Ξύπνα, Έλληνα ψηφοφόρε

Έχοντας ζήσει δύο μήνες στην Ελλάδα (Σεπτέμβριο και Οκτώβριο) μπορώ να ισχυριστώ, ότι οι εκλογές της Κυριακής είναι οι πλέον νοθευμένες, οι πλέον κάλπικες, οι πλέον κατευθυνόμενες εκλογές στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Είναι εκλογές-πλήγμα για το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας.

Γιατί; Διότι οι Έλληνες ψηφοφόροι εκβιάζονται να ψηφίσουν καθ’ υπόδειξη, όχι κατ’ επιλογή. Εκβιάζονται να εκλέξουν τοπικούς άρχοντες με παντελώς άσχετα κριτήρια προς εκείνα που απαιτεί η εκλογή ικανών ανθρώπων να διαχειριστούν τις υποθέσεις των Δήμων και των Περιφερειών (πρώην Νομαρχιών).
Το ζητούμενο στις εκλογές της Κυριακής δεν είναι η αξιοκρατική επιλογή υποψηφίων με γνώσεις, ικανότητες και τάλαντο να διοικήσουν Δήμους και Περιφέρειες. Το ζητούμενο είναι – αλίμονο! – η επιδοκιμασία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου ή της εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά ή της στείρας κριτικής των άλλων πολιτικών κομμάτων.

Οι εκλογές της Κυριακής έχουν εθνικό, όχι τοπικό χαρακτήρα, διότι έτσι αποφάσισαν τα πολιτικά κόμματα της γενέτειρας. Η κυβέρνηση επιδιώκει, απροκάλυπτα, τη νομιμοποίηση του διαβόητου Μνημονίου – της συμφωνίας εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας – με ένα θετικό αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα πολιτικά κόμματα κυνηγούν την «αντι-μνημονιακή ψήφο».

Με αυτή την ατζέντα τα κόμματα εξουσίας – ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία – έχουν αναγάγει τις τοπικές εκλογές σε δημοψήφισμα, μεταλλάσσοντας το χαρακτήρα τους και αλλοιώνει τη σημασία τους για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Στις αυριανές εκλογές ο πιστός ΠΑΣΟΚος δεν θα ψηφίσει κατά την κρίση του, αλλά καθ’ υπόδειξη του κόμματός του. Δεν θα εκλέξει τον καλύτερο υποψήφιο για το Δήμο της περιοχής του ή την Περιφέρεια στην οποία ανήκει ο Δήμος του, αλλά τον «πράσινο» υποψήφιο.
Για την κυβέρνηση το αποτέλεσμα των αυριανών εκλογών θα καθορίσει τις μελλοντικές κινήσεις της. Θα καθορίσει, αν ο κ. Παπανδρέου θα κάνει πρόωρες εκλογές ή αν θα εξαντλήσει τη θητεία του εν αναμονή καλύτερων ημερών.

Υπάρχει και μία άλλη ερμηνεία της πρωτοφανούς κομματικοποίησης των τοπικών εκλογών. Η άντληση επιχειρημάτων από το αποτέλεσμα υπέρ ή κατά των υποδείξεων της Τροϊκας – Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – που διαφεντεύει τη χώρα. Αν, υποθετικά, ο λαός καταψηφίσει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση Παπανδρέου ενδέχεται να χρησιμοποιήσει το «μαύρισμα» των υποψηφίων της ως επιχείρημα κατά της επιβολής σκληρότερων μέτρων από τους άτεγκτους επιτηρητές.

Αν, υποθετικά, ο λαός υπερψηφίσει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει το θετικό αποτέλεσμα για να αντικρούσει τη σκληρή κριτική που της κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτή η υπόθεση, όμως, αν επαληθευτεί, ενδέχεται να ερμηνευτεί από τους αφέντες της Τρόϊκας ως επιδοκιμασία των μέτρων που έχει επιβάλει καθώς και ως διάθεση του ελληνικού λαού να υποστεί μεγαλύτερα δεινά για «τη σωτηρία» της πατρίδας του. 
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τον εκβιαζόμενο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ.

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιδιώκει, εξ ίσου απροκάλυπτα, την καταδίκη του Μνημονίου με ένα θετικό αποτέλεσμα για τη Νέα Δημοκρατία. Όπως ο Γιώργος Παπανδρέου έτσι και ο Αντώνης Σαμαράς δεν προτείνει την εκλογή των καταλληλότερων υποψηφίων, αλλά την εκλογή των γαλάζιων υποψηφίων για να καταδικαστεί από το αποτέλεσμα το «αντι-λαϊκό» Μνημόνιο και να δικαιωθεί από τη λαϊκή ετυμηγορία η «ανώδυνη», για τον ελληνικό λαό, εναλλακτική οικονομική πολιτική του.
Ο κ. Σαμαράς κατηγορεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον Έλληνα πρωθυπουργό, ότι εκβιάζουν τον ελληνικό λαό προεκλογικά με διλήμματα του είδους, «ή εμείς ή η καταστροφική Νέα Δημοκρατία», αλλά δεν αποφεύγει, και αυτός, τον πειρασμό του εκμαυλισμού του ελληνικού λαού με υποσχέσεις για έξοδο από την οικονομική κρίση χωρίς συνθλιπτικές συνέπειες – βλέπε, χωρίς μείωση μισθών και συντάξεων, χωρίς υψηλή ανεργία και χωρίς περικοπές βασικών υπηρεσιών.

Ενσυνείδητα ή ασυνείδητα ο κ. Σαμαράς παραφράζει και μηρυκάζει το παροιμιώδες πλέον του κ. Παπανδρέου «χρήματα υπάρχουν και θα τα βρούμε», ενώ γνωρίζει ότι τα ταμεία είναι άδεια και αν αύριο η Νέα Δημοκρατία επανέλθει στην εξουσία θα ακολουθεί κατά γράμμα τις υποδείξεις της Τρόϊκας.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και για τον ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας.

Όμοια τακτική ακολουθούν και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης επιζητώντας, και αυτά, δικαίωση των θέσεων και της άγονης κριτικής που ασκούν στην κυβέρνηση Παπανδρέου για τις επιλογές της, όχι την εκλογή ικανών δημάρχων και περιφερειαρχών.
 Κατά κύριο λόγο, λοιπόν, οι αυριανές εκλογές δεν είναι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι δημοψήφισμα κατά του ισοπεδωτικού, για την αντιπολίτευση, και «σωτήριου» για την κυβέρνηση Μνημονίου.

Να μην ξεχάσουμε βέβαια και τα μείζονα εθνικά μας θέματα, που έχουν συμπεριλάβει στις προεκλογικές εξαγγελίες τους κάποιοι υποψήφιοι και οι υποστηρικτές τους.
Για παράδειγμα, ο υποψήφιος του ΛΑΟΣ στην Αθήνα, Άδωνις Γεωργιάδης, υπόσχεται στους δημότες της Αθήνας «να καθαρίσει την ελληνική πρωτεύουσα από τους ανεπιθύμητους ξένους», εγχείρημα, που αν επιτύχει, «θα επιστρέψει την Αθήνα στους Αθηναίους» και «θα διαφυλάξει τη φυλετική καθαρότητα του γένους».
Στη Θεσσαλονίκη, ο πρώην υπουργός, Στέλιος Παπαθεμελής, δεν παραλείπει να υπενθυμίζει στους ψηφοφόρους της συμπρωτεύουσας, ότι η ομάδα του, εκτός των άλλων, αντιτάσσεται σθεναρά στην εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στους Σλαβομακεδόνες γείτονές μας.

Στη Θεσσαλονίκη η Νέα Δημοκρατία διεκδικεί το Δήμο και την Περιφέρεια και με την ευλογία του «εθνάρχη» του Βορρά, Μητροπολίτη Άνθιμου, ο οποίος προειδοποιεί τον «ασεβή» υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Μπουτάρη, ότι «όσο ζει ο Άνθιμος δεν πρόκειται να εκλεγεί δήμαρχος Θεσσαλονίκης».

Το επιχείρημα των κυβερνώντων, ότι η ευθύνη των ψηφοφόρων για το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών είναι αυξημένη εξ αιτίας του «Καλλικράτη» – δηλαδή, εξ αιτίας της αναβάθμισης του ρόλου και της διεύρυνσης του έργου της τοπικής αυτοδιοίκησης – είναι έωλο. Και τούτο, διότι δεν είναι δυνατή η αναβάθμιση του ρόλου και η διεύρυνση του έργου της τοπικής αυτοδιοίκησης, όταν στα κρατικά ταμεία «δεν υπάρχει σάλιο», κατά την ομολογία του υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου. Επιπροσθέτως, μετά την παράδοση της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν χαράζει πολιτική η ελληνική κυβέρνηση. Η Τρόϊκα εποπτεύει, αποφασίζει, υποδεικνύει πολιτική και η κυβέρνηση πειθαρχεί.
Όσοι επισκέφθηκαν την Ελλάδα τους τελευταίους μήνες αντιλαμβάνονται απόλυτα τι λέω. Αντιλαμβάνονται, ότι η συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων και των αρχηγών τους κατά την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο είναι άλλο ένα έντονο σύμπτωμα του πολιτικού καρκίνου, που κατατρώει τις σάρκες του Ελληνικού Κράτους.

Κι ας λέει ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος,  ότι «πολιτικοί και λαός» τρώνε μαζί τις σάρκες του ελληνικού κράτους. Οι Έλληνες πολιτικοί κανιβαλίζουν την πατρίδα τους.

Ο ελληνικός λαός είναι ένοχος εγκληματικής αδιαφορίας και οι ευθύνες του θα αυξηθούν, αν στις εκλογές δεν δώσει, με την ψήφο του, ένα καλό μάθημα στους ανάλγητους πολιτικούς.