Σήμερα γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου γιατί μάς έφερε πρώτα την πολυπόθητη ελευθερία μας και δεύτερον –και πολύ σημαντικό– μάς επανέφερε το αρχαίο μας όνομα Έλληνας και το κράτος που δημιουργήσαμε ονομάστηκε Ελλάδα. Τρομερά μεγάλο, ένδοξο και ιστορικό κατόρθωμα.
Τι εννοούμε, όμως, σήμερα με αυτές τις λέξεις, Ελλάς και Έλληνες; Τι είναι Ελληνισμός σήμερα; Πώς θα απαντούσατε σε αυτή την ερώτηση; Σημασιολογικά θα λέγαμε ότι Ελληνισμός είναι το συλλογικό μας όνομα, δηλ. όλοι οι Έλληνες. Λέμε ο Απόδημος Ελληνισμός και εννοούμε όλους τους Έλληνες που ζουν έξω από τη μητροπολιτική Ελλάδα. Ελληνισμός, όμως, ονομάζεται επίσης και το σύνολο του ελληνικού μας πολιτισμού, ο οποίος άνθισε στην ελληνική αρχαιότητα, παρήκμασε στο Βυζάντιο και την τουρκοκρατία και φάνηκε ότι επανήλθε στη ζωή την 25η Μαρτίου 1821.
Δυστυχώς, κατά την περίοδο της παρακμής –για 1500 χρόνια– οι Έλληνες παρέμειναν ανιστόρητοι, απολίτιστοι και, με ένα λόγο, ανελλήνιστοι –αν και η ελληνική γλώσσα έμεινε ζωντανή γιατί εξυπηρετούσε την εξουσία– και αυτή η πολιτισμική αφασία είχε τις επιπτώσεις της για το νέο κράτος που απέκτησε ο Ελληνισμός. Ο ελληνικός λαός, χωρίς μόρφωση, χωρίς ελληνική παιδεία, χωρίς γνώση να χτίσει το νέο του κράτος, αφέθηκε έρμαιο στους ολίγους «εγγράμματους» οι οποίοι «έραψαν» το νέο κράτος στα μέτρα τους με ιστορικές απάτες και προώθησαν τα ατομικά τους συμφέροντα και όχι του Ελληνισμού.
Μετά την 25η Μαρτίου 1821, οι αγωνιστές της Επανάστασης πήραν την ευθύνη να ζωντανέψουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και να αποκαταστήσουν όλες τις μορφές του πολιτισμού τούτου: Επιστήμη, φιλοσοφία, αρχιτεκτονική, γλυπτική, θέατρο, λογική, διάλογο, θεωρία, αθλητισμό, γλώσσα, δημοκρατία και τόσα και τόσα άλλα. Όλα αυτά –και μάλιστα ως ελληνογενή– τα έφερε στην επιφάνεια η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός, αλλά και όλα τα ευρωπαϊκά κράτη τα «έστρωσαν» ως βάση του πολιτισμού τους, και καλά έκαναν. Απέρριψαν την αντίθετη αντίληψη της ζωής που είναι ο δογματισμός, η θεοκρατία, ο μυστικισμός και η εξουσία. Έτσι, η ελληνικότητα έγινε σύμβολο της προόδου τους.
Η Ελλάδα, μετά την 25 Μαρτίου 1821, έζησε την τραγωδία του Ελληνισμού σε μία κωματώδη κατάσταση, χωρίς ιστορική αυτογνωσία και συνειδητή πολιτισμική αυτεπίγνωση και «άφησε» αυτούς που ήταν εναντίον στην αναζωογόνηση του Ελληνισμού να ιδρύσουν ένα κρατίδιο το οποίο ήρθε σε αντίθεση με τον αρχαίο μας ελληνικό πολιτισμό. Οι θυσίες και ο ηρωισμοί αναρίθμητων Ελλήνων, αλλά και οι προσφορές των ολίγων λογίων μας, παραμερίστηκαν για να εδραιωθεί ένα κράτος εξουσίας και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο, οι Έλληνες είχαν γίνει βίαια όλοι τους Ρωμιοί και υποχρεώθηκαν να ξεχάσουν την ελληνική καταγωγή τους. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός να απαρνηθούν τους προγόνους τους και, επιπλέον, να πάρουν «υπερήφανα» το όνομα του κατακτητή τους. Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν έχει πέσει σε τέτοια εθνική εξαθλίωση. Επιπλέον, όταν ελευθερωθήκαμε, μετά το 1821, καταραστήκαμε για δεύτερη φορά τους προγόνους μας και ενώ όλοι οι Ευρωπαίοι ονομάζουν τους αρχαίους Έλληνες λάτρεις των ιδεών, εμείς τους γονείς του απώτερου παρελθόντος μας, τους ονομάσαμε «ειδωλολάτρες»! Αυτό ακριβώς το θεωρήσαμε ορθόδοξο και έτσι «καλλιεργήθηκε» μεταξύ μας η ψυχοφθόρα μισαλλοδοξία μας που τρώει τα σωθικά μας μέχρι σήμερα.
Ποιος άλλος λαός του κόσμου φέρθηκε τόσα βάναυσα –και ακόμη φέρεται– εναντίον των προγόνων του και αφού τους αποκηρύξαμε και γίναμε Ρωμιοί, ονομάσαμε τους ανεξίθρησκους έλληνες πολύ περιφρονητικά «ειδωλολάτρες». Πώς μπορεί να αποδείξει κανείς το άκρως ανιστόρητο αυτό κατάντημά μας; Ειδικά σήμερα που όλο το έθνος μας ψάλλει ευλαβικά και υπερήφανα:
«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά»!
Ταυτόχρονα και ανερυθρίαστα, της δίνουμε γερά χτυπήματα κάτω από τη μέση. Από τη μία μεριά, υμνούμε τους άξιους αρχαίους μας και, από την άλλη, τους δαιμονοποιούμε και τους καταριόμαστε κάθε μέρα με αναθεματισμούς κατά του Ελληνισμού και μάλιστα: ΑΝΑΘΕΜΑ τρις! «Συνηθίσαμε» να ζούμε με αυτή την πρωτάκουστη εθνική μας σχιζοφρένεια:
Εάν αυτό δεν είναι η εθνική μας εξαχρείωση, τότε τι είναι; Πότε, τέλος πάντων, θα τερματίσουμε αυτό το ιστορικό αίσχος και θα απελευθερώσουμε τον Ελληνισμό μας ο οποίος θαυματουργεί πάντα και μόνον ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;
