ΕΠΕΙΔΗ αυτά που λέγονται (και ακούγονται) τις τελευταίες μέρες από εδώ και από εκεί έχουν προκαλέσει σύγχυση στα μέλη της Κοινότητας Μελβούρνης και τους πανηγυριώτες συμπάροικους, το Διοικητικό Συμβούλιο είναι υποχρεωμένο να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
ΘΑ μπορούσα βέβαια να τα ξεκαθαρίσω εγώ για λογαριασμό τους, με τις διαρροές που έχουν φτάσει στα αυτιά μου, αλλά φοβάμαι μην πάθω ό,τι έπαθε και αφεντικό της WikiLeaks, που θα κάνει Χριστούγεννα πίσω από τα σίδερα.
ΑΣΕ που και εγώ ερμηνεύω, πολλές φορές, κατά τέτοιο τρόπο τα πράγμα που είναι να σαν ρίχνω λάδι στη φωτιά. Για να αποφευχθούν λοιπόν τυχόν παρεξηγήσεις τούτες της χρονιάρες μέρες, η ηγεσία του Οργανισμού οφείλει να πληροφορήσει τα μέλη τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό.
ΓΝΩΡΙΖΩ ότι οι εξουσίες, από την αμερικάνικη μέχρι την κοινοτική, έχουν αδυναμία στα «μυστικά» (τους κάνει να αισθάνονται πιο σημαντικοί απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα) αλλά στις μέρες μας, λόγω… τεχνολογίας και του ότι κανείς δεν κρατά το στόμα του κλειστό, τα «μυστικά» έχουν κοντά πόδια.
ΑΝ με τον αρχιεπίσκοπο συναντήθηκαν για προσωπικούς τους λόγους, για να συζητήσουν για τον καιρό και τον ερχομό της Όπρα, βεβαίως και δεν μας ενδιαφέρει. Αν όμως συναντήθηκαν εκ μέρους της Κοινότητας (όπως υποψιάζεται ο Τσίρκας και κάτι άλλοι μυστήριοι τύποι που μου τηλεφώνησαν) έχουμε δικαίωμα να πληροφορηθούμε τι ειπώθηκε.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τις πρώτες διαρροές, η ηγεσία «δεσμεύτηκε» να κάνει ορισμένα πράγματα για να βελτιωθούν οι ήδη καλές σχέσεις της (θα έλεγα) με την Αρχιεπισκοπή και ως πρώτο βήμα καλής θέλησης απομάκρυνε το… αμαρτωλό σουβλάκι από τη Σαρακοστή.
ΘΑ μπορούσαν βέβαια να κάνουν και ένα ακόμα βήμα καλής θέλησης προς την πλευρά μου και να το καταργήσουν εντελώς, αλλά δεν το έκαναν για να μην τραυματίσουν (και απογυμνώσουν) τον… ελληνικό πολιτισμό.
ΜΕ λίγες κουβέντες, αν η αλλαγή ημερομηνίας αποδυναμώσει το «θεσμό, όπως υποστηρίζουν οι εχθροί του συμβουλίου, εγώ δεν θα στεναχωρηθώ. Αν όμως την αλλαγή ημερομηνίας ακολουθήσουν και άλλες «αλλαγές», τις οποίες το συμβούλιο θα μεθοδεύσει «δημοκρατικά», όπως συνηθίζει, τότε το πράγμα αλλάζει.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν πιστεύω ότι το Διοικητικό Συμβούλιο ανέλαβε να τροποποιήσει ορισμένα Άρθρα του Καταστατικού, όπως δεν πιστεύω ότι ζήτησε από τον Αυστραλίας να «μαζέψει» τους παππάδες για να μην ταχθούν ενάντια τις πωλήσεις των ακινήτων.
ΤΟ σίγουρο πάντως είναι ότι δεν μας πληροφόρησαν για όσα ειπώθηκαν, οπότε και ο καθένας (μέχρι να το κάνουν) μπορεί να λέει (με το αζημίωτο) ότι θέλει. Κάνουν και αυτοί ό,τι έκανε η ηγεσία Φουντά που κρατούσε «κρυφή» την επιταγή, μέχρι που έγινε η διαρροή και έγινε «το έλα να δεις».
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, για να μην περιμένουμε τις διαρροές της WikiLeaks για να πληροφορηθούμε τι είδους χώρους θα έχει το Πολιτιστικό Κέντρο (αν έχει δηλαδή αίθουσα υποδοχών και εκδηλώσεων, αίθουσα κινηματογράφου, μουσείο και λοιπά), το Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει να μας ενημερώσει πριν εκπονηθούν τα αρχιτεκτονικά σχέδια.
ΓΙΑΤΙ πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να χτιστεί το Πολιτιστικό Κέντρο και να μην υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι με τους οποίους θα ανταποκρίνεται στο όνομά του. Υποψιάζομαι δηλαδή, ότι θα μπει απ’ έξω μια πινακίδα που θα γράφει «Greek Cultural Centre». θα βγουν ορισμένες φωτογραφίες από τα εγκαίνια και θα τελειώσει εκεί η ιστορία.
ΕΧΩ σχεδόν πειστεί, ότι το Δ.Σ. της Κοινότητας αντιλαμβάνεται το Πολιτιστικό Κέντρο, όπως αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία του Ελληνισμού τους αρχαίους Έλληνες. Μόνο δηλαδή ως όνομα, χωρίς περιεχόμενο. Είμαστε δηλαδή όλοι υπέρ της ανέγερσης ενός λαμπρού Πολιτιστικού Κέντρου όπως είμαστε υπέρ του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων.
ΘΑ πρέπει επίσης να μας διαφωτίσουν, πότε σχεδιάζουν να το χτίσουν. Από διαρροές μαθαίνω ότι τα ακίνητα θα πωληθούν μόνο αν οι προσφερόμενες τιμές θα είναι συμφέρουσες. Διαφορετικά θα περιμένουμε…
ΠΟΣΟ; Κανείς δεν ξέρει. Στην καλύτερη περίπτωση για να πωληθούν τα ακίνητα και να μπουν τα χρήματα στην τράπεζα θα χρειαστούν χοντρικά από 6 έως 9 μήνες. Στη συνέχεια θα βγουν τα σχέδια και οι απαραίτητες άδειες (και αν όλα πάνε… αριστερά) η ανέγερση μπορεί να αρχίσει στο τέλος του 2011.
ΟΛΑ αυτά και πολλά άλλα βέβαια θα γίνουν, αν διατηρηθεί η συνοχή του Διοικητικού Συμβουλίου, γιατί απ’ όσα πληροφορούμαι, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους στον ορίζοντα τα πρώτα «συννεφάκια», ιδεολογικών και όχι μόνο διαφορών.
ΗΔΗ δύο-τρία μέλη του Δ.Σ. (υπεράνω υποψίας) είναι δυσαρεστημένα με τον πρόχειρο τρόπο που αντιμετωπίζει η ηγεσία του οργανισμού ορισμένα θέματα. Έτσι όμως αρχίζουν όλα και η σπίθα γίνεται φωτιά.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι παρασκηνιακά έχει τεθεί και το θέμα διαδοχής του Παπαστεργιάδη ο οποίος και θα εγκαταλείψει την προεδρία στο τέλος της θητείας του Διοικητικού Συμβουλίου. Μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος είχε προτείνει σε προηγούμενη συνέλευση οι πρόεδροι να μην υπηρετούν πάνω από δύο θητείες.
ΑΥΤΑ τα λίγα, για να μην τους χαλάσω σήμερα την εορταστική διάθεση. Γιατί έτσι και ομολογήσω τι έχω ακούσει θα χάσουν ορισμένοι τον κοινοτικό τους ύπνο. Εσείς πάντως κρατείστε τούτο: η ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου θα κατεδαφίσει (λόγω μεγάλων δυσκολιών) τούτο το Διοικητικό Συμβούλιο.
ΠΑΜΕ όμως πιο κάτω σε ένα άλλο βασανισμένο θέμα. Η επίσκεψη του «δικού μας» υφυπουργού Εξωτερικών, αρμόδιου για εμάς τους κατατρεγμένους Απόδημους, εξέθεσε για τελευταία φορά σε δημόσια θέα το (άθαφτο) πτώμα του ΣΑΕ.
ΕΝΑΣ από τους λόγους που ήλθε ο Δόλλης στην Αυστραλία ήταν για να παραστεί στη συμβολική κηδεία του και να του δώσει τον τελευταίο ασπασμό. Και λέω συμβολική γιατί το όργανο του Απόδημου Ελληνισμού είχε γεννηθεί νεκρό.
ΕΝΑΣ από αυτούς που είχε συμβάλει τα μέγιστα για να κρατηθεί τι πτώμα άθαφτο, για 15 σχεδόν χρόνια, ήταν και ο ίδιος ο Δόλλης, που κατάφερε να κάνει πολιτική καριέρα και στην Ελλάδα πατώντας πάνω (στο πολυδάπανο) πτώμα του.
ΝΑΙ, ο… υφυπουργός, όπως και όλο το σινάφι του είδους του, δεν δίστασε, αν και πολιτικά ΣΑΕ-αναθρεμένος και αποδημο-μεγαλωμένος, να το ρίξει στην πυρά και να ξεχάσει εν μία νυκτί (έτσι είναι οι ψεύτικοι πολιτικοί) τα εγκώμια που για 14 χρόνια τού έπλεκε για το τιτάνιο εθνικό έργο που επιτελούσε.
ΠΑΝΩ από ένα δισεκατομμύριο δολάρια στοίχισε η συντήρηση του πτώματος στους Έλληνες φορολογούμενους. Ναι, τόσα πολλά πλήρωσαν για μια ακόμα… εθνική φούσκα, που χρησιμοποίησαν άνθρωποι σαν τον Δόλλη, για να κάνουν τζάμπα ταξίδια, να βγάζουν λόγους και να αναρριχηθούν στα ρετιρέ της εξουσίας.
ΚΑΙ είναι γεμάτος ο κόσμος (δυστυχώς) από Δόλληδες. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και αυτό το είδος. Όπως ποτέ δεν θα εκλείψουν και όλοι αυτοί που ψάχνουν για ένα προεδριλίκι η αξίωμα, για να γεμίσουν την άδεια τους ζωή και οι πρόθυμοι να ξεπουλήσουν μέχρι και την αξιοπρέπειά τους, για ένα τζάμπα ταξιδάκι.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ από αυτούς ζουν δίπλα μας και ορισμένοι υπηρετούν ακόμα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας. Κανείς, απ’ όλους αυτούς και μιλώ για τους δικούς μας δεν δικαιούται να πει ότι δεν γνώριζε. Με κανένα άλλο θέμα δεν είχα ασχοληθεί τόσο πολύ όσο με το μεγάλη κοροϊδία του ΣΑΕ. (την απάτη, όπως εύστοχα το είχε χαρακτηρίσει και ο αρχιεπίσκοπος Στυλιανός).
ΤΟ θέμα όμως που προέκυψε από την επίσκεψη Δόλλη (και συζητούσαν στις καφετέριες του Όκλι) δεν ήταν ούτε τα όσα είπε για το ΣΑΕ, ούτε για τις «επαφές του» και το όψιμο δήθεν ενδιαφέρον του για το θέμα των Συντάξεων (άλλη ντροπή και αυτή), αλλά το γεγονός ότι έμεινε σε ένα πανάκριβο ξενοδοχείο της Μελβούρνης τη στιγμή που η χώρα σπαράσσεται από την οικονομική κρίση.
ΑΛΛΑ που τέτοιες ευαισθησίες ο… υφυπουργός (και όχι υπουργός, όπως τον αποκαλούσαν ορισμένοι κόλακες και γλύφτες της κάθε – έστω και ψεύτικης- εξουσίας). Αυτά για σήμερα και καλές γιορτές σε όλους.
