Το διορισμό από την κυπριακή κυβέρνηση ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών για διερεύνηση του θανάτου του δευτερότοκου γιου της, ενώ υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά (Ε.Φ.), ζητά με επιστολή της, προς τον υπουργό Άμυνας, Κώστα Παπακώστα, η Ανδριάνα Νικολάου, (πρώην συμπάροικος της Μελβούρνης) από τη Λεμεσό.
Η κ. Νικολάου χαρακτηρίζει «προμελετημένη και καλοστημένη δολοφονία» το θάνατο του γιου της Αθανάσιου Νικολάου, 26 χρονών, που βρέθηκε νεκρός στις 29/9/2005, κάτω από τη γέφυρα της Άλασσας, ενώ υπηρετούσε 6μηνη μειωμένη στρατιωτική θητεία και θα απολυόταν σύντομα. Στο σώμα του υπήρχαν τραύματα που προκλήθηκαν «κατόπιν πτώσεως εξ ύψους», όπως αναφέρεται στα πορίσματα δύο θανατικών ανακρίσεων για την υπόθεση. Ο νεαρός είχε καταταγεί στην Ε.Φ. μόλις τέλειωσε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική.

ΘΑΝΑΤΟΣ «ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ»

Η τραγική μητέρα, 61 χρονών, που ζει με τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά τους στη Λεμεσό (δύο γιους 36 και 30 χρόνων και μια κόρη 27 χρόνων), αμφισβητεί την αξιοπιστία των πορισμάτων των θανατικών ανακρίσεων και επικαλείται τις μαρτυρίες ανεξάρτητων επιστημόνων, σύμφωνα με τις οποίες το θύμα είχε τοποθετηθεί κάτω από το γεφύρι, ύψους 30 μέτρων, και δεν ήταν πεσμένο από το γεφύρι.

«Ελπίζω στην εντιμότητά σας», γράφει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή της προ; τον κ. Παπακώστα η κ. Νικολάου, «πως δεν θα καταφρονήσετε μια χαροκαμένη μάνα, που παρά τον αβάσταχτο πόνο μου (διανύω και το ξέσπασμα της ανίατης αρρώστιας του καρκίνου), παλεύω και αγωνίζομαι ασταμάτητα εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια με δυσβάσταχτα έξοδα, εκτελώντας το ιερό μου καθήκον απέναντι στην ψυχή του παιδιού μου, για να αποκαλύψω την πραγματική αλήθεια γύρω από τον τραγικό θάνατό του στα καλά καθούμενα, για να ησυχάσω και εγώ και η ψυχή του, η οποία μού το ζητά».

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΝΕΚΡΟ

Η Ανδριάνα Νικολάου είχε προηγουμένως απευθυνθεί στον γενικό εισαγγελέα, Πέτρο Κληρίδη, στον οποίο έγραψε στις 10 Αυγούστου 2010: «Πέντε ολόκληρα χρόνια ήταν αρκετά, που παρά τον αβάσταχτο πόνο μου πάλεψα αδιάκοπα με ψυχοσωματοφθόρο και δαπανηρό αγώνα, και ακόμα ο θάνατος του παιδιού μου παραμένει ανεξιχνίαστος! Μετανάστευσα στη μακρινή Αυστραλία από 20 χρόνων και μετά από 33 χρόνια μόχθου και σκληρής δουλειάς, πίστεψα ότι με τον γυρισμό μας στην Κύπρο, θα δίναμε στα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή.

Ήταν το όνειρό μου να αποκατασταθούν στην πατρίδα μου. Αλλά αντ’ αυτού, κλαίω απαρηγόρητα και θρηνώ τη μοίρα μου. Ιδιαίτερα τιμητικό ήταν για τον Θανάση μου. Επιθυμία του διακαής, περίμενε την ώρα που θα τελείωνε τις σπουδές του και να γυρίσουμε. Νέος 26 ετών, ενάρετος, ευγενέστατος, με πανεπιστημιακή μόρφωση και όραμα. Πήγε με περηφάνια και ζήλο ενθουσιασμένος να υπηρετήσει την Κύπρο, την πατρίδα που αγαπούσε ιδιαίτερα και η πατρίδα του τον παρέδωσε πίσω νεκρό, εν καιρώ ειρήνης»!

ΔΥΟ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Σε 9σέλιδη συγκλονιστική της επιστολή προς τον υπουργό Άμυνας, στις 20 Ιουλίου 2010, η Ανδριάνα Νικολάου παρέθετε όλα τα στοιχεία της υπόθεσης. Σε αυτά περιέλαβε το πόρισμα της πρώτης θανατικής ανάκρισης, που εκδόθηκε στις 21/11/2007, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Έχοντας κατά νουν το σύνολο της ενώπιόν μου μαρτυρίας, δεν έχω εντοπίσει μαρτυρία που να δημιουργεί ποινική ευθύνη τρίτου προσώπου για το θάνατο του Αθανάσιου Νικολάου. Αιτία του θανάτου του προαναφερόμενου, ήταν οι κακώσεις κατόπιν πτώσεως εξ ύψους. Αποτελεί συναφώς πόρισμά μου, ότι ο θάνατος του Αθανάσιου Νικολάου, που επήλθε την 29.9.2005, επεσυνέβη κάτω από συνθήκες που προσομοιάζουν με αυτοκτονία».

Η κ. Νικολάου αποτάθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο για ακύρωση του πορίσματος αυτού και στις 31/12/2008, το Ανώτατο εξέδωσε απόφαση, με την οποία διέταξε τη διενέργεια νέας θανατικής ανάκρισης από άλλο θανατικό ανακριτή, αφού, όπως ανέφερε, «στο λεκτικό που χρησιμοποιήθηκε στο πόρισμα (προσομοιάζει), ενυπάρχει η αμφιβολία».

Στο πόρισμα της δεύτερης θανατικής ανάκρισης, που εκδόθηκε στις 19.10.2009, αναφέρεται ρητά ότι «καμία μαρτυρία υπάρχει, που έστω να καταδεικνύει ότι ο θανών αυτοκτόνησε». Ταυτόχρονα, όμως, αναφέρεται ότι «δεν έχω εντοπίσει μαρτυρία που να δημιουργεί ποινική ευθύνη τρίτου προσώπου για το θάνατο του Αθανάσιου Νικολάου. Αιτία θανάτου ήταν τραύματα λόγω πτώσεως εξ ύψους».

Στην επιστολή της προς τον κ. Παπακώστα, η κ. Νικολάου τονίζει ότι πέντε ιατροδικαστές, εγκληματολόγοι και ένας τραυματολόγος από το εξωτερικό, στους οποίους παρέδωσε το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης, αποφάνθηκαν ότι το νεκρό παιδί της «ήταν τοποθετημένο κάτω από το γεφύρι της Άλασσας (ύψους 30 μέτρων) και όχι πεσμένο (από το γεφύρι)!».

ΒΙΑ, ΚΑΨΩΝΙΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Αναφέρονται και τα εξής συγκλονιστικά στην επιστολή Ανδριάνας Νικολάου προς τον Κώστα Παπακώστα: «Ήταν υπόψη των αξιωματικών ο αβίωτος βίος του παιδιού μου στο στρατό. Τα σοβαρά προβλήματα που είχε με τους ναρκομανείς ταραξίες της μονάδας του. Η άνιση αντιμετώπιση και η διάκριση επειδή ήλθε από την Αυστραλία «ξένος», πτυχιούχος και θα υπηρετούσε μειωμένη θητεία. Οι αγγαρείες! Τα καψώνια!

Τα διάφορα επίθετα και ο εξευτελισμός! Η βία που αντιμετώπιζε, διότι κάτι είδε και γνώριζε. Ο ψυχολογικός πόλεμος, οι εμπαιγμοί, διότι κατάλαβαν πως ήταν τίμιος και δεν συμφωνούσε μαζί τους. Ο κίνδυνος που διέτρεχε κατά της ζωής του από τα βαποράκια των ναρκωτικών. Όταν κατάλαβε τα αντίποινα που τον περίμεναν, ζήτησε μετάθεση και δεν τον προστάτεψαν»!