ΘΑ πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι είμαι πεσιμιστής, καχύποπτος και μηδενιστής από φύση και ότι το μυαλό μου πάει πρώτα στο «κακό».
ΔΕΝ κρύβω ότι πρώτα απ’ όλα ψάχνω τη σκοτεινή και αθέατη πλευρά των πραγμάτων, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ευθύνομαι για τους… θησαυρούς που ανακαλύπτω.
ΜΕ την πρώτη «ανάγνωση» συνήθως δεν βγαίνει τίποτα γιατί το «κακό» παραμονεύει ανάμεσα στις αράδες. Βρίσκεται δηλαδή σε αυτά που δεν γράφονται και δεν λέγονται.
ΑΣ το πω και διαφορετικά: δεν έχει τόση σημασία τι λέει ή γράφει κάποιος όση ποιος είναι αυτός που τα λέει ή τα γράφει.
ΑΣ πάρουμε για παράδειγμα τις διάφορες ανακοινώσεις που κατά καιρούς μας στέλνουν οργανισμοί ή άτομα της παροικίας μας.
ΑΝ πάρεις τοις μετρητοίς αυτά που λένε έχεις από χέρι χρεοκοπήσει. Και τα μισά να κρατήσεις, πάντα διατρέχεις τον κίνδυνο να την πατήσεις.
ΩΣ εκ τούτου λίγη μνήμη να διαθέτεις είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίζεις τους τύπους που ασχολούνται με τα κοινά της παροικίας μας με καχυποψία βάζοντας (πολλά) ερωτηματικά σε ό,τι λένε.
ΕΛΑ όμως που ο κόσμος και τα μέσα ενημέρωσης έχουν ελαττωματική μνήμη πράγμα που δίνει τη δυνατότητα στους ηγέτες μας να μας υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και να μας σερβίρουν τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά.
ΚΑΙ ερωτώ: πώς να πιστέψει κανείς, όση καλή διάθεση (και ελαττωμένη μνήμη) και αν διαθέτει, τη νέα ανακοίνωση (συνοδευόμενη και αυτή από νέα μακέτα!) της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, για την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου;
ΚΑΙ λέω «πώς να τους πιστέψει», γιατί αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη υπόσχεση (για μεγάλο έργο!) που μας δίνεται από το κοινοτικό καθεστώς της τελευταίας τριετίας.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ για να τους πιστέψω θα πρέπει να μας εξηγήσουν με πέντε απλές κουβέντες (και χωρίς… μακέτα) τι έγιναν οι 20 όροφοι (!) που απουσιάζουν από τη νέα μακέτα;
ΚΑΙ θυμίζω σε όσους ηθελημένα (και αθέλητα) ξεχνούν, ότι πριν τρία μόλις χρόνια, το Διοικητικό Συμβούλιο είχε ανακοινώσει ότι θα χτίσει έναν Πύργο 31 ορόφων στο Lonsdale Street. Τις σχετικές δηλώσεις της ηγεσίας συνόδευε και μια… μακέτα, που δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Η ανέγερση του Πύργου που με τόση θέρμη υποστήριξε το Διοικητικό Συμβούλιο (και οι παρατρεχάμενοι) είχε προβληθεί κατά κόρο από τα μέσα ενημέρωσης, ενώ ο πρόεδρος της Κοινότητας, είχε για το σκοπό αυτό, επισκεφθεί και την Ελλάδα (βλέποντας διάφορους υπουργούς) ζητώντας την αρωγή της πλούσιας τότε πατρίδας.
ΑΣ μας εξηγήσουν πρώτα γιατί δεν πήγε μπροστά το μεγαλόπνοο εκείνο σχέδιο και τι τους ανάγκασε να το… κοντύνουν.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και άλλη μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο προτάσεις. Ο πύργος όπως μας έλεγαν θα αυτοχρηματοδοτείτο (θα προπωλούσαν δηλαδή ορισμένους ορόφους) και δεν θα στοίχιζε ούτε δολάριο στην Κοινότητα, ενώ το Πολιτιστικό Κέντρο, των 11 ορόφων, θα στοιχίσει (στην Κοινότητα) 12,5 εκατομμύρια δολάρια!
ΤΑ $5,5 θα εξασφαλιστούν από την πώληση ορισμένων μικρών ακινήτων (σπίτια και διαμερίσματα), ενώ τα υπόλοιπα $7,5 από τραπεζικό δάνειο που θα συνάψει η Κοινότητα.
ΜΕ την πρώτη ματιά η δεύτερη πρόταση (του Κέντρου) δείχνει πιο εφικτή από την πρώτη, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα πειστούν τα μέλη της Κοινότητας να την στηρίξουν. Και εδώ είναι η καρδιά του προβλήματος.
ΤΗ σχετική πρόταση για την πώληση των ακινήτων που εν μέρει θα χρηματοδοτήσουν το Κέντρο, θα πρέπει να την υπερψηφίσει το 75% των μελών αν δεν κάνω λάθος.
ΓΙΑ να γίνει όμως κάτι τέτοιο πρέπει το Διοικητικό Συμβούλιο και η αντιπολίτευση να τα «βρουν» πριν το θέμα φτάσει στην Γενική Συνέλευση. Αν δεν κατέβουν στη Συνέλευση με μία πρόταση δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και τζάμπα χάνουμε όλοι τον χρόνο μας.
ΣΥΝΕΠΩΣ πριν τις μακέτες και τα σχέδια το Δ.Σ. είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένο να συζητήσει το θέμα με την αντιπολίτευση και να καταλήξουν σε μια κοινή πρόταση.
ΜΕ την πόλωση όμως που υπάρχει κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον δύσκολο, για να μην πούμε ακατόρθωτο, την ώρα.
ΑΣΕ που η αντιπολίτευση έχει τα δικά της σχέδια και ετοιμάζει (απ’ ό,τι μαθαίνω) να αναβαθμίσει τις μακέτες της, με την ανέγερση του «δικού της» Κέντρου στο οικόπεδο του Μπουλίν.
ΕΙΜΑΙ της γνώμης και συγχωρείστε την απαισιοδοξία μου, ότι το μόνο που θα απομείνει και από τα νέα σχέδια θα είναι τελικά ο πόλεμος των μακετών, μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων ομάδων. Οπότε τζάμπα συζητάμε.
ΑΝ μη τι άλλο, το Διοικητικό Συμβούλιο και η αντιπολίτευση οφείλουν να συμφωνήσουν, τουλάχιστον, στην αξιοποίηση της κοινοτικής περιουσίας.
ΕΧΕΙ δίκιο ο ταμίας της Κοινότητας Βασίλης Ανεβλαβής που υποστηρίζει ότι όχι μόνο η Κοινότητα αλλά και άλλοι φορείς της παροικίας μας δεν έχουν κάνει μέχρι στιγμής καμιά σοβαρή έρευνα προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των περιουσιών τους.
ΣΤΟ μεταξύ αν και έχουμε φτάσει στα μέσα Νοέμβρη ακόμα είναι άγνωστο πότε θα γίνει η καθιερωμένη Γενική Συνέλευση της Κοινότητας.
ΚΑΙ στο θέμα αυτό (όπως και σε πολλά άλλα) το Διοικητικό Συμβούλιο της νέας γενιάς ακολουθεί την παράδοση της πρώτης. Είμαστε ρε παιδί μου λαός της τελευταίας στιγμής. Το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ με αυτή την στήλη. Τελευταία στιγμή τη δίνω.
ΤΕΛΟΣ, σύμφωνα με τον τελευταίο οικονομικό απολογισμό, το κοινοτικό ταμείο παρουσίασε φέτος κέρδη!
ΠΙΟ συγκεκριμένα τα κέρδη του περασμένου χρόνου ανήλθαν σε $145.103, ενώ την προηγούμενη χρονιά η Κοινότητα είχε μπει μέσα $54.645.
ΣΥΜΦΩΝΑ με (ανεξακρίβωτες) πληροφορίες μου η διαφορά δεν οφείλεται στην αύξηση των εσόδων αλλά στο νοικοκύρεμα και στην καλύτερη διαχείριση του Φεστιβάλ Αντίποδες.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι αν η Κοινότητα δεν συνέχιζε να εισπράττει τα τελευταία χρόνια τους τόκους από την επιταγή των $2,6 εκατομμυρίων που έφερε από την Ελλάδα ο Φουντάς, θα είχε (και φέτος) παθητικό.
ΤΟ σημερινό Δ.Σ., αν θα ήθελε να τα έχει καλά με τη συνείδηση του οφείλει να ευχαριστήσει δημόσια τον Φουντά (και τον Χρήστο Τσίρκα) για την επιταγή αυτή, για την οποία τόσα άκουσε (και τράβηξε) ο Φουντάς.
ΟΥΤΕ ενεργητικό θα είχε η Κοινότητα ούτε έργα στο σχολείο του Alphington θα έκανε. Αυτή είναι η αλήθεια.
ΑΣ αλλάξουμε θέμα. Χαμός γίνεται τις τελευταίες μέρες στην Κοινότητα Oakleigh μετά την «παραίτηση» του διευθυντή του Κολεγίου.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ πληροφορούμαστε οι γονείς των μαθητών τα έχουν βάλει με το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο θεωρούν υπεύθυνο για την «παραίτηση» του διευθυντή, ο οποίος είχε προσληφθεί πριν λίγους μήνες.
ΤΟ Δ.Σ. βέβαια εκφράζει την «λύπη του» για την «παραίτηση» του διευθυντή, αλλά κανείς, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν το πιστεύει.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε πάλι από βδομάδα. Γεια χαρά.
