ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Αν είστε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας Μελβούρνης καλά θα κάνετε να μη διαβάσετε το σημερινό κείμενο, αν θέλετε να μη σας χαλάσω τη διάθεση.
ΕΠΙΣΗΣ, η ίδια προειδοποίηση ισχύει για τους ένθερμους υποστηρικτές του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και για τους εκατοντάδες, προέδρους, γραμματείς, διευθυντές, συντονιστές, παροικιακών μας οργανισμών, επιστήμονες και συγγραφείς, που συνεχάρησαν το Διοικητικό Συμβούλιο, για την ανέγερση του… κολοβού Πύργου.
ΤΗΝ προειδοποίηση την έκρινα αναγκαία για να μην αρχίσουν τα συνηθισμένα Σαββατιάτικα τηλεφωνήματα παραπόνων (για όσα έγραψα) και χαλάσουν τη δική μου διάθεση. Άσε που έχω βαρεθεί να δίνω εξηγήσεις για πράγματα που μιλούν από μόνα τους.
ΟΣΟΙ αγνοήσουν την προειδοποίηση, ας έχουν υπόψη τους ότι παίρνουν τη διάθεσή τους και τα νεύρα τους στα… χέρια τους. Με άλλα λόγια, ουδεμία ευθύνη φέρω.
ΛΟΙΠΟΝ, από εδώ και στο εξής δεν θέλω να ακούσω κουβέντα περί γήρανσης, παραίτησης, αδιαφορίας και ανοργανωσιάς της παροικίας μας και παίρνω πίσω τα… μισά από τα σχόλια που κατά καιρούς έχω κάνει για τα πιο πάνω θέματα.
ΓΙΑ όσους δεν έχουν ήδη καταλάβει τι εννοώ, είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να επεκταθώ και τα πιο κάτω να πω: Κύριοι, αν τα αντανακλαστικά της οργανωμένης παροικίας δεν λειτουργούσαν (όπως λανθασμένα αρκετοί εξ ημών μέχρι πρότινος πιστεύαμε) δεν θα αντιδρούσε τόσο κεραυνοβόλα στην ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου για την ανέγερση του… κοντού πύργου.
ΔΕΝ πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της ανακοίνωσης, την οποία άκριτα (για άλλη μια φορά) έσπευσαν να δημοσιεύσουν τα παροικιακά μέσα ενημέρωσης και στο γραφείο της Κοινότητας αφίχθηκαν, ως καταιγίδα εν αιθρία, τα συγχαρητήρια μηνύματα των ενθουσιασμένων ταγών μας και όχι μόνο.
ΤΑ 23 συγχαρητήρια μηνύματα που δημοσιεύθηκαν στην σχετική διαφήμιση της Κοινότητας, που καταχωρήθηκε στον προχθεσινό Νέο Κόσμο, δεν αποτελούν (όπως τονίζεται) παρά δείγμα! Που σημαίνει ότι τα μηνύματα ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Ενδεχομένως να ξεπερνούν και τα χίλια!
ΑΠ’ Ο,ΤΙ είμαι σε θέση να γνωρίζω αυτό συνέβη για πρώτη φορά. Ναι, πρώτη φορά αντέδρασαν μαζικά και οργανωμένα τόσοι πρόεδροι, γραμματείς και συγγραφείς που συνήθως, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, έχουν ξανά-αποκοιμηθεί!
ΤΩΡΑ, πώς έγινε και αντέδρασαν (απνευστί) στην ανακοίνωση του… κοντύτερου πύργου και κανείς δεν έστειλε μήνυμα όταν ανακοινώθηκε η… ανέγερση του προηγούμενου, που ήταν και κατά 20 ορόφους ψηλότερος (!), παραμένει για μένα αίνιγμα.
ΚΑΙ λέω αίνιγμα γιατί δεν θέλω να πιστέψω τα όσα «κακόβουλα» (ώς ένα βαθμό) διαδίδει η αντιπολίτευση, η οποία ισχυρίζεται ότι όλα αυτά ήταν «οργανωμένα» πριν βγει η ανακοίνωση από τους… μπραβοθηρευτές της κοινοτικής ηγεσίας.
ΟΙ ίδιοι επιμένουν ότι, αν το μηνυματο-μάζεμα δεν ήταν οργανωμένο δεν θα προλάβαιναν οι ειδικοί να σχεδιάσουν τη σελίδα των συγχαρητηρίων, που τόσο έχει ανάγκη η ηγεσία της Κοινότητας. Λένε επίσης ότι ορισμένοι πρόεδροι ομολόγησαν ότι τους ζητήθηκε (πολύ ευγενικά) το μήνυμα.
ΕΔΩ κατάφεραν – ισχυρίζονται οι αντιπολιτευόμενοι – να εγγράψουν στα μητρώα της Κοινότητας 2000 μέλη για να εκλεγούν, δεν θα κατάφερναν να συγκεντρώσουν (με ένα γιουρούσι) 23 συγχαρητήρια μηνύματα για τη δεύτερη μακέτα;
ΑΙΝΙΓΜΑ παραμένουν για μένα και οι λόγοι που οδήγησαν το Συμβούλιο να «κουρέψει» τον πύργο (όπως θα κάνει κάποια μέρα και η ισχυρή Ελλάς με το χρέος) και από την αυτοχρηματοδότηση της ανέγερσης, να περάσει στο ξεπούλημα μέρους της περιουσίας και στα δανεικά.
ΠΡΙΝ συνεχίσω, να διευκρινίσω ότι είμαι υπέρ της ανέγερσης του Πολιτιστικού Κέντρου, αν και συνεχίζω να διατηρώ επιφυλάξεις για την ποιότητα του πολιτισμού της παροικίας μας.
ΕΙΜΑΙ υπέρ, αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις, στις οποίες και στο παρελθόν έχω αναφερθεί. Πρώτα απ’ όλα, η ανέγερση ενός τέτοιου έργου, θα πρέπει να αποτελεί μέρος της γενικότερης αξιοποίησης της κοινοτικής περιουσίας.
ΑΥΤΗ η προϋπόθεση απουσιάζει από την σημερινή πρόταση του Δ.Σ. που κάνει το όλο εγχείρημα να μοιάζει με μια αγχωτική προσπάθεια «να φανούμε εντάξει στις υποσχέσεις μας», να δείξουμε ότι «κάτι κάνουμε».
ΚΑΙ πράγματι, «κάτι» προσπαθούν να κάνουν, μόνο που η προσπάθεια είναι πρόχειρη και επιπόλαιη και ως εκ τούτου στρέφεται (και) κατά των οικονομικών συμφερόντων του οργανισμού. Μακροπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων.
ΚΑΙ επειδή «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», δίνω ένα χειροπιαστό (και αυταπόδεικτο) παράδειγμα. Η Κοινότητα θα χάσει πολλά χρήματα (ίσως εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια) αν τα μέλη της στην Συνέλευση εξουσιοδοτήσουν το Δ.Σ. να πουλήσει τα ακίνητα που προτείνει με τον τρόπο που καθορίζεται στην πρότασή του.
ΔΗΛΑΔΗ, να τα πουλήσει ξεκομμένα από τους ναούς και τα χολ που υπάρχουν δίπλα τους! Χολ και ναοί δεν πωλούνται. Διατηρούνται ως έχουν! Πωλούνται τα σπιτάκια ή τα διαμερίσματα δίπλα τους που κάποτε (με θυσίες) αγοράστηκαν για να αυξήσουν την συνολική αξία τους.
ΠΟΤΕ αυτοί που τα αγόρασαν δεν θα αποφάσιζαν να τα πουλήσουν ξεκομμένα γιατί γνώριζαν (αυτό που δεν γνωρίζουν οι κληρονόμοι τους!) ότι κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται ακόμα και τους στοιχειώδεις κανόνες της κτηματομεσιτικής αγοράς.
ΤΟΤΕ, γιατί έκαναν ό,τι έκαναν; Απλώς γιατί γλίστρησαν στο ολισθηρό μονοπάτι να ερμηνεύσουν (βιαστικά και επιπόλαια, κατά την κρίση μου) την γνώμη των μελών.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, άνθρωποι της δεύτερες γενιάς (επιστήμονες οι περισσότεροι!) ότι τα μέλη – η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από την πρώτη γενιά – δεν θα δέχονταν την πώληση των ναών, οπότε δεν θα πωλούνταν και τα ακίνητα που θα χρηματοδοτήσουν το «όραμά» της ανέγερσης του πύργου!
ΠΑΣΧΟΥΝ δηλαδή και αυτοί, από τις ίδιες ακριβώς αγκυλώσεις που είχε και ο Φουντάς γύρω από αυτό το θέμα: ότι δεν θα «περνούσε» από την Συνέλευση και θα είχε μεγάλο «εκλογικό κόστος» στο συμβούλιο που θα έφερνε μια τέτοια πρόταση.
ΔΕΝ έχει σημασία ότι οι σημερινοί προέρχονται από τη δεύτερη γενιά. Ίδια είναι τα μυαλά! Φέρουν και αυτοί μέσα τους τα πατροπαράδοτα «μεταφυσικά». Έχουν τις ίδιες φιλοδοξίες και ακόμα πιο χειρότερα: επιλέγουν τις ίδιες πρακτικές για να τις ικανοποιήσουν. Μικροπολιτικάντηδες είναι. Μπακάληδες της κοινωνικής αναρρίχησης και καταξίωσης είναι.
ΤΕΛΙΚΑ πιστεύω ότι κάνουν λάθος. Είμαι της γνώμης ότι όποιος θα μιλήσει στα μέλη καθαρά θα πάρει και την ψήφο τους. Ακόμα και για πώληση των τεσσάρων από τους πέντε ναούς. Φτάνει να βρεθεί ένα Διοικητικό Συμβούλιο να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
ΝΑ τους πει ότι: αυτοί που αληθινά ενδιαφέρονται για την Κοινότητα δεν ξεπερνούν 300. Να τους πει ότι η δεύτερη γενιά (ουσιαστικά) δεν συμμετέχει, πως τα «χιλιάδες» μέλη, είναι (επιστρατευμένα) φαντάσματα, ότι τα μισά «ελληνόπουλα» του κοινοτικού Κολεγίου, ούτε ακουστά δεν την έχουν την Ελλάδα, πως το Lonsdale St (ως «ελληνικός» δρόμος) είναι πλέον νεκρό.
ΝΑ τους πει ότι ουσιαστικά η Κοινότητα είναι ένας ξεπερασμένος θεσμός. Η οργανωτική της μορφή και στόχοι αφορούσαν μια άλλη εποχή που μέρα με τη μέρα δύει. Να τους πει ότι εκτός από το να ξεπουληθούν κομμάτι κομμάτι (όπως αγοράστηκαν), μπορούν να πουληθούν όλα μαζί και περισσότερα να κερδίσουμε και καλύτερα την κοινοτική περιουσία να αξιοποιήσουμε.
ΝΑ τους πουν τέλος ότι η Κοινότητα δεν είναι θρησκευτικός οργανισμός. Τις εκκλησίες τις ίδρυσε για δύο κυρίους λόγους, α) για την εκπλήρωση των εκκλησιαστικών αναγκών των συμπαροίκων της δεκαετίας του 1950 και, β) λόγω της ανταγωνιστικής κόντρας και για άλλα επιμέρους ζητήματα, που είχε με την Αρχιεπισκοπή.
ΑΥΤΑ δεν υπάρχουν πια. Από τότε έχουν χτισθεί άλλοι 40 ναοί στη Μελβούρνη και οι «κόντρες» με την Αρχιεπισκοπή έχουν πάψει να υφίστανται. Να πουν στα μέλη ότι οι ναοί της Κοινότητας δεν βγάζουν ούτε και τα έξοδά τους, όπως δεν τα βγάζουν και άλλοι.
ΝΑ τους εξηγήσουν ότι για να υπάρχει σοβαρή προσφορά της Κοινότητας στον πολιτισμό και την παιδεία, θα πρέπει να πουληθεί αμέσως και το οικόπεδο του Μπουλίν και να αγοραστεί με τα χρήματα ένα άλλο ακίνητο που να της εξασφαλίζει ένα σεβαστό εισόδημα.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι τα μέλη θα υπερψήφιζαν μια πρόταση για τη συνολική και άμεση αξιοποίηση της κοινοτικής περιουσίας. Με λίγες κουβέντες: με την πώληση (πλην Ευαγγελισμού) όλων των ναών και των γύρω ακινήτων, την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου, και την αντικατάσταση του οικοπέδου του Μπουλίν με ένα άλλο ακίνητο που θα απέδιδε αμέσως έσοδα.
ΜΙΑ άλλη εκδοχή της ίδιας πρότασης είναι να μην πουληθεί ο Άγιος Δημήτριος και τα γύρω ακίνητα και να τα αξιοποιήσει εμπορικά η Κοινότητα. Πολλά μπορούν να γίνουν. Ακόμα και το Πολιτιστικό Κέντρο αν το καλοσκεφτούμε, που να διαθέτει και μια κινηματογραφική αίθουσα της προκοπής.
ΠΟΛΛΑ (και γρήγορα) μπορούν να γίνουν από ένα Δ.Σ. που να είναι αποφασισμένο να πάει μπροστά με ένα τέτοιο σχέδιο. Ακόμα και η αντιπολίτευση θα το στήριζε, γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
ΕΚΤΟΣ αν και στην αντιπολίτευση (όπως άλλωστε και στο Διοικητικό Συμβούλιο) υπάρχουν άνθρωπου που ακόμα πιστεύουν στον θρησκευτικό χαρακτήρα της Κοινότητας και ότι οι σημερινοί συμπάροικοι περιμένουν από την Κοινότητα να καλύψει τις θρησκευτικές τους ανάγκες.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και από τις δύο πλευρές του κοινοτικού κόσμου, που πιστεύουν (στα αλήθεια) κάτι τέτοιο, τίποτα δεν θα αλλάξει και θα συνεχίζουμε να έχουμε τη Κοινότητα που έχουμε.
ΓΙΑΤΙ άνθρωποι με τέτοια μεταφυσική συμπεριφορά έχουν και άλλα κουσούρια. Όπως προσωπικές αντιζηλίες – «γιατί αυτοί και όχι εμείς» – κρυφές φιλοδοξίες και βεβαίως γενικότερη άγνοια της κοινοτικής ιστορίας και της σημερινής παροικίας.
ΓΙΑ να γίνουν όμως όλα τα πιο πάνω προϋποτίθεται η συνεργασία Δ.Σ. και αντιπολίτευσης. Γιατί το επιχείρημα ότι η Γενική Συνέλευση «δεν θα εγκρίνει την πώληση των ναών» πρακτικά (και με άλλα λόγια) σημαίνει ότι δεν θα συμφωνήσει η αντιπολίτευση.
ΩΣ εκ τούτου, η πρόσφατη πρόταση του Συμβουλίου είναι μια μεσοβέζικη λύση, που τελικά δεν είναι καλή (και συμφέρουσα) γιατί είναι μισή και ανολοκλήρωτη. Το ευκολότερο πάντως είναι να μη κάνουμε τίποτα ή μόνο τα μισά από τα πιο πάνω. Αυτά και γεια χαρά.
