Οι νέοι οικισμοί εκεί που έβοσκαν μέχρι προχθές πρόβατα και γελάδια, δεν είναι ακριβώς αυτό που φαντάζονται και χρεώνονται μέχρι το λαιμό ν’ αγοράσουν πολλοί οικογενειάρχες.
Τα διώροφα παλάτια που επισκέπτονται και θαμπώνονται με τα πέντε και έξι υπνοδωμάτια, τα σαλόνια και τα ζαγκούζι, όταν τα βάλεις στο μέσον του ‘πουθενά’, όχι μόνο δεν λένε τίποτε, αλλά η κατοίκηση σ’ αυτά είναι συχνά προβληματική.
Εκτός από τα πολλά δωμάτια που όντως είναι εκεί, λείπουν πολλά. Λείπουν τα πάρκα, η πρασινάδα, υπάρχουν πρακτικά προβλήματα με τη δημόσια συγκοινωνία που δεν… περπατιέται, με την αγορά που έτσι και χρειάζεσαι κάτι επειγόντως δεν γίνεται να πεταχτείς να το πάρεις γιατί είναι είκοσι λεφτά με το αυτοκίνητο μακριά και όσο για ψυχαγωγία των παιδιών ούτε μια κούνια στον ορίζοντα, ούτε ένας παιχνιδότοπος έστω και σε μισή ώρα απόσταση.
ΟΛΑ ΜΙΑ ΦΙΓΟΥΡΑ
Ανοίγουν οι άνθρωποι τα συρτάρια, βγάζουν τις γυαλιστερές μπροσούρες με το μαγευτικό τοπίο που περιέβαλε το σπίτι που επέλεξαν και διαπιστώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Και δεν είναι οι ξένοι που έχουν πρόβλημα με τη γλώσσα και μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν κατάλαβαν καλά, αλλά ντόπιοι, Αυστραλοί, γεννημένοι εδώ, νέα ζευγάρια ή άλλα μεγαλύτερα με ένα τσούρμο παιδιά που λαχταράνε να τα μεγαλώσουν στον καθαρό αέρα, μακριά από το καυσαέριο και το στρίμωγμα σ’ ένα διαμέρισμα.
Ναι, κάνουν τους υπολογισμούς και βρίσκουν ότι με τα λεφτά που θα αγόραζαν ένα διαμέρισμα ή ένα παλιό σπίτι τριών υπνοδωματίων σε απόσταση 10 χλμ. από το κέντρο, πάνε… λίγο πιο πέρα και παίρνουν παλάτι. Μετά είναι και οι οικοδομικές εταιρίες που τους υπόσχονται τον ουρανό με τ’ άστρα.
«Εδώ θα γίνουν πάρκα, εκεί θα χτιστεί ψυχαγωγικό κέντρο, η αγορά είναι κοντά, το ίδιο και τα σχολεία».
ΑΟΡΙΣΤΙΕΣ
Αοριστίες, στην καλύτερη περίπτωση και με τον πιο ήπιο χαρακτηρισμό, γιατί σύντομα διαπιστώνουν ότι όταν πάρουν το κλειδί βρίσκονται στο μέσον του πουθενά, με μπόλικο χώμα γύρω τους που έτσι και φυσήσει ένα ελαφρό αεράκι, γίνεται σκόνη που φτάνει μέχρι και την… οδοντόβουρτσα.
Μήπως ξέχασαν να ρωτήσουν αν όλα αυτά θα γίνουν σ’ αυτή τη ζωή ή στη δευτέρα παρουσία; Μπορεί.
Τι σημαίνει ‘κοντά’, όταν το τραίνο είναι σε απόσταση 10 χλμ. και η κοντινότερη αγορά 5 χλμ.; Τι να κάνουν τα παιδιά με τα καινούρια ποδήλατα που έφερε ο Αϊ Βασίλης τα Χριστούγεννα, όταν ο χωματόδρομος δεν είναι καν στρωτός;
Οι φόροι ιδιοκτησίας εν τω μεταξύ, δαγκώνουν στη Μελβούρνη, περισσότερο από κάθε άλλη πολιτεία. Για ένα μέτριο, συνηθισμένο σπίτι, εκεί που άλλοτε ήταν φάρμες, αξίας $315.000, η κυβέρνηση ζητά – και παίρνει – $12.000.
Απορίας άξιον είναι τι κάνει η κυβέρνηση με τα $3,6 δις που παίρνει το χρόνο από φόρους ιδιοκτησίας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σίγουρα δεν διαθέτει αρκετά για έργα υποδομής στα καινούρια εξωτερικά (πολ … εξωτερικά) προάστια της Μελβούρνης.
AΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ
Αλλά μήπως οι δημοτικές Αρχές πάνε παρακάτω; Βιάζονται να μετατρέψουν χωράφια και βιομηχανικές περιοχές σε κατοικήσιμες, να προσφέρουν άδειες για να χτιστούν σπίτια, χωρίς να εξετάσουν πρώτα τα βασικά. Αν θα λειτουργήσει το σχέδιο οικισμού στη συγκεκριμένη περιοχή γεωγραφικά και κοινωνικά.
Σα να μην φτάνει αυτό, έρχονται τα σαΐνια, οι επενδυτές, με τα φανταχτερά σχέδια και τις ακόμη πιο λουσάτες μπροσούρες, και κανείς δεν είναι εκεί, από τις Αρχές, να δει αν αυτά που υποσχέθηκαν στα σχέδια τα έφτιαξαν ή αν προτίθενται να τα φτιάξουν κάποτε. Λίμνες, πεζόδρομοι, πάρκα, ένας κόσμος παραδεισένιος που ξεσηκώνει τους κοινούς θνητούς για να τους ρίξει απότομα στην ωμή πραγματικότητα.
Ειρωνικό το ότι σε έρευνα που έγινε, διαπιστώθηκε ότι η υγεία των παιδιών σε προάστια αυτού του είδους είναι κακή. Ειρωνικό, γιατί η υγεία των παιδιών ήταν το μεγάλο κίνητρο που ώθησε πολλούς γονείς να αγοράσουν σπίτι μακριά από το κέντρο, σε νεόκτιστη περιοχή, όπου ‘ο αέρας είναι καθαρός και υπάρχει άπλα για να παίζουν τα παιδιά’.
ΑΛΛΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ
Μια άλλη σκοτεινή πλευρά των απομακρυσμένων προαστίων είναι ότι αποτελούν… πόλο έλξης για τους ιδιοκτήτες πόκερ μασίνς.
Στο προάστιο Doreen, για παράδειγμα, έχει γίνει αίτηση για χτίσιμο ταβέρνας με 40 μηχανές πόκερ. Κάθε μηχανή υπολογίζεται ότι θα αποφέρει $275 την ημέρα κατά μέσο όρο, από κάθε κάτοικο εκεί, δηλαδή $4 εκ. το χρόνο από τα προάστια Doreen και Mernda.
Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, μη έχοντας τίποτε καλύτερο να κάνουν, πηγαίνουν να περάσουν την ώρα τους εκεί και στο τέλος κινδυνεύουν να χάσουν και αυτά τα σπίτια τους.
Τι γίνεται, διερωτάται κανείς, από την πλευρά της πολιτείας για να προστατευθούν τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων.
Πληροφορούμαστε ότι τα μεγάλα προβλήματα που χτυπούν την πολιτειακή κυβέρνηση κατά πρόσωπο, αναφορικά με την ανεξέλεγκτη εξάπλωση της Μελβούρνης προς τα έξω, αρχίζουν να την απασχολούν.
Ενθαρρύνεται η πυκνότερη οικοδομική δραστηριότητα στο κέντρο.
Τι γίνεται όμως με αυτά που ήδη υπάρχουν και οδηγούν τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί στην απόγνωση.
Ποιος θα δει ότι οι υποσχέσεις των οικοδόμων, των μεγάλων εταιριών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, υλοποιούνται.
Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που αδυνατούν να βρουν εργασία, λόγω της απόστασης, σ΄ αυτές τις περιοχές και πάρα πολλά τα παιδιά που μεγαλώνουν σ’ ένα δύσκολο, ανθυγιεινό περιβάλλον, για να μείνει πολιτεία απαθής.