ΕΙΧΑΜΕ δεν είχαμε, τον «φάγαμε» και τούτο τον χειμώνα, που δεν λέει να μας αφήσει. Σε λίγες μέρες, μπαίνει (επίσημα) η άνοιξη και ας ελπίσουμε ότι θα μας φτιάξει και τη διάθεση, που ορισμένοι φροντίζουν να μας την χαλάνε.
ΜΕ αυτά που γράφουμε, βέβαια, χαλάμε και εμείς την διάθεση πολλών, αλλά τι να κάνουμε; Ας ήταν πιο προσεκτικοί.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ έμαθα, «στο κρανίο τα πήραν» κάτι παλιοί μου «σύντροφοι» με όσα έγραψα το περασμένο Σάββατο, ενώ οι πιο… θρησκευόμενοι από αυτούς σκέπτονται να ζητήσουν από τον… επίσκοπο Ιάκωβο να με αφορίσει!
ΜΑΖΙ μου τα έχει (για καιρό τώρα) και η ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, η οποία και ισχυρίζεται ότι η κριτική που τους κάνω είναι άδικη και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
ΤΟΝ ίδιο καιρό, όμως, που λένε όλα αυτά, συνεχίζουν να μη λένε κουβέντα για την ταμπακιέρα. Δηλαδή τον… 30όροφο Πύργο και σε πιο στάδιο βρίσκεται η… προετοιμασία για την ανέγερσή του.
ΕΓΩ, πάντως, μέχρι να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση, δεν πρόκειται να τους αφήσω σε «χλωρό κλαρί» για το συγκεκριμένο θέμα, γιατί θεωρώ ότι, εν γνώσει τους μας δούλεψαν (και συνεχίζουν να μας δουλεύουν) άγρια.
ΣΤΟ μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες μου, ενδεχομένως να χάσουν και την επιχορήγηση των δύο εκατομμυρίων δολαρίων, που είχε δεσμευτεί να δώσει η πολιτειακή κυβέρνηση, αν σύντομα δεν κάνουν κάτι.
ΚΑΠΟΙΟΙ, εξάλλου, λένε ότι όλα είναι έτοιμα να αρχίσει το… έργο και όλοι εμείς που τους ασκούμε κριτική θα τρίβουμε τα μάτια μας όταν δούμε (ένα πρωινό), τις μπουλντόζες να… κατεδαφίζουν το υπάρχον κοινοτικό κτίριο.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να σας πω, επίσης, ότι σκέφτομαι την ερχόμενη βδομάδα, να αναδημοσιεύσω ορισμένες από τις δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος της Κοινότητας για την ανέγερση του Πύργου, προκειμένου να του φρεσκάρω τη μνήμη.
ΟΧΙ για κανέναν άλλο λόγο, αλλά να μην λένε (εκ των υστέρων) ότι δεν είχαν δώσει (τάχα) τέτοια υπόσχεση. Παράλληλα, για να έχει η ηγεσία και το συμβούλιο κάτι να κάνει, λέω να αναδημοσιεύσω και το… προεκλογικό τους πρόγραμμα!
ΜΟΝΟ τις προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσαν να υλοποιούσαν, δεν θα έβρισκαν χρόνο ούτε να κοιμηθούν, που λέει και ο Χρήστος Τσίρκας, που μου τηλεφωνεί (κάθε τόσο) από την Ελλάδα και με ρωτάει για το αν άρχισε η… ανέγερση.
ΑΜΦΙΒΑΛΩ, βέβαια, αν κανείς από το Διοικητικό Συμβούλιο θυμάται τι είχαν υποσχεθεί και δεσμευτεί να κάνουν. Μια από τις κυριότερες υποσχέσεις τους ήταν η αξιοποίηση της κοινοτικής περιουσίας, για την οποία και δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα.
ΣΑΣ λέω, ότι έτσι και δεν είχε φέρει ο Φουντάς την επιταγή των 2,6 εκατομμυρίων δολαρίων (για την οποία ακόμα τραβιέται), η Κοινότητα δεν θα είχε χρήματα ούτε το ηλεκτρικό ρεύμα να πληρώσει.
ΚΑΙ επειδή μιλάμε για υποσχέσεις, οφείλουμε να μην ξεχνάμε και αυτές που δίνουμε και εμείς. Την περασμένη βδομάδα σας είχα υποσχεθεί να επανέλθω στην στήριξη της Εκκλησίας των Γνήσιων Ορθοδόξων Χριστιανών από τους… αριστερούς και προοδευτικούς (τρομάρα τους!) της παροικίας μας.
ΜΕ όση καλή διάθεση (και κατανόηση) να το δει κανείς το όλο θέμα, δεν παύει να αποτελεί μια πρωτοφανή ενέργεια που δεν έχει προηγούμενο στον κόσμο της αριστεράς.
ΧΟΝΤΡΙΚΑ, να πούμε (μήπως, επιτέλους, το καταλάβουν και οι… αριστεροί της παροικίας μας), ότι ο Μαρξ αποκάλεσε τη θρησκεία «όπιο του λαού» γιατί πίστευε ότι σε αυτήν στηριζόταν (σε ένα μεγάλο βαθμό) ο καπιταλισμός και η άρχουσα τάξη για να χειραγωγήσουν την εργατική τάξη και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους.
ΔΕΝ είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τα αντιδραστικά καθεστώτα σε όλον τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών) θεωρούσαν τους κομμουνιστές άθεους.
ΜΕ λίγες κουβέντες, η θρησκεία δεν είναι (πουθενά στον κόσμο) συμβατή με τη μαρξιστική θεωρία. Τελεία και παύλα επ’ αυτού.
ΠΟΥΘΕΝΑ, βέβαια, αλλού (απ’ ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω), εκτός από εδώ. Συνεπώς, η… αριστερά της παροικίας μας είναι παγκόσμια πρωτοπορία!
ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ το ακατόρθωτο: να «παντρέψει» τη μαρξιστική θεωρία με τη θρησκεία. Και, μάλιστα, με τη… γνήσια (ορθόδοξη) θρησκεία! Αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι και λίγο πράγμα.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, βέβαια, για μια εντελώς μεταφυσική πρωτοβουλία, που θα έχει κάνει τα κόκαλα του Μαρξ και του Μπελογιάννη (τον οποίο, χωρίς να ντρέπονται… τιμούν κάθε χρόνο!) να τρίζουν.
ΤΟ μόνο που απομένει για να ολοκληρωθεί ο «γάμος», είναι να τον ευλογήσει (με το νέο ημερολόγιο!) ο… επίσκοπος Ιάκωβος και να γράψει ο… θεωρητικός της Επιτροπής Κοινοτικής Συνεργασίας κανένα δοκίμιο, που να εξηγεί πώς οι Έλληνες κομμουνιστές της Μελβούρνης συνέλαβαν τη νέα (και γνήσια!) αυτή κοσμοθεωρία!
ΜΙΛΑΜΕ ότι θα έλθουν τα πάνω κάτω στο παγκόσμιο αριστερό κίνημα με ένα τέτοιο βιβλίο. Θα βρει, επιτέλους, η (βαθιά συγχυσμένη) αριστερά το δρόμο της και μια θέση στον… παράδεισο που της στέρησε ο Μαρξ με τις «ιδιοτροπίες του»!
ΤΟ ζητούμενο είναι, τι τους ώθησε να κάνουν ό,τι έκαναν; Όπως ζητούμενο παραμένει η παρουσία και ο χαιρετισμός που απεύθυνε ο γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Θόδωρος Μάρκου, στο πανηγύρι των ΓΟΧ.
ΤΟ ότι αυτή δεν είναι η πρώτη… θρησκευτική γκάφα των κομμουνιστών της Επιτροπής Κοινοτικής Συνεργασίας, είναι γνωστό σε όσους παρακολουθούν (έστω και από μακριά) τα όσα συμβαίνουν στην παροικία μας.
ΤΟΝ «Νέο Κόσμο» μόνο να διαβάζει κανείς, θα πρέπει να θυμάται την χοντρή κόντρα που είχαν (μέσω της εφημερίδας μας) με τον Κώστα Βίτκο για τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο, όταν ο τελευταίος τον αποκάλεσε «θρησκευόμενο», προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα κομμουνιστής και θρησκευόμενος.
ΚΑΙ επανέρχομαι στο ζητούμενο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη (και ελπίζω με τη βοήθεια του θεού να με συγχωρέσουν), οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ουδέποτε υπήρξαν αριστεροί (και κομουνιστές), με την έννοια που αντιλαμβάνομαι εγώ την αριστερά και ερμηνεύω τις λέξεις.
ΔΙΑΛΕΞΑΝ να γίνουν «κομμουνιστές», όπως κάποιος επιλέγει να γίνει Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, γιατί ήταν ο πατέρας του, ο θείος του ή κάποιος (τέλος πάντων) εξάδελφος ή φίλος τους.
ΣΤΗ συνέχεια φτιάχνουν το δικό τους μικρόκοσμο και αρχίζει ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο… αριστερός ή πιο επαναστάτης. Ακολουθούν, δηλαδή, την ίδια διαδικασία (και αντιπαραθέσεις) που ακολουθούν και οι ποδοσφαιρόφιλοι.
ΝΑΙ, περί… φιλάθλων της αριστεράς πρόκειται και όχι περί καταρτισμένων μαρξιστών. Οι ίδιοι τύποι, θα μπορούσαν να είχαν γίνει με την ίδια ευκολία και δεξιοί, νεωκόροι ή αριστεροί ψάλτες σε κάποιο ναό.
ΑΥΤΟ που θέλω να πω είναι ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, ρε παιδί μου, τα άτομα. Αυτό εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, αν δει κανείς τη γενικότερη συμπεριφορά τους (σε θέματα που δεν άπτονται της πολιτικής) και τον τρόπο ζωής τους.
Ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης (και κομμουνιστής) Πιέρ Πάολο Παζολίνι, στο βιβλίο του με τίτλο «Κουρσάρικα γραπτά» είχε από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 παρατηρήσει (όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας μεσουρανούσε και η εκλογική του δύναμη έφτανε το 35%!) ότι όσο δεξιοί, φασίστες, και κομμουνιστές συμπεριφέρονται στο γήπεδο, κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, το ίδιο, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε (πραγματικό) σοσιαλισμό.
ΑΥΤΟ που εννοούσε ήταν ότι, αν δεν κάνεις πράξη σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής σου (δηλαδή στην καθημερινότητά σου) αυτά που πιστεύεις και υποτίθεται ότι αγωνίζεσαι, τα πράγματα ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξουν.
ΜΕ λίγες κουβέντες, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, δεν μπορεί (κατ’ επέκταση) να αλλάξει ο κόσμος. Ως εκ τούτου, αν αφαιρέσεις την ταμπελίτσα από τους κομμουνιστές (και… προοδευτικούς) της παροικίας μας, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους υπόλοιπους.
ΤΑ ίδια ισχύουν και για τους χριστιανούς ή όσους, τέλος πάντων, ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό. Και αυτοί (όπως οι κομμουνιστές της Επιτροπής Κοινοτικής Συνεργασίας) υποκρίνονται αφού ουδεμία σχέση έχει η ζωή που ζουν, με αυτά που λένε ότι πιστεύουν.
ΟΣΟ για τους Γνήσιους Ορθόδοξους Χριστιανούς, αυτοί και αν είναι για τα πανηγύρια. Το γεγονός και μόνο, ότι για να τα οικονομήσουν, δεν διστάζουν να γιορτάζουν τα… πανηγύρια με το νέο ημερολόγιο, τα λέει όλα.
ΕΔΩ οφείλω να προσθέσω ότι, δεν έχω απολύτως τίποτα κατά των θρησκευόμενων ατόμων. Το αντίθετο, μάλιστα. Εκτιμώ και σέβομαι τους ανθρώπους που πραγματικά πιστεύουν, γιατί έχουν μια ξεχωριστή ποιότητα.
ΜΕ τους υποκριτές, τους ψεύτες και τους άσχετους τα έχω. Με όλους τους «δήθεν». Με όλους αυτούς, που με τη συμπεριφορά τους (και την άγνοιά τους) ξευτελίζουν θρησκείες, ιδεολογίες, αρχές και ιδανικά. Περί αυτών (και μόνο αυτών) ο λόγος.
ΟΣΟ για τον, επίσης, αριστερό γραμματέα της Κοινότητας Μελβούρνης, που ενδεχομένως απεύθυνε τον χαιρετισμό στο πλαίσιο των δημοκρατικών του αντιλήψεων, ότι όλοι οι άνθρωποι, άσχετα τι θρησκεία ή αίρεση πιστεύουν, είναι ίδιοι, θα πρέπει να ξέρει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.
ΓΙΑ τις προσωπικές του επιλογές βεβαίως και δεν μας πέφτει λόγος. Μας πέφτει όμως για τις επιλογές που κάνει για λογαριασμό της Κοινότητας, την ιστορία (και την ταλαιπωρία) της οποίας, γύρω από το «εκκλησιαστικό ζήτημα» οφείλει να γνωρίζει.
ΑΥΤΑ για σήμερα, (για τους γνήσιους χριστιανούς και τους ορθόδοξους κομμουνιστές) και τα λέμε και πάλι από βδομάδα. Να είστε καλά και γεια χαρά.
