Πλημμύρισε η σκηνή του Union Theatre του Πανεπιστημίου Μελβούρνης την περασμένη εβδομάδα από μελωδικές, παιδικές φωνές και γαλάζια χρώματα και η χαρά των γονέων, των παππούδων και γιαγιάδων τους που κατέκλεισαν την αίθουσα δεν περιγράφεται.

Η πρόσκληση στο κονσέρτο του Προοδευτικού Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και Κουλτούρας «Άριστον» που διευθύνεται από την γνωστή καθηγήτρια κ. Ελένη Καλαμπούκα, ήλθε από τον εγγονό μου Νικόλα, που από καιρό σιγοτραγουδούσε ένα σκοπό που άρχιζε και κατέληγε στη γνωστή και αγαπημένη φιγούρα των μικρών και μεγάλων, του καραγκιόζη. Η έκπληξη φυσικά έγινε στη σκηνή, όταν οι λιλιπούτειοι πρωταγωνιστές ξεδίπλωσαν με τη βοήθεια της δασκάλας τους κ. Καλλιόπης Αλεξάνδρου και την ανάλογη χορογραφία, την εικόνα του γνωστού ήρωα, με τα παιδιά να ερωτούν τον πολυτάλαντο και ενίοτε τεμπέλη μπαμπά τους, «μπαμπάκο τι θα φάμε;». Σκηνή που χειροκροτήθηκε.

Αυτό ήταν η αρχή. Γιατί στους θαυμαστούς δρόμους της Ελληνικής Μουσικής και στο υπέροχο μουσικοχορευτικό ταξίδι που ακολούθησε, οι μαθητές, μάς χάρισαν ένα δίωρο με ήχο και μελωδία, από το απάνθισμα της ελληνικής μουσικής. Μαέστρος, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης και πολύτιμος συνεργάτης του σχολείου Χρήστος Ιωαννίδης, ο οποίος στο ρόλο του δασκάλου, πότε συνόδευε τους μαθητές στο πιάνο και πότε τους κατεύθυνε, είτε από τα παρασκήνια, είτε στη σκηνή.

Στην εισαγωγή, ο εκπαιδευτικός κ. Αλέξανδρος Μεσσήνης, ο οποίος είχε το ρόλο του αφηγητή, προετοιμάζοντας το ακροατήριο για το τι θα ακολουθούσε, μεταξύ άλλων είπε:

ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

«… προσπαθούμε με αγάπη ώστε και η δική μας Μούσα, ν’ αγγίξει τις ιστορικο-κοινωνικές πτυχές που θα δείτε».
Με αυτό το πνεύμα λοιπόν, υποδεχθήκαμε τα παιδιά στην εναρκτήρια σκηνή, μια τελετή κάπου στον Όλυμπο, όπου η θεϊκή λύρα του Απόλλωνα, μεθούσε τους θεούς και τους ημίθεους, για να ακολουθήσει ο μυθικός Ηρακλής, στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας, αντιμέτωπος με το αιώνιο δίλημμα. Ποιο δρόμο να ακολουθήσει; Της Αρετής ή της Κακίας;
Διδάγματα από την Βυζαντινή Ιστορία και την Εκκλησιαστική, πήραν οι μικροί καλοί μας φίλοι από τον Ακάθιστο Ύμνο ψάλλοντας «… στην Στρατηγό τα νικητήρια» και αφού έστειλαν δυο πουλιά στη κόκκινη μηλιά – τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, μας θύμισαν τον θρύλο για «Μαρμαρωμένο Βασιλιά» που περιμένει ακόμα.

«Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, η δημοτική Μούσα, μας μεταφέρει το πάθος για λευτεριά», λέει ο κ. Μεσσήνης κι εμείς καμαρώσαμε τα Κλεφτόπουλα να πίνουν, να τραγουδάνε, να εμψυχώνονται με τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου και να συνεχίζουν την επανάσταση, και, τις Σουλιώτες, παρά να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, να αποχαιρετούν με απαράμιλλο θάρρος τη ζωή και να πέφτουν στον γκρεμό από τα απότομα βράχια του Σουλίου.

Εικόνες από την ελληνική ύπαιθρο και τη νησιώτικη ζωή, που εκφράζουν την αγάπη και την ανάγκη για επιβίωση, είδαμε μέσα από το διαχρονικό τραγούδι «Μήλο μου κόκκινο», το «Γιάννη μου το μαντήλι σου», την «Τράτα» και το «Θαλασσάκι». Ένας υπέροχος συνδυασμός τραγουδιού και χορογραφίας που παρέσυρε το ακροατήριο.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ

Μεμιάς αλλάζει το σκηνικό. Με τη «Φραγκοσυριανή», να λικνίζεται στις χορδές του μπουζουκιού και στη μελωδία του ρεμπέτικου, γίνεται πιο οικείο. «Η ύψιστη χαρά και ο ύψιστος πόνος είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής», ακούγεται να λέει ο αφηγητής, ενώ στο πρόχειρο ταβερνάκι με το απαραίτητο πατάρι, που στήθηκε στα γρήγορα, οι μικροί πρωταγωνιστές, ρίχνουν τις πενιές, τραγουδούν, χορεύουν και σπάνε… και πιάτα.

Τα τραγούδια, «Απόψε στις ακρογιαλιές» τα «Ματόκλαδά σου» και το «Βάρκα στο γιαλό», που αποδόθηκαν από τους μαθητές των τμημάτων της Έκτης τάξης και τα γυμνασιόπαιδα, απέσπασαν το θερμό μας χειροκρότημα.

Ο επίλογος γράφτηκε από τα νήπια που μας ξάφνιασαν ευχάριστα με το τραγούδι «Θέλω να με θέλεις εσύ», ένα αισιόδοξο σκοπό που τους καλεί να γνωρίσουν τη ζωή και να ζήσουν το παρών και το μέλλον…» Εύχομαι μεγαλώνοντας και χρόνο με χρόνο, να το εμπεδώσουν και να το κάνουν κτήμα και οδηγό στην μετέπειτα ζωή τους.
Το κονσέρτο του «Άριστον», ήταν μια εμπνευσμένη παράσταση, που στηρίχθηκε με υπέροχη σκηνική παρουσία, και που δέθηκε μουσικά και αφηγηματικά χαρίζοντας πραγματικά ένα θαυμαστό ταξίδι στο μουσικό μας πεντάγραμμο.

Σίγουρα, το μουσικό αυτί του αγαπητού Χρήστου Ιωαννίδη, ξεχώρισε κάποιες φωνές και παρουσίασε σε σόλο τους νέους τραγουδιστές. Τον Ανδρίκο Ευριπίδου, την Κατερίνα Καλαϊτζίδου και τον Βαγγέλη Χρυσομάλλη.

ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τη διευθύντρια το «Άριστον», έχει προσφέρει μέχρι σήμερα $5,000 για την κατασκευή σχολείου στη Σιέρα Λεόνε.
«Το φετινό κονσέρτο δεν αποτελεί εξαίρεση», είπε στο τέλος της γιορτής η κ. Καλαμπούκα. «Τα έσοδα θα δοθούν στην οργάνωση «Φως του Κόσμου». Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε στην ανέγερση Νηπιαγωγείου. Θεωρώ ότι είναι ένας τρόπος ευαισθητοποίησης των παιδιών μας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνομίληκά τους σε τριτοκοσμικές χώρες και ιδιαίτερα στην παιδεία», πρόσθεσε, μαζί με τις ευχές και τις ευχαριστίες της στο διδακτικό προσωπικό – τους πολύτιμους συνεργάτες της και τους γονείς, που εμπιστεύονται τα παιδιά τους στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Κουλτούρας.

Το «Άριστον», με παραρτήματα στο Balwyn, Windsor και Moonee Ponds, έκλεισε το πρόγραμμα με το ομώνυμο τραγούδι από τους καλλίφωνους μαθητές, που έγραψε ο Χρήστος Ιωαννίδης και είναι ο ύμνος του σχολείου.

Ο Νέος Κόσμος απευθύνει ένα μεγάλο εύγε στους μαθητές και συγχαίρει τη διεύθυνση και το διδακτικό προσωπικό για την ωραία μαθητική παράσταση. Εύχεται στα παιδιά καλή ξεκούραση και καλές διακοπές, χαρούμενα Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά!