Επάνω του παίρνει το πρόβλημα έλλειψης ρευστού και επενδύσεων ο Γ. Παπανδρέου. Με τα προβλήματα στο εσωτερικό αναπάντητα και την απάντηση της Ευρώπης αβέβαιη, ο πρωθυπουργός σκέφτεται να βάλει σε εφαρμογή το «σχέδιο Β’»: οικονομική εξόρμηση σε χώρες με πλεονάσματα σε αναζήτηση ρευστού. «Αφού δεν έφεραν οι υπουργοί του επενδύσεις, θα πρέπει να το κάνει αυτός», σημειώνουν συνομιλητές του.

Γι’ αυτόν τον σκοπό στο Μέγαρο Μαξίμου σχεδιάζουν ταξίδια σε Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ινδία, Βραζιλία, ΗΠΑ και Καναδά. Στην περιοδεία θα προστεθούν και ευρωπαϊκοί σταθμοί, όπως η Γερμανία και η Ρωσία, για την προώθηση του ομολόγου της Διασποράς που ετοίμασε το υπουργείο Οικονομικών.

Εδώ και καιρό συζητείται το ενδεχόμενο να επισκεφτεί την Αυστραλία ο Έλληνας πρωθυπουργός, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει οριστικοποιηθεί τίποτα.
Ως γνωστόν, μέσω των ομολόγων της Διασποράς η Ελλάδα θα επιδιώξει να αντλήσει κεφάλαια και από τους Έλληνες του εξωτερικού.

 Κομβικό σημείο θεωρείται από τους επιτελείς του η επίσκεψη του κ. Παπανδρέου στην Κίνα. Το Πεκίνο διαθέτει τρισεκατομμύρια δολάρια στις «αποθήκες» του και αναζητεί «απεγνωσμένα» αγορές να τα διοχετεύσει. Το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα είναι γνωστό.
Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσφέρει ασφάλεια και είναι υποτιμημένη εξαιτίας της κρίσης. Όσοι Κινέζοι επιχειρηματίες, όμως, προσπάθησαν να κάνουν συμφωνίες με την ελληνική πλευρά έπεσαν σε τοίχο. Οι εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά είναι γνωστές, το «ναυάγιο» στο Θριάσιο πλησιάζει, οι προσφορές τους για άλλα λιμάνια, όπως του Βόλου, έμειναν… αναπάντητες!

Οι Κινέζοι βασικά ενδιαφέρονται για εμπορευματικούς σταθμούς, σιδηροδρόμους και τράπεζες. Διαθέτουν, όμως, τεχνολογία στα φωτοβολταϊκά και στις απορρυπάνσεις, τομείς στους οποίους αναζητούν στρατηγικούς εταίρους στην Ελλάδα. Έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν τα έργα οι ίδιοι.
Προκειμένου, όμως, να διασφαλίσουν την επένδυσή τους, ζητούν να λαμβάνουν για χρονική περίοδο που θα συμφωνηθεί μέρος της εξοικονόμησης που θα πετύχουν οι φορείς που θα υιοθετήσουν τις λύσεις τους (π.χ. από τον λογαριασμό της ΔΕΗ στην περίπτωση των φωτοβολταϊκών) ή ανταποδοτικά οφέλη στους τομείς του τουρισμού και των επενδύσεων γης.

Κυβερνητικές πηγές ανεβάζουν το ύψος των επενδύσεων που μπορούν να πραγματοποιήσουν οι Κινέζοι στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια στα 200 δισ. ευρώ. Το ερώτημα είναι αν η ελληνική πλευρά θα βάλει την «υπογραφή» της στις συμφωνίες που της προτείνονται από τον «κίτρινο γίγαντα». Το Πεκίνο προτείνει διακρατική συμφωνία, αλλά η Αθήνα το σκέφτεται. Η προοπτική δυναμικής εισόδου της Κίνας σε χώρα-μέλος της ΕΕ δεν αφήνει αδιάφορες τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις των δύο πλευρών του Ατλαντικού έχουν πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς με τη χώρα της άπω ανατολής.

«Η Κίνα μπορεί να είναι η μεγαλύτερη πορτοκαλιά, αλλά υπάρχουν κι άλλες που κάνουν πορτοκάλια» δηλώνουν κυβερνητικά στελέχη, που δεν πιστεύουν ότι η σχέση Ελλάδας – Κίνας θα προχωρήσει στο διά ταύτα. Για τον λόγο αυτό στρέφουν το βλέμμα τους σε χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία και η Βραζιλία, που διαθέτουν γνώση και χρήμα για επενδύσεις ή έχουν ανάγκη για εμπορική συνεργασία. Στο ίδιο «κάδρο» βάζουν και τις αραβικές χώρες, οι οποίες, όμως, αυτή την περίοδο έχουν δικά τους θέματα να λύσουν.

Στους κόλπους του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και στο περιβάλλον του πρωθυπουργού, εξίσου ισχυρά είναι τα μπλοκ όσων υποστηρίζουν ότι η λύση στο ελληνικό πρόβλημα θα δοθεί από τους συμμάχους μας: από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Για τον λόγο αυτόν, πέραν των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό της Ένωσης, στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει ειδική ομάδα συνεργατών που «δουλεύει» τις σχέσεις μας με την Ουάσιγκτον. Για την ακρίβεια, τη δυνατότητα οικονομικής συνεργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, δεν θα πρέπει να αποκλείεται ακόμα μία επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στις ΗΠΑ ή η έλευση Αμερικανών επενδυτών στην Αθήνα. «Πίσω» στην Ευρώπη, η Αθήνα, πέρα από τις Βρυξέλλες, κοιτά και προς τη Σκανδιναβική Χερσόνησο, καθώς η Νορβηγία είναι μια πολύ πλούσια χώρα, ενώ η Σουηδία και η Φινλανδία διαθέτουν τεχνολογία αιχμής στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης που ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό.

Ο Γ. Παπανδρέου θα προσπαθήσει να δώσει σάρκα και οστά και στις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα. Μόνο που μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε κερδίσει είναι οι Ρώσοι τουρίστες. Η ενέργεια και ο τουρισμός αποτελούν τους δύο βασικούς φακέλους που υπάρχουν στο τραπέζι, κάθε φορά που συναντώνται αντιπροσωπείες από τις δύο χώρες. Ξεχωριστό κεφάλαιο και θέμα-ταμπού αποτελεί η οικονομική συνεργασία με την Τουρκία. Για πολλούς από τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, όμως, «η λύση είναι δίπλα μας». Και δεν αναφέρονται στην περίφημη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά στην εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων, καθώς η Τουρκία είναι μία από τις πλέον αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου.