Κατά τα φαινόμενα, η δημοκρατία περιττεύει στα πολιτικά κόμματα της Βικτωρίας, που εναλλάσσονται στην εξουσία. Οι ηγεσίες τους πράττουν κατά το δοκούν, παραγνωρίζοντας βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος της Αυστραλίας.
Πρo ημερών, η ηγεσία του Λίμπεραλ Πάρτι ανακοίνωσε, ότι το κόμμα δεν θα διεκδικήσει την πολιτειακή έδρα Βroadmeadows, στις επαναληπτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου. Οι κομματικοί ταγοί της συντηρητικής παράταξης έγραψαν προκλητικά στα παλιά τους παπούτσια το ένα τρίτο των ψηφοφόρων της έδρας, αρνούμενοι να επιλέξουν υποψήφιο της παράταξης.
Τόσο σεβασμό για τη δημοκρατία και το κυριαρχικό δικαίωμα του πολίτη έχουν οι πανηγυρίζοντες, ακόμη, για την εκλογική νίκη του Νοεμβρίου, ηγέτες του Λίμπεραλ Πάρτι.
Περιττή η δημοκρατία και για το Εργατικό Κόμμα. Το περασμένο Σαββατοκύριακο οι Εργατικοί επιβεβαίωσαν τη διαδοχή του Τζον Μπράμπι στο Βroadmeadows από τον Frank McGuire, παρά τις αντιδράσεις οργανωμένων ομάδων ψηφοφόρων τους. Η επιλογή του διαδόχου του πρώην πρωθυπουργού έγινε με το «Παπαδοπουλικό» στυλ, «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Η δεξιά παράταξη του Εργατικού Κόμματος, που τα τελευταία χρόνια οικοδομεί μεθοδικά το δικό της κέντρο εξουσίας στα δυτικά προάστια της Μελβούρνης, αποφάσισε και διέταξε τον παραμερισμό θεσπισμένων διαδικασιών επιλογής υποψηφίων του κόμματος, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποψηφιότητα του κ. McGuire.
Οι θεσπισμένες διαδικασίες που κατάργησε η δεξιά είναι η μόνιμη διαμονή υποψηφίων στις έδρες που θέτουν υποψηφιότητα και η έγκριση της υποψηφιότητάς τους από τις ντόπιες κομματικές οργανώσεις, πριν η υποψηφιότητα παραπεμφθεί στην Κεντρική Επιτροπή για τη δεύτερη και αποφασιστική ψηφοφορία από τα μέλη της.
Ο κ. McGuire γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Broadmeadows, αλλά πολλά χρόνια πριν εγκατέλειψε τη φτωχογειτονιά του – όπως και ο αδελφός του, τηλεοπτικός αστέρας Eddie McGuire – και εγκαταστάθηκε σε συνοικία της Μελβούρνης ανάλογη της φήμης και της οικονομικής του επιφάνειας.
Βέβαια, όπως ισχυρίζεται, δεν έκοψε ποτέ τον «ομφάλιο λώρο» που τον συνδέει με τον τόπο γέννησης και άνδρωσής του και γι’ αυτό συνέχισε να αγωνίζεται για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πρώην γειτόνων του, για την πολιτιστική αναβάθμιση και τις άλλες βασικές ανάγκες του Broadmeadows και των κατοίκων του.
So what? Και λοιπόν; Απαντούν οι διαφωνούντες με την χαριστική επιλογή του, μέλη και μη του Εργατικού Κόμματος. Ο Frank δεν είναι, πλέον «σάρκα από τη σάρκα μας» λένε οι βιοπαλαιστές του Broadmeadows. Είναι «ο βολεμένος», που κυνηγά τη δόξα.
Η αντιδημοκρατική διαδικασία επιλογής του κ. McGuire προκάλεσε αναταράξεις στο Εργατικό Κόμμα και κατέληξε στο Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας, το οποίο δικαίωσε τους υποστηρικτές του «εκλεκτού» υποψηφίου. Η απόφαση του Δικαστηρίου, όμως, δεν έθεσε τέλος στην αντιδικία.
Οι δυσαρεστημένοι από την τοποθέτηση «δοτού» περιμένουν την ημέρα της δικής τους δικαίωσης, την ημέρα των επαναληπτικών εκλογών. Στην κάλπη θα εκφράσουν με το σκληρότερο τρόπο τη δυσαρέσκειά τους για την κατάργηση της εσωκομματικής δημοκρατίας και τη βαθμιαία μεταμόρφωση του κόμματος σε παραταξιακή ολιγαρχία.
Η απόφαση των Λίμπεραλς να μην ορίσουν υποψήφιό τους στην έδρα, μάλλον θα ευνοήσει τον κ. McGuire, αλλά με προβλεπόμενο σημαντικό κόστος για το Εργατικό Κόμμα. Στις εκλογές του παρελθόντος Νοεμβρίου το Εργατικό Κόμμα έχασε το ένα δέκατο και πλέον των ψήφων του.
Αν οι δυσαρεστημένοι στραφούν μαζικά κατά του κόμματός τους, η ασφαλής Εργατική έδρα θα μετεξελιχθεί σε οριακή με κίνδυνο να περάσει σε χέρια αντιπάλων.
Η ευθύνη για την κατάργηση της εσωκομματικής δημοκρατίας στο Εργατικό Κόμμα βαρύνει και την αριστερή παράταξή του, που δεσμευόμενη από τη συμφωνία «αμοιβαιότητας» με τη δεξιά στήριξε την υποψηφιότητα του κ. McGuire.
Η επίκληση της συμφωνίας δεν απαλλάσσει την αριστερά από την ευθύνη αλλοτρίωσης παραδοσιακών ψηφοφόρων και ζημιογόνας διάβρωσης της βάσης του κόμματος.
