«Δεν μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτά που ξέραμε», είναι το προοίμιο της συζήτησης, αλλά και η κεντρική ιδέα του μεγάλου θέματος που βάζουμε αυτή τη χρονική στιγμή στην ατζέντα με τίτλο «το μέλλον των ομογενειακών οργανισμών της Μελβούρνης».
Φωτίζουμε την παρούσα εικόνα των συλλογικών οργάνων της παροικίας μας και επιχειρούμε μια προέκταση στα μελλοντικά τους σχέδια.
Σήμερα το λόγο έχει η Κρητική Αδελφότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας που ιδρύθηκε το 1956. Μιλάμε με τον Μιχάλη Μαραγκουδάκη, ο οποίος υπηρετεί από διοικητικές θέσεις τα κρητικά σωματεία από το 1973, από τον Δεκέμβρη δε του 2008 είναι πρόεδρος της Κρητικής Αδελφότητας.
Με την περιεκτική όσο και εμφατική φράση «δεν μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτά που ξέραμε», δίνει ο Μιχάλης Μαραγκουδάκης το στίγμα της συζήτησης που ακολουθεί. Ξετυλίγει μπροστά μας, με το μέλος του Δ.Σ., Δημήτρη Καραλάκη, το μεγάλο όραμά του, τη δημιουργία της Νέας Κνωσού, εκεί που βρίσκεται σήμερα το επιβλητικό οίκημα του οργανισμού, το Κρητικό Σπίτι, αξίας περίπου $8 εκατ. Δεν είναι η πρώτη φορά που μιλά γι’ αυτό. Τις πρώτες του δηλώσεις, τις έκανε στο υπό έκδοση βιβλίο της γράφουσας με τίτλο «Πορτρέτα Ελλήνων στους Αντίποδες».
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΡΑΜΑ
Εκμετάλλευση του υπάρχοντος χώρου, αρχικά, ώστε να υπάρχει ένα σταθερό εισόδημα και μελλοντικά, γκρέμισμα του παρόντος κτιρίου και χτίσιμο ενός μεγάλου ελληνικού κέντρου, με καταστήματα, βιβλιοθήκες, Λαογραφικό Μουσείο, Γυμναστήριο, αίθουσες διαλέξεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων, χώρους διδασκαλίας παραδοσιακής μουσικής, χορού και ελληνικής γλώσσας, που θα γίνει πόλος έλξης για τις τωρινές, αλλά και επερχόμενες γενιές, που θα το βλέπουν και θα λένε «από δω πέρασαν άνθρωποι που αγάπησαν τον ελληνικό πολιτισμό».
Σήμερα, με το ίδιο πάθος, αλλά και πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας των μεγάλων αποφάσεων και της σκληρής δουλειάς που απαιτείται, επανέρχεται στο θέμα. Η καινοτομία είναι ότι ανοίγει τις πόρτες σ’ όλη την παροικία.
«Θα γίνουν σχέδια τα οποία θα παρουσιαστούν στο κοινό. Θα υπάρχει πλήρης διαφάνεια. Θα γίνει μια σοβαρή μελέτη με εναλλακτικές λύσεις, ανάλογα με το ενδιαφέρον που θα υπάρξει. Εμείς θα ανοίξουμε τις πόρτες μας σε όλη την παροικία. Σ’ όλους τους οργανισμούς, μικρούς και μεγάλους, που θα ήθελαν να συμμετέχουν σ’ αυτό το σπουδαίο έργο. Έφτασε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων που δεν παίρνουν άλλες αναβολές. Τα μέλη μας, το γνωρίζουν και το θέμα θα συζητηθεί στη Γενική Συνέλευση της 17ης Οκτωβρίου».
THE GATE OF NICHOLSON
Μιλώντας για την θέση–«κλειδί» που έχει το Κρητικό Σπίτι, ο Μιχάλης Μαραγκουδάκης θα πει ότι είναι γνωστό ως The Gate to Nicholson St.
«Βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο και αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Δήμος διάκειται αρκετά ευνοϊκά στην ιδέα αξιοποίησης του χώρου.
Αν επιτευχθούν τα σχέδιά μας, το βέβαιο είναι ότι, όχι μόνο θα έρχονται οι νέοι, αλλά θα φέρνουν και τις παρέες τους. Θα είναι ένας χώρος πανέμορφος, με κλασσικά, αλλά και μοντέρνα στοιχεία, που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες».
Στη συνέχεια, ο πρόεδρος ενός από τους αρχαιότερους οργανισμούς της παροικίας μας, θα μιλήσει για αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούνε από τους οργανισμούς που έχουν κτίρια και τις περισσότερες μέρες το χρόνο «μένουν με τα φώτα σβηστά. Είναι μια πραγματικότητα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σήμερα. Όσοι οργανισμοί ενωθούν για την υλοποίηση ενός μεγάλου κέντρου, δεν πρόκειται να χάσουν την αυτονομία τους. Τα ιδιαίτερα στοιχεία του οργανισμού τους θα αποτυπωθούν στο ίδιο το κτίριο, θα υπάρχουν αίθουσες συνεδριάσεων που θα τους ανήκουν και φυσικά θα έχουν τις δικές τους μετοχές στο κτιριακό αυτό συγκρότημα. Τα πράγματα είναι πολύ απλά και χρειάζεται να αντιμετωπιστούν με ανοιχτό μυαλό και πρακτικότητα. Μιλάμε για άλματα τα οποία απαιτούν τόλμη, είναι όμως απαραίτητα αν μας ενδιαφέρει το μέλλον και δεν θέλουμε να μπούμε στην παρέα εκείνων οι οποίοι, ας μου επιτραπεί να πω, λένε ότι ‘όσο ζούμε εμείς δεν αλλάζει τίποτε. Αυτό το κτίριο ξεπληρώθηκε με αίμα. Δεν πουλιέται με τίποτε. Όταν φύγουμε ας γίνει ό,τι γίνει’. Συγγνώμη που θα το πω, αλλά αυτό ακούγεται και είναι άκρως εγωιστικό. Καθήκον μας και μέλημά μας πρέπει να είναι η κληρονομιά που θ’ αφήσουμε στις επερχόμενες γενιές. Μια κληρονομιά πολιτιστική, χειροπιαστή, που θα μιλά για τις ρίζες, τον πολιτισμό μας, αυτή την ίδια τη δημιουργία μας σ’ αυτή τη χώρα».
Μια ανάπαυλα, και μετά ένα ξέσπασμα, ωμό, δυνατό: «Ποια θα είναι η παρακαταθήκη μας; Μήπως ότι φάγαμε όλες τις προβατίνες αυτής της χώρας;»
ΣΦΥΖΕΙ ΑΠΟ ΖΩΗ
Η Κρητική Αδελφότητα σήμερα σφύζει από ζωή. Το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείται από 20 μέλη από τα οποία τα 4 είναι της δεύτερης γενιάς. Έχει τρία χορευτικά συγκροτήματα και Τμήμα Νέων κάτω των 25 χρόνων.
Οι νέοι διοργανώνουν τις δικές τους εκδηλώσεις και έχουν διασυνδέσεις με άλλους ελληνικούς οργανισμούς, όπως είναι η Παμμακεδονική, η Ποντιακή Κοινότητα, η Κυπριακή Κοινότητα, o Παναρκαδιακός Σύλλογος και άλλοι, ανοίγοντας το δρόμο προς μια ευρύτερη συνεργασία στο μέλλον.
«Έχουμε μια καλή βάση που τη δίνουν οι ίδιοι οι νέοι. Δένονται μεταξύ τους και μια μέρα μπορεί αυτό εδώ να είναι το σπίτι τους», θα πει με αισιοδοξία ο πρόεδρος, Μιχάλης Μαραγκουδάκης. «Από την πλευρά μας, ενθαρρύνουμε κάθε κίνηση συνεργασίας. Οι νέοι είναι το μέλλον. Αυτό δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ούτε στιγμή. Γίνεται, μάλιστα, ειδική εκστρατεία για την εγγραφή νέων μελών νέας γενιάς».
Ο οργανισμός αριθμεί σήμερα 300 μέλη.
Από τα μεγάλα επιτεύγματα των τελευταίων χρόνων, είναι η ένωση που έγινε το 2002–2003, επί προεδρίας Μανώλη Καρδιακάκη, με τα κρητικά σωματεία των Ηρακλειωτών, των Λασιθιωτών και των Χανιωτών.
Είναι, δε, χαρακτηριστικό, ότι διατηρούνται και αναβιώνουν τα ιδιαίτερα έθιμα των προαναφερόμενων οργανισμών, όπως είναι η «Γιορτή της Σουλτανίνας» της Σητειακής Εστίας, που έχει καθιερωθεί ως η μεγάλη ετήσια γιορτή της Κρητικής Αδελφότητας.
Στην ερώτηση «πόσο αισιόδοξος είναι για την πλατύτερη συμμετοχή της παροικίας στο μεγαλόπνοο όραμα της Κρητικής Αδελφότητας», ο Μιχάλης Μαραγκουδάκης θα πει: «Σε κάτι ωραίο και συγκεκριμένο όλοι θέλουν να είναι μέσα. Φτάνει να υπάρχει διαφάνεια, πρακτικότητα, πνεύμα συνεργασίας και καλής θέλησης».