ΚΑΤΙ δεκαετίες πριν (όχι και τόσες πολλές) στα απόμακρα και πιο αφιλόξενα ξερονήσια που δεν φύτρωνε ούτε χορτάρι, έστελναν τους λεπρούς.
ΑΡΓΟΤΕΡΑ, σε παρόμοια ξερονήσια, στην πατρίδα μας και αλλού, έστελναν τους πολιτικούς κρατούμενους.
ΤΗΝ Αυστραλία (που ήταν απόμακρο και αφιλόξενο «νησί» τότε) επέλεξε και η κραταιά βρετανική αυτοκρατορία, πριν 240 χρόνια, να στείλει τους κοινωνικά ανένταχτους.
ΔΥΟ-τρεις δεκαετίες αργότερα, όταν οι «ανένταχτοι» άρχισαν να εντάσσονται, στην υπό διαμόρφωση αυστραλιανή κοινωνία, επελέγη η Τασμανία για να παίξει το ρόλο του (ξεκλείδωτου) κρατητηρίου.
ΣΤΙΣ μέρες μας, παρόμοια ξερονήσια χρησιμοποιούνται ως «κέντρα φιλοξενίας» για τους πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες.
Ο,ΤΙ ήταν δηλαδή η Σπιναλόγκα και η Γυάρος κάποτε για τους λεπρούς και τους κομμουνιστές, είναι το Κρίστμας Άιλαντ και η Λαμπεδούσα σήμερα για τους νέους κολασμένους.
ΓΙΑ όσους δεν γνωρίζουν, προσθέτω ότι η Λαμπεδούσα είναι ένα μικρό ιταλικό ξερονήσι ανάμεσα στην Τυνησία και Ιταλία.
ΤΟ ξερονήσι αυτό, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στην Τυνησία, χρησιμοποιεί η χώρα του Μπερλουσκόνι, όπως χρησιμοποιεί η Αυστραλία το Κρίστμας Άιλαντ: ως «κέντρο φιλοξενίας»!
ΣΤΟ Κρίστμας Άιλαντ καταλήγουν κυρίως οι πρόσφυγες από χώρες όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Πακιστάν, ενώ στη Λαμπεδούσα (και άλλα ξερονήσια της Δυτικής Μεσογείου) κυρίως πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες από τις χώρες της Αφρικής.
ΜΕΤΑ τις «επαναστάσεις» στην Τυνησία και την Αίγυπτο, στην Λαμπεδούσα, έχουν φτάσει χιλιάδες άνθρωποι, κυνηγώντας μια θέση σε τούτο τον κατακερματισμένο (από «ιδιοκτησίες» σύνορα και φράκτες) πλανήτη.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σοκαρίστηκα, βλέποντας στις ειδήσεις στην τηλεόραση, σκηνές από τη Λαμπεδούσα.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ άνθρωποι να κοιμούνται ταλαιπωρημένοι, νηστικοί και διψασμένοι στο ύπαιθρο, περιμένοντας την… πολιτισμένη και χορτάτη Ευρώπη να τους ανοίξει την πόρτα.
ΟΙ πόρτες όμως της γηραιάς (και ένοχης) ηπείρου, που πλούτισε και πρόκοψε εις βάρος της Αφρικής, ανάγοντας το δουλεμπόριο στη μεγαλύτερη και πιο επικερδή βιομηχανία του 17ου και 18ου αιώνα, παραμένουν ερμητικά κλειστές.
ΤΟ δουλεμπόριο, που συνέβαλε τα μέγιστα στο να μεγαλουργήσει η βιομηχανική επανάσταση (και ο καπιταλισμός), είναι κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο συλλογικό έγκλημα της ανθρωπότητας που μόνο με το ολοκαύτωμα των Εβραίων μπορεί να συγκριθεί.
ΚΑΙ η Αφρική δεν είναι η μόνη ήπειρος που δέχθηκε τη δυτική χριστιανική βαρβαρότητα και στυγνή εκμετάλλευση.
ΓΙΑ περισσότερα από 300 χρόνια, την ίδια πρωτοφανή βαρβαρότητα και εκμετάλλευση δέχθηκαν και οι χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, του Ειρηνικού, της Νοτιοανατολικής Ασίας και άλλες.
ΓΙΑ το πρωτοφανές αυτό έγκλημα των Ευρωπαίων χριστιανών, που στέρησε από ηπείρους και χώρες τη δυνατότητα να εξελιχθούν (από μόνες τους) φυσιολογικά, δεν ομιλεί (επίσημα) κανένας ακόμα.
ΚΑΜΙΑ χώρα, επίσης, δεν έχει καταφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο, διεκδικώντας έστω και ηθική αποζημίωση. Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα γίνει.
ΕΙΝΑΙ σχεδόν βέβαιο ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η αποικιοκρατική περίοδος, που κατέλυσε τον τρόπο ζωής και άλλαξε την κουλτούρα των αφρικανικών λαών, οι χώρες της Αφρικής θα ήταν πολύ διαφορετικές σήμερα.
ΟΙ Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Βέλγοι, Ιταλοί, Ολλανδοί και Γερμανοί, όλες δηλαδή οι… πολιτισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, έχουν αιματοβαμμένο και σκοτεινό παρελθόν. Ευθύνονται για δεκάδες εκατομμύρια εγκλήματα.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η σημερινή Αμερική, που πλούτισε εκμεταλλευόμενη τους σκλάβους όσο καμία άλλη χώρα, αποίκησε μέσω κεφαλαίων τις πιο πάνω μαρτυρικές χώρες για δεύτερη φορά, και ανήγαγε σε επιστήμη την εκμετάλλευση, είναι δημιούργημα των ίδιων ανθρώπων: δηλαδή, των δυτικοευρωπαίων χριστιανών.
ΟΛΟΙ αυτοί σήμερα που κόπτονται για την ανάπτυξη, τη δημοκρατία και την «έννομη τάξη» δίνοντας κάθε τόσο και διαλέξεις για την υπεράσπιση των… ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευθύνονται (κυρίως) για την σημερινή κατάσταση στον πλανήτη.
ΔΕΝ θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι δεν έχουν περάσει ακόμα ούτε 40 χρόνια από την ημέρα που οι (περισσότερες) αφρικανικές χώρες κατάφεραν να απαλλαγούν από τους Ευρωπαίους νταβατζήδες τους.
ΝΑΙ, τόσο πρόσφατο είναι το παρελθόν που θέλουν να μη θυμούνται οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι μάλιστα τα τελευταία χρόνια άρχισαν να δείχνουν και πάλι το πραγματικό τους πρόσωπο.
ΠΙΟ σκληρά απέναντι στους μετανάστες φέρονται αυτές που μέχρι τώρα ήταν (δήθεν) οι πιο προοδευτικές, ανεκτικές και κοσμοπολίτικες: η Ολλανδία και η Ελβετία.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ η δεύτερη, ο «νόμιμος» παράδεισος των καθώς πρέπει διεθνών απατεώνων φοροφυγάδων, λαθρεμπόρων και άπτωτων ηγετών.
ΝΑΙ, η πιο «πολιτισμένη» και πλούσια χώρα της Ευρώπης, ζει από την κλεπταποδοχή και την τοκογλυφία! Και το χειρότερο: κανείς δεν λέει κουβέντα.
ΝΑ σημειώσω ότι τις τρεις τελευταίες εβδομάδες πάνω από εκατό παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες (από χώρες της Αφρικής) πνίγηκαν στη Μεσόγειο, προσπαθώντας να φτάσουν σε κάποιο ευρωπαϊκό ξερονήσι, όπως η Λαμπεδούσα.
ΛΙΓΕΣ βδομάδες πριν είχαν πνιγεί καμιά τριανταριά έξω από την Κέρκυρα, ενώ πριν τα Χριστούγεννα πάνω από 40 πνίγηκαν προσπαθώντας να φτάσουν στο κάτεργο της Αυστραλίας: το Κρίστμας Άιλαντ.
ΟΛΑ τα πιο πάνω σκεφτόμουν προχθές το βράδυ, βλέποντας στην τηλεόραση στιγμιότυπα από την κηδεία θυμάτων της τραγωδίας του Κρίστμας Άιλαντ.
ΚΑΙ το συγκλονιστικότερο απ’ όλα ήταν ότι θάφτηκαν και ορισμένοι που κανείς δεν γνώριζε το όνομά τους, όπως κανείς ακόμα δεν γνωρίζει πόσοι ακριβώς πνίγηκαν.
ΜΕΤΑΞΥ αυτών θάφτηκαν (χωρίς όνομα) και μικρά παιδιά!
ΝΤΡΑΠΗΚΑ σας λέω βλέποντας τη σχετική είδηση και εξοργίστηκα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
ΝΤΡΑΠΗΚΑ και για την πλούσια Αυστραλία και για ολόκληρο τον… πολιτισμένο Δυτικό κόσμο.
ΟΠΩΣ και να το δει κανείς το πράγμα, όσα «επιχειρήματα» και αν επιστρατεύουν οι πολιτικοί (και η ελίτ) της χώρας για να δικαιολογήσουν τη «μεταναστευτική πολιτική της», η συμπεριφορά παραμένει απάνθρωπα απαράδεκτη.
ΑΚΟΜΑ πιο αποκαλυπτικοί είναι οι αριθμοί. Η πατρίδα μας απείρως μικρότερη, φτωχότερη και με μύρια όσα δικά της προβλήματα δέχεται σχεδόν εκατό χιλιάδες παράνομους μετανάστες κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια.
ΟΙ περισσότεροι την χρησιμοποιούν ως ενδιάμεσο σταθμό, προκειμένου να περάσουν στην Ευρώπη, ενώ όσοι δεν τα καταφέρνουν μένουν εκεί και κάνουν μάλιστα και καταλήψεις, διεκδικώντας τα δικαιώματα που ντους παρέχει η διεθνής νομοθεσία.
Ο αριθμός των προσφύγων και παράνομων μεταναστών που έφτασαν στην Αυστραλία τα τελευταία 10 χρόνια, με σαπιοκάραβα, δεν ξεπερνά τις 25.000 άτομα! Όσοι, δηλαδή, μπαίνουν στην Ελλάδα κάθε μήνα!
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η ψύχωση των Αυστραλών κατά των λαθρομεταναστών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των Ελλήνων, που ας σημειωθεί τους συμπεριφέρονται (παρά τα αξεπέραστα προβλήματα) πολύ πιο ανθρώπινα.
ΤΟΝ ίδιο καιρό, η Αυστραλία ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να «προστατεύει» τα σύνορά της από της γης τους κολασμένους και να διατηρεί τα «κέντρα υποδοχής» που «φιλοξενεί» όσους καταφέρνουν να περάσουν ζωντανοί τον Ινδικό Ωκεανό.
ΑΝ ξόδευε το ποσόν που ξοδεύει στους ίδιους του «παράνομους», οι τελευταίοι θα έλυναν, εν μια νυκτί, όλα τους τα οικονομικά προβλήματα.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ, επίσης, μου έκανε το γεγονός ότι πριν καν σκεπάσουν τους ανώνυμους τάφους των νεκρών παιδιών, ο θρησκόληπτος αρχηγός της αντιπολίτευσης Τόνι Άμποτ, και το πρωτοπαλίκαρό του (σε μεταναστευτικά θέματα) Σκοτ Μόρισον, άσκησαν έντονη κριτική στην κυβέρνηση γιατί πλήρωσε πέντε-έξι εισιτήρια προσφύγων, για να πάνε από το Κρίστμας Άιλαντ στο Σίδνεϊ, προκειμένου να παραβρεθούν στις κηδείες των παιδιών τους και των γονιών τους.
ΑΛΛΑ τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια χώρα που προέρχεται από τα σπλάχνα της αμαρτωλής Ευρώπης και γαλουχήθηκε με τα δυτικά χριστιανικά ιδεώδη;
ΕΠΕΙΔΗ, όπως δείχνουν εδώ και πολλά χρόνια οι εξελίξεις, το θέμα των πολιτικών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών θα διογκώνεται χρόνο με το χρόνο, μόνο μια συνολική διευθέτηση σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί να δώσει κάποια λύση.
ΜΕ τείχη, ξερονήσια και συρματοπλέγματα και φράκτες στα σύνορα δεν λύνεται το πρόβλημα. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι τα σύνορα (ουσιαστικά) ενώνουν τις χώρες μεταξύ τους.
ΤΟ ζητούμενο, βέβαια, είναι αν η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να λύση ένα εντελώς ανθρώπινο πρόβλημα. Αυτά και γεια χαρά.
