Η εαρινή ισημερία του 2010 με βρήκε, για πολλοστή φορά, με συγγενείς και φίλους στο Αυστραλιανό Κοινοβούλιο στην Καμπέρα. Κάθε φορά, όμως, ανακαλύπτεις νέα ενδιαφέροντα. Το παλαιό Κοινοβούλιο (Old Parliament House) λειτούργησε ως κέντρο της Δημοκρατίας μας από το 1927 έως το 1988, οπότε η κυβέρνηση της χώρας μεταφέρθηκε στο νέο Κοινοβούλιο (New Parliament House). Από την αρχή της Ομοσπονδίας μας, το 1901, έως το 1927, η Μελβούρνη ήταν η πρωτεύουσα της Αυστραλίας και στεγάστηκε τότε στο γνωστό μας εδώ Exhibition Building.
Το παλαιό Κοινοβούλιο στην Καμπέρα έχει μετατραπεί σε ένα αξιόλογο και λειτουργικό Μουσείο με την ελληνογενή ονομασία Museum of Australian Democracy, έχοντας γίνει έτσι το κεντρικό σημείο αναφοράς για κάθε επισκέπτη της πρωτεύουσάς μας, με έμφαση στη γνωριμία και κατανόηση της ιστορίας της Δημοκρατίας μας. Για τον Έλληνα επισκέπτη αποτελεί μια ευχάριστη αποκάλυψη της ελληνικότητας της πολιτικής διαδρομής της Ελληνικής Δημοκρατίας από τον ελλαδικό χώρο μέχρι τα πέρατα του κόσμου και την… Αυστραλία.
Ομολογώ ότι, αυτή τη φορά, είδα ότι έχει δοθεί πιο μεγάλη έμφαση στη γέννηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και στο ότι η ιδέα αυτή βελτιώνεται συνεχώς γιατί κατανοείται πλήρως η σπουδαιότητά της. Η παρουσίαση των εκθεμάτων, η ιστορία της Δημοκρατίας με τη δύναμη του λόγου, τα αποφθέγματα επώνυμων Ελλήνων και η αναφορά σε πρωτότυπα ελληνικά κείμενα για τη δημοκρατική οργάνωση και την προβολή ιδεών για το μέλλον, όλα αυτά κάνουν πολύ περήφανο κάθε Έλληνα και διακριτικό επισκέπτη.
Φυσικά, το παλαιό Κοινοβούλιο αναδύει τη δική του ιστορία, γιατί εκεί η παλαιά αποικιοκρατική σκηνή μεταμορφώθηκε σε μια νέα δημοκρατική διοίκηση, με αξιόλογα και αρκετά αξιοσημείωτα γεγονότα, καθιστώντας την Αυστραλία μία, όντως, από τις πλέον ανθεκτικότερες Δημοκρατίες του κόσμου, η οποία, μάλιστα, κατέχει τη δεύτερη θέση στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ.
Ο προσεκτικός επισκέπτης που ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία, θα τα δει όλα μπροστά του ανάγλυφα και θα εκτιμήσει ότι, ίσως, το πιο κοινό και δυναμικό στοιχείο που έχουμε όλοι μας στην Αυστραλία είναι αυτή η Δημοκρατία μας. Εάν, πάλι, θέλουμε να την κάνουμε αβασίλευτη και καλύτερη, δεν έχουμε εμείς και οι μελλούμενες γενιές να εργαστούμε μέσα από τους δημοκρατικά ευλύγιστους νόμους της για το σκοπό αυτό. Η Δημοκρατία είναι καλή όταν και οι πολίτες αυτής της Δημοκρατίας κατανοούν τα πλεονεκτήματά της.
Καταπληκτική εντύπωση κάνει, επίσης, το γεγονός ότι είδαμε δεκάδες σχολεία να επισκέπτονται το «Μουσείο της Δημοκρατίας» με τους δάσκαλους και καθηγητές τους, όλοι προετοιμασμένοι κατάλληλα, με σεβασμό και τάξη. Άλλοι, πάλι, έχουν ετοιμάσει τις εργασίες τους για να «παιχτούν» στη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία ώστε να γευτούν από πρώτο χέρι τη νομοθετική διαδικασία και το πώς «περνάει» ένα νομοσχέδιο και γίνεται νόμος του Κράτους. Στην εμπειρία αυτή στέκεται το μέλλον της χώρας.
Επίσης, η αρχιτεκτονική του κτιρίου σε σύγκριση με το Νέο Κοινοβούλιο, δείχνει την κλιμακωτή συνέχεια της τέχνης, η οποία προδικάζει και τη βελτίωση της δημοκρατικής διαδικασίας για κάτι ανθρώπινα καλύτερο.
Ιδιαίτερη εντύπωση στον Έλληνα επισκέπτη κάνει το σύνθετο γλυπτό του George Tinworth (1843-1915), το οποίο είναι κορνιζαρισμένο και δωρίθηκε στην αυστραλιανή κυβέρνηση το χρόνο που άνοιξε το Κοινοβούλιο, το 1927. Στην αρχή τοποθετήθηκε έξω από την κοινοβουλευτική βιβλιοθήκη και, αργότερα, στο κεντρικό βασιλικό χολ (King’s Hall). Σήμερα αποτελεί σημαντικό έκθεμα της ιστορίας της Δημοκρατίας. Η σημαντική επιγραφή, σκαλισμένη πάνω στο γλυπτό, λέει: «Greek Mother giving the shield to her son with the words: Either bring this shield back or be brought back upon it» («Η Ελληνίδα Μητέρα δίνοντας την ασπίδα στο γιο της με τις λέξεις: Ή ταν ή επι τας»). Ο Μελβουρνιώτης επισκέπτης έχει δει την ίδια ασπίδα με τα ίδια λόγια και στο άγαλμα του Λεωνίδα στο Brunswick.
Συμφωνώ απόλυτα με το πληροφοριακό υλικό που δίνεται, σύμφωνα με το οποίο το κτίριο αυτό είναι «an Australian icon» (δηλαδή πάλι με ελληνικές λέξεις) που θα το μετέφραζα ως «αυστραλιανό σύμβολο» (icon είναι η εικόνα). Είναι, πράγματι, μια πολιτιστική κληρονομιά για όλους μας, γιατί εδώ μπορεί κανείς να βρει κάθε τι που έχει ειπωθεί εδώ μέσα και έγινε βίωμα του Κράτους με όλες του τις ιδέες, καθώς επίσης και όλους τους νόμους που επηρέασαν όλους μας ως Αυστραλούς πολίτες.
Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι το Μουσείο αυτό είναι το πιο σημαντικό ίδρυμα εκπαίδευσης, γιατί είναι «το δημοκρατικό σχολείο της Αυστραλίας».
Τελευταία, μιλάμε για το εάν θα διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα στο Ενιαίο Πρόγραμμα Διδασκαλίας στην Αυστραλία. Μετά από μια επίσκεψη στο «Μουσείο της Αυστραλιανής Δημοκρατίας», διαπιστώνει κανείς ότι η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της Αυστραλιανής Δημοκρατίας. Εάν το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο την απορρίψει, δεν έχει άλλη επιλογή από το να κλείσει και το «Μουσείο της Αυστραλιανής Δημοκρατίας». Αυτό, όμως, θα πρέπει να τους το πούμε τώρα, γιατί, αργότερα θα είναι πολύ αργά!
