Από την επίσκεψη φίλου στην εφημερίδα, μεταφέρω τις συμβουλές, την κριτική, τα παράπονα, τις υποδείξεις και τις επικρίσεις του.
Ορισμένες τις βρήκα θετικές και όντως εποικοδομητικές, σας τις μεταφέρω. Αν θέλετε εκφράστε και εσείς τις απόψεις σας επί του συγκεκριμένου θέματος.
«Αφού δεν βρήκα τον αρχισυντάκτη σας, νομίζω ότι μπορώ να κάνω τα παράπονά μου σε σένα και είμαι σίγουρος ότι θα τα μεταφέρεις και πιθανόν, όπως πιστεύω, να ληφθούν εκ μέρους σας, επιτέλους, τα ενδεικνυόμενα μέτρα.
Θα σου αναλύσω τις απόψεις μου και θα ήθελα να ακούσω και τη γνώμη σου ή, μάλλον, τις δικαιολογίες που έχετε να αντιπαρατάξετε, γιατί είμαι σίγουρος ότι είστε έτοιμοι ή τουλάχιστον θα προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.
Οι αιτίες που με έφεραν στην πόρτα σας παραπονούμενο είναι η σελίδα των επιστολογράφων και η στάση σας προς τους λεγόμενους λογοτέχνες της παροικίας μας. Η κριτική μου είναι καλοπροαίρετη και βασισμένη στην άποψη ή, μάλλον, στην πεποίθηση ότι ο υγιής Τύπος, ανά τον κόσμο, είναι ο καθρέφτης του πολιτισμού και λαού που εκπροσωπεί και καθοδηγεί.
Γνωρίζω ότι οι στήλες ή οι σελίδες, αν θέλετε, των εφημερίδων με πολλές επιστολές, αποτελούν δείγμα εύρωστης, εδραιωμένης και άκρως δυναμικής εφημερίδας.
Αναμφισβήτητα. Φτάνουν όμως οι πολλές; Το καλό δεν βρίσκεται στα πολλά, έλεγαν οι πρόγονοί μας.
Είναι εμφανής η προσπάθειά σας να τα σουλουπώσετε. Λυπάμαι αυτόν τον άμοιρο τον διορθωτή σας, ο οποίος, εκτός των κραδασμών που υφίσταται διαβάζοντάς τα, έχει να ανέβει τον Γολγοθά του προκειμένου να τα διορθώσει και να τα καλουπώσει.
Με δυσκολία, βέβαια, αποφεύγει το εγκεφαλικό, όταν έχοντας χαραμίσει μισό ημερομίσθιο για να φέρει σε λογαριασμό την επιστολή του ασυνάρτητου, λαμβάνει άλλη επιστολή με τα παράπονά του, γιατί στο «ελληνική ψυχή» έγραψε το «ελληνική» με μικρό «ε» ενώ ο επιστολογράφος το είχε κεφαλαίο και το «ψυχή» το διόρθωσε με «υ» ενώ, σύμφωνα με τον επιστολογράφο, γράφεται με «ι» γιατί προέρχεται από την «ψίχα».
Γιατί δεν επιλέγετε τα κατάλληλα γράμματα; Γιατί δημοσιεύετε ότι ασυναρτησία σας στείλουν; Φοβάστε μήπως λιγοστέψει ο αριθμός των επιστολών; Προσωπικά πιστεύω το αντίθετο. Άνθρωποι, αναγνώστες εννοώ, με κάποια ποιότητα σκέψης, μη ασχολούμενοι με μικρότητες και μη έχοντες ταριχευμένες ιδέες, θα εμφανιστούν στις στήλες των επιστολών της εφημερίδας σας, προσθέτοντας στην «ποσότητα» και «ποιότητα».
Οι ίδιοι και οι ίδιοι με αντιπαραθέσεις γύφτικου επιπέδου. Αντιδικίες και αντεγκλήσεις για τον Θεό και για τους Θεούς του Ολύμπου, για το σπανακόρυζο και για το κομμένο αυγολέμονο. Επιστολογράφοι με φλύαρες επιστολές, ακαταλαβίστικες, μακροσκελείς γραμμένες από κάποιους που πιστεύουν πως με το να δημοσιευθεί το όνομά τους θα τονώσουν την αχνή τους παρουσία και θα πιστέψουν ότι συμμετέχουν στα τεκταινόμενα και στα κοινά, μετά… παρρησίας.
Στην ίδια σελίδα των επιστολών δημοσιεύεται και ποιήματα προερχόμενα από… λογοτέχνες της παροικίας μας. Ορισμένα από αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν καλά ως και αρκετά καλά. Έχουν κάποια συνοχή, κάποιο δέσιμο. Άλλα είναι φρικτά, παιδαριώδη, πρωτόγονα».
Έχεις δίκιο να με ρωτάς και εύστοχα αντιδράς λέγοντας: «Τι δικαιολογία θα μπορούσαμε να βρούμε για να δεχτούμε και να δημοσιεύσουμε τα μεν και να απορρίψουμε τα δε; Γιατί να μην αφήσουμε το κόσμο να κρίνει, να δεχτεί ή να απορρίψει;».
Αρχίσατε άσχημα δεχόμενοι άτεχνους για μύστες της γλώσσας. Περιθάλψατε και υποστηρίξατε λογοτέχνες που ήταν… λόγο-ασελγείς και λόγο-άτεχνοι.
Ξέρω βρίσκετε σαν δικαιολογία και είναι όντως μια δικαιολογία που ευσταθή, το ότι μέγιστη των προσπαθειών σας, η διατήρηση της γλώσσας μας. Όντως, η γλώσσα μας αποτελεί το πανάρχαιο και αιώνιο σύμβολο της εθνικής μας ταυτότητος και κληρονομιάς και θα πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειές σας για τη διατήρησή της. Πρέπει όμως να προλάβουμε και την αλλοίωση της, τη φθορά της. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ρίζες των λέξεων της δημοτικής που χρησιμοποιούμε σήμερα, το ξέρεις, προέρχονται από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες από τα μυθικά χρόνια. Άφησέ με να σου διαβάσω κάτι σχετικό που διάβασα και το έχω σημειώσει μαζί με άλλα που ειπώθηκαν για την γλώσσα μας.
Το είπε ο καθηγητής-γλωσσολόγος, Γ. Χατζιδάκις: «Πάντες ομολογούμε ότι από τον Όμηρο μέχρι σήμερα το Έθνος, το Ελληνικό αποτελούμε και μία γλώσσα, την Ελληνική λαλούμε».
Η ελληνική γλώσσα, όπως ίσως ξέρεις, κατά τον Κικέρωνα, είναι η γλώσσα των θεών, των αγγέλων και της Ειρήνης. Είναι η γλώσσα με την οποία ο Μέγας Αλέξανδρος μετέφερε τον Ελληνικό πολιτισμό έως την Ινδία. «Και την κοινήν Ελληνική λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμε, ως τους Ινδούς.», μας λεει ο Καβάφης.
Σκοπός της επίσκεψής μου δεν ήταν η κριτική, δεν ήταν μια προσπάθεια να υποβαθμίσω κανέναν. Δεν είμαι λογοτέχνης ή κριτικός τέχνης. Η προσπάθεια η δική μου, από το δικό μου μετερίζι για τη γλώσσα μας, μικρή και αναιμική. Δύσκολη η διάσωσή της, μα όσο καταφέρουμε και την κρατήσουμε, με μπροστάρηδες και πρωταγωνιστές εσάς, ας την κρατήσουμε στο ύψος που της πρέπει.
