Ο Γιώργος Σαββίδης στους επιχειρηματικούς κύκλους της Αυστραλίας θεωρείται «μεγάλο αστέρι». Από τα μεγαλύτερα της χώρας. Και όχι αδικαιολόγητα.
Ο κυπριακής καταγωγής μηχανικός από το Σίδνεϊ είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να σώσει την μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρία της χώρας, την Medibank Private, από σίγουρη καταστροφή. Την ανέλαβε στα μέσα του 2002, όταν η Medibank αιμορραγούσε, χάνοντας ετησίως πάνω από $170 εκατ. Το 2005 τα κέρδη της Medibank έφτασαν τα $130 εκατ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μέσα σε τρία χρόνια οι διοικητικές ικανότητες του ομογενή διευθύνοντα συμβούλου αύξησαν τα κέρδη της εταιρίας κατά 200%. Και αυτό χωρίς να επιβαρυνθούν τα 4 εκατ. Αυστραλών που είναι ασφαλισμένοι στην Medibank. Σήμερα, η Medibank αξίζει μερικά δις. Η αγορά την εκτιμά σήμερα, γύρω στα $3 δις και τρίβει τα μάτια της όταν αντικρίζει τον Γιώργο Σαββίδη και τα επιτεύγματά του.
Εν έτει 2010 η Δημοσίου Δικαίου Medibank θεωρείται από τις πιο επικερδείς ασφαλιστικές εταιρίες της χώρας. Μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μελετούσε σοβαρά το ενδεχόμενο να δρέψει τα $300 εκατ. κέρδη της Medibank για να τα χρησιμοποιήσει σε άλλους τομείς της δημόσιας διοίκησης κάτι που ακόμα ξεσήκωσε πληθώρα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση και ο Γιώργος Σαββίδης επιλέγει να μην σχολιάσει.
Πως κατάφερε όμως ένας μηχανικός που σπούδασε για να εργάζεται στην παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων να σώσει από σίγουρη οικονομική καταστροφή έναν κολοσσό του ιδιαίτερα απαιτητικού και προβληματικού τομέα της υγείας; Ποιος είναι ο Γιώργος Σαββίδης που εκτός από το μεγάλο αφεντικό της Medibank υπηρετεί και ως σύμβουλος στο Δ.Σ. της διεθνούς οργάνωσης World Vision; Πού βρίσκει τον χρόνο;
Προσωπικά, για την μία περίπου ώρα που διήρκησε η κουβέντα μας διαπίστωσα ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ταπεινό και χαμηλών τόνων άνθρωπο που, όπως μου είπε, νοιώθει άβολα να μιλά για τον εαυτό του.
«Ο ΚΑΛΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΘΗΣΑΥΡΟΣ»
Η ιστορία της οικογένειας του Γιώργου Σαββίδη είναι μία κλασσική ιστορία μεταναστών. Οι γονείς του ήρθαν στην Αυστραλία από την Κύπρο στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 για… γαμήλιο ταξίδι. Αποφάσισαν, όμως, να μείνουν στη νέα χώρα, γιατί είδαν ότι προσέφερε ευκαιρίες που στην πατρίδα τους δεν θα είχαν. «Ομολογώ ότι κάθε φορά που το σκέφτομαι αυτό, εκπλήσσομαι. Απορώ πώς μπόρεσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στους γονείς τους και τους το λέω… Αν εγώ σας έκανα κάτι τέτοιο να δω πώς θα αντιδρούσατε!», λέει γελώντας ο Γιώργος.
«Ο πατέρας μου ήταν ηλεκτρολόγος και η μητέρα μου εργαζόταν σε εργοστάσιο. Μεγάλωσα στο Gleebe. Η κλασσική ιστορία ενός μετανάστη και η δική μου», λέει ο Γιώργος.
Τελείωσε το Γυμνάσιο και, στη συνέχεια, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Σίδνεϊ μηχανικός.
Η καριέρα του Γιώργου Σαββίδη ξεκίνησε από το χώρο της βιομηχανικής παραγωγής στο Campbelltown. Τελειώνοντας το πανεπιστήμιο, ήθελε να δουλέψει σε μία εταιρία που είχε «ανθρωπιστικό» πρόσωπο. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η εταιρία από την οποία ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα δεν ζητούσε μηχανικό εκείνη την εποχή, αυτός, γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι από τους 500 εργαζόμενους ήταν άτομα με ειδικές ανάγκες, έστειλε το βιογραφικό του και… «μάλλον ήμουν τυχερός» λέει σήμερα για την πρώτη του δουλειά. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια από απλός μηχανικός, αρχικά, κατάφερε να πάρει τη θέση του διευθυντή παραγωγής.
Μετά από το εργοστάσιο του Campbelltown, o Γιώργος Σαββίδης αποφάσισε να αλλάξει εργοδότη, αλλά και να ολοκληρώσει τις σπουδές του με ένα μεταπτυχιακό. Πήρε το ΜΒΑ του και μετά από αυτό ξεκινά «το μακροχρόνιο φλερτ» του μηχανικού με τον τομέα της Υγείας. Αναλαμβάνει την θέση του marketing manager στην CIG, μεταγενέστερα ΒΟC, πουλώντας συσκευές σε νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα.
Ποιο είναι, όμως, το μυστικό της επιτυχίας ενός μηχανικού στην διοίκηση μίας ασφαλιστικής εταιρίας;
Ο ίδιος αποδίδει τις ικανότητες και τις επιτυχίες του στην Medibank στο γεγονός ότι εκπαιδεύτηκε ως μηχανικός και έμαθε από τα πρώτα βήματα της καριέρας του ότι ο… «καλός εργάτης είναι θησαυρός».
«Οι μηχανικοί λύνουν προβλήματα στον χώρο της βιομηχανικής παραγωγής και το καταφέρνουν αυτό κυρίως μέσα από την καλή διαχείριση του εργατικού δυναμικού που έχουν στην διάθεσή τους. Δεν έχει σημασία αν είσαι διευθύνοντας σύμβουλος ενός εργοστασίου ή μίας ασφαλιστικής εταιρίας. Η αρχή που διέπει την καλή διοίκηση είναι να μπορείς να επικοινωνείς με τους εργαζόμενούς σου, να τους εμπνέεις για να παράγουν το καλύτερο προϊόν, να βρίσκεσαι σε μόνιμο διάλογο μαζί τους. Αυτή η ικανότητα είναι βασική για κάθε καλό διευθύνοντα σύμβουλο για κάθε καλό ηγέτη», σύμφωνα με τον Γιώργο Σαββίδη.
ΜΙΑ 9ΧΡΟΝΗ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ
Ο Γιώργος δεν είχε καν σκεφτεί να αναλάβει ως CEO της Medibank. Στα μέσα του 2002, το Δ.Σ. της εταιρίας του πρότεινε να αναλάβει την διοίκηση έως ότου βρεθεί αντικαταστάτης του μέχρι τότε διευθύνοντα συμβούλου, που είχε πρόσφατα παραιτηθεί. «Εγώ ήμουν μέλος του Δ. Σ. και αυτός ήταν ο ρόλος μου στη Medibank. Δεν είχα οποιεσδήποτε βλέψεις για τη θέση του γενικού διευθυντή. Μου προτάθηκε και αποφάσισα έως ότου βρεθεί μόνιμος αντικαταστάτης να αναλάβω την διοίκηση», λέει ο Γιώργος.
Οι ικανότητές του εκτιμήθηκαν άμεσα και, μέσα σε ένα εξάμηνο, ο Γιώργος Σαββίδης ανέλαβε την διοίκηση του κολοσσού. Η πρώτη του δουλειά ήταν να βελτιώσει, ως κλασσικός μηχανικός, τα προϊόντα της Medibank. «Καλό προϊόν, σε καλή τιμή, με απόλυτο σεβασμό στις ανάγκες των πελατών, αλλά και στις επισημάνσεις του προσωπικού της εταιρίας που ήξερε τι πήγαινε στραβά αλλά ήταν ελάχιστες οι φορές που δινόταν η ευκαιρία να πουν την γνώμη τους. Όλοι μαζί χτίσαμε την επιτυχία. Χρειάστηκαν τουλάχιστον τρεις μήνες να γυρίσω την Αυστραλία να μιλήσω με τους εργαζόμενούς μας και να ζητήσω τις απόψεις τους. Οι απόψεις τους, τα προβλήματα που αυτοί είχαν εντοπίσει, εξετάστηκαν και λύθηκαν. Όλοι μαζί χτίσαμε την νέα Medibank. Δεν έσωσα εγώ τη εταιρία, οι εργαζόμενοί της την έσωσαν», λέει σήμερα ο Γιώργος Σαββίδης.
Οι ειδικοί στους χώρους της διοίκησης επιχειρήσεων που έχουν ασχοληθεί κατά κόρον με τα επιτεύγματα του ομογενή διευθυντή και έχουν αναλύσει πτυχή, πτυχή τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησε ο Γιώργος Σαββίδης, κάνουν λόγο για αλλαγή κουλτούρας στην εταιρία, μία αλλαγή που μόνο ένας οραματιστής και τολμηρός διευθυντής θα κατάφερνε να επιφέρει. Όπως και να έχει το πράγμα, η ουσία είναι μία: Ο Γιώργος Σαββίδης τα κατάφερε με τον πλέον επιτυχημένο τρόπο.
Ο ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Η φήμη του Γιώργου Σαββίδη σε κυβερνητικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, σίγουρα προϊδεάζει κάπως… όσους δεν τον γνωρίζουν. Πριν τον γνωρίσω έπεσα και εγώ στην παγίδα… Πίστευα ότι θα αντίκριζα έναν δεινό επιχειρηματία, έναν σκληρό τεχνοκράτη, λίγο υπερόπτη και αφόρητα κυνικό. Έκανα λάθος.
Συνάντησα έναν άνθρωπο με έντονες πνευματικές ανησυχίες, αλλά και έντονη πνευματική ζωή, που, παρά τις μύριες επαγγελματικές του υποχρεώσεις, βρίσκει τον χρόνο να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία και είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του διεθνούς οργανισμού World Vision για πολλά χρόνια τώρα.
Στα 55 του χρόνια, ο Γιώργος Σαββίδης μιλά με παιδικό ενθουσιασμό για τη δουλειά του στην παγκόσμια ανθρωπιστική οργάνωση. «Έμαθα από τους γονείς μου και προσπάθησα να μεταδώσω και στους δύο μου γιούς το ίδιο μάθημα. Ο σωστός τρόπος για να ζει ο καθένας μας είναι να σέβεται τους συνανθρώπους του, να κάνει το καλό χωρίς να περιμένει ανταπόδοση και να κάνει θυσίες βοηθώντας τους συνανθρώπους του όταν αυτοί το έχουν ανάγκη. Γι’ αυτό είμαι στην World Vision και εγώ και η σύζυγός μου. Για μένα ήταν και παραμένει σκοπός ζωής να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου», λέει ο Γιώργος.
Πάω την κουβέντα στην πνευματική του ζωή. «Πάω κάθε εβδομάδα στην εκκλησία, αλλά δεν είμαι ο πιστός με την δογματική έννοια της λέξης. Πιστεύω σε έναν Θεό που αγαπά το καλό, σε έναν Θεό που βοηθά και δίνει ελπίδα σε κάθε άνθρωπο», μου λέει και επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο κυνισμός που μπορεί να θεωρηθεί η καλύτερη παρέα ενός υψηλόβαθμου τεχνοκράτη δεν είναι «προσόν» του χαρακτήρα του Γιώργου.
Τελειώνει η κουβέντα μας και του ζητώ να μοιραστεί με τους αναγνώστες μας μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής του. Διαπιστώνω ότι παρά τις πολλές επαγγελματικές του επιτυχίες ο Γιώργος Σαββίδης δεν δίνει σημασία στην ύλη και τα υλικά αγαθά.
Ετοιμόλογος και πανέτοιμος μου απαντά. «Πέρα από την ημέρα που ήρθαν στην ζωή οι δύο μου γιοί και την ημέρα του γάμου μου, δύο άλλες στιγμές που είδα τον Χάρο με τα μάτια μου και ίσως καθόρισαν την πνευματική μου υπόσταση, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου. Η πρώτη όταν μαθητής ακόμα διέσχιζα μία μέρα, τον δρόμο και παραλίγο να με σκοτώσει ένα αυτοκίνητο. Ένας φίλος μου με άρπαξε από το πουκάμισο και με έσωσε. Η δεύτερη όταν είχα ξεκινήσει την καριέρα μου και μία μηχανή εξερράγη στην κυριολεξία, εκατοστά, μπροστά μου. Δεν φορούσα ούτε καν προστατευτικά γυαλιά, όταν έγινε αυτό. Ο τόπος γέμισε θραύσματα μετάλλου που εκτοξεύτηκαν μέτρα μακριά από την έκρηξη. Δεν έπαθα τίποτα. Ούτε ένα μικρό τραύμα. Κανένας δεν μπορούσε να το πιστέψει, πόσο μάλλον εγώ. Ακόμα το σκέφτομαι κάποιες φορές πως γλύτωσα από εκείνη την έκρηξη και ακόμα απορώ».
Τι σχεδιάζει ο Γιώργος για το μέλλον του; Θα συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη της Medibank; Τον ρωτάω καθώς με συνοδεύει στην έξοδο.
«Τα χρήματα δεν με εμπνέουν, δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για οποιεσδήποτε προσπάθειές μου» μου απαντά. «Θέλω να βελτιώσω τις υπηρεσίες που προσφέρουμε στους πελάτες μας. Αυτό σχεδιάζω για το μέλλον και ελπίζω να το καταφέρουμε. Τα κέρδη έρχονται όταν τα προϊόντα που προσφέρεις έχουν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και λειτουργείς με αυτή την αρχή κατά νου» καταλήγει.