Εδώ και μερικά χρόνια η «Ελληνική» τηλεόραση μάς έφερε την Ελλάδα στο σαλόνι μας – εδώ στη Μελβούρνη – και δεν έχουμε την ανάγκη να πάμε πλέον στην Ελλάδα. Έλα, όμως, η Ελλάδα που βλέπουμε και ζούμε τηλεοπτικώς δεν είναι η Ελλάδα που ονειρευόμαστε, ούτε η ιδανική μας πατρίδα που αφήσαμε πίσω.
Η τηλεόραση έχει την εικόνα, το χρώμα, τη μαγεία του τοπίου, όμως η ραχοκοκαλιά της είναι η γλώσσα. Αυτή τη γλώσσα οι Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας την έχουν διαφθείρει και μάλιστα απολύτως. Όλοι μιλούν για διαφθορά σε όλα τα άλλα επίπεδα της ζωής, αλλά είναι πολύ λίγοι αυτοί που ακούγονται και λένε πως υπάρχουν και άλλες διαφθορές, αλλά η γλωσσική διαφθορά διαφθείρει απολύτως, και κάθε ανθρώπινη διαφθορά αρχίζει από τη γλώσσα.
Στη βυζαντινή περίοδο (4ος έως και 6ος αι.) η γλωσσική διαφθορά ήταν τόσο σοβαρή που οι έλληνες έγιναν Ρωμιοί και η ελληνικότητα Ρωμιοσύνη! Φαίνεται ότι είχε δίκιο ο Λένιν που διατύπωσε τη γνώμη πως για να κατακτήσεις ένα λαό πρώτα πρέπει να του χαλάσεις τη γλώσσα του. Στην τηλεόραση σήμερα βλέπουμε και εμείς στο Νότιο Ημισφαίριο, ότι ο ελληνικός γλωσσικός Παρθενώνας κατεδαφίζεται ανεπανόρθωτα από τους ίδιους τους Έλληνες και φαίνεται ότι οι ίδιοι Έλληνες κάτοικοι αυτής της κοινής μας πατρίδας δεν το βλέπουν αυτό. Απεναντίας χαίρονται και όταν βάζουν στην ομιλία τους μέσα «αγγλικούρες σκουπίδια», αυτό το θεωρούν «ελληνική μαγκιά»! Δεν βλέπουν ότι το σπίτι τους – η Ελλάδα – είναι ετοιμόρροπο και σε λίγο θα πέσει και θα τα ους αφανίσει. Επειδή αυτόν τον κίνδυνο εμείς από μακριά τον βλέπουμε και μάς πονάει, ρωτούμε τους εαυτούς μας:
– Πώς είναι δυνατόν να κυκλοφορούν 100 εφημερίδες και σε μισές από αυτές να έχουν «Αγγλικό» τίτλο όνομα; Πώς το εξηγείται αυτό;
– Πώς τα άρθρα μέσα στης εφημερίδες αυτές έχουν ξένο τίτλο ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενό τους;
– Πώς «καταξιωμένοι» και παγκοίνως γνωστοί δημοσιογράφοι, όλοι τους γράφουν και πετούν μάγκικες αγγλικούρες στα γραφόμενά τους και στην ομιλία τους και δεν ντρέπονται καθόλου;
– Πώς οι τηλεοπτικοί σταθμοί μεταδίδουν ειδήσεις και τις ονομάζουν όχι ΝΕΑ, αλλά ΝEWS; Πόσα άλλα μπορούν να ειπωθούν εδώ; Πάμπολλα!
– Πώς είναι δυνατόν τα προγράμματα της τηλεόρασης να είναι γραμμένα μόνο στα Αγγλικά με καμία Ελληνική λέξη;
-Γιατί τόσο άγαρμπα προτιμείται το μπρέικ (σπάσιμο) από τα ελληνικά – διάλειμμα ή διακοπή και πάντα διπλοτονίζεται το μπρέικ;
– Πώς είναι δυνατόν όλοι οι Έλληνες να αποδέχονται σήμερα την πρόταση γάμου όχι με ένα ηχηρό και ελληνικό ΝΑΙ, αλλά με το άχαρο Ι do;
– Πού πήγε για το Υπουργείο Παιδείας η Ελληνική γλώσσα το οποίο τα νέα προγράμματα τα ονομάζει «Smart Programs»;
– Όσο για τα μουσικά προγράμματα αυτά αφελληνίστηκαν πλήρως μια και οι αγγλικούρες – με… ελληνική προφορά! – είναι η «ορθόδοξη» γλώσσα τους. Και να νεανικά περιοδικά αγγλοποιήθηκαν εντελώς και απολύτως.
– Πόσοι όμως από αυτούς τους Έλληνες μπορούν να χειρίζονται την Αγγλική γλώσσα με αυτό που ελληνικά το ονομάζουμε «άπταιστα»;
Εδώ θα επιχειρήσω μία γενικότητα: Κανείς ή πάρα πολύ ΛΙΓΟΙ! Τότε τι κάνουμε και κατά πού βαδίζουμε με αυτό το άκρατο μίσος για τη γλώσσα μας; Η σωστή απάντηση είναι: ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ. Τις προάλλες άκουσα στο δικό μας εδώ ραδιόφωνο το ABC πως ζητούσαν κάποιος να μιλήσει με «άπταιστα Αγγλικά» για το δικό τους αγγλόφωνο κοινό για το νέο μουσείο της Ακρόπολης και δεν έβρισκαν κανένα!
Το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι νομίζουμε και δεν μπορούμε να συνέλθουμε από τη βλακεία μας να παριστάνουμε τον… αγγλομαθή, ενώ κολυμπούμε μέσα σε μία πλούσια θάλασσα υποδειγματικής γλωσσικής επάρκειας για την οποία όλοι οι λαοί του κόσμου μιλούν επαινετικά.
Το σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου που συνοδεύει το σύντομο τούτο άρθρο δεν προσφέρεται για να… γελάσουμε με τα χάλια μας, αλλά να συνετιστούμε και να ξυπνήσουμε γιατί σήμερα η γλωσσική μας διαφθορά, μάς έχει ρίξει στη μαύρη τρύπα που βρισκόμαστε. Ποιος όμως σήμερα στην Ελλάδα συλλογίζεται τέτοια μικροπράγματα;
