Την πε­ρα­σμέ­νη Τε­τάρ­τη το βρά­δυ πα­ρευ­ρέ­θη­κα, α­πε­σταλ­μέ­νος του «Νέ­ου Κό­σμου», στη συ­γκέ­ντρω­ση γο­νέ­ων του Κολ­λε­γί­ου «Ά­γιοι Α­νάρ­γυροι», που εί­χε προ­γραμ­μα­τι­σθεί α­πό τη διεύ­θυν­ση – σή­με­ρα πρώ­ην διεύ­θυν­ση – για την πα­ρου­σί­α­ση στους γο­νείς της στρα­τη­γι­κής μελ­λο­ντι­κής α­νά­πτυξης του Κο­λε­γί­ου.
Δυ­στυ­χώς, η συ­γκέ­ντρω­ση για έ­να τό­σο ση­μα­ντι­κό γε­γο­νός με­τα­τρά­πη­κε σε δια­δή­λω­ση των γο­νέ­ων κα­τά του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Κοι­νό­τη­τας, εξ αι­τί­ας της πα­ραί­τη­σης του νε­ο­διο­ρι­σμέ­νου διευ­θυ­ντή του Κολ­λε­γί­ου, κ. Patrick Power, ε­νός κα­τα­ξιω­μέ­νου εκ­παι­δευ­τι­κού με πο­λύχρο­νη πεί­ρα στη διεύ­θυν­ση σχο­λεί­ων που σε σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα – μερι­κές ε­βδο­μά­δες μό­νο – άλ­λα­ξε την ό­ψη του σχο­λεί­ου.

Ά­κου­σα πολ­λά στην η­λε­κτρι­σμέ­νη συ­γκέ­ντρω­ση, που χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν α­πό έ­ντο­νη συ­ναι­σθη­μα­τι­κή φόρ­τι­ση και έ­ντο­νη διά­θε­ση κά­ποιων γο­νέ­ων να κα­τα­θέσουν την ορ­γή τους για την πα­ραί­τη­ση του διευ­θυ­ντή.

Ά­κου­σα πολ­λά και αι­σθάν­θη­κα ορ­γή – ως μέ­λος και εκ των κη­δε­μό­νων της Κοι­νό­τη­τας Oakleigh και Πε­ρι­χώ­ρων – που δεν μπό­ρε­σα να α­πα­ντή­σω σε κά­ποια ευ­τρά­πε­λα που ει­πώθη­καν μή­τε να α­ντι­κρού­σω τον α­να­κρι­βή ι­σχυ­ρι­σμό, ό­τι «τα προ­βλή­μα­τα του Κο­λε­γί­ου κλη­ρο­δο­τή­θη­καν στη ση­με­ρι­νή διοί­κη­ση της Κοι­νό­τη­τας α­πό τις προ­η­γού­με­νες διοι­κή­σεις».

Τού­τος, ο α­να­κρι­βής ι­σχυ­ρι­σμός δέ­χε­ται πολ­λή συ­ζή­τη­ση. Ε­πι­φυ­λάσ­σο­μαι να τον σχο­λιά­σω λε­πτο­με­ρειακά στην ε­πό­με­νη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση της Κοι­νό­τη­τας, ό­που θα μπο­ρέ­σω να κα­τονο­μά­σω και τον έ­νο­χο της πα­ρα­πληρ­οφό­ρη­σης των γο­νέ­ων. Πε­ριο­ρί­ζο­μαι, μό­νο, στο σχό­λιο, ό­τι δεν ε­πι­τρέ­πε­ται σε στιγ­μές κρί­σης και έ­ντα­σης να υ­πε­ρα­σπι­ζόμα­στε τους δικούς μας πετώντας λάσπη στους άλλους.

Λοι­πόν. Το πρό­βλη­μα του Κο­λε­γί­ου «Ά­γιοι Α­νάρ­γυ­ροι» – η παραί­τη­ση του Διευ­θυ­ντή – εί­ναι ση­με­ρι­νό. Δη­μιουρ­γή­θη­κε α­πό την α­δέ­ξια α­ντι­με­τώ­πι­ση ε­νός κα­τα­ξιω­μέ­νου εκ­παι­δευ­τι­κού α­πό το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο της Κοι­νό­τη­τας. Δεν έ­χει κα­μί­α σχέ­ση με το παρελ­θόν. Τε­λεί­α και παύ­λα.
Ε­πι­δέ­ξια Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια, που ξε­χω­ρί­ζουν έ­ναν εκ­παιδευ­τι­κό και τον προ­σλαμ­βά­νουν ε­πει­δή εί­ναι ο κο­ρυ­φαί­ος α­νά­με­σα στην πλειά­δα των εκ­παι­δευ­τι­κών, που εν­δια­φέ­ρο­νται για τη διεύ­θυν­ση των σχο­λεί­ων τους, κρέ­μο­νται α­πό τα χεί­λη του διευ­θυ­ντή που ε­πέ­λε­ξαν και τρέ­χουν να υ­λο­ποι­ή­σουν τις προ­τά­σεις του χω­ρίς δεύ­τε­ρη κου­βέ­ντα.

Δεν δε­σμεύ­ο­νται α­πό φι­λί­ες, γνω­ρι­μί­ες, συγ­γέ­νειες ή α­πό μπα­κα­λί­στι­κους υπο­λο­γι­σμούς του κό­στους των προ­τά­σε­ων. Υ­λοποιούν προ­τά­σεις με φρε­νή­ρεις ρυθ­μούς, ι­διαί­τε­ρα ό­ταν δια­πι­στώ­νουν ό­τι η πα­ρου­σί­α του νέ­ου διευ­θυ­ντή δί­νει ζω­ή στο σχο­λεί­ο τους – ό­πως συ­νέ­βη στο κο­λέ­γιο «Ά­γιοι Α­νάρ­γυ­ροι» α­πό την η­μέ­ρα που πά­τη­σε το πό­δι του ο κ. Power.
 Δυ­στυ­χώς, το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο της Κοι­νότη­τας Oakleigh δια­κιν­δύ­νευ­σε και έ­χα­σε, δυ­στυ­χώς, τον κ. Power, με κα­μώ­μα­τα που προ­διέ­γρα­φαν με μα­θη­μα­τι­κή ακρί­βεια την πα­ραί­τη­σή του. Αν το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο έ­κα­νε εξ αρ­χής, ό­σα έ­κα­νε με­τά την πα­ραί­τη­ση του κ. Power για να τον κα­τα­φέ­ρει να ανα­κα­λέ­σει την πα­ραί­τη­σή του,  θα τον εί­χαν στο σχο­λεί­ο και θα α­πο­λάμ­βα­να μα­ζί με τους μα­θη­τές, τους γο­νείς, το δι­δα­κτι­κό προ­σω­πι­κό και τα μέ­λη της κοι­νό­τη­τας τους χυ­μώ­δεις καρ­πούς της πεί­ρας του.

Α­δί­κη­σαν και τους ε­αυ­τούς τους τα μέ­λη του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου με την α­δέ­ξια α­ντι­με­τώ­πι­ση του κ. Power, κα­τά την έν­νοια ό­τι η πα­ραί­τη­ση του διευ­θυ­ντή με­ρι­κές ε­βδο­μά­δες με­τά την πρόσλη­ψή του έ­σβη­σε μο­νο­κον­δυ­λιά τις προ­σπά­θειες α­νά­σχε­σης του κα­τή­φο­ρου που έ­χει πά­ρει το σχο­λεί­ο.
Η α­πο­τρο­πή της ε­πα­νά­λη­ψης τέ­τοιων, τρα­γι­κών γε­γο­νό­των στο μέλ­λον ε­πι­βάλει την ά­με­ση α­πα­γκί­στρω­ση του Κο­λε­γί­ου α­πό τις διοι­κη­τι­κές ευ­θύ­νες του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Κοι­νό­τη­τας.

Ε­πι­βάλ­λει τη συ­γκρό­τη­ση, το συ­ντο­μό­τε­ρο δυ­να­τόν, Σχο­λι­κής Ε­πι­τρο­πής η οποί­α θα α­να­λά­βει την ευ­θύ­νη λει­τουρ­γί­ας του Κο­λε­γί­ου. Η Κοι­νό­τη­τα θα συμ­με­τέ­χει στην Ε­πι­τρο­πή αυ­τή με α­ριθ­μό ε­ξου­σιο­δο­τη­μέ­νων α­ντι­προ­σώ­πων της με γνώ­σεις και δυ­να­τό­τη­τες να συ­νει­σφέ­ρουν για την κα­λή λει­τουρ­γί­α του σχο­λεί­ου, ό­χι να ε­πι­βάλ­λουν νό­μους και κα­νό­νες λει­τουρ­γί­ας του σχο­λεί­ου.

Ξέ­ρω, εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο για κά­ποιους να α­πο­δε­χθούν τέ­τοιες ρυθ­μί­σεις, διό­τι συ­νή­θι­σαν να βά­ζουν τη μύ­τη τους στις υ­πο­θέ­σεις του σχο­λεί­ου χω­ρίς στοι­χειώ­δη, καν, γνώ­ση του τρό­που λει­τουρ­γί­ας του. 

Θα το α­ντέ­ξουν, για­τί αν δεν το α­ντέ­ξουν δεν θα α­ντέ­ξει το σχο­λεί­ο. Θα κλεί­σει τις πόρ­τες του και στις αί­θου­σές του θα χτί­ζουν φω­λιές νυ­χτε­ρί­δες και α­ρά­χνες.
Να τους υ­πεν­θυ­μί­σω, ό­τι το πι­κρό πο­τή­ρι το ή­πιαν προ ε­τών οι τα­γοί της Ελ­ληνι­κής Κοι­νό­τη­τας Μελ­βούρ­νης και Βι­κτω­ρί­ας, ό­ταν χρειά­στη­κε να πα­ρα­με­ρίσουν για να α­να­λά­βει τις υ­πο­θέ­σεις του Alphington Grammar  Σχο­λι­κή Ε­πι­τρο­πή. Πι­κρά­θη­καν, αλ­λά δεν με­τά­νιω­σαν για «την υ­πο­χώ­ρησή τους, βλέ­πο­ντας την πρό­ο­δο που ση­μειώ­νει το σχο­λεί­ο με­τά την α­νά­λη­ψη των υ­πο­θέ­σε­ών του α­πό Σχο­λι­κή Ε­πι­τρο­πή.

Για ό­σους δεν γνω­ρί­ζουν, τις υ­πο­θέ­σεις του Alphington Grammar δια­χει­ρί­ζε­ται α­πό κοι­νού με τη διεύ­θυνση του σχο­λεί­ου δω­δε­κα­με­λής Σχο­λι­κή Ε­πι­τρο­πή, που α­πο­τε­λεί­ται α­πό τους α­κό­λου­θους: Διευ­θυ­ντή και Υ­πεύ­θυ­νο Οι­κο­νο­μι­κών του σχο­λεί­ου, δύ­ο γο­νείς, τέσ­σε­ρεις α­ντι­πρό­σω­ποι της Κοι­νό­τη­τας και τέσ­σε­ρεις ει­δι­κοί, πα­ντε­λώς ά­σχε­τοι προς την Κοι­νό­τη­τα και το σχο­λεί­ο.

Οι άν­θρω­ποι αυ­τοί έ­χουν την πλή­ρη ευ­θύ­νη της πο­ρεί­ας του σχο­λεί­ου και, κα­τά γε­νι­κή ο­μο­λο­γί­α, κά­νουν ε­ξαι­ρε­τι­κή δου­λειά.

 Το Κο­λέ­γιο «Ά­γιοι Α­νάρ­γυ­ροι» δεν α­ντέ­χει άλλους πει­ρα­μα­τι­σμούς α­πό αν­θρώ­πους που δεν έ­χουν σχέ­ση με την παι­δεί­α ή με άλ­λους κλά­δους της ε­πι­στή­μης α­να­γκαί­ους για τη χαρ­το­γρά­φη­ση μί­ας α­νορθω­τι­κής πο­ρεί­ας, που θα το ε­πα­να­φέ­ρει στις ακα­δη­μα­ϊ­κές και α­ριθ­μη­τι­κές η­μέ­ρες δό­ξης του πα­ρελ­θό­ντος.

Ε­κτός, ε­άν κά­ποιοι προ­τι­μούν τα φθη­νό­τε­ρα λου­κέ­τα για ν’ α­σφα­λί­σουν τις πόρ­τες του σχο­λεί­ου που τα τε­λευ­ταί­α 30 χρό­νια α­πο­τε­λεί την κο­ρω­νί­δα της Κοι­νό­τη­τας.