ΔΕΝ ξέρω από πού να αρχίσω σήμερα, αναγνώστη μου. Έχω τόσα πράγματα να σχολιάσω που έχει «μπουκώσει» η μηχανή.
ΠΡΙΝ, όμως, προχωρήσω στις περίπλοκες θεματικές ενότητες που απασχολούν (και ταλαιπωρούν) την παροικία μας, θα αναφερθώ, εν συντομία και πλήρη επίγνωση των ευθυνών μου, σε τρεις ειδησούλες που θα μπαγιατέψουν έτσι και μείνουν για την άλλη βδομάδα.
ΕΤΣΙ που το πάνε ορισμένες από τις πρωτοκλασάτες οργανώσεις μας, σε λίγο θα μας κάνουν όλους αλκοολικούς.
ΔΕΝ μου έχει φύγει ακόμα ο πονοκέφαλος από τα (αμέτρητα) ούζα που κατανάλωσα στην γιορτή που οργάνωσαν προς τιμήν τους ευγενούς αυτού ποτού οι Μυτιληνιοί και σήμερα ετοιμάζομαι για νέα μεθύσια στη γιορτή του κρασιού που οργανώνει η Κυπριακή Κοινότητα.
ΕΛΠΙΖΩ ότι θα έχει ξελαμπικάρει το μυαλό μου μέχρι την άλλη εβδομάδα που θα πάω στο καρναβάλι της Κοινότητας Μελβούρνης να ακούσω «Τα παιδιά της Πάτρας», τα οποία τελευταία φορά τα άκουσα, (πριν καμιά τριανταριά χρόνια) όταν ήμουν ακόμα στρατιώτης.
ΟΥΤΕ μια «πλάκα» δεν μπορεί να κάνει κάποιος σε τούτη την (σοβαροφανή) παροικία. Χαμός έγινε και στην Αυστραλία (και στην Ελλάδα!) με τα όσα έγραψε για το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, ο συνάδελφος Ηλίας Ντωνούδης, στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο».
ΜΕΧΡΙ και ο Σισέ μας έστειλε email για να διευκρινίσει, ότι πράγματι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού έδειραν ορισμένους (φιλήσυχους και ανυποψίαστους) φιλάθλους του Ολυμπιακού, αλλά ο ίδιος, ουδεμία ανάμειξη είχε με τους πράσινες αγριότητες.
ΝΑ προσθέσω, επίσης, ότι, ο Ηλίας δεν πάσχει ούτε από αχρωματοψία, ούτε από… θρυλίτιδα, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, ενώ (απ’ ό,τι γνωρίζω) αρνήθηκε πρόσφατα και πρόταση του Μαρινάκη να αναλάβει το Γραφείο Τύπου του Ολυμπιακού.
ΚΑΙ μιας και αναφέρθηκα σε Γραφείο Τύπου, να σας πω ότι το πρώην στέλεχος του ανάλογου Γραφείου του ελληνικού προξενείου Σίδνεϊ Δημήτρης Τζουμάκας, δεν πρόκειται να αναλάβει τη διεύθυνση του γραφείου του ΕΟΤ στην Αυστραλία, όπως ανακοινώθηκε επισήμως.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ πληροφορήθηκα, αν και λατρεύει την Αυστραλία, δεν μπορεί να αναλάβει τη θέση που του προσφέρθηκε, λόγω οικογενειών του υποχρεώσεων.
ΘΑ μπορούσε, βέβαια, να κάνει αυτό που έκαναν στο παρελθόν και ορισμένοι άλλοι «υπεύθυνοι» του τουριστικού γραφείου του Σίδνεϊ για σειρά ετών: να διευθύνει το γραφείο από την Αθήνα και να μην μπαίνει στον κόπο το ελληνικό δημόσιο να του στέλνει το μισθό του στην Αυστραλία.
ΛΟΙΠΟΝ, σύμφωνα με τα όσα διαβάζω και ακούω, οι υπεύθυνοι της ιστορικής Ελληνικής Κοινότητας Σίδνεϊ, αντιλήφθηκαν (επιτέλους) ότι ο «αυτοκέφαλος» δρόμος δεν οδηγούσε πουθενά και όπου να ‘ναι ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις για την επιστροφή τους στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ, βέβαια, πάνω από 40 χρόνια για να το καταλάβουν, αλλά «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Στο «κλαρί» παραμένει ακόμα η Κοινότητα Αδελαΐδας, αλλά επειδή η μοναξιά δεν αντέχεται, σύντομα θα κάνουν και αυτοί το απαραίτητο βήμα.
ΑΣ περάσουμε, όμως, στα σοβαρά θέματα που απαιτούν πιο βαθιά (και σοβαρή) ανάλυση και ας αρχίσουμε από το προξενείο μας, πριν αναφερθούμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική γλώσσα.
ΜΕ βαθιά πατριωτική θλίψη (και αγανάκτηση κατά της Γερμανίας, των αγορών και του καπιταλισμού εν γένει) βρίσκομαι στη δύσκολη θέση να σας πληροφορήσω ότι οι δημόσιες υπηρεσίες της πατρίδας επέστρεψαν (πανηγυρικά) στην προπολεμική τους ένδεια.
ΜΕΤΑΞΥ των υπηρεσιών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, που στο όνομα της κρίσης σαρώνει ό,τι είχε απομείνει όρθιο, είναι και οι διπλωματικές, στις οποίες και αναφέρθηκα πριν δύο εβδομάδες.
ΝΑ, όμως, ένα πρόσφατο παράδειγμα που μιλάει από μόνο του για τη δραματική οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα:
ΣΥΛΛΟΓΟΣ (μεγάλος) της παροικίας μας, προσκάλεσε, ως είθισται, την νεοαφιχθείσα πρόξενο να παρευρεθεί στην ετήσια (μεγάλη) εκδήλωσή του.
ΕΠΕΙΔΗ η προξένισσα αδυνατούσε να δώσει το παρών της, αποφασίστηκε να πάει άλλος αξιωματούχος του προξενείου, να εκπροσωπήσει την πατρίδα, με την προϋπόθεση ότι κάποιος από το Σύλλογο θα πήγαινε με το αυτοκίνητό του στο σπίτι του να τον πάρει και να τον πάει πίσω, γιατί το προξενείο μας έχει ξεμείνει από… καύσιμα!
ΜΕΣΑ στις ευρύτερες (οικονομικές) περικοπές η… ισχυρή Ελλάς, έπαψε να πληρώνει τη βενζίνη που ξόδευαν οι εδώ υπάλληλοι να παραβρεθούν στις διάφορες παροικιακές εκδηλώσεις που προσκαλούνταν.
ΩΣ εκ τούτου, από εδώ και πέρα οι οργανώσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους και αυτή τη (νέα) παράμετρο και να φροντίζουν για τα οδοιπορικά των προσκεκλημένων προξενικών υπαλλήλων.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να περιμένει από τους υπαλλήλους (οι αποδοχές των οποίων έχουν ήδη μειωθεί) να πληρώνουν και τη βενζίνη από την τσέπη τους.
ΑΝ λάβει κανείς υπόψη του ότι υπάρχουν εβδομάδες που γίνονται τρεις και τέσσερις εκδηλώσεις μαζί καταλαβαίνει ότι για να παραβρεθεί ένας προξενικός υπάλληλος παντού, δεν τον φτάνει για βενζίνη ούτε όλος ο μισθός τους.
ΧΑΝΟΥΝ που χάνουν «τζάμπα και βερεσέ» τον πολύτιμο χρόνο τους (σχεδόν) κάθε Σαββατοκύριακο, παρευρισκόμενοι στις διάφορες εκδηλώσεις, να μην πληρώνουν οι άνθρωποι και από την τσέπη τους.
ΤΟ έχω ξαναγράψει, αλλά μιας και αναφέρθηκα στο θέμα, θα το επαναλάβω, μήπως και βάλουν μυαλό οι ηγέτες της οργανωμένης παροικίας, που σώνει και καλά θέλουν να τιμά «την εκδήλωσή τους!» οη επικεφαλής του προξενείου.
ΑΣ μπει κάποιος (από τους πολλούς προέδρους) στη θέση της σημερινής προξένου για παράδειγμα.
ΞΕΡΕΤΕ τι είναι κύριοι να εργάζεσαι όλη τη βδομάδα, να έχεις τόσες σκοτούρες (και ανθρώπους πάνω από το κεφάλι σου) και αντί τα Σαββατοκύριακα να ηρεμείς και τα περνάς μαζί με την οικογένειά σου, ή όπως θέλεις, τέλος πάντων, να υποχρεούσαι να «σκοτώνεις» τις ώρες σου σε εκδηλώσεις, λέγοντας και ακούγοντας (σε κάθε εκδήλωση!) τα ίδια πράγματα;
ΟΣΟ χρόνο, υπομονή και διάθεση αν έχεις, θα εξαντληθείς ψυχολογικά. Συνεπώς, αφήστε τους ανθρώπους του προξενείου (λίγο) ήσυχους και μη τους ταλαιπωρείτε για μια… φωτογραφία!
ΠΕΝΤΕ χρόνια πήρε τον πρώην πρόξενο Γεώτγιο Βέη να συνέλθει από την ταλαιπωρία των παροικιακών εκδηλώσεων στις οποίες έδινε (ανελλιπώς) το παρών του. Εφιάλτης έχουν γίνει για τους διπλωμάτες τα πανηγύρια μας. Έλεος…
ΕΜΑΘΑ, επίσης, ότι η νέα πρόξενος είναι έτοιμη να προχωρήσει σε σειρά οργανωτικών αλλαγών στο προξενείο ώστε και καλύτερα (και ταχύτερα) να εξυπηρετείται ο κόσμος και να μην σπάνε τα τηλέφωνα τα (τεντωμένα) νεύρα των υπαλλήλων. Περισσότερα προσεχώς.
ΠΑΜΕ πιο κάτω: Dear Tomas, συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψες για το φιούτσα της γλώσσας μας στον προχθεσινό Νέο Κόσμο but το τάιμιγκ είναι ρονγκ.
ΚΑΙ είναι ρονγκ, γιατί, πρώτον, πέταξα το άρθρο που είχα γράψει για την ελληνική γλώσσα και, δεύτερον, γιατί έφερες τα up side down με το άρθρο σου στα σχέδια των κολεγίων που προωθούν τη γλώσσα μας.
ΑΣΕ που έβαλες και το σκίτσο του Μητρόπουλου ο οποίος με 8 λέξεις είπε ό,τι γράφω εγώ για 18 συνεχή χρόνια. Είναι όντως sad τα όσα έγραψες, αλλά, είναι the (fucking) reality. Χρόνια τα γράφω και τα διαβάζω μόνος μου.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αλλά όσον αφορά την ελληνική γλώσσα, the game is over Tomas. Σε 20 χρόνια αν δεν μιλάς και αγγλικά ούτε να παραγγείλεις να φας, δεν θα μπορείς στην Ελλάδα.
ΑΥΤΑ για σήμερα και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά σε όλους και νο γουόρις Τόμας. Please…
