Όλα τα σπίτια της παιδικής ηλικίας θα έπρεπε να ανοίγουν στη μνήμη σαν τριαντάφυλλα… όμως εκείνο το σπίτι έρχεται προς το μέρος μου, αφήνοντας μέσα σε μια λεπτή ομίχλη τους αρμούς του, έτοιμο να ανοίξει σαν κατωμένο τριαντάφυλλο όταν σκύβω άλλη μια φορά πάνω στο μυστικό του.
Το σπίτι, πλησιάζοντάς με, μικραίνει. Και το ίδιο και το ανθρώπινο περιεχόμενό του μπαίνουν μπροστά στα μάτια μου σε μια διαδικασία σμίκρυνσης. Σε λίγο, σε πολύ λίγο, μου φτάνει μέχρι τα γόνατα. Δεν χρειάζεται όπως την πρώτη, την πραγματική φορά, να σηκωθώ στις μύτες των ποδιών για να διακρίνω μέσα τους τρεις ανθρώπους. Τώρα σκύβω από πάνω και τους βλέπω, σε μια μοιραία, μυστική και τελεσίδικη χορογραφία. Ελάχιστα τα χρώματα, λίγο κίτρινο, από μια μικρή λάμπα για τη νύχτα, τρυπάει και αραιώνει το πηχτό γκρίζο.
Γράφει ο Μισέλ Φαΐς: «Οι ήρωες της Μαρίας Μήτσορα συνήθως λογοδοτούν στη γεωμετρία του Τυχαίου, στη μεταφυσική του Τίποτα, στην ποίηση του Λαχταρώ.
Το ίδιο πράττει και σ’ αυτή την παραβατική μυθιστορηματική αυτοβιογραφία της. Περιφέρεται εντός και εκτός σελίδας με ένα ανικανοποίητο αίσθημα αποχαιρετισμού ερώτων (δηλαδή εξημερωμένων θανάτων), ταξιδιών (λαβύρινθων αυτοπαρατήρησης), ιστοριών (μασκαρεμένων σιωπών).
Η γραφή της Μαρίας Μήτσορα βυθίζει τον αναγνώστη, με ανελέητο (μαύρο) κέφι, στο παραδεισένιο μηδέν του ξανακερδισμένου εαυτού».
Η Μαρία Μήτσορα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Παρίσι όπου κατέθεσε μια εργασία με αντικείμενο τη δυναμική των μικρών ομάδων. Έχει ταξιδέψει από τον Πολικό Κύκλο έως την Αϊτή, από το Πεκίνο έως τη Νικαράγουα, τον Ορινόκο και τη Σάντα Φε ντε Μπογκοτά. Έχει γράψει τη συλλογή διηγημάτων «Άννα Να Ένα Άλλο» (Άκμων 1978 και Πατάκης 2007), τα μυθιστορήματα «Σκόρπια Δύναμη» (Οδυσσέας 1997) «Ο Ήλιος Δύω» (Οδυσσέας 1997), «Περίληψη του Κόσμου» (Κέδρος 1999) και «Καλός Καιρός/Μετακίνηση» (Πατάκης 2005). Διηγήματα και ταξιδιωτικά κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
