Ο Πρόδρομος και η Κωνσταντίνα ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Ο Θεός τους αξίωσε και απέκτησαν έξη παιδιά, το καθένα ένα ξεχωριστό στολίδι στον κήπο της καρδιάς τους. Όταν δε είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου, προστέθηκαν οι σύντροφοι, και μαζί, τους χάρισαν δεκαεπτά εγγόνια.
Τότε ο κήπος μεγάλωσε, έγινε ένα τεράστιο περιβόλι, που στο κέντρο υψωνόταν περήφανα το γενεαλογικό τους δένδρο. Αυτό το δένδρο θα πρέπει να ήταν ευλογημένο, γιατί ήταν πάντα ανθισμένο και σκορπούσε διάπλατα ευωδιά και χάρη. Παραμύθι; Κάθε άλλο.
«Την Κυριακή, 23 Ιανουαρίου, συμπληρώθηκαν 40 μέρες από την ημέρα που η μητέρα μου, ένα ακόμα θύμα του καρκίνου του μαστού, μας αποχαιρέτησε για πάντα. Ένας ακόμη πρόωρος θάνατος από την τρομερή αυτή αρρώστια.
Θεωρώ, ότι στη ζωή, ήταν πολύ τυχερή. Απόλαυσε την απόλυτη αγάπη και λατρεία από τα παιδιά και τα εγγόνια της. Τέσσερα μάλιστα αδέλφια μου, μένουμε στην ίδια γειτονιά με την μητέρα μας. Εκείνη σε ένα μεγάλο σπίτι κι εμείς εκεί τριγύρω. Ένα σπίτι που ήταν πάντα ανοικτό. Παιδιά και εγγόνια μπαινοβγαίναμε σαν τις ακούραστες μέλισσες και εκείνη μας καμάρωνε λες και ήταν η βασίλισσα της κυψέλης. Μέχρι που φάνηκαν τα πρώτα συμπτώματα…» εξηγεί η Μπέτη Γαβριηλίδη, μία εκ των θυγατέρων.
ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Η Μπέτη θυμάται ότι η μητέρα της αντιμετώπισε την αρρώστια με μεγάλη ψυχραιμία. Ακολούθησε πιστά τις εντολές των θεραπόντων ιατρών και εξάντλησε όλες τις πιθανές επιλογές θεραπείας. Πάλεψε με θάρρος και αξιοπρέπεια. Παρ’ ότι δε είχε τρομερούς πόνους, κατάφερε να ζει ανεξάρτητα στο σπίτι της.
«Ήταν μια δύσκολη περίοδος. Πιστεύω ότι η συνεχής παρουσία μας, απάλυνε τον πόνο και ζωγράφιζε ένα πλατύ χαμόγελο στα κουρασμένα της μάγουλα. Ωστόσο και από το κρεβάτι του πόνου, αισθανόταν μια ιδιαίτερη περηφάνια, όταν οι γιατροί παίνευαν και της έδιναν συγχαρητήρια για τα μέλη της οικογένειας μας. Όντως δε είχε μείνει ποτέ μόνη. Ένα μέλος της οικογένειας ήταν πάντα μαζί της, ενώ η σκέψη όλων μας, ήταν στο προσκέφαλό της. Να περιμένουμε, να αγωνιούμε, να ελπίζουμε και να προσευχόμαστε για το θαύμα» εκτιμά η Μπέτη.
Το γεγονός ότι ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις, αρέσκεται στο να σοκάρει και να τρομοκρατεί και να κάνει γνωστή την παρουσία του σε ανέλπιστο χρόνο λες και είναι επιδημία, πιστεύω πως το γνωρίζουμε. Στη δική τους περίπτωση τόσο η ίδια όσο και η αδελφή της Μαίρη, προσβλήθηκαν από καρκίνο του μαστού.
«Τα Χριστούγεννα του 2101, ανακάλυψα ένα μικρό όγκο στο στήθος μου. Λίγο ο φόβος μήπως είναι κάτι σοβαρό, λίγο οι γιορτές που μεσολάβησαν και οι υποχρεώσεις στην οικογένεια, δεν πήγα για εξετάσεις. Όταν τον περασμένο Μάρτη έγινε η πιστοποίηση, οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Τα πρώτα μου συναισθήματα ήταν φόβος, ανησυχία και θλίψη.
ΕΡΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Και όμως, έπρεπε να φανώ δυνατή και να προσπαθήσω να βρω μια ισορροπία. Στον εξάμηνο αγώνα που διήρκεσε η θεραπεία που συμπεριέλαβε και μαστεκτομή, η βοήθεια και η συμπαράσταση της οικογένειάς μου, ήταν δεδομένα. Μέρα με την μέρα νιώθω όλο και πιο δυνατή» προσθέτει.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στην αδελφή της. «Αυτό που έμαθα μετά τη διάγνωση, γύριζε τη ζωή μου ανάποδα. Από τις διάφορες προτάσεις των γιατρών επέλεξα τις πιο δραστικές αλλά και πιο αποτελεσματικές. Μέσα σε 17 μήνες έγιναν πέντε επεμβάσεις», είχε δηλώσει σε συνέντευξη στη συνάδελφο Βίβιαν Μόρρις τον περασμένο Δεκέμβρη.
Σήμερα, οι πιθανότητες να μην εμφανιστεί ξανά είναι 95%.
Οι δυο αδελφές, μετά από τις προσωπικές τους εμπειρίες και το γεγονός ότι σε διάστημα δώδεκα μηνών έξη φίλες τους χτυπήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα από τον καρκίνο, ξύπνησε μέσα τους την ανάγκη της στήριξης. Όχι από οίκτο, ούτε λιποψυχία, αλλά καθαρά σε ανθρώπινο επίπεδο. Σχημάτισαν λοιπόν μια ερανική επιτροπή, συναντιόνται, ανταλλάσουν ιδέες, μοιράζονται πληροφορίες και το κυριότερο, έχουν βάλει στόχο να βοηθήσουν πρακτικά στην έρευνα για τον καρκίνο του μαστού.
Η πρώτη εκδήλωση που έγινε στις 26 Νοεμβρίου 2010 στην έκθεση της εταιρίας 3 Point Motors στο Fairfield, απέφερε $45.000, ποσό που προσέφεραν στο ίδρυμα National Breast Cancer Foundation.
ΜΟΝΟ ΥΓΕΙΑ
«Mας εξέπληξε η γενναιοδωρία του κόσμου και η διάθεσή τους να βοηθήσουν» θα πει η Μπέτη και προσθέτει. «Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στην μητέρα μου και σε όλα τα άτομα που βιώνουν την ίδια κατάσταση. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να ήταν μαζί μας…».
Ομολογουμένως, μέσα από αυτά τα έντονα βιώματα μελών της οικογένειας και φίλων μας, βρίσκει ο καθένας το πραγματικό νόημα της ζωής. Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις.
Η Μπέτη Γρηγοριάδη, κρούει το καμπανάκι και καλεί τις γυναίκες να μην υποτιμούν τον κίνδυνο και να υποβάλλουν ερωτήσεις στον θεράποντα ιατρό τους. Η σωστή διατροφή, η έγκαιρη διάγνωση και η θετική σκέψη, σώζουν ζωές.
Αν και η επιστήμη έχει κάνει άλματα, ο χρόνος παίζει μεγάλο ρόλο, δεδομένου ότι ο όγκος μεγαλώνει ραγδαία.
«Ξέρετε η ζωή είναι εύθραυστη και εκ των πραγμάτων η υγεία, η χαρά και η αναμεταξύ μας αγάπη, είναι τα μεγαλύτερα αγαθά. Η μητέρα έζησε έντονα την αγάπη μας και μοιράστηκε την ευτυχία και τη χαρά μας. Το μόνο που παρακαλούμε το Θεό είναι να μας χαρίζει υγεία», σημειώνει.
Συμπάροικοι που επιθυμούν να συμβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο στην Επιτροπή τους, μπορούν να τηλεφωνήσουν στην Μπέτη 0409 314 330 ή ηλεκτρονικά jackbettygr2@bigpond.com