ΠΡΟΣΦΑΤΑ κυκλοφόρησε στην Αμερική ένα βιβλίο που έγραψε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ για τα χρόνια της προεδρίας του (1976-1980).
ΤΟ βιβλίο έχει βασιστεί στο ημερολόγιο που κρατούσε και το οποίο ενημέρωνε κάθε βράδυ ό,τι και αν γινόταν κατά τη διάρκεια της μέρας.
ΩΣ εκ τούτου, το βιβλίο έχει μια αμεσότητα, αφού πολλά σχόλια ή παρατηρήσεις γράφονταν υπό την επήρεια των γεγονότων και «εν βρασμώ ψυχής». Δηλαδή πριν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός και επέλθει πνευματική νηνεμία.
ΓΙΑ τον πιο πάνω λόγο – και όχι μόνο – το βιβλίο έχει την δική του αξία για τους μελετητές της ιστορίας. Την ύπαρξη του βιβλίου την πληροφορήθηκα κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης που έδωσε πριν λίγες μέρες ο συγγραφέας.
ΣΤΗ συνέντευξη, διευκρινίζοντας, ορισμένες αναφορές που γίνονται στο βιβλίο, μίλησε για την εποχή του και τα προβλήματα που αντιμετώπισε ως πρόεδρος, υπογραμμίζοντας ότι δεν διαφέρουν από τα σημερινά.
ΚΑΙ τότε το Αφγανιστάν ήταν στην επικαιρότητα, μετά την εισβολή των Σοβιετικών (τα Χριστούγεννα του 1979), ενώ λίγο αργότερα άρχισε ο πόλεμος μεταξύ Ιράκ και Ιράν.
ΚΑΙ όλα αυτά τη στιγμή που οι Φρουροί της Επανάστασης στην Τεχεράνη έθεσαν σε ομηρία τους υπαλλήλους της αμερικανικής πρεσβείας, τους οποίους και απελευθέρωσαν λίγες ώρες μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ρόναλντ Ρήγκαν, στις 20 Ιανουαρίου 1981.
ΕΙΠΕ ακόμα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα, που για δεκαετίες τώρα απασχολεί τον κόσμο, είναι οι σχέσεις του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους, ότι οι Αμερικανοί (και οι σύμμαχοί τους) δεν μπορούν να νικήσουν τους Ταλιμπάν και ότι η χώρα του, θα πρέπει να βρει τρόπο να αποχωρήσει προκειμένου να σώσει τα προσχήματα.
ΜΕΤΑ από 10 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν, το μόνο που κατάφερε η αμερικανική υπεροπλία ήταν να αναποδογυρίζει ορισμένες πέτρες, όπως σημειώναμε σε τούτη τη στήλη, τον Δεκέμβριο του 2001.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον Κάρτερ, η διγλωσσία των ΗΠΑ στην προσέγγιση των διεθνών προβλημάτων δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει. Η συμπεριφορά της στο Παλαιστινιακό μιλά από μόνη της.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι περισσότερο πολεμήθηκε (όσο ήταν πρόεδρος) από τον γερουσιαστή Κένεντι, παρά από τον Ρόναλντ Ρήγκαν και να σημειώσει ότι έμαθε πολλά περισσότερα (για τον κόσμο) από την στιγμή που εγκατέλειψε τον Λευκό Οίκο.
«ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΣ πλούσιους και φτωχούς ανθρώπους κατάλαβα ότι όσο το χάσμα μεγαλώνει (και μεγάλωσε πολύ τα 30 τελευταία χρόνια) τόσο παύουν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών.
ΕΤΣΙ καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο που οι μισοί να μην καταλαβαίνουν τους άλλους μίσους και αυτό μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει».
ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα στον πλανήτη δεν αντιπροσωπεύει το χάσμα αυτό όσο η Αμερική, που δείχνει να βρίσκεται εντελώς στον δικό της κόσμο και να θεωρεί τον υπόλοιπο τσιφλίκι της.
ΟΙ πρόσφατες αποκαλύψεις της WikiLeaks, δεν αποκαλύπτουν μόνο τον τρόπο με τον οποίο η υπερδύναμη ασκεί διπλωματία, αλλά κυρίως την υπεροπτική (και περιφρονητική) άποψη που έχει ακόμα και για τους «φίλους της».
ΕΤΣΙ είναι όμως οι αυτοκρατορίες. Έχει και η δύναμη τις αδυναμίες της. Πάει χέρι χέρι με τις ανασφάλειες, την καχυποψία και την παράνοια.
ΑΝΑΥΔΟΣ έχει μείνει ο κόσμος, όχι τόσο από τις αποκαλύψεις της WikiLeaks, όσο από τις αντιδράσεις των ίδιων των Αμερικανών, ορισμένοι από τους οποίους δεν δίστασαν να προτείνουν ότι ήλθε η ώρα να κλείσουν μια για πάντα το στόμα του ιδρυτή της Τζούλιαν Άσανζ.
ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, δημοσιογράφοι και γνωστές προσωπικότητες της Αμερικής ζητούν απροκάλυπτα τη σύλληψή του και την καταδίκη του για «εσχάτη προδοσία», παρά το γεγονός ότι δεν είναι Αμερικανός πολίτης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να τον καταδιώξουν και «εξοντώσουν» οι ειδικές δυνάμεις.
Η Σάρα Πέλιν, που ενδέχεται να διεκδικήσει και την προεδρία των ΗΠΑ, δήλωσε ότι θα πρέπει να κυνηγηθεί σαν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και γνωστοί ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές ζητούν να χαρακτηριστεί η WikiLeaks τρομοκρατική οργάνωση, ενώ τέλος σύμβουλος του Καναδού πρωθυπουργού ζήτησε δημόσια να τον δολοφονήσουν.
ΜΑΛΙΣΤΑ… Μεταξύ αυτών που κυβερνούν τον κόσμο σήμερα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν διστάζουν να φτάσουν και μέχρι το φόνο, για να προστατεύσουν την υποκρισία και το ψέμα που έχει (εδώ και αιώνες) αντικαταστήσει την αλήθεια.
Η οργή (και όχι ντροπή) των Αμερικανών για τις αποκαλύψεις, δείχνει ότι θα κάνουν ότι τους περνά από το χέρι για να βάλουν στο χέρι στον Άσανζ, έστω και μέσω της Στοκχόλμης..
«Ο άνθρωπος δεν είναι βίαιος. Κάναμε έρωτα γιατί το θέλαμε και οι δύο. Διαφωνία υπήρξε στη χρήση προφυλακτικού ή μη. Εγώ ήθελα να χρησιμοποιήσουμε προφυλακτικό και αυτός όχι».
ΑΥΤΑ δήλωσε (μεταξύ άλλων) σε εφημερίδα της Σουηδίας ένα από τα «θύματα» του βιασμού που τελικά έγινε αιτία να παραδοθεί στην βρετανική αστυνομία (προχθές το βράδυ) ο ιδρυτής WikiLeaks, Τζούλιαν Άσανζ.
ΔΕΝ είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ένας από τους λόγους που ο Άσανζ παραδόθηκε στην αστυνομία ήταν γιατί φοβόνταν για τη ζωή του. Στα χέρια της βρετανικής αστυνομίας πιστεύει ότι θα είναι πιο ασφαλής.
Η όλη ιστορία έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, ενώ η WikiLeaks ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει να αποκαλύπτει ντοκουμέντα τα οποία έχει στα χέρια της από διαρροές.
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ επίσης, η εφημερίδα The Australian, του Ρούπερτ Μέρντοκ, δημοσίευσε ένα άρθρο του ίδιου το Άσανζ με τίτλο «Μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο επειδή μεταφέρει ενοχλητικές αλήθειες».
ΜΕΤΑΞΥ άλλων, στο άρθρο του αναφέρεται και στον αγώνα που έδωσε ο Κιθ Μέρντοκ (πατέρας του σημερινού μεγαλύτερου εκδότη του πλανήτη) όταν αποκάλυπτε τις αλήθειες για τον δολοφονικό πόλεμο της Καλλίπολης και την ανικανότητα των Βρετανών στρατηγών που οδήγησαν στη σφαγή 15.000 Αυστραλούς στρατιώτες στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο..
Η Μεγάλη Βρετανία (τότε) προσπάθησε να του κλείσει το στόμα επικαλούμενη (όπως και οι Αμερικανοί σήμερα) λόγους «εθνικής ασφάλειας», αλλά ο Μέρντοκ συνέχισε μέχρι που ανάγκασε τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την καταστροφική εκστρατεία της Καλλίπολης.
ΠΟΥ να φανταζόταν τότε ο Κιθ Μέρντοκ ότι θα ερχόταν η μέρα που το αυστραλιανό έθνος θα καθιέρωνε ως εθνική του εορτή αυτή την καταστροφή που προκάλεσε η ανικανότητα της στρατιωτικής ηγεσίας που είχε ως αποτέλεσμα την άσκοπη θυσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων.
ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα.
