Είναι απίστευτο πώς έρχονται καμιά φορά τα πράγματα. Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, τον Ιούνιο του 2009, ο Αυστραλός παραγωγός Εμίλ Σέρμαν επισκέφθηκε την Ελλάδα με την προοπτική της παραγωγής της ταινίας «Kings of Mykonos», που επρόκειτο να είναι κάτι σαν συνέχεια του «Ελληνάρα» με πρωταγωνιστή και πάλι τον Ελληνο-αυστραλό κωμικό Νικ Γιαννόπουλος.
Ο Σέρμαν έκλεισε συνεργασία συμπαραγωγής με την κινηματογραφική εταιρία Odeon και μαζί της επισκέφτηκε τον Γιώργο Παπαλιό, πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και τον Μάρκο Χολέβα, υπεύθυνο του Hellenic Film Commission, προκειμένου να ζητήσουν συνεργασία και υποστήριξη από το ελληνικό κράτος.
Όλα πήγαν ρολόι. Όσο και αν υπάρχουν οι σχετικές ενστάσεις για το «The Kings of Mykonos» του Πίτερ Ανδρικίδη είναι καλό και με το παραπάνω να γυρίζονται στην Ελλάδα ξένες παραγωγές, πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα είναι συμπαραγωγός χώρα, πράγμα που σημαίνει δουλειά για πολλά ελληνικά εργατικά χέρια. Όντως, το 90% της ταινίας γυρίστηκε στη Μύκονο και ας σημειωθεί ότι ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει σύμφωνο συνεργασίας σε κινηματογραφικές συμπαραγωγές μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας.
Απ’ ό,τι φαίνεται ο Σέρμαν είναι παραγωγός με ευαίσθητη μύτη γιατί «έπιασε» αμέσως τις δυνατότητες της Ελλάδας, ως φυσικού πλατό, όσο και τις δυνατότητες συνεργασίας σε τεχνικό και οικονομικό επίπεδο. Η ταινία είχε επιτυχία αλλά η πραγματική επιτυχία του επρόκειτο να έρθει λίγο αργότερα.
Για την ακρίβεια η επιτυχία του Σέρμαν ήλθε την τελευταία Κυριακή του περασμένου Φεβρουαρίου, την ημέρα της τελετής των 83ων βραβείων Όσκαρ όταν τον είδαμε να παραλαμβάνει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ως παραγωγός ενός άλλου κινηματογραφικού King, του τραυλού Βασιλιά Γεωργίου Στ’ (Κόλιν Φερθ) στο «The King’s speech» ( «O λόγος του Βασιλιά»).
Ο Σέρμαν μοιράστηκε το Όσκαρ με τους παραγωγούς Γκάρετ Ανγουϊν και Ιαν Κάνινγκ. Καλό θα ήταν λοιπόν τώρα που τον γνωρίσαμε, να τον έχουμε υπόψη μας για το μέλλον.
