Η ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια εύπορη
οικογένεια. Φοιτητή τον βρίσκει ο πόλεμος, που ανατρέπει τα πάντα. Ο
ίδιος πολεμάει, αντιστέκεται, αφήνεται να τον παρασύρουν τα οράματα και
τα ιδανικά του, αλλά και πρωτόγνωρες συγκινήσεις, ενθουσιασμός,
ορμητική πίστη. Δυσκολεύεται, πέφτει, αλλά συνεχίζει, ανασυντάσεται.
Τον χτυπούν εχθροί και φίλοι. Ο πόλεμος τελειώνει, όλα θα είναι όπως
πριν. Όχι, όμως, αυτός. Γιατί μετά από έναν πόλεμο τίποτα δεν συνεχίζει
απο κει που είχε μείνει…
Λιτή και ζωηρή γραφή της Αρετής
Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ που αναπλάθει μια αληθινή ιστορία στα χρόνια της
Κατοχής και της Αντίστασης.
Ένας άνθρωπος, που κινείται με
πολλούς φυσικούς περιορισμούς, ανακαλύπτει την αληθινή έννοια του
ηρωισμού. Το επικό μεγαλείο και οι ανθρώπινες στιγμές συμπλέκονται και
ισορροπούν μεταξύ τους. Η ενθουσιώδης και νεανική αφέλεια του
πρωταγωνιστή δίνει τη θέση της σε μια οδυνηρή γνώση.
Ο
ήρωας της ιστορίας αυτοπαρουσιάζεται: «Έξω από το καφενείο ΕΛΛΑΣ […],
ο κόσμος αυτός γράφει την ιστορία του μέσα απ’ αυτό το ξέφρενο
ξέσπασμα. Είναι όλοι εκεί. [..·] Η πανέμορφη πόλη που γεννήθηκα, Θ’
αναστηθεί, θα ξαναζωντανέψει, Θα φύγει η σκοτεινιά, η πείνα, ο τρόμος,
ο εξευτελισμός. Τους κοιτώ από κοντά, όλοι κλαίνε, μα ξεχωρίζουν αυτοί
που κλαίνε και λυτρώνονται, απ’ αυτούς που κλαίνε για εκείνους που
έφυγαν γρήγορα, δοξασμένα, δίκαια η άδικα, από γενναίο αντίπαλο ή δειλό
προδότη. Εκεί, στην καρδιά της πόλης η Ελλάδα δονείται…. …Τα ρίγη
διατρέχουν το κορμί μου που αρνείται να κουνηθεί, να μη χάσει τίποτα
απ’ την μαγεία αυτή, στέκομαι εκεί κι αφήνω τη χαρά και την έκσταση να
με συνεπάρει. Τέσσερα χρόνια τρομακτικά, φοβερά που με πλάκωναν, έφυγαν
από πάνω μου μονομιάς. Αισθάνομαι γεμάτος, ανθρώπινος, δικαιωμένος και
περήφανος που έχω συνεισφέρει κάτι ελάχιστο κι εγώ γι’ αυτή τη
μεγαλειώδη και μοναδική στιγμή».
Η Αρετή
Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Κοινωνικές
Επιστήμες στην Αθήνα και τη Σκωτία. Ασχολήθηκε νωρίς με το γράψιμο. Τα
θέματά της ήταν εξαρχής ανθρωποκεντρικά.
