Ο φόβος και η ανασφάλεια που έχει καταλάβει πολλούς όσον αφορά την αλματώδη αύξηση του πληθυσμού, θα πρέπει να εκλείψει και τη θέση τους να πάρει ο ενθουσιασμός , υποστηρίζει ένα δυναμικό λόμπι που αποτελείται από εκπροσώπους 180 οργανισμών και επιχειρήσεων και φέρει την ονομασία Committee for Melbourne.
Η εν λόγω επιτροπή επιδιώκει να πληροφορήσει τους πολίτες για τα οφέλη της κάθετης αύξησης του πληθυσμού που θα καταστήσει τη Μελβούρνη την πόλη των 8 εκατομμυρίων κατοίκων σε 40 χρόνια από τώρα.
Ο γενικός διευθυντής της επιτροπής Άντριου ΜακΛέοντ, δήλωσε ότι ο μεγαλύτερος προβληματισμός που αντιμετωπίζει είναι ότι το μεγάλο και ουσιώδες αυτό θέμα έχει πάρει μορφή λαϊκίστικη και όχι ρεαλιστική.
«Εκείνο που επιδιώκουμε είναι να αφαιρέσουμε τους συναισθηματισμούς από το σοβαρό αυτό θέμα και να το αντιμετωπίσουμε με τη ψυχρή λογική. Οι γονείς μας πήραν μια πόλη της οποίας ο πληθυσμός διπλασιάστηκε και αναπτύχθηκε σε σημείο που να είναι σήμερα μια από τις κορυφαίες πόλεις του κόσμου σε ποιότητα ζωής.
Η Μελβούρνη του 2000, σε πολλούς τομείς, είναι πολύ καλύτερη από τη Μελβούρνη του 1960. Έχουμε, φυσικά, κάποια προβλήματα, όπως είναι αυτό της κυκλοφοριακής συμφόρησης και της δημόσιας συγκοινωνίας, η ποιότητα ζωής, όμως, είναι ασύγκριτα ανώτερη» τόνισε ο κ. ΜακΛέοντ.
Παράλληλα, όμως, υπογράμμισε την ανάγκη έγκαιρου προγραμματισμού, προκειμένου να αποφευχθούν τα δεινά μιας αύξησης του πληθυσμού που θα θυμίζει τη γειτονική Μανίλα.
«Θα πρέπει να δούμε με ενθουσιασμό αυτή την πρόκληση, να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προσφέρει, την ίδια όμως στιγμή να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μη βρεθούμε απροετοίμαστοι. Αύξηση του πληθυσμού της κλίμακας αυτής προϋποθέτει πολύ προσεκτικό προγραμματισμό» κατέληξε ο κ. ΜακΛέοντ.
Από την πλευρά της, εντούτοις, η πρόεδρος του οργανισμού Φύλακες της Δημόσιας Γης της Βικτώριας Τζουλιέν Μπελ, υποστηρίζει ότι «είμαστε σύμφωνοι ότι μια ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, απαιτεί και σωστό προγραμματισμό, δεν θεωρούμε όμως απαραίτητο η Μελβούρνη να είναι η πόλη των 8 ούτε ακόμη και των 5 εκατομμυρίων».
Εκείνο το οποίο ζητά η Επιτροπή Μελβούρνης είναι ένα σχέδιο που θα καθορίζει το φυσικό μέγεθος του κέντρου της πόλης, το ανώτατο μέγεθος που θα επιτραπεί να φτάσει, την πυκνότητα του πληθυσμού σ’ αυτό, καθώς επίσης την τοποθεσία και το χαρακτήρα άλλων μεγάλων κέντρων, εκτός του κέντρου της πόλης.
