Το πολιτικό μας σύστημα στην Αυστραλία δεν είναι δημοκρατικό. Δεν έχουμε δημοκρατία με το λατινογενές όνομα Ρεπούμπλικα ή Republic. (Re = πράγμα/υπόθεση + publica = πολύς = υπόθεση των πολλών). (Άρα Republic = Democracy, αλλά στην ελληνική γλώσσα αυτό αποτέλεσε πρόβλημα, επειδή republican democrat στις ΗΠΑ δηλώνει δύο αντίπαλα πολιτικά κόμματα). Το δικό μας πολιτικό σύστημα είναι αυτό που μάς το έδωσε η «Μητέρα Αγγλία» πριν από 110 χρόνια τώρα. Το σύστημά μας είναι συνταγματική Μοναρχία συνυφασμένη με τη λεγόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Από τότε που όλες οι αυστραλιανές αποικίες έγιναν μία ομοσπονδία (1901), δύο μόνο κόμματα κυριαρχούν στο πολιτικό μας στερέωμα: το Εργατικό από τη μία πλευρά και το Φιλελεύθερο ως συνασπισμός από την άλλη.
Μπορούν, όμως, μόνο δύο κόμματα ή παρατάξεις να εκφράζουν τη βουλή (δηλ. τη θέληση) όλου του εκλογικού σώματος; Περίπου 80% του πληθυσμού εκφράζει την προτίμησή του για τα δύο αυτά κόμματα. Αυτό το ποσοστό εκλέγει τους 150 βουλευτές στη Βουλή των Αντιπροσώπων και πολύ σπάνια εκλέγεται βουλευτής σε αυτή από το άλλο 20%. Και αν εκλεχτεί κάποιος η κοινοβουλευτική του δύναμη είναι μηδαμινή ή σχεδόν ανύπαρκτη. Όταν σε αυτό το πολιτικό σύνολο αναλογιστούμε την πολύ αυστηρή κομματική πειθαρχία των δύο πρωταγωνιστών, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι από δημοκρατική έκφραση η μοναρχία μας υποφέρει θεαματικά.
Επιπλέον, επειδή τα κόμματα συναγωνίζονται για την ψήφο όλων των ψηφοφόρων, οι πολιτικές διαφορές έχουν περιοριστεί σημαντικά, και όσες υπάρχουν είναι μόνο συμβολικές και όχι ουσιώδεις. Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στη φετινή προεκλογική περίοδο, όπως λόγου χάρη πού να στείλουν τους αναζητητές ασύλου στα νησιά Τιμόρ ή Ναούρου. Φυσικά, οι ιδιαιτερότητες των αρχηγών και η πολιτική τους ενεργητικότητα και ιδίως η διορατικότητά τους, τους διαφοροποιούν μεν, αλλά η προσφορά εναλλαγής των κομμάτων παραμένει η ίδια: το Εργατικό ή το Φιλελεύθερο. Αυτή τη μονομερή διαιώνιση των δύο μόνο πολιτικών κομμάτων την υποστηρίζει και το εκλογικό σύστημα που έχουμε για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου «γίνεται και ξεγίνεται» η κάθε Κυβέρνηση. Ας σημειώσουμε εδώ ότι και στην Αμερική (ΗΠΑ), κατά τον ίδιο τρόπο τα δύο κόμματα Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών (τα ονόματα σημαίνουν ακριβώς το ίδιο) μονοπωλούν την πολιτική σκηνή και διαιωνίζουν το δικομματισμό και αυτό με δυναμικό όργανο το εκλογικό σύστημα όπου τρίτο κόμμα δεν μπορεί να εκλεχτεί.
Στην Αυστραλία τη μόνη ευκαιρία – και αυτή, μάλλον, πολύ περιορισμένη – που έχουν τα μικρότερα κόμματα είναι η Γερουσία όπου το εκλογικό σύστημα ευνοεί κάπως τα μικρότερα κόμματα και τους ανεξάρτητους να εκλεγούν. Και αυτό μόνο μέσα στα πολιτειακά σύνορα! Έτσι, ένα κόμμα μπορεί να έχει ένα εκατομμύριο υποστηριχτές σε όλη την Αυστραλία, αλλά δεν μπορεί να εκλέξει ούτε έναν βουλευτή. Είναι αυτή δημοκρατία; Δυστυχώς, τα δύο κόμματα εξουσίας δεν θέλουν να ακούσουν για κάποια βελτίωση της «δημοκρατίας» μας. Επιπλέον, το Σύνταγμά μας λέει πως οι Γερουσιαστές αντιπροσωπεύουν τις πολιτείες. Δυστυχώς και πάλι, εκλέγονται μόνο ως μέλη των κομμάτων και κάτω από τη σημαία τους. Ενώ τούτο το γεγονός είναι κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος – όλοι οι πολιτικοί μας «κάνουν μαύρα μάτια» και δεν λένε τίποτε, γιατί τους συμφέρει έτσι.
Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν γίνει «επαγγελματικές μηχανές» να κερδίζουν τις εκλογές και ένας απλός Αυστραλός δεν έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στο πολιτικό γίγνεσθαι. Αυτό ακριβώς το γεγονός έχει εξασθενίσει ανεπανόρθωτα τη δημοκρατία μας. Εξάλλου η κομματική πειθαρχία έχει κάνει όλους τους βουλευτές πειθήνια όργανα του αρχηγού ή των επιμέρους εσωτερικών αρχηγών. Έτσι και έναν λαοπρόβλητο και εκλεγμένο πρωθυπουργό μπορούν να τον δολοφονήσουν πολιτικά. Το πραξικόπημα τούτο υποκινήθηκε μπαμπέσικα από τα δημοκρατικά μας Μέσα Επικοινωνίας. Ονομάζονται αυτά και η τέταρτη πολιτική εξουσία η οποία υποκινείται από το κεφάλαιο που «δημοκρατικά» κυβερνάει.
Έτσι η δικομματική μας αυστραλιανή δημοκρατία στις εκλογές του 2010 μάς ζητάει να ψηφίσουμε τους πραξικοπηματίες ή να επαναφέρουμε την προηγούμενη κυβέρνηση που ως Αυστραλοί την θάψαμε το 2007. Αλήθεια, λογικά ποια δημοκρατική επιλογή έχουμε φέτος;
