Προσπάθησα για άλλη μια φορά να μιλήσω απευθείας, στον Μπαράκ.

Θυμάστε; Είχα προσπαθήσει, τότε που πρωτοεμφανίστηκε στην παγκόσμια πολιτική πίστα της μεγάλης αυτής χώρας που λέγεται Αμερική, να του πάρω μια αποκλειστική συνέντευξη;

Σίγουρα το θυμάστε. Είχα επικοινωνήσει με την ιδιαιτέρα του γραμματέα.

Την είχα «σκίσει» τότε. Μου είχε πει πως πρέπει να τηρηθεί η διαδικασία. Να της στείλω τα θέματα που θα ρωτούσα τον κ. Πρόεδρο, δήθεν για να προετοιμαστεί και σύντομα θα με ειδοποιούσε.

Σας θυμίζω πως ήμουν έτοιμος να πάω στην Αμερική, με έξοδα της εφημερίδας και μετά θα πεταγόμουνα στην Κούβα, στο Ιράκ ή στο Ιράν.

Σας έλεγα προηγουμένως πως τότε που συνομίλησα με την γραμματέα του Μπαράκ την είχα «σκίσει», όχι απλώς την είχα σκίσει, αλλά την έκανα και χάζεψε σας λέω.
Με είχε πάρει τηλέφωνο για να μου πει τις προϋπόθεσης και τους κανονισμούς και μόλις χτύπησε το προσωπικό μου τηλέφωνο και είδα ότι ήταν υπεραστική κλήση, (γάτα ο δικός σας) ακολούθησε ο εξής διάλογος:
«- Ο κ. Παϊβανάς;
– Μάλιστα… ωραία μου δεσποινίς
– Είμαι η προσωπική γραμματέας του προέδρου. Λάβαμε την αίτησή σας και έγινε δεκτή. Ο πρόεδρος έχει ακούσει για σας και σας εκτιμά ιδιαιτέρως…
– Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ωραία μου δεσποινίς.
– Πως καταλάβατε ότι είμαι ωραία, κ. Παϊβανά;
– Το τηλέφωνο της εφημερίδας μας έχει ένα ειδικό μικροτσίπ που όταν μας τηλεφωνούν ωραίες γυναίκες το πιάνει τρεμούλα.
– Σας ευχαριστώ. Αν μπορείτε, στο γράμμα σας με τις λεπτομέρειες, γράψτε μου την μάρκα και τον τύπο του μικροτσίπ».

Της έστειλα τις σχετικές ερωτήσεις και της είχα γράψει και μερικά νούμερα (άρες μάρες κουκουνάρες) από ένα μικροτσίπ που είχε ένα χαλασμένο τρανζίστορ.
Όσο λάβατε εσείς γράμμα από την Γραμματεία του Λευκού (κατάλευκου) Οίκου, άλλο τόσο έλαβα κι εγώ.

Θύμωσα πάρα πολύ. Σούπερ δημοσιογράφος ο Κώστας και τον αγνοείτε, θα σας φτιάξω εγώ. Θα σας τιμωρήσω. 

    
Παρακολουθούσα τον Ομπάμα για να εντοπίσω την Αχίλλειο φτέρνα και να «επιτεθώ». Ήθελα να πάρω το αίμα μου πίσω.

Βλέποντας τις κινήσεις του και την ταλαιπωρία του, άρχισα να τον λυπάμαι. Έκοψε το αυγολέμονο, σκέφτηκα. Από σκούρος που ήταν άρχισε να ξασπρίζει. Αδυνάτισε και αν άφηνε τα μαλλιά του να μεγαλώσουν λίγο (επίτηδες τα κόβει με την μηχανή) θα βλέπανε όλοι πως γκριζάρισε πριν την ώρα του.
Ξανατηλεφώνησα στη Σιμόν (έτσι ήταν το μικρό όνομα της όμορφης) Όχι για να ζητήσω εξηγήσεις γιατί δεν με κάλεσαν, ενώ μου είχαν υποσχεθεί, αλλά για να της θυμίσω πως εμείς οι Έλληνες, όσος καιρός και να περάσει, δεν ξεχνάμε αυτούς που αθετούν τις υποσχέσεις τους.

– Καλημέρα δεσποινίς Σιμόν (είπα σε άπταιστο Αγγλική, αφήνοντας λίγη Αμερικάνικη χροιά στην κατάληξη, για να την μπερδέψω).
– Ποίος τηλεφωνεί;
– Κώστας Παϊβανάς, γνωστός, παλαίμαχος δημοσιογράφος (όπως λέει και ο Αλφρέδος) από την Αυστραλία. Με θυμάστε;
– Βεβαίως σας θυμάμαι και σας ευχαριστώ για το μικροτσίπ που μου στείλατε. Θέλω να με πιστέψετε. Επικρατεί τέτοιο χάος εδώ, που δεν άδειασα ούτε στιγμή να ασχοληθώ ούτε με την επιδερμίδα μου. Πολλά τα προβλήματα του προέδρου. Τρέχουμε και δεν φτάνουμε, που λένε. Αλλά και να φτάσουμε, τι θα καταλάβουμε;
– Καταλαβαίνω δεσποινίς Σιμόν, ο Πρόεδρος μας βγήκε αυτό που λένε «πολύ λάδι και σάλτσα τίποτα.» Έτσι δεν είναι; Η Μισέλ καλά κρατιέται, μόνο που γέρνει λίγο προς τα εμπρός. Περπατάει και είναι σαν να της έχει πέσει κανένα τάλιρο και ψάχνει να το βρει. Ανεργία, τρομοκρατία και έχετε και την CIA σας, που έχει λίγο ζαβλακωθεί (όπως έλεγε η γιαγιά η Θεοδώρα) και θέλει ξεμάτιασμα. Πέστε στον Πρόεδρο πως δεν του κρατάω κακία και με την πρώτη ευκαιρία θα τον ξεματιάσω αυτόν, την Μισέλ και τον κ. Πανέττα τον διευθυντή της αμερικάνικης Υπηρεσίας Πληροφοριών.
– Να είστε καλά κ. Παϊβανά. Θα τα πω στο κ. Πρόεδρο. Να είστε σίγουρός πως κι’ εκείνος, μόλις μπορέσει, θα κάνει κάτι για σας. Αν δει την πρωθυπουργό της χώρας σας, τη Τζούλια, θα της πει ότι τον ξεματιάσατε και μπορεί να της πει να σας.. ρίξει καμιά διάκριση, να την ευχαριστηθείτε και να καμαρώνετε.
Εκείνο που απασχολεί περισσότερο τον κ. Πρόεδρο είναι η τρομοκρατία και η επανεκλογή του. Ούτε η φτώχια, ούτε η ανεργία. Η τρομοκρατία είναι ο φόβος ο μεγάλος. Οι πράκτορές μας ψάχνουν παντού για τρομοκράτες, για βομβιστές αυτοκτονίες, για διπλούς πράκτορες. Έχουμε εξαπολύσει πράκτορες παντού. Έχουμε επιστρατεύσει όλους τους πράκτορες, ακόμη και μαθητευόμενους πράκτορες, μικρούς και μεγάλους κατασκοπευτικούς δορυφόρους που φωτογραφίζουν κάθε γειτονιά του πλανήτη. Ζητάμε βοήθεια και από τα φιλικώς προσκείμενα κράτη, όπως η Αυστραλία και τα Σκόπια. 

 Φοβόμαστε τον ίσκιο μας. Οι τρομοκράτες είναι απρόβλεπτοι, σατανικά μυαλά. Κατασκευάζουν εκρηκτικές ύλες σε απίθανες μορφές. Μπορείς να δεις εκρηκτικό που μοιάζει με αλάτι, με ζάχαρη, με αλεύρι…»
Έκλεισα το τηλέφωνο ταραγμένος. Παράτησα τη δουλειά και έτρεξα στο σπίτι. Θυμήθηκα πως το πρωί είχα δει άσπρη σκόνη στην βεράντα του σπιτιού. Τρελάθηκα. Στο μυαλό μου γύριζαν χίλια διό σενάρια. Ό,τι μπορεί να σκεφτεί ο νους, πέρναγε από το νιονιό μου.
Ή έχουμε πέσει θύμα τρομοκρατών ή γυναίκα μου έγινε τρομοκράτης, σκεφτόμουνα, όσο οδηγούσα ταραγμένος.
«- Τι είναι αυτή η άσπρη σκόνη στο σκαλοπάτι της βεράντας γυναίκα;»

– Ταλκ. Είναι η μόνη λύση για τα μυρμήγκια. Μου το είπε η Μαγδαληνή. Γλιστράνε και δεν μπορούν να μπουν στο σπίτι. Σώθηκα.
Τα παρακολουθώ δύο ημέρες και δεν πέρασε ούτε ένα.
«- Θα το εξετάσω, είπα και έβαλα λίγο σε ένα χαρτί. Για την ώρα σκούπισέ το και θα σου βρω άλλο τρόπο να εξολοθρέψεις τα μυρμήγκια.»
Άρχισε να μαζεύει το ταλκ και την άκουσα να μουρμουρίζει:
«Το ήξερα πως ο άνδρας μου θα την ψωνίσει αν ανεβάσει η Αποθεματική λίγο ακόμη τους τόκους».