ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ήταν ο κωδικός που έδωσαν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι στην επίθεση που εξαπέλυσαν κατά της Λιβύης.
«ΑΥΓΗ της Οδύσσειας» την ονόμασαν που σημαίνει ότι, από τη μια, έχουν (τουλάχιστον) γνώση της ιστορίας και, από την άλλη, (ενδεχομένως) και προφητικές ικανότητες.
ΚΑΙ λέω προφητικές γιατί δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε μια παρόμοια με την Οδύσσεια περιπέτεια.
Η πρώτη ιστορική αναφορά στη Λιβύη γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια. Οι Έλληνες αποκαλούσαν Λιβύη τα παράλια της Βόρειας Αφρικής, εκτός από την Αίγυπτο.
ΑΠΟ τότε που άρχισε να γράφεται η ιστορία, η Λιβύη (δηλαδή τα παράλια της Βόρειας Αφρικής) είχαν γίνει στόχος όλων όσων ήθελαν να διαφεντέψουν τον τότε κόσμο.
ΟΙ μεγάλοι μας ανταγωνιστές (και εφευρέτες του αλφαβήτου) Φοίνικες, ήταν από τους πρώτους που αποίκησαν την περιοχή και ίδρυσαν την κραταιά Καρχηδόνα.
ΟΙ Έλληνες είχαν παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους Φοίνικες, μέχρι που οι τελευταίοι συμμάχησαν με τους Πέρσες.
ΛΙΓΟ αργότερα, άρχισαν και οι συγκρούσεις και μεταξύ των ελληνικών αποικιών της Νότιας Ιταλίας και της Καρχηδόνας, που την εποχή εκείνη ήταν μια από τις ισχυρότερες πόλεις της Μεσογείου.
ΟΙ Καρχηδόνιοι, μάλιστα, συμμάχησαν με τους Ρωμαίους και τους βοήθησαν να κατακτήσουν τις ελληνικές αποικίες.
ΕΠΕΙΔΗ και οι τότε συμμαχίες έμοιαζαν στις σημερινές και οικοδομούνταν πάνω σε συμφέροντα και κυριαρχικές φιλοδοξίες, μετά από λίγο οι πρώην σύμμαχοι έγιναν από… δύο χωριά και άρχισαν τον πόλεμο μεταξύ τους.
ΣΤΗΝ ακμή της, η Καρχηδόνα έφτασε δύο αιώνες πριν την γέννηση του Χρηστού με τον Αννίβα που κατόρθωσε να κερδίσει τις πρώτες μάχες κατά των Ρωμαίων, να περάσει με τους ελέφαντές του τις Άλπεις και να φτάσει στην κυριολεξία προ των Πυλών της Ρώμης.
ΑΝ ο Αννίβας είχε καταφέρει να νικήσει τους Ρωμαίους στην τελευταία και αποφασιστική αυτή μάχη, η ιστορία σίγουρα θα είχε πάρει άλλο δρόμο.
Η ιστορία, όμως, δεν ακολουθεί τις υποθέσεις, αλλά τα γεγονότα. Οι Ρωμαίοι για να εκδικηθούν τον Αννίβα και να εδραιώσουν την κυριαρχία τους κατέκτησαν το 211 π.Χ. και έκαψαν την Καρχηδόνα.
ΣΤΑ ερείπια της Καρχηδόνας έκτισαν δική τους πόλη και παρέμειναν στον τόπο αυτό για πολλούς αιώνες.
ΤΟΝ 7ο μ.χ. αιώνα την σημερινή Λιβύη κατέκτησε ο Αμπντάλα Ιμπν Σαντ, ενώ αργότερα οι κάτοικοί της ασπάστηκαν το ανερχόμενο τότε Ισλάμ και υιοθέτησαν ως γλώσσα τους την αραβική.
ΕΤΣΙ έμειναν τα πράγματα για αρκετούς αιώνες. Η νέα κάθοδος των Ευρωπαίων στα παράλια της Βόρειας Αφρικής άρχισε τον 19ο με τους Γάλλους και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου με τους Ιταλούς να καταλαμβάνουν και να αποικούν μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τη Λιβύη.
ΤΟ 1949 με ψήφισμα του ΟΗΕ ανακηρύχτηκε σε βασίλειο και τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο βασιλιάς Ίντρις, μέχρι που τον ανέτρεψε το 1969 ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι, ηγούμενος ομάδας νεαρών αξιωματικών, θαυμαστών του νασερισμού.
ΟΤΑΝ ο Καντάφι ανέλαβε την εξουσία ήταν μόλις 27 χρονών και οι πετρελαιοπηγές της Λιβύης μόνο 10…
ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ στον πλούτο που του εξασφάλιζαν οι εξαγωγές πετρελαίου, κατάφερε να εδραιώσει την κυριαρχία του και να αποκτήσει πολλά διεθνή στηρίγματα, χάρη των οποίων, μετά 42 χρόνια, συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία.
ΕΝΑΣ από τους μεγάλους υποστηρικτές και θαυμαστές του Καντάφι ήταν και ο δικός μας Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε πει για το δικτατορικό καθεστώς του ότι πρόκειται για «διακυβέρνηση στα πρότυπα του Δήμου των αρχαίων Αθηναίων!».
ΛΙΓΟ αργότερα και, συγκεκριμένα, το 1985 με πρωτοβουλία του Ανδρέα ο Καντάφι είχε συναντηθεί στην Κρήτη με τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, και υπέγραψαν τη γνωστή «Συμφωνία της Ελούντας» για να ξεπεράσουν τις διαφορές τους για το Τσαντ.
ΠΟΛΥ καλές σχέσεις με την «πράσινη» δικτατορία Καντάφι, είχε και το «πράσινο» (σοσιαλιστικό) ΠΑΣΟΚ, ενώ ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας είχε επισκεφθεί πέρυσι τον Ιούνιο τον Καντάφι και υπέγραψαν «συμφωνία συνεργασίας».
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ τα λιβυκά πετρελαιοδόλαρα παρόμοιες «συμφωνίες συνεργασίας» είχαν υπογράψει με τον Λίβυο δικτάτορα και άλλοι ηγέτες της δημοκρατικής και πολιτισμένης Ευρώπης.
ΚΑΝΕΙΣ όλα αυτά τα χρόνια ούτε είχε αναρωτηθεί (ούτε ενδιαφερθεί) για την εξαθλίωση των κατοίκων της χώρας και την παντελή έλλειψη δημοκρατίας.
ΟΛΑ αυτά τα θυμήθηκαν πριν λίγες εβδομάδες όταν εξεγέρθηκαν οι απελπισμένοι και προσπάθησαν να ανατρέψουν το απολυταρχικό καθεστώς.
ΕΤΣΙ βρεθήκαμε ξαφνικά μπρος στην… αυγή της νέας Οδύσσειας του λιβυκού λαού (και όχι μόνο) που κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει.
ΜΟΛΙΣ πριν λίγους μήνες ακόμα, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τις εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή που έχουν φέρει την καπιταλιστική Δύση σε κατάσταση νευρικής κρίσης.
ΚΑΙ, βέβαια, ήταν αδύνατο να προβλέψει κάποιος ότι ο θάνατος ενός νεαρού, από την αστυνομία της Τυνησίας, θα προκαλούσε την «επανάσταση του γιασεμιού», που θα έβαζε φωτιά στη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή.
ΕΚ του μέχρι τώρα αποτελέσματος, μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να συμπεράνουμε ότι, υπολειπόταν μια μόνο σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι στον αραβικό κόσμο.
ΤΟ πρόβλημα, που περιπλέκεται μέρα με τη μέρα, είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Όλα προς το παρόν δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας παρατεταμένης κρίσης που ενδέχεται να κρατήσει χρόνια.
ΚΑΙ αυτό είναι που βασανίζει τους χριστιανούς «χωροφύλακες» της Δύσης, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προστασία του πλανήτη και την τιμωρία των «κακών».
ΤΑ περισσότερα από τα αντιδημοκρατικά, διεφθαρμένα και αντιλαϊκά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής κατάφερναν για περισσότερα από 4ο χρόνια να επιβιώσουν χάρη στην υποστήριξη που τους παρείχε η Δύση.
ΤΑ συμφέροντα ήταν αυτά που καθόριζαν την πολιτική των δυτικών. Με δικό τους τεχνολογικό know how και όπλα συνεχίζει να υπάρχει ακόμα το δεσποτικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας και τα Εμιράτα.
ΣΤΟ μεταξύ, και ενώ δεν δίστασαν, ούτε λεπτό, να ταχθούν με το μέρος των εξεγερμένων της Λιβύης (χωρίς καν να γνωρίζουν τι πρεσβεύουν και τι θέλουν) και να βομβαρδίσουν άγρια τις δυνάμεις του Καντάφι, στην αραβική χερσόνησο κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
ΟΛΟΙ παρακολουθήσαμε από τις τηλεοράσεις μας τον στρατό των Εμιράτων να καταπνίγει βίαια την εξέγερση του λαού του Μπαχρέιν.
ΟΛΟΙ, εκτός των ηγετών της Δύσης που στην περίπτωση του Μπαχρέιν μιλούν για «αυτοσυγκράτηση» κοιτάζοντας αλλού.
ΑΣ σημειωθεί ότι στη μικρή αυτή χώρα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού το μόνο που ζητάει, εδώ και δύο μήνες ειρηνικά, είναι να αποκτήσει δικαίωμα ψήφου! Τίποτα άλλο.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι αν δώσουν το δικαίωμα αυτό στο λαό του Μπαχρέιν το ίδιο θα ζητήσουν αύριο και οι Σαουδάραβες, οπότε η παντοκρατορία των εμίρηδων (και κακομοίρηδων) της αραβικής χερσονήσου, που υπηρετεί πιστά τα πετρελαϊκά συμφέροντα της Δύσης, θα πρέπει να τα μαζεύει και να φεύγει.
ΑΥΤΟ και μόνο το παράδειγμα δείχνει την υποκρισία των δυτικών, που προωθούν τη δημοκρατία με το αζημίωτο και εκεί που τους παίρνει.
ΑΣ προσθέσουμε εδώ ότι ούτε για την ανατροπή του καθεστώτος μιλούν προς το παρόν, ούτε να εξοντώσουν τον Καντάφι επιδιώκουν, εκτός και αν βρεθεί σε λάθος τόπο τη λάθος ώρα.
ΜΕ λίγες κουβέντες,βάσεις και κτίρια βομβαρδίζουν και όσους όχι όσους βρίσκονται μέσα σε αυτά. Γεια χαρά.
