‘Κεραυνός εν αιθρία’, η είδηση ότι «η Μαίρη έχει καρκίνο». Πανέμορφη, γεμάτη ζωή και χιούμορ ανεξάντλητο, δεν έπινε, δεν κάπνιζε, πρόσεχε τη διατροφή και το βάρος της, ήταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος τη Μαίρη Κουτσούνη χτυπημένη από την επάρατο, παρότι είναι γνωστό ότι η αρρώστια που έχει εξελιχθεί σε επιδημία, δεν κάνει εξαιρέσεις. Αρέσκεται μάλιστα στο να μας σοκάρει.
Καρκίνος του μαστού, κακοήθης, ήταν το αποτέλεσμα της βιοψίας η οποία έγινε, όπως θα πει η Μαίρη σήμερα, μετά από δική της επιμονή ‘να βρει την άκρη γιατί δεν ησύχαζε με τις συστάσεις που της έγιναν στην αρχή να αφήσει τον όγκο που είχε βρει στο μαστό της ήσυχο’.
«Επισκέφτηκα πάρα πολλούς καρκινολόγους. Οι ακτινογραφίες και ο υπέρηχος έδιναν λάθος μηνύματα με αποτέλεσμα οι γιατροί να με στέλνουν σπίτι με τη σύσταση να ησυχάσω. Παρότι όμως δεν είχα κανένα σύμπτωμα ανησυχητικό, δεν μπορούσα να μη το σκέφτομαι. Ο νους μου ήταν συνέχεια εκεί, ιδίως τα βράδια όταν έπεφτα στο κρεβάτι να κοιμηθώ».
AΠΑΝΩΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ
«Η αλήθεια είναι ότι η εμπιστοσύνη μου στις ιατρικές διαγνώσεις είχε κλονιστεί εδώ και χρόνια, όταν έχασα την αδελφή μου, σε ηλικία 34 χρόνων, από ιατρικό λάθος, πριν δύο χρόνια κινδύνεψα να χάσω τον άντρα μου, πάλι από λάθος διάγνωση των γιατρών και για δύο χρόνια ο γιος μου, (Νicholas Curtis), επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ήταν εκτός γηπέδου από λάθος ιατρική διάγνωση».
Διπλή μαστεκτομή, αφαίρεση των ωαρίων, με δική της επιμονή, ήταν το αποτέλεσμα βιοψίας με την οποία εντοπίστηκε ότι ο όγκος ήταν πράγματι κακοήθης.
«Εκείνο που ήθελα πάνω απ’ όλα ήταν να ζήσω για την οικογένειά μου. Δεν μ’ ενδιέφερε αν δεν θα ήμουν όπως πρώτα, αν και η επιστήμη σήμερα έχει προχωρήσει τόσο πολύ που οι πλαστικές επεμβάσεις κάνουν θαύματα.
Όταν δεν έχεις άλλη επιλογή η δίψα να ζήσεις υπερνικά κάθε αναστολή.
Δεν μπορώ να πω ότι φοβόμουν. Προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμη για να δώσω κουράγιο στους άλλους που ήταν φανερό ότι είχαν τρομοκρατηθεί».
Μια μικρή διακοπή και μετά το γνωστό γάργαρο γέλιο της Μαίρης που ξέρω εδώ και χρόνια. «Ξέρεις ότι οι πιο πολλοί όταν ακούσουν ότι έχεις καρκίνο, σε βλέπουν σαν να είσαι ήδη νεκρή;»
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ
«Δεν αντέχω τον οίκτο, ούτε και τη λιποψυχία. Έχω μάθει στη ζωή να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες ψύχραιμα. Φυσικά αυτό που μάθαινα, γύριζε τη ζωή μου ανάποδα. Ήθελα να έχω όμως το πάνω χέρι στις αποφάσεις. Εξάλλου αφορούσαν αυτή την ίδια τη ζωή μου. Από τις διάφορες προτάσεις των γιατρών, επέλεξα τις πιο δραστικές, αλλά και πιο αποτελεσματικές. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν θα έδινα τροφή στον καρκίνο. Δεν θα τον άφηνα να μεταπηδήσει σ’ ένα άλλο μέρος του κορμιού μου γι’ αυτό και έγιναν μέσα σε 17 μήνες πέντε επεμβάσεις. Οι πιθανότητες να μην εμφανιστεί ξανά είναι σήμερα 95% ».
Τι έχει να πει σ’ όλες τις άλλες γυναίκες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα;
«Να προσέχουν την υγεία τους, τη διατροφή τους και να μη φοβούνται να κάνουν ερωτήσεις στους γιατρούς. Να μη φοβούνται επίσης τις εξετάσεις. Ο χρόνος στην αρρώστια αυτή παίζει μεγάλο ρόλο. Με το να προσποιούμαστε ότι ‘δε συμβαίνει τίποτε’, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε θετικό. Αντίθετα, ο όγκος θα μεγαλώνει, οι πιθανότητες να γίνουμε καλά θα λιγοστεύουν. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιστήμη στον τομέα αυτόν έχει κάνει άλματα, επομένως μόνο όφελος μπορούμε να έχουμε αν πάμε για εξετάσεις το συντομότερο δυνατό».
Η ίδια θα πει ότι «μέσα σε 12 μήνες έξι φίλες από την παρέα μου χτυπήθηκαν την ίδια σχεδόν ώρα από τον καρκίνο. Η μια στηρίζει σήμερα την άλλη. Μιλάμε πολύ, ανταλλάζουμε απόψεις και πληροφορίες, το κυριότερο όμως έχουμε βάλει στόχο να βοηθήσουμε πρακτικά στην έρευνα για τον καρκίνο του μαστού γι’ αυτό και σχηματίσαμε με άλλες φίλες μια ερανική επιτροπή, τα έσοδα της οποίας πηγαίνουν απευθείας στο National Breast Cancer Foundation».
Η πρώτη εκδήλωση έγινε την περασμένη Παρασκευή, 26 Νοεμβρίου στο 3 Point Motors, Mercedes Benz Showroom, στο Fairfield και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Τα έσοδα ανέρχονται σχεδόν στις $50.000.
«Είναι γεγονός ότι μας εξέπληξε η γενναιοδωρία του κόσμου, η διάθεσή τους να βοηθήσουν και να συνεισφέρουν σ’ αυτήν την προσπάθεια. Όχι μόνο υλικά, αλλά και με το να είναι εκεί, μεταξύ αυτών και διακεκριμένοι επιστήμονες», θα πει η Καίτη Μόρρις, δραστήριο μέλος της ερανικής επιτροπής. Η ίδια θα πει ότι η ιδέα ανήκει στην Μπέτη Γρηγοριάδη η οποία επίσης προσβλήθηκε από καρκίνο του μαστού. Το ανακάλυψε τον περασμένο Μάρτιο.
ΑΝΑΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ
«Στην πραγματικότητα είχα ανακαλύψει έναν μικρό όγκο στο στήθος μου λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ανέβαλα όμως να εξεταστώ από φόβο μήπως όντως είναι κάτι σοβαρό και αναγκαστώ να λείψω από την επιχείρηση του γιού μου που αυτόν τον καιρό τον βοηθούσα. Μετά, ήταν και τα Χριστούγεννα. Γιορτή χαράς, τι δουλειά έχουν οι αρρώστιες, έλεγα στον εαυτό μου. Ακολούθησε το ταξίδι του γιού μου στο εξωτερικό που, σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να … έχει κακά νέα στις αποσκευές του. 14 Μαρτίου γιόρτασα την 50ή επέτειο των γενεθλίων μου και μετά από μια εβδομάδα πήγα να εξεταστώ. Αυτό ήταν.
Από κει και πέρα οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί, και άρχισε ο Γολγοθάς. Ο κρύος, σχεδόν σκληρός τρόπος που μου είπε τα νέα η γιατρός, η μεγάλη προσπάθεια να δείξω θάρρος και να προσπαθήσω να σηκώσω μόνη μου όλο αυτό το φορτίο, η διαπίστωση ότι χρειάζομαι τη στήριξη των άλλων. Φόβος, ανησυχία, λύπη ήταν τα συναισθήματα που με είχαν κυριεύσει και έπρεπε να ‘διαπραγματευτώ’ μαζί τους για να βρω μια ισορροπία. Ήταν ένας αγώνας που κράτησε έξι μήνες, όσο και η θεραπεία που συμπεριελάμβανε και μαστεκτομή.
Αυτό που έχω να πω σ’ όλες τις γυναίκες, εκεί έξω, είναι ‘μην υποτιμάτε τον κίνδυνο. Κανείς δεν είναι άτρωτος’. Αυτό που μου συνέβη μ’ έκανε να διαπιστώσω πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και αυτό που επιθυμώ, πάνω απ’ όλα, είναι υγεία και αγάπη. Θυμάμαι όλα αυτά τα συναισθήματα του φόβου, της αγωνίας, της λύπης που έζησα, αλλά μέρα με τη μέρα, νιώθω όλο και πιο δυνατή. Επίσης αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη για τους δικούς μου και όλες τις φίλες που με στήριξαν. Μοιραστήκαμε πολλές δυνατές στιγμές, δάκρυα και γέλια μαζί.
Μέσα από αυτές τις έντονες εμπειρίες βρίσκει κανείς το πραγματικό νόημα της ζωής. Μαθαίνει να βάζει σε σωστή σειρά τις προτεραιότητές του», θα καταλήξει η Μπέτη Γρηγοριάδη.