Ευρισκόμενος στο Σύδνεϋ, εν αδεία, παρευρέθηκα, αυτoκλήτως, σε συνέντευξη του Υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δόλλη υπεύθυνου για θέματα Απόδημου Ελληνισμού. Η συνέντευξη, που ονομάστηκε επί το δημοκρατικότερον «συνάντηση», έλαβε χώρα ημέρα Σάββατο (11/12/10) στο Γραφ. Τύπου του ελληνικού Προξενείου Σύδνεϋ, με την παρουσία υψηλών εκπροσώπων των ελληνικών διπλωματικών Αρχών της Αυστραλίας, ενώ έξω ο ήλιος μετέδιδε μία αισιόδοξη νότα καλοκαιριού, που είχε χαθεί τόσο καιρό στις καταρρακτώδεις βροχές και στα κοάσματα βατράχων.
Ο νυν Έλλην ΥΦΥΠΕΞ, πάλαι ποτέ υπαρχηγός του Εργατικού Κόμματος στη Βικτώρια κι επί μακρόν Αυστραλός βουλευτής, εγκατέλειψε μία πολλά υποσχόμενη πολιτική καριέρα για να ριφθεί σε μία ριψοκίνδυνη πολιτική περιπέτεια οίκαδε, στην αρχή αναλαμβάνοντας καθήκοντα Γεν. Γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού, ενώ στη συνέχεια υπήρξε σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου. Όταν ο πρωθυπουργός προχώρησε στον πρώτο μίνι ανασχηματισμό ανατέθηκαν στον Δόλλη κυβερνητικά καθήκοντα, με βάση την πολυετή πείρα του σε ξένο Κοινοβούλιο.
Αυτά ως προκαταρκτικά για το άνδρα που είναι ο Επαΐων σε θέματα αποδήμων. Στα της συνέντευξης τώρα:
Ο Δ. Δόλλης προσήλθε για να απαντήσει, κυρίως, σε δημοσίευμα παροικιακού εντύπου που τον περνούσε γενεές πάσες για όσα είπε εναντίον του ΣΑΕ. «Τέλος στα πανηγύρια του ΣΑΕ», φαίνεται να ήταν η δήλωση του ΥΦΥΠΕΞ που ενόχλησε τους φανατικούς οπαδούς του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού.
Ο υπουργός ήλθε «φορτωμένος» λοιπόν κι αυτό φάνηκε με τον τρόπο που άνοιξε τη συζήτηση, ώς ταύρος σε υαλοπωλείον: «Ορίστε λοιπόν, ας αρχίσουμε με το ΣΑΕ και θα δείτε ότι θα είμαι θετικός στο τέλος. Το ΣΑΕ υπάρχει και θα υπάρχει, να μας λέει τη γνώμη του, αλλά τέλος με το κρατικοδίαιτο ΣΑΕ. Δεν αντέχει η χώρα σε στιγμές δύσκολες άλλη αιμορραγία και πρέπει όλοι να το καταλάβουμε».
Τα αίματα άναψαν με την (καθυστερημένη) εμφάνιση των επιτελών της παροικιακής υπερΣΑΕκικής εφημερίδας και πολλοί φοβήθηκαν (οι διπλο-μάτες μας;) τα χειρότερα. Ο Δόλλης όμως απεδείχθη ισχυρός παίκτης. Με περίτεχνους ελιγμούς, με καλά πλέον ελληνικά, αποκαλώντας «Μιχάλη» και «Θήο», δείγμα οικειότητας, τους επικριτές του, συνέχισε απτόητος να ξηλώνει το (οικονομικό) πλεκτό του ΣΑΕ. «Έχετε απόλυτο δίκιο», είπε στον Μιχάλη, «και θεωρώ ότι είναι μία ερώτηση ουσίας όταν με ρωτάτε γιατί δεν απαντήθηκαν χιλιάδες αιτήματα (του ΣΑΕ) από το Κέντρο. Θα σκύψω με σοβαρότητα και σεβασμό να δω τι συνέβη.
Αλλά μη μου λέτε όμως εμένα ότι το ΣΑΕ εκπροσωπεί όλο τον ελληνισμό. Μας ενδιαφέρει η δεύτερη γενιά. Να της μιλήσετε αγγλικά. Στηρίζουμε βέβαια και αγωνιζόμαστε για την ελληνική γλώσσα, αλλά πρέπει να επικοινωνήσετε με τα παιδιά της δεύτερης γενιάς. Αυτά τα παιδιά βρίσκονται παντού, σε όλες τις θέσεις στην πολυπολιτισμική Αυστραλία. Γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί, συγγραφείς, μεγάλα ονόματα πια.
Κι εσείς όλο για το ΣΑΕ μου μιλάτε. Να μιλήσουμε επιτέλους και λίγο για τα υπαρξιακά μας προβλήματα, για το μέλλον, για την πολιτιστική ταυτότητα. Αλλά μη μου λέτε (ξανά και πάλι) ότι το ΣΑΕ εκπροσωπεί όλο τον ελληνισμό, μη μου λέτε πως εκπροσωπεί τους ανένταχτους και τον… Συνοδινό. Ρωτώ το ΣΑΕ, αν ο Θανάσης Συνοδινός, σπουδαίος οικονομολόγος κι επί 10 χρόνια το alter ego του φιλελεύθερου πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ, αν εκπροσωπείται από τον ΣΑΕ. Αν εκπροσωπείται ο Γιαννόπουλος; Όχι ο της Αυστραλίας, αλλά της Αμερικής. Ξέρετε ποιος είναι ο Γιαννόπουλος; Αυτός που αποφασίζει ποιες ταινίες θα προβληθούν στο Χόλιγουντ. Και μη μου λέτε ότι δεν επηρεάζει ο κινηματογράφος. Έβλεπα ερχόμενος μία ταινία στο αεροπλάνο, το Κing of Mykonos, που ήταν ένας ύμνος για την ομορφιά της Ελλάδας.
Μιχάλης: Και ποιος τότε τον εκπροσωπεί;
Δόλλης: Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχω επισκεφτεί δεν υπάρχει όργανο που να εκπροσωπεί όλο τον ελληνισμό.
Μιχάλης: Και το Ισραήλ;
Δόλλης: Δεν είναι έτσι όπως νομίζετε οι Εβραίοι. Απλώς τους ενώνει η απειλή. Φοβούνται για το νεοσύστατο κράτος. Και οι Έλληνες όταν κινδυνεύουν μεγαλουργούν.
Θήο: Ναι οι Έλληνες ενώθηκαν όταν χρειάστηκε, όλα τα κόμματα κι όλες οι θρησκείες (;) ενώθηκαν.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΜΥΘΟΥΣ
Ο ΥΦΥΠΕΞ αναφέρθηκε επίσης «στο αναφαίρετο δικαίωμα της ψήφου κάθε πολίτη στον τόπο του», καθώς και στον αγώνα του για την επιστολική ψήφο των μεταναστών που θα έλυνε πολλά προβλήματα. «Όχι όμως να μας ενδιαφέρει μόνο η εκπροσώπηση και πόσους βουλευτές θα βγάλει η Αυστραλία. Γιατί αν στήσουμε τελικά κάλπες μπορούν να σβηστούν και μύθοι. Τόσο καιρό μιλούσαμε για 700.000 Έλληνες στην Αυστραλία και παλαιότερη απογραφή έδειξε 100.000 γεννηθέντες στην Ελλάδα. Σήμερα ίσως να είναι πενήντα (χιλιάδες). Ας προσέξουμε λοιπόν γιατί ο Έλληνας δύσκολα ζει χωρίς μύθους».
Ο πληθωρικός Δόλλης, σαν το ψάρι πλέον στο νερό, αφού πραγματικά απήλαυσα το μονόλογό του, κατάφερε στο τέλος – κλείνοντας τα μικρόφωνα – να κερδίσει κι αυτούς που τόσο δυσανασχέτησαν με την τοποθέτησή του. Χάρη στην αμεσότητά του, με τις off the record εξομολογήσεις του, με τα βιογραφικά και αυτοκριτικά στοιχεία, που αφειδώς παρείχε, έδειξε πως ένας έμπειρος πολιτικός μπορεί να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις.
Επί της ουσίας, ανήγγειλε και επισήμως το τέλος της χρηματοδότησης του ΣΑΕ. Οι επιδοτήσεις ανήκουν στον κόσμο που έφυγε κι αφήνει πίσω του χαλάσματα κι έναν σταυρό Μαρτυρίου, που πάλι οι αναξιοπαθούντες καλούνται να τον σηκώσουν. Έμμεσα προσπάθησε να ιδεογικοποιήσει τη θέση του ενοχοποιώντας τους εκπροσώπους του οργανωμένου ελληνισμού, που υπερτιμήθηκαν, που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν δομές αυτοδυναμίας στην ξένη, που επιδοτήθηκαν αδρά και που οι ίδιοι βυθίστηκαν στην εσωστρέφεια. Η αλήθεια είναι ότι το ΣΑΕ από την αρχή του δομήθηκε πάνω στις οργανώσεις και στα οργανωμένα συμφέροντα της παροικίας των αποδήμων κι αδιαφόρησε για τους χαμένους στην ενδοχώρα, τους ανένταχτους στις μητροπόλεις, τους αγνώστους, τους αρρώστους, που ήθελε να τους εκπροσωπεί χωρίς να τους ξέρει και χωρίς να επιδιώκει να τους μάθει. Κι ούτε φυσικά είχε τρόπους να πλησιάσει τους διάφορους επιτυχημένους Συνοδινούς.
Ο Δόλλης είπε επιτέλους το αυτονόητο, όταν όμως εξαντλήθηκαν οι πόροι και οι όποιες ευκαιρίες μέσα από το σύστημα ΣΑΕ Ότι δηλαδή: Δεν υπάρχει σύστημα που να εκπροσωπεί όλα τα όντα και όλους τους οργανισμούς κι ότι κυρίως δεν υπάρχει σύστημα χωρίς μαχητική μειονότητα, χωρίς αντίδραση, χωρίς αδιάκοπο αντίλογο.
Η δημιουργία του ΣΑΕ ήταν ευφυής κίνηση συσπείρωσης του οργανωμένου ελληνικού μεταναστευτικού πληθυσμού ανά τον κόσμο. Αγκαλιάστηκε από την πρώτη γενιά. Δικό της παιχνίδι. Χόρτασαν ταξίδια οι οργανωμένοι.
Οι άλλοι, οι ανοργάνωτοι, έβλεπαν τα αεροπλάνα να περνάν κι αυτό ήταν χειρότερος πόνος για όσους είχαν να πάνε και είκοσι χρόνια στην πατρίδα Για όσους δεν μπορούσαν να πάνε, για όσους δεν πήγαν ποτέ. Τώρα «τέλος τα πανηγύρια», όπως λέει κι ο Δόλλης. Χαλεποί καιροί. Καιροί ΔουΝουΤού.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους. Κι όπως έλεγε κι ο μεγάλος Αμερικανός πολιτικός, «ας δουν» οι πολυταξιδεμένοι υπερπατριώτες μας, του μυζητικού και μασητικού τύπου, «τι μπορούν να κάνουν αυτοί για την πατρίδα κι όχι η πατρίδα μας γι αυτούς». Οι συμβουλές τους θα είναι πολύτιμες. Διότι ψηφοθηρικά και νομοτελειακά, πάλι σ’ αυτούς θα καταλήξουμε.
