SORRY για την απουσία της στήλης την περασμένη εβδομάδα. Μετά από, σχεδόν, 20 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας για «τεχνικούς λόγους» (λέμε τώρα) χάσαμε μια έκδοση…
ΓΕΡΝΑΜΕ, αγαπητοί μου αναγνώστες, και μπορεί το φαινόμενο να επαναληφτεί…
ΤΟ ΦΥΣΑΝΕ και δεν κρυώνει κάποιοι συμπατριώτες μας που έτρεχαν σε εκείνη την φιέστα για τον Καραμανλή στη Μελβούρνη, ανεμίζοντας τις γαλανόλευκες σημαίες.
ΜΙΑ φιέστα που κόστισε (λόγω και της δωρεάν συναυλίας του Μητσιά) πάνω από μισό εκατομμύριο δολάρια.
Με τα οποία δολάρια θα κάναμε «πράγματα και θαύματα». Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να έχουμε άλλες εκατό τηλεφωνικές γραμμές στο προξενείο και να μην έσπαγαν τα νεύρα μας κάθε φορά που τηλεφωνούσαμε εκεί.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙ, λοιπόν, κάποιοι συμπάροικοι από την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας έτρεξαν στη φιέστα (με δωρεάν πούλμαν που πλήρωσαν οι Έλληνες φορολογούμενοι) και ανέμιζαν τις γαλανόλευκες καθώς του «χάιδευε τα αυτιά» ο Καραμανλής.
Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ήρθε μετά. Όχι μόνο με την σχεδόν πτώχευση της Ελλάδας, αλλά και με την διαπίστωση ότι η συμφωνία δεν άξιζε το χαρτί που υπογράφτηκε….
ΟΥΤΕ ένας Έλληνας της Αυστραλίας δεν φαίνεται να είναι κερδισμένος. Όσοι αντέξουν την πολύχρονη ταλαιπωρία (γράφουμε και σήμερα στην πρώτη σελίδα), διαπιστώνουν ότι στο τέλος βγαίνουν και… χαμένοι.
ΚΑΤ’ αρχήν, έχουν να αντιμετωπίσουν τον έλεγχο της περιουσίας τους και κάποιοι να επιστρέψουν και μια σύνταξη του ΟΓΑ που (μεταξύ μας) παρανόμως είχαν λάβει από την Ελλάδα. Μερικοί, δε, πήραν και σύνταξη… Εθνικής Αντίστασης!
ΤΩΡΑ το μετανιώνουν σκληρά και που πίεζαν για τη συμφωνία και που ανέμιζαν σημαίες στον… Κωστάκη. Αλλά είναι αργά…
Η ΣΤΗΛΗ, όπως ξέρετε, είχε διαφωνήσει με τον έρανο που ξεκίνησε ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Πετσάλνικος, για την σωτηρία της… Ελλάδας!
ΠΑΡΑ τη διαφωνία μου όμως ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα διαβάζοντας στο «Νέο Κόσμο» της περασμένης Δευτέρας ότι στο συγκεκριμένο έρανο (που με το ζόρι συγκέντρωσε πέντε εκατομμύρια δολάρια) οι Έλληνες της Αυστραλίας δεν πρόσφεραν ούτε σεντ.
ΚΑΙ δεν περίμενα, βέβαια, από τον μέσο συμπάροικο να τρέξει και να δώσει. Περίμενα, όμως, από κάποιους φορείς, έτσι συμβολικά, κάτι να δώσουν.
ΑΠΟ την Κοινότητα Μελβούρνης, για παράδειγμα, που «καρπώθηκε» πάνω από οκτώ εκατομμύρια δολάρια από την Ελλάδα.
Από το Φεστιβάλ «Αντίποδες» και την Ομοσπονδία Ελληνικών Φεστιβάλ που όλα αυτά τα χρόνια έλαβαν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια.
Από το ΣΑΕ που έλαβε εκατομμύρια!
Από τους ΣΑΕριτζίδες που έκαναν πολλά δωρεάν ταξιδάκια (με δωρεάν φιλοξενία) στην Ελλάδα.
Από δεκάδες φορείς που πήγαιναν στο προξενείο και «τσίμπαγαν» τις επιταγούλες (θυμάστε τον Βέη; Τώρα είναι δίπλα μας στην Τζακάρτα).
Από εκπαιδευτικά ιδρύματα και εκπαιδευτικούς που πήγαν πολλές φορές (δωρεάν) στην Ελλάδα.
Από χιλιάδες νέους που έλαβαν μέρος στα προγράμματα φιλοξενίας.
ΟΥΤΕ ένας, λοιπόν, απ’ όλους αυτούς δεν πρόσφερε έστω ένα σεντ για την μητέρα-πατρίδα. Όλοι τους, όμως, μας έλεγαν ότι «θυσιαζόταν για την Ελλάδα» όταν έκαναν τα (τζάμπα) ταξιδάκια τους…
ΩΣΤΕ και υφυπουργός Εξωτερικών ο Δημήτρης Δόλλης. Και όπως δήλωσε στο «Νέο Κόσμο», η υπουργοποίησή του αποτελεί τιμή και για την παροικία μας.
Εμένα ας με… εξαιρέσει. Για την ώρα, έχω να γράψω μόνο αυτό για τον ανασχηματισμό του… μεσονυχτίου.
Και να φιλοξενήσω σχόλιο Αθηναίου δημοσιογράφου που, μεταξύ άλλων, έγραψε για τον ανασχηματισμό και τον… Δόλλη:
«Είναι εύλογο να δώσουµε χρόνο πριν εκφέρουµε κρίση. Το βέβαιο είναι ότι ο ανασχηµατισµός ήταν απαραίτητος όχι µόνο σε επίπεδο εντυπώσεων αλλά και ουσίας. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε φτιαχτεί την εποµένη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου σε ένα κλίµα αμεριμνησίας και χωρίς επίγνωση των τεράστιων δυσκολιών που εµφανίστηκαν στη συνέχεια. Ήταν εύλογο να απέχει πολύ από τις απαιτήσεις των περιστάσεων.
ΘΑ ΜΕ ρωτήσετε, ενδεχοµένως: «Δηλαδή, οι περιστάσεις απαιτούσαν τον Δόλλη και αργήσαµε να το καταλάβουµε;». Ή µήπως αυτό που µας έλειψε έντεκα µήνες ήταν το υπουργείο Θάλασσας και Ψαρέµατος; Ενδεχοµένως, όχι. Αλλά είναι προφανές ότι η προηγούµενη κυβέρνηση έπασχε εντυπωσιακά σε διάφορους τοµείς, µε κρισιµότερο από όλους τον τοµέα της ανάπτυξης».
ΤΟΝ τελευταίο καιρό παρατηρείται (φαινομενικά) απόλυτη ησυχία στην Κοινότητα Μελβούρνης, την Κυπριακή Κοινότητα και άλλους παροικιακούς μας φορείς.
Ησύχασαν τα πράγματα;
Δεν το νομίζω…
Καθώς τα περισσότερα μέλη της πρώτης γενιάς βρίσκονται στην… τρίτη ηλικία βαρέθηκαν Κοινότητα και άλλες οργανώσεις και «μετακόμισαν» στους κατά γειτονιά συλλόγους ηλικιωμένων..
Εκεί, όπως μαθαίνω, γίνεται το «έλα να δεις». Καυγάδες, διασπάσεις και όλα τα σχετικά.
Σε ένα τέτοιο όμιλο των βορείων προαστίων της Μελβούρνης, όπως μου καταγγέλθηκε κάποιοι διαφώνησαν και έφυγαν παίρνοντας μαζί τους και το ταμείο!
ΝΑ σημειώσω εδώ ότι δεν είναι όλα «μαύρα και άραχνα» στην παροικία μας. Στην οργανωμένη παροικία «ναι», αλλά στην ευρύτερη παροικία «πάμε καλά».
Μόνο αυτές τις μέρες, όπως διάβασα στο «Νέο Κόσμο»:
Έχουμε τον Χρήστο Τσιόλκα κορυφαίο στην παγκόσμια λογοτεχνία, τον ζωγράφο Ζάβρο που πήρε κορυφαίο αυστραλιανό βραβείο στη ζωγραφική, την Κοντούρη που ανακηρύχθηκε «σχεδιάστρια της χρονιάς», την Κόκκινος και την Τασσοπούλου που παίρνουν διεθνείς διακρίσεις για τις ταινίες τους και πάει λέγοντας.
Έχουμε πολλούς διακεκριμένους ομογενείς για τους οποίους αισθάνονται υπερήφανοι οι Αυστραλοί, αλλά εμείς, ως οργανωμένοι παροικία, τους έχουμε στην «απ’ έξω». Μιζέρια…
ΝΑ ΠΟΥΜΕ δυο λόγια και για τη νέα μας κυβέρνηση εδώ στην Αυστραλία…
Ουσιαστικά, άλλους ψηφίσαμε και άλλοι θα μας κυβερνήσουν… Κάποιοι περίεργοι τύποι από την επαρχία που έλαβαν μερικές εκατοντάδες ψήφους και χάρη στις δεύτερες προτιμήσεις βρέθηκαν στο κοινοβούλιο.
ΘΑ πρέπει, βέβαια, να ομολογήσω ότι το «δημοκρατικό πολίτευμα» λειτούργησε…
Πάνω από 15 μέρες χρειάστηκαν να σχηματιστεί κυβέρνηση και δεν πήρε κανείς είδηση ότι ήμασταν… ακυβέρνητοι!
ΚΑΙ έπειτα η παράταξη που πήρε περισσότερους ψήφους (και έδρες) βρέθηκε στην… αντιπολίτευση αποδεχόμενη το αποτέλεσμα.
Δεν μίλησε για «εξαγορά βουλευτών» παρ’ ότι η κ. Γκίλαρντ υποσχέθηκε δέκα δισεκατομμύρια δολάρια για να πάρει την υποστήριξη των ανεξάρτητων.
ΕΓΩ, πάντως με τίποτα δεν θα ήθελα να ήμουν στην θέση της κ. Γκίλαρντ την οποία «θα εκβιάζει» κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος βουλευτής αφού χάνοντας μια έδρα χάνει και την… εξουσία!
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ ότι της πρώτης κυβέρνησης μειοψηφίας των τελευταίων 70 ετών στην Αυστραλία ηγείται η Τζούλια Γκίλαρντ, που εξασφάλισε τη στήριξη δύο ανεξάρτητων βουλευτών για να γίνει η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας.
Δεκαεπτά ημέρες μετά τις εκλογές, που δεν ανέδειξαν νικητή, οι Εργατικοί της Γκίλαρντ διαθέτουν τώρα πλειοψηφία μιας έδρας. Το αποτέλεσμα αυτό επιτεύχθηκε μετά την απόφαση δύο εκ των τριών ανεξάρτητων βουλευτών να υποστηρίξουν την Γκίλαρντ, ενώ ο τρίτος αποφάσισε να συνταχθεί με τη συμμαχία της αντιπολίτευσης, της οποίας ηγούνται οι Φιλελεύθεροι.
ΟΠΩΣ ξέρουμε, ολόκληρη η Αυστραλία πέρασε τις τελευταίες δυόμισι εβδομάδες κρεμασμένη από τα χείλη των τριών ανεξάρτητων κοινοβουλευτικών που απέκτησαν το παρατσούκλι «οι τρεις αμίγκος». Λίγη ώρα πριν από την προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου των τριών βουλευτών, ο Μπομπ Κάτερ, ανεξάρτητος βουλευτής της βόρειας Κουινσλάνδης, αποχώρησε από τη συνάντηση και ανακοίνωσε ότι στηρίζει τον αντιπολιτευόμενο συνασπισμό. Εντείνοντας τη σύγχυση, ο Κάτερ υπογράμμισε ότι στην πραγματικότητα δεν στηρίζει κανένα από τα δύο κόμματα και θέλει απλώς να δείξει ότι στηρίζει τον λαό της Κουινσλάνδης.
Ο ΡΟΜΠ Οουκσοτ και ο Τόνι Ουίντσορ, που εκλέγονται στην ύπαιθρο της Νέας Νότιας Ουαλίας, δήλωσαν ότι η σταθερότητα και η μακροβιότητα της κυβέρνησης υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες στην απόφασή τους να στηρίξουν τους Εργατικούς. «Το κύριο μέλημά μας ήταν: ποιος θα εργασθεί πιο σκληρά για την εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου και της ίδιας της χώρας;» είπε ο Οουκσοτ, που περιέγραψε το δίλημμά του ως «μαρτυρικό». Ο Ουίντσορ προχώρησε πιο μακριά, αποκαλύπτοντας στους δημοσιογράφους ότι κράτησε την απόφασή του να στηρίξει την Γκίλαρντ τόσο μυστική, που δεν την αποκάλυψε ούτε στη σύζυγό του.
Η ΓΚΙΛΑΡΝΤ φέρεται να προσέφερε ως αντάλλαγμα της στήριξης που εξασφάλισε από τους δύο κοινοβουλευτικούς πακέτο οικονομικής στήριξης της αυστραλιανής επαρχίας ύψους 9,9 δισ. δολαρίων Αυστραλίας, το οποίο θα περιλαμβάνει σημαντικά περιφερειακά προγράμματα παιδείας και περίθαλψης.
Οι Ουίντσορ και Οουκσοτ παραδέχθηκαν ότι το οικονομικό πακέτο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή τους, αν και τόνισαν ότι συμφωνούν με την πολιτική των Εργατικών στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, παρότι οι κατά πλειοψηφία συντηρητικοί ψηφοφόροι τους αναμένεται να εκφράσουν διαφωνίες για τον ορισμό τιμής στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
ΤΗΝ απογοήτευσή του εξέφρασε ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Τόνι Αμποτ. «Ελπίζω για το καλό της χώρας μας οι Εργατικοί να προσφέρουν καλύτερη διακυβέρνηση από ό,τι μας συνήθισαν τα τελευταία τρία χρόνια και να ξαναβρούν την ψυχή του κόμματός τους, που λείπει τόσο πολύ», είπε ο κ. Αμποτ.
ΤΟ Κοινοβούλιο αυτό είναι, όμως, γεμάτο παγίδες για τους Εργατικούς. Η κυβέρνηση της κ. Γκίλαρντ εκτός από τους Ουίντσορ και Οουκσοτ εξαρτάται και από τον Πράσινο βουλευτή της Μελβούρνης, Άνταμ Μπαντ, και τον ανεξάρτητο Άντριου Ουίλκι από την Τασμανία.
Καλή της επιτυχία!
