητή, που έδωσε στην καινούργια συλλογή των ποιημάτων του, το όνομα των εντυπωσιακών καλοκαιρινών λουλουδιών, είχα γράψει λίγες κουβέντες, πριν δέκα χρόνια, για την πρώτη λογοτεχνική δουλειά του, την ποιητική συλλογή «Αλκυόνες».
Θα ξεφύγω για λίγο από το κυρίως θέμα, για να σας «συστήσω» τον ποιητή και για να σας αναφέρω και για την «γνωριμία» μου με τον Σπύρο Κ. Καραμούντζο, που τον γνώρισα, λίγο από τις «Αλκυόνες» και τον έμαθα καλύτερα με τους «Ηλίανθους».
Η «σύσταση» έγινε από την φίλη και συνάδελφο, Ματίνα Παναγιωτοπούλου και τον άνδρα της, τον φίλο Αλέκο, που μου χάρισαν την πρώτη ποιητική του συλλογή.
Με την Ματίνα δουλεύουμε μαζί πάνω από τριάντα χρόνια και εκτιμώ βαθύτατα το «λιγομίλητο» μεστό μυαλό της.
Πήγα να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον μου για την ποίηση του Σπύρου Καραμούντζου, όχι μόνο γιατί με ενθουσίασε η δουλειά του, όχι μόνο γιατί ο ποιητής πρωτοτύπησε σε κάτι που θα σας αναφέρω παρακάτω, αλλά γιατί έχω αδυναμία στο μυαλό, τη κρίση και τη σοβαρότητα των ανθρώπων της γενιάς μου.
Υποστηρίζω ότι αν είσαι λογοτέχνης και δεν πόνεσες αν δεν πείνασες κι αν δεν ατύχησες να δεις πολέμους αδικίας, αν δεν υπέφερες, να γράψεις δεν μπορείς.
Από χαρά και γέλιο ο στίχος που βγαίνει λίγος είναι.
Πήγα να μονοπωλήσω τα λίγα λόγια για τους «Ηλίανθους» και ένας άλλος καταξιωμένος συνάδελφος, νεαρός, με μυαλό και γνώσεις γέρου σοφού, ο Δημήτρης Τρωαδίτης, ποιητής και αυτός, πρόλαβε και να τι έγραφε τον περασμένο Ιούνιο.
«…Όχι μόνο διάβασα τη συλλογή μονορούφι, γιατί είναι ένα έργο που κρατά σε απόλυτη δημιουργική πνευματική αγωνία τον αναγνώστη, αλλά εντρύφησα σε κάθε του ποίημα.
Ολόκληρο το έργο του είναι ένας τεράστιος ήλιος, ένας ήλιος τρυφερότητας, εγκαρτέρησης και στωικότητας, που αποτελείται από μικρά επιμέρους κομμάτια, τους ηλίανθους. Κάθε του ποίημα είναι και ένας Ηλίανθος, καθιστώντας έτσι απόλυτα δικαιολογημένο και επιτυχημένο τον γενικό τίτλο της εν λόγω συλλογής».
Πάρα κάτω, ο Δημήτρης Τρωαδίτης συμπεραίνει ότι ο ποιητής ζητά από μας, με τους Ηλίανθούς του, «Να ατενίσουμε το μέλλον, πέρα από συμβατικότητες και αναστολές πέρα από καθημερινά τερτίπια και τους ξύλινους λόγους που – ειδικά στις εποχές μας – τείνουν να γίνουν κατεστημένη κατάθεση – με στόχο την πνευματική κατάκτηση.
Να βαδίσουμε όλοι προς το μέλλον, απλά με ένα Ηλίανθο στο χέρι, λέγοντας ένα πλατύ καλημέρα στη ζωή».
Θα κάνω μια προσπάθεια να σας περπατήσω μέσα από τους δρόμους και τα μονοπάτια της ποιητικής συλλογής και να σας δείξω μερικά από τα… ηλιοφώτιστα τοπία.
Όπως είναι ευνόητο, αφού εγώ είμαι ο… ξεναγός, θα σας πάω όπου θέλω και θα σας περπατήσω εκεί που μου άρεσε, εκεί που θαύμασα.
Ο ποιητής, ο κ. Σπύρος Καραμούντζος, στην πρώτη σελίδα, όπως συνηθίζεται, έχει μια αφιέρωση: «Αφιερώνεται Σε όλους τους ΗΛΙΑΝΘΟΥΣ της λογοτεχνίας που τίμησαν το έργο μου με τα κριτικά τους αφιερώματα».
Αν μπορούσα. θα δημοσίευα τα ποιήματα ή αν γινόταν σε μια σύναξη να σας διάβαζα μερικά από τα ποιήματα των «Ηλίανθων» για να γνωρίσετε λογοτέχνες που, ενώ θα έπρεπε να είχαν τσακίσει κάτω από το βάρος μια ανηφορικής ζωής εξήντα ή και εβδομήντα χρόνων, ευθυτενείς, ανταποδίδουν το χαμόγελο της αισιοδοξίας στους Ηλίανθους και το σκορπούν, απλόχερα, τριγύρω τους.
«Αν σου δώσουν ένα ποτήρι νερό μιαν ώρα που διψάς, κοίτα με μια νταμιτζάνα καλό κρασί να ξεπληρώσεις», έλεγε ο παππούς ο Κωστής.
Ο κ. Σπύρος Καραμούντζος, ένα μεγάλο μέρος της συλλογής, στο τέλος του βιβλίου του, πάνω από τριάντα σελίδες με γενικό τίτλο «Επίμετρο», τιμά και ευχαριστεί: «ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΗΣ». Μέσα από τις σελίδες του ΕΠΙΜΕΤΡΟΥ, που ακολουθεί και συμπληρώνει την ποιητική μου συλλογή «ΗΛΙΑΝΘΟΙ», θέλω να τιμήσω και να εκφράσω από καρδιάς τις ευχαριστίες μου σε όλους εκείνους τους «ΗΛΙΑΝΘΟΥΣ», εκλεκτούς μου φίλους, συναδέλφους, λογοτέχνες, κριτικούς λογοτεχνίας, συγγραφείς, βιβλιοπαρουσιαστές, και όλους όσοι διάβασαν τα πέντε προηγούμενα βιβλία μου («Αλκυόνες», «Δοξαρίσματα», «Φυλλοβολήματα», «Δροσοσταλίδες» και «Λόγια Καρυάς»), για την καλοσύνη που είχαν να μου εκφράσουν τα καλά τους λόγια, τις εντυπώσεις και την εκ βαθέων καλόπιστη και εποικοδομητική κριτική τους, άλλοι προφορικά-τηλεφωνικά και άλλοι γραπτά με επιστολές ή δημοσιεύματα σε εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά και λοιπά μέσα επικοινωνίας.
Θέλω ακόμη να πω και να τους διαβεβαιώσω ότι όλοι τους, άλλος λίγο και άλλος πιο πολύ, με συντρόφεψαν και με ενθάρρυναν στο δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της ποίησης και της συγγραφής.»
Ακολουθούν σελίδες επί σελίδων με ονόματα ατόμων και μέσων ενημέρωσης της Ελλάδος και του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων και ο «Νέος Κόσμος». Σε ευχαριστούμε που μας θυμήθηκες κ. Καραμούντζο. Συγχαρητήρια.
Και χωρίς να θέλεις, μόλις σκεφτείς την κατάσταση που επικρατεί εδώ, της πλειονότητας τους τρόπους, την αγένεια και την αχαριστία, σε πιάνει το παράπονο.
