ΤΑ περισσότερα πράγματα στη ζωή και οι πιο σπουδαίες ανακαλύψεις έγιναν «τυχαία» και, μάλιστα, από ανθρώπους που «τυχαία» βρέθηκαν να κάνουν αυτό που, τελικά, έκαναν.
ΑΝ έχει, μάλιστα, έστω και ένα ψήγμα αλήθειας η θεωρία του χάους, στον παράγοντα «τύχη» (σε δισεκατομμύρια δηλαδή συνδυασμούς συμπτώσεων) οφείλεται και η ζωή σε τούτον το πλανήτη και η δική μας παρουσία εδώ.
ΑΠΟ τα αόρατο (αλλά τόσο υπαρκτό) χέρι της «θεάς τύχης», οδηγήθηκε και ο Τσαρλς Ντάργουιν να κάνει αυτό που έκανε – και τον πήρε, μάλιστα, δεκαετίες να βρει το δρόμο του, που θα βοηθούσε αργότερα όλους εμάς να βρούμε τον δικό μας και να κατανοήσουμε ένα ελάχιστο μέρος της δημιουργίας του μυστηρίου που μας περιβάλει.
ΜΙΑ χλωμή ακτίνα φωτός του προβολέα της μεθοδικής παρατηρητικότητάς του, στάθηκε ικανή να αλλάξει τα μέχρι τότε δεδομένα που ήταν τόσο βαθιά εδραιωμένα στη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων, που πήρε την Αγγλικανική Εκκλησία (τη βρετανική εκδοχή του καθολικισμού), αλλά 200 χρόνια να ζητήσει (επίσημα) συγνώμη από τον Κάρολο Δαρβίνο.
ΝΑΙ, 200 ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν (πριν δύο χρόνια) από την γέννησή του και ακόμα η Εκκλησία δεν μπορεί να συγχωρέσει την ανατροπή και να «καταπιεί» τη Δαρβίνια προσβολή.
ΚΑΙ τι δεν άκουσε ο άνθρωπος, μετά τη δημοσίευση του έργου του «Η Καταγωγή των Ειδών», στις αρχές του 1859 (αν δεν κάνω λάθος) από τις Εκκλησίες όλων των χριστιανικών δογμάτων. Αν μπορούσαν να το κάψουν θα το είχαν κάνει.
ΚΑΤΙ αιώνες πήρε, επίσης, την Εκκλησία να δεχτεί ότι η γη είναι στρογγυλή και ότι περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και τον άξονά της, ενώ ακόμα επιμένει και προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχει… Παράδεισος!
ΟΥΔΕΜΙΑ πρόθεση έχω να ασχοληθώ με τη θρησκεία, μιας και είναι εκτός των προθέσεών μου να θίξω με οποιοδήποτε τρόπο, το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων που πιστεύουν στην θεϊκή δημιουργία του κόσμου.
Ο λόγος που αναφέρθηκα στο θέμα, είναι γιατί θέλω να γράψω δυο κουβέντες για τα νησιά Γκαλαπάγκος, που ο Ντάργουιν, με τις παροιμιώδεις σε σχολαστικότητα παρατηρήσεις του, τους έδωσε τη θέση που δίκαια κατέχουν στον παγκόσμιο επιστημονικό χάρτη.
ΓΙΟΣ πλούσιας μικροαστικής οικογένειας, με πατέρα γιατρό, ξεκίνησε να γίνει γιατρός και ο ίδιος, αλλά δεν τα πήγε καλά στο πανεπιστήμιο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιατρική.
ΜΕ παρόμοια αποτυχία (για κακή τύχη της Εκκλησίας) στέφθηκε και η δεύτερη προσπάθειά του να γίνει ιερέας. Έτσι, κατέληξε να γίνει φυσιοδίφης και ήθελε να επισκεφθεί τα νησιά των Καναρίων.
ΑΠΕΤΥΧΕ και σε αυτή του την προσπάθεια και άρχισε να ψάχνει για δουλειά φυσιοδίφη στα πλοία του αγγλικού στόλου. Η «τύχη» όμως και εδώ δεν τον βοήθησε, αφού το καράβι «Μπίγκολ» στο οποίο κατέφυγε είχε άλλο φυσιοδίφη και ο ίδιος έγινε δεκτός για να κάνει παρέα (λόγω του ότι ήταν ευγενής και εξέλειπε το… σπάνιο αυτό είδος από τους Ωκεανούς) στον ευγενή, αλλά δύστροπο, καπετάνιο Φίτζροϊ.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ του «Μπίγκολ» ήταν η χαρτογράφηση των ακτών της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Αυστραλίας, για λογαριασμό του βρετανικού Ναυτικού που την εποχή εκείνη (1830) κυριαρχούσε στις θάλασσες.
ΠΕΡΑ, όμως, από την κακοτυχία ο Ντάργουιν δεν τα πήγαινε καλά και με τη θάλασσα και έπασχε από ναυτίες. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον άφηναν, στους νέους τόπους που πήγαιναν στην στεριά, μέχρι να κάνουν τις απαραίτητες βόλτες και να χαρτογραφήσουν τις ακτές.
ΕΤΣΙ, έμεινε αρκετό καιρό στη Βραζιλία, την Αργεντινή και αλλού, μέχρι που – για τους ίδιους λόγους – τον «άδειασαν» και στα νησιά Γκαλαπάγκος, που βρίσκονται στον Ειρηνικό Ωκεανό και απέχουν 1000 χιλιόμετρα από τις ακτές του Εκουαδόρ.
ΤΟΝ καιρό του τον περνούσε κάνοντας βόλτες και παρατηρήσεις, που αρκετά χρόνια αργότερα τον οδήγησαν να γράψει το βιβλίο που ταρακούνησε συθέμελα τις μέχρι τότε επιστημονικές γνώσεις. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
ΤΙ ακριβώς είδε ο Ντάργουιν (και του κίνησε τόσο πολύ το ενδιαφέρον) δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω και θα εξιστορήσω όσο περιληπτικά μπορώ είναι τι είδα εγώ, τις λίγες μέρες που έμεινα στο μαγικό ζωολογικό κήπο της εξέλιξης των ειδών.
ΤΑ Γκαλαπάγκος ήταν, εκτός του ραντάρ του ταξιδιού μας στη Νότια Αμερική, και αν δεν επέμενε η Τζουλιάνα – που σώνει και καλά ήθελε να τα δει – θα τα είχα προσπεράσει χωρίς στάση.
ΜΕ το που τα είδα, όμως, από το αεροπλάνο κατά τη διάρκεια της προσγείωσης σε ένα από αυτά άλλαξε γνώμη. Το θέαμα ήταν συναρπαστικό.
ΕΠΙΠΕΔΑ και ξερά νησιά απέναντι σε άλλα καταπράσινα και ανάμεσά τους να «περισσεύουν» πάνω από τον Ωκεανό τεράστια ογκόλιθοι και κρατήρες ηφαιστείων ανενεργών που έχουν καταρρεύσει.
ΟΙ διαφορές και οι αντιθέσεις μεταξύ τους έβγαζαν μάτι. Ήταν απίστευτο αυτό που έβλεπαν τα μάτια μας. Φτάνει να σας πω ότι στο νησί Σάντα Κρουζ, που χρησιμοποιήσαμε ως βάση για να δούμε και ορισμένα άλλα (δυστυχώς, όχι όλα), είχε δύο διαφορετικές καιρικές συνθήκες μέσα σε… λίγα χιλιόμετρα!
ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΜΕ από το ξενοδοχείο που μέναμε με συννεφιά και ψιλοβρόχι και στη μέση περίπου του νησιού αφήναμε πίσω τη βροχή και, ξαφνικά, βρισκόμαστε σε μια ηλιόλουστη μέρα!
ΚΑΙ η εκπληκτική αυτή αλλαγή λάμβανε χώρα μέσα σε… 30 μέτρα! Αν δεν το έβλεπε με τα μάτια μου, τέσσερα πρωινά που μείναμε, δεν θα το πίστευα.
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ «μυστήρια» πράγματα σε αυτά τα νησιά, που επηρεάζουν, όχι μόνο τον καιρό, αλλά και την συμπεριφορά των ζώων που ζουν σε αυτά.
ΟΙ «περιέργειες» του καιρού οφείλονται, κυρίως, στο ότι εκεί συναντούνται τα ψυχρά υπόγεια ρεύματα νερού, που ξεκινούν από την Ανταρκτική, με τις θερμές μάζες του Ειρηνικού που βρίσκονται γύρω από τον Ισημερινό.
ΣΤΟΥΣ ίδιους λόγους, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οφείλεται και το φαινόμενο «Ελ Νίνιο» που καθορίζει το κλίμα της Νότιας Αμερικής και επηρεάζει το κλίμα ολόκληρου του πλανήτη.
ΠΡΙΝ πάμε στα Γκαλαπάγκος, θεωρούσα υπερβολικά και παρατραβηγμένα όλα αυτά που άκουγα, ότι δηλαδή τα πουλιά και τα ζώα των νησιών «όχι μόνο συνυπάρχουν ειρηνικά μεταξύ τους, αλλά δεν φοβούνται καθόλου τους ανθρώπους».
ΕΙΝΑΙ απίστευτο, αλλά ακριβώς αυτό συμβαίνει. Περπατάς άνετα δίπλα σε θαλάσσιους ελέφαντες, σε ιγκουάνα (είδος προϊστορικής σαύρας που ζει μόνο στα νησιά αυτά) σε φώκιες, τεράστιες χελώνες (το βάρος των οποίων φτάνει τα 250 κιλά) και διάφορα είδη πουλιών, χωρίς να τρέχει τίποτα.
ΟΥΤΕ καν δίνουν σημασία στην παρουσία των ανθρώπων. Δεν τα απασχολεί καθόλου! Τη ίδια συμπεριφορά ακολουθούν και στις μεταξύ τους… σχέσεις!
ΒΛΕΠΕΙΣ, για παράδειγμα, φώκιες ή ιγκουάνα αραγμένα κανονικά πάνω στα βράχια και πάνω τους να περπατάνε καβούρια χωρίς καν να ενοχλείται κανείς!
ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΜΕ δίπλα στις φωλιές που ανήκαν σε σπάνια είδη πουλιών και τα τελευταία (που ορισμένα ανέστρεφαν και μικρά) δεν έδειχναν να τα απασχολεί η παρουσία μας.
ΓΙΑ το φοβερά αυτά νησιά θα μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε και πάλι. Σήμερα θα περιοριστώ σ’ αυτά τα λίγα, για να μείνει χώρος για κάποια φωτογραφία που λέει και καλύτερα την ιστορία. Αυτά και γεια χαρά.
