Η θεομηνία που πλήττει την Κουηνσλάνδη τις τελευταίες ημέρες επαναφέρει στη μνήμη μας τα τραγικά γεγονότα του 1974.
Καθώς η φύση εξακολουθεί να πλήττει με μανία την Κουηνσλάνδη, και απειλεί τη Νέα Νότια Ουαλία και τη Βικτωρία, Νέα Νότια Ουαλία και, τη Βικτωρία, πληθαίνουν τα ερωτηματικά του μέσου πολίτη, για το «πώς μας συνέλαβε η φύση απροετοίμαστους».
Όχι ότι μπορούμε να δαμάσουμε τη φύση και αν την αναγκάσουμε να λειτουργήσει κατ’ εντολή μας. Αυτό είναι αδύνατον.
Μπορούμε, όμως, να λάβουμε μέτρα για να αμβλύνουμε τις τραγικές, συνήθως, συνέπειες της οργής της.
Πώς, λοιπόν, μας έπιασε στον ύπνο η φύση, ενώ είναι ζωντανές στη μνήμη μας οι τραγικές εικόνες των πλημμυρών στην Κουηνσλάνδη του 1974 και οι ειδικοί μας υπενθυμίζουν, συχνά, την ισοπέδωση της Βρισβάνης από τις πλημμύρες του 1893;
Ποιος μας αποκοίμισε και γιατί και δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε ή τουλάχιστον να προστατέψουμε την Toowomba από το παλιρροιακό κύμα, που θύμιζε το τσουνάμι της Ινδονησίας;
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα οξυνόμενα καιρικά φαινόμενα που προκαλεί η ανθρώπινη ανευθυνότητα, σε συνδυασμό με την πυκνή κατοίκηση του πλανήτη, την υλοτόμηση των δασών που αποτελούν φυσικά αναχώματα και την απροθυμία των κυβερνήσεων να επενδύσουν σε έργα υποδομής, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή του πλανήτη γη.
Η πρωθυπουργός της Κουησλάνδης Άννα Μπλάι, δήλωνε χθες, ότι η βόρεια Πολιτεία δεν είναι, πια, μερικά χωριά σε μακρινή απόσταση το ένα από το άλλο, που δεν κινδυνεύουν από ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα χωριά του παρελθόντος έχουν εξελιχθεί σε πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα, ευάλωτα στις καιρικές αλλαγές.
Το ερώτημα είναι, τι έχουν κάνει οι κυβερνήσεις της πολιτείας από το 1974, που οι κάτοικοί της έζησαν όμοιες καταστροφές, για να αποτρέψουν τον κίνδυνο νέων πλημμυρών; Κατά τα φαινόμενα τίποτα, ή ελάχιστα.
Οι πόλεις της Κουηνσλάνδης, που διασχίζονται από ποταμούς, ήταν και παραμένουν απροστάτευτες ή ελάχιστα προστατευμένες έναντι του αυξανόμενου κινδύνου πλημμυρών. Και σαν να μην φτάνει αυτό, η πολεοδομία χορηγεί συνεχώς άδειες ανέγερσης πολυκατοικιών σε περιοχές κοντά στις όχθες ποταμών, που μόλις βρέξει έντονα και παρατεταμένα «φουσκώνουν» και παρασύρουν ό,τι βρίσκεται στο δρόμο τους.
Την ίδια πολιτική ασκούν, δυστυχώς, οι κυβερνήσεις και των άλλων Πολιτειών. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα πάθει το κέντρο της Μελβούρνη αν πλήξει την πόλη μας όμοια θεομηνία και η στάθμη των υδάτων του ποταμού Yarra ανεβεί στα 18 ή στα είκοσι μέτρα.
Δεν τολμώ, ομοίως, να σκεφτώ τις ζημιές θα υποστεί η Πέρθη, αν κακιώσει ο καιρός στη Δυτική Αυστραλία και «φουσκώσει» ο ποταμός Swan.
Τα ποτάμια στα κέντρα μεγαλουπόλεων είναι οάσεις. Μπορούν, όμως, να γίνουν και αιτίες παθών των κατοίκων των πόλεων αυτών, αν οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν τα ενδεδειγμένα μέτρα για την προστασία των πόλεων και των κατοίκων τους από πλημμύρες.
Η πρωθυπουργός της χώρας Τζούλια Γκίλαρντ, δηλώνει ότι η κεντρική κυβέρνηση της χώρας θα διαθέσει πρόσθετα κονδύλια για αντιπλημμυρικά έργα. Να ευχηθούμε η δέσμευση να γίνει πράξη, πριν στεγνώσουν τα ύδατα των τελευταίων πλημμυρών για να μην θρηνήσουμε περισσότερα θύματα και για να μην κληθούμε να πληρώσουμε περισσότερες ζημίες.
