ΟΠΟΥ να είναι, καταρρέει και το τελευταίο φρούριο «του τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό» που τόσο λάτρεψε (και προσπάθησε να αντιγράψει) ο Ανδρέας Παπανδρέου.
ΟΤΑΝ ο Ανδρέας επέστρεψε (καθυστερημένα) στην Ελλάδα, μετά την πτώση της χούντας, το άστρο του συνταγματάρχη Καντάφι, μεσουρανούσε στον αραβικό κόσμο.
ΠΕΝΤΕ χρόνια πριν, ο Λίβυος συνταγματάρχης (μαζί με άλλους αξιωματικούς του στρατού), είχε ανατρέψει τον διεφθαρμένο βασιλιά Ιντρίς, που συμπεριφερόταν τότε, όπως ο Καντάφι σήμερα.
ΓΙΑ την ιστορία, να προσθέσω εδώ, ότι ο Ιντρίς και το χαρέμι του, είχαν διαλέξει την Ελλάδα των συνταγματαρχών να περάσουν μέρος των (μόνιμων) διακοπών τους και παραθέριζαν στα Καμένα Βούρλα όταν οι «επαναστάτες» αξιωματικοί τον ανέτρεψαν.
ΤΑ Καμένα Βούρλα ήταν τότε ό,τι είναι η Μύκονος σήμερα. Εκεί παραθέριζε, τις δεκαετίες του 1950 και 1960, και ο Καραμανλής (ο θείος του σημερινού άφαντου πρώην πρωθυπουργού) και όλη η ελίτ της ελληνικής κοινωνίας.
ΜΙΛΑΜΕ, βέβαια, για μια άλλη εποχή που τίποτα δεν έδειχνε ότι κοσμοπολίτικες παραλίες όπως τα Καμένα Βούρλα και οι στρατιωτικές «επαναστάσεις» (που ήταν επίσης της «μόδας» τότε στον Τρίτο Κόσμο) θα είχαν τη σημερινή κατάληξη.
ΠΡΙΝ ένα περίπου μήνα, όταν άρχιζε ο ξεσηκωμός στην Αίγυπτο, είχαμε γράψει ότι η ιστορία επέλεξε τη Μέση Ανατολή να ρίξει την καινούργια της «ζαριά», και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα «κάτσουν» τελικά τα ζάρια.
ΟΣΟ περνούν οι μέρες, αντί το τοπίο να ξεκαθαρίζει, τόσο πιο πολύ περιπλέκεται (και σκοτεινιάζει) αφού μέρα με τη μέρα όλο και νέοι «παίχτες» μπαίνουν στο παιχνίδι της ανατροπής του ισχυόντων ισορροπιών.
Η μια μετά την άλλη οι χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής δοκιμάζονται από πρωτοφανή για την περιοχή (αλλά και την πολιτική τους κουλτούρα) γεγονότα, που δείχνουν ότι οι εξελίξεις έχουν ευθυγραμμιστεί σε προβλεπτικότητα με τα καιρικά φαινόμενα.
ΠΙΟ εύκολο είναι σήμερα να προβλέψει κανείς τον καιρό του επόμενου μήνα, παρά τι καθεστώς θα έχει η Υεμένη και η Συρία μετά 30 ή 40 μέρες.
ΑΝ αιφνιδιαστήκαν, όμως, κάποιοι από τις ραγδαίες και ανεξέλεγκτες ανατροπές καθεστώτων, που μέχρι χθες έδειχναν παντοδύναμα (και αιώνια), αυτοί είναι οι ηγέτες της Δύσης που δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ χαμένα δείχνουν να τα έχουν οι Αμερικανοί, που έχουν αναλάβει (εργολαβικά) την «προστασία» του πλανήτη, τη διατήρηση των ισορροπιών στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την «ασφάλεια» του Ισραήλ.
ΔΕΝ είναι μόνο η ομαλή ροή του πετρελαίου που κινδυνεύει να διαταραχτεί και να βυθίσει σε νέα οικονομική κρίση τον «αναπτυγμένο» κόσμο, αλλά και η ίδια η στρατηγική κυριαρχία τους.
ΠΑΡΑ τα δισεκατομμύρια που έχουν επενδύσει στις διάφορες «δεξαμενές σκέψεις», σε φανερές και μυστικές υπηρεσίες, στα Ινστιτούτα που μελετούν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, για να «αναγνώσουν» το μέλλον, πιάστηκαν για άλλη μια φορά «με τα παντελόνια κάτω».
ΣΥΝΕΒΗ για άλλη μια φορά, ότι είχε γίνει το 1989 στην Ανατολική Ευρώπη, όταν κατέρρευσε εν μία νυκτί, η κραταιά Σοβιετική Αυτοκρατορία και ο «υπαρκτός σοσιαλισμός». Και τότε στον ύπνο είχαν πιαστεί, όπως και τώρα.
ΟΥΤΕ τότε ούτε τώρα, κανείς από τις (καλοπληρωμένες) στρατιές των «ειδικών» επιστημόνων και αναλυτών, της CIA και του Πενταγώνου, αλλά και των πολυπληθών Ινστιτούτων και φόρουμ που «χαράσσουν» την εξωτερική πολιτική της χώρας, δεν κατάφερε να προβλέψει τίποτα.
ΟΠΟΙΟΣ παρακολουθεί τα αμερικανικά και βρετανικά Μέσα Ενημέρωσης και τις αναλύσεις των «ειδικών» θα είχε (υποθέτω) διαπιστώσει ότι οι Αμερικανοί (και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί της) είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η καρδιά του αραβικού κόσμου χτυπούσε στους ρυθμούς της Αλ Κάιντα.
ΑΠΟ αλλού, δηλαδή, περίμεναν το κακό και από αλλού τους βρήκε. Τους φανατικούς μουσουλμάνους περίμεναν να πρωταγωνιστήσουν σε τυχόν εξεγέρσεις και όχι τους φιλήσυχους εξεγέρθηκαν.
ΑΥΤΟ, εκτός όλων των άλλων, σημαίνει ότι ολόκληρη η στρατηγική τους κατά της τρομοκρατίας ήταν λανθασμένη και αν δεν είχαν αντιδράσει όπως αντέδρασαν, μετά το πλήγμα των δίδυμων πύργων θα είχαν αποφευχθεί και οι βάρβαρες εισβολές στο Ιράκ και Αφγανιστάν που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες άτομα.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, η αμερικάνικη και δυτική κυριαρχία δεν κινδυνεύει από τους τρομοκράτες και τους τρελαμένους φονταμενταλιστές του Ισλάμ (όπως για μια δεκαετία τώρα προσπαθούν νυχθημερόν να μας πείσουν), αλλά από σκεπτόμενους πολίτες που διεκδικούν περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια.
ΚΑΙ εδώ είναι που αρχίζουν τα πολύ δύσκολα και (εντελώς) απρόβλεπτα. Σχεδόν 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο (σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ) ζουν σήμερα με εισόδημα κάτω από $1,25 την ημέρα!
ΚΑΙ εδώ δεν αναφερόμαστε στο γνωστό «όριο της φτώχειας», κάτω από το οποίο ζουν και άλλα τρία τέσσερα δισεκατομμύρια, αλλά για το ποσοστό των συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από το όριο της φρικτής εξαθλίωσης.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ τι θα γίνει στον κόσμο, αν αύριο κάνουν ένα «ντου» όλοι αυτοί; Αν ξαφνικά βγουν στους δρόμους, διεκδικώντας μια θέση στον ήλιο, οι απανταχού της γης οι κολασμένοι που ζουν στο περιθώριο της ζωής.
ΕΔΩ έγκειται ο μεγάλος κίνδυνος, που κάνει τα επιτελεία των δυτικών καπιταλιστικών δημοκρατιών, να έχουν χάσει τον ύπνο τους.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ τι θα γίνει αν οι Κινέζοι γεμίσουν αύριο τους δρόμους και τις πλατείες ζητώντας την απομάκρυνση του «κομμουνιστικού» καθεστώτος που έχει καθίσει στο σβέρκο τους για περισσότερα από 60 χρόνια…
ΑΝ ολόκληρη η Αφρική (που δεν έχει να χάσει τίποτα!) εξεγερθεί… Τότε είναι που θα αρχίσουν να καταφθάνουν στην Ευρώπη κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες.
ΤΟΤΕ, ούτε ξερονήσια, που λειτουργούν ως «κέντρα υποδοχής», ούτε τείχη και συρματοπλέγματα θα μπορούν να προστάσουν το «τρόπο ζωής μας» και τα κεκτημένα μας.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, που λέτε, μήπως πλησιάζει η ώρα που η χριστιανική Ευρώπη κληθεί να πληρώσει τα εγκλήματα που διέπραξε για τέσσερεις συνεχείς αιώνες στην Αφρική και τον υπόλοιπο κόσμο.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ είναι το γεγονός ότι σε καμιά από τις μέχρι τώρα εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, οι φανατικοί μουσουλμάνοι δεν έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο και πουθενά δεν ακούστηκαν (τα γνωστά) εμπρηστικά συνθήματα.
ΤΟ γεγονός ότι και αυτοί, που ζουν δίπλα-δίπλα με τους εξεγερμένους, δείχνουν αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις, σημαίνει ότι οι πρόσφατες εξεγέρσεις (γιατί επαναστάσεις δεν είναι) δεν έχουν τις ρίζες τους σε παραδοσιακές ιδεολογίες και τις γνωστές αιτίες.
ΑΥΤΟ τουλάχιστον δείχνει η παντελής έλλειψη ηγεσίας, κομμάτων, συνθημάτων και συγκεκριμένων πολιτικών διεκδικήσεων.
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου, πρόκειται για το ξεχείλισμα «τυφλής» οργής και της γενικευμένης απελπισίας που έχει τις ρίζες της στα αναπόδραστα αδιέξοδα της εποχής μας.
ΣΤΗΝ ταχύτερη ωρίμανση των συνθηκών που έφεραν στο προσκήνιο τις εξεγέρσεις, πρωταρχικό ρόλο έχει παίξει η εξάπλωση της τεχνολογίας και του διαδικτύου, που πλάτυνε τις ορίζοντες γνώσης (και αναζήτησης) των ανθρώπων.
ΑΝ και ακόμα είναι πολύ νωρίς, έχω να αρχίσει να πιστεύω ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της «ηλεκτρονικής επανάστασης», που θα αλλάξει εκ θεμέλιων τον κόσμο.
ΤΟ διαδίκτυο αυτή την εποχή παίζει (τηρουμένων των αναλογιών) τον ίδιο ρόλο που έπαιξε ο διαφωτισμός τον 18ο αιώνα, που είχε ως αποτέλεσμα την αμερικάνικη και γαλλική επανάσταση (του 1775 και 1789 αντίστοιχα) που άλλαξαν τον τότε κόσμο.
ΒΕΒΑΙΑ, το μεγάλο ζητούμενο όλων των επαναστάσεων είναι το τι κάνουμε την επόμενη μέρα. Σε αυτό δεν έχει απαντήσει ακόμα καμιά επανάσταση, αφού όλες έφεραν μέσα τους και τον σπόρο του κόσμου που προσπαθούσαν να αλλάξουν.
ΑΥΤΑ για σήμερα… Ο Καντάφι, απ’ ό,τι φαίνεται, έχει εντελώς σαλτάρει (σε λίγο θα μας πει ότι είναι και… Θεός) και τα λέμε από βδομάδα χωρίς Καντάφι ελπίζω. Γεια χαρά.
