To ζητούμενο εδώ και σαράντα χρόνια «ίση πληρωμή για όμοια εργασία», φαίνεται να είναι μονίμως στα «αζήτητα».
Λόγος πολύς, κανονισμοί και όροι ως η άμμος της θαλάσσης, αποτέλεσμα όμως κάτω του μετρίου, αν σκεφτεί κανείς ότι εν έτει 2010 – ποιος να το πίστευε – οι γυναίκες αμείβονται 18% λιγότερο από τους άντρες, για την ίδια, εννοείται, εργασία.
«Ημέρα ίσης αμοιβής», αυτό το Σάββατο και κάτι τρέχει στα γύφτικα, να χρησιμοποιήσω μια παλιομοδίτικη, μεν, έκφραση, που συνάδει όμως με την εποχή που γεννήθηκε το περίφημο αίτημα περί ισότητας στον χώρο εργασίας.
Το φαιδρό της υπόθεσης είναι ότι οι άντρες, σε μεγάλο ποσοστό αλλού βρέχει.
Δεν έχουν ιδέα ή δε θέλουν να ξέρουν.
Και για να μη δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι υπάρχει προκατάληψη, τρανταχτά, ζεστά στοιχεία λένε ότι τo 23% των αντρών νομίζει ότι δεν υπάρχει θέμα. Οι εργαζόμενες γυναίκες κερδίζουν τα ίδια μ’ εκείνους.
Η μελέτη που μας δίνει αυτά τα αποκαλυπτικά στοιχεία διενεργήθηκε από το Αυστραλιανό Συμβούλιο Διαφορετικότητας (Diversity Council Australia) και την ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ίσων Ευκαιριών για τις Γυναίκες. Το χειρότερο και πλέον ανησυχητικό, ενώ 76% πιστεύουν ότι πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να εκλείψει αυτή η διαφορά, 7% αντέδρασαν έντονα σε αυτό το ενδεχόμενο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της παραπάνω υπηρεσίας, μετά την ολοκλήρωση της έρευνας, η διαφορά στο θέμα της αμοιβής των δύο φύλων, οφείλεται σε προκαταλήψεις.
AΝΔΡΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Άλλα αίτια, εκτιμούν οι ερευνητές, είναι η άνθηση της εξόρυξης μεταλλευμάτων και οικοδομικού οργασμού, τα τελευταία δέκα χρόνια στην Αυστραλία, χώροι παραδοσιακά ανδροκρατούμενοι, καθώς και τα γενναιόδωρα κρατικά βοηθήματα στις οικογένειες που ενθαρρύνουν τις γυναίκες να μένουν στο σπίτι και να μην εργάζονται.
Και τα δύο αυτά αίτια, εντούτοις, δεν φαίνεται να έχουν σχέση με το θέμα που είναι «ίση αμοιβή για όμοια εργασία». Θα ήταν η απάντηση ίσως στο ερώτημα «γιατί οι άντρες κερδίζουν περισσότερα από τις γυναίκες γενικά».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, πολύ λίγα έχουν αλλάξει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, δεδομένου ότι οι εργαζόμενες γυναίκες παίρνουν μεταξύ 80% και 85% του ανδρικού μισθού από το 1980.
Η μεγαλύτερη διαφορά στην αμοιβή των δύο φύλων φαίνεται να υπάρχει στα επαγγέλματα οικονομικού τομέα, όπου το Μάϊο του 2010 η διαφορά ήταν του ύψους 31.5%.
«ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ»
Επί του θέματος, ο γενικός διευθυντής προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας Αυστραλίας, Γκλεν Τζάκσον, δήλωσε ότι η τράπεζα έχει κάνει διάφορες έρευνες προκειμένου να εντοπίσει διαφορές στην πληρωμή αντρών και γυναικών που κατέχουν διαφορετικές θέσεις. Παρά το γεγονός, είπε, ότι η τράπεζα παρέχει στις γυναίκες το εφάπαξ, στήριξη στο θέμα της παιδικής φροντίδας, εκεί που «παίζεται» το παιχνίδι και κραυγάζει η ανισότητα είναι οι υψηλόβαθμες θέσεις.
«Οι διακρίσεις ζουν και βασιλεύουν», θα πει.
Από την πλευρά της η Λίζα Ανές, εκπρόσωπος του Συμβουλίου Διαφορετικότητας, προτρέπει τις εταιρίες να κάνουν κάτι περισσότερο από το να αλλάζουν την πολιτική τους.
«Μπορείς να έχεις μια τέλεια πολιτική. Αν, εντούτοις, οι διευθυντές της εταιρίας σου δεν γνωρίζουν πώς να την εφαρμόσουν πρακτικά, ανεξάρτητα από τα δικά τους, προσωπικά πιστεύω και τις ενδόμυχες προκαταλήψεις τους, τότε υπάρχει πρόβλημα».
Ο γραμματέας του συνδικάτου εργαζομένων στον οικονομικό κλάδο, Τζεφ Ντέρεκ, εκτιμά ότι η ανισότητα στην αμοιβή των δύο φύλων, οφείλεται στο ότι «δεν υπάρχει συλλογικό αίτημα. Δεν υπάρχουν κανόνες να λένε ότι οι γυναίκες πρέπει να πληρώνονται λιγότερα και όμως συμβαίνει κατά κόρον και το δέχονται».
ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΝΕΛ
Το Συμβούλιο Ίσων Ευκαιριών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχει ενισχυθεί από νέα νομοθετήματα που του παρέχουν τη δυνατότητα να επέμβει σε περιπτώσεις που γίνονται διακρίσεις σε βάρος των γυναικών στον εργασιακό χώρο. Οι εργοδότες δεν έχουν, εκτιμάται, άλλη επιλογή αυτή τη φορά, παρά να συνεργαστούν με το συμβούλιο. Η νέα νομοθεσία, η οποία θα μπει σε ισχύ από τον ερχόμενο Αύγουστο, δίνει το δικαίωμα στους ελεγκτές να επέμβουν χωρίς απαραίτητα να έχει εκφραστεί παράπονο από τον ίδιο τον εργαζόμενο.
Το συμβούλιο αποσκοπεί στο να πείσει τους εργοδότες να δώσουν την ευκαιρία σε μητέρες ή πατέρες που θέλουν να εργαστούν από το σπίτι, να το κάνουν, να δίνουν επίσης στις γυναίκες ίση πληρωμή με τους άντρες και οι χαμηλόμισθοι να πληρώνονται όσο και οι συνάδελφοί τους.
«Αυτή τη φορά το συμβούλιο είναι αποφασισμένο να συνεργαστεί με οργανισμούς της Βικτώρια, προκειμένου να επιφέρει την αλλαγή», θα πει η επίτροπος του Συμβουλίου Ίσων Ευκαιριών, Έλεν Σουκ. «Δεν υπάρχει κάτι σ’ αυτή τη νομοθεσία που ευνοεί τον ένα σε βάρος του άλλου. Πρόκειται για ίσες ευκαιρίες για όλους. Στόχος του είναι να συμβάλει στη μείωση των διακρίσεων», τόνισε.
