ΑΚΟΜΑ και στην Ιαπωνία, σε μια από τις πιο οργανωμένες, πειθαρχημένες (και τεχνολογικά αναπτυγμένες) χώρες του κόσμου, ο καπιταλισμός τριτοκοσμικός είναι.
ΤΟ DNA του σχεδιάστηκε με στόχο την κερδοφορία και προς στην κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει (διαχρονικά) όλες οι απαραίτητες «βελτιώσεις», ώστε να καταστεί όσο πιο αποτελεσματικός γίνεται.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ για την Αμερική, τη χώρα που βρήκε καταφύγιο (και προστασία) είναι μια αμιγώς λατρευτική θρησκεία άνευ προηγουμένου στην ανθρώπινη ιστορία, καθότι δεν έχει καν θεό, δόγμα ή θεολογία.
ΟΠΩΣ έχουμε ξαναγράψει, πρόκειται για μια ολοκληρωτική θρησκεία, που λατρεύει μόνο τον εαυτό της και ζητά την απόλυτη καθημερινή αφοσίωση των πιστών, καθόσον τα πράγματα αποκτούν νόημα μόνο στη σχέση τους με την λατρεία.
Ο,ΤΙ ήταν τον μαύρο Μεσαίωνα το Βατικανό για τον χριστιανικό κόσμο, είναι σήμερα η Wool Street για τον καπιταλιστικό.
ΤΟΝ πάπα έχουν αντικαταστήσει οι «αγορές» και τα συγχωροχάρτια οι οίκοι αξιολόγησης για την πιστοληπτική ικανότητα κάθε χώρας, που θέλει να ανήκει στη θρησκευτική (καπιταλιστική) κοινότητα.
ΟΙ πιστοί τον Μεσαίωνα κατάφερναν να εξασφαλίσουν την είσοδό τους στον παράδεισο πληρώνοντας για το ψυχοχάρτι, ενώ η είσοδος στον καπιταλιστικό παράδεισο εξασφαλίζεται με την εμπρόθεσμη εξόφληση τόκων και δανείων.
ΟΣΟΙ δεν κατάφερναν (τότε) να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους, πήγαιναν στην κόλαση (του άλλου κόσμου), ενώ όσοι δεν καταφέρνουν σήμερα να πληρώσουν τα χρέη τους πηγαίνουν (κατευθείαν) στην κόλαση τούτου του κόσμου.
ΟΠΩΣ το Βατικανό, έτσι και ο καπιταλισμός, στην απληστία και το φόβο στηρίζεται. Αυτό οδηγεί τα χρηματιστήρια, τους λατρευτικούς ναούς της (καπιταλιστικής) θρησκείας, που τις τελευταίες μέρες έχουν καταληφθεί από νευρική κρίση παρά τις αυτοκτονικές προσπάθειες των εργαζομένων στους τραυματισμένους από το σεισμό και το τσουνάμι αντιδραστήρες της Φουκουσίμα.
ΤΟΝ πιο πάνω πρόλογο τον έκανα για να πω ότι όποιος οίκος αξιολόγησης προλαβαίνει υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της πατρίδας μας.
ΜΕΤΑ τη Moody’s και την Fitch ήλθε η Standard & Poor’s να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, από ΒΒ+ σε ΒΒ-!
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Να προσθέσω εδώ ότι οι ίδιοι οίκοι αξιολογούσαν με ΑΑΑ+ και όλες τις μεγάλες τράπεζες που χρεοκόπησαν στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 παρασύροντας στα τάρταρα τις οικονομίες εκατομμυρίων πιστών. Τέλος παρένθεσης.
Ο «καλός οίκος», λοιπόν, που βγάζει το ψωμί του από τις «αξιολογήσεις» πιστεύει ότι η χώρα μας, (ότι και αν κάνει) δεν θα καταφέρει τελικά να ξεφύγει την «ελεγχόμενη» χρεοκοπία, που έχει γίνει εφιάλτης της ελληνικής κυβέρνησης, το πρώτο μέλημα της οποίας είναι να μην προδώσει την «εμπιστοσύνη» των δανειστών της.
ΕΧΕΙ προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό η σήψη της περιρρέουσας καπιταλιστικής σκέψης, που ουδείς πλέον δεν τολμά να σκεφτεί το μέλλον της χώρας έξω από το πλαίσιο που (αυστηρά) ορίζουν οι «αγορές».
ΤΟ σύστημα εκτός των διάφορών χρηματιστηριακών προϊόντων, (που στόχο έχουν την εξαπάτηση όλων) κατάφερε να φτιάξει και τη δική του λογική, η οποία και λειτουργεί προς την ίδια κατεύθυνση.
ΟΠΟΙΟΣ αποτολμήσει να προτείνει μια λύσηέξω από το υπάρχον οικονομικό (εκμεταλλευτικό) σύστημα, θεωρείται τουλάχιστον «γραφικός», για να μην πω (εντελώς) παράλογος και (απόλυτα) εξωγήινος.
ΑΣΕ που του την πέφτουν οι «ειδικοί» και (οι βραβευμένοι με Νόμπελ!) οικονομολόγοι και από κοντά οι μεγαλοδημοσιογράφοι που παπαγαλίζουν τα ίδια (από άλλη σκοπιά!) για να δείχνουν ότι είναι καταρτισμένοι και ενήμεροι!
ΚΑΠΩΣ έτσι είχαν τα πράγματα και στο θρησκευτικό μεσαίωνα, όταν ακόμα ουδείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει ότι η γη είναι επίπεδη και οι άνθρωπος το «κέντρο» του σύμπαντος.
ΟΙ βραβευμένοι οικονομολόγοι παίζουν σήμερα τον ίδιο ακριβώς ρόλο που διαδραμάτιζαν τότε και οι φωτισμένοι αρχιερείς και θεολόγοι, που ο λόγος τους ήταν και νόμος.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος ότι (αν όχι στις μέρες μας), θα έλθει όμως κάποτε η μέρα που οι άνθρωποι θα γελούν με την καπιταλιστική μας αφέλεια, όπως γελούμε εμείς σήμερα με την καθολικά επικρατούσα τότε άποψη ότι η γη ήταν επίπεδη και στάσιμη.
ΑΝ θέλουμε να σχηματίσουμε μια πιο στρογγυλεμένη άποψη για το πώς θα είναι ο καπιταλιστικός κόσμος μας σε είκοσι ή τριάντα χρόνια από σήμερα, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στην σημερινή Αμερική.
ΕΧΟΥΜΕ αναφερθεί στο θέμα πολλές φορές, αλλά, δεν πειράζει, θα ξαναμιλήσουμε, μια και το ζήτημα συνεχίζει να απασχολεί (και ταλαιπωρεί) την πατρίδα μας η οποία πρώτη κλήθηκε να λογοδοτήσει (για τις οικονομικές της αμαρτίες) ενώπιων των ιεροεξεταστών των «αγορών».
ΣΤΗΝ καλύτερη περίπτωση η Ελλάδα, αν δηλαδή πετύχει πέρα για πέρα στις «εξετάσεις» που δίνει, για να αποκτήσει εκσυγχρονισμένους θεσμούς, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και ανταγωνιστική συνείδηση, θα φτάσει στο απώτερο μέλλον (μετά από θυσίες) εκεί που είναι σήμερα η Αμερική. Η χώρα «πιλότος»!
ΤΟ ΠΩΣ βέβαια η πατρίδα μας θα καταφέρει μέσα σε μια πενταετία να απαλλαγεί από την κουλτούρα της, που, όπως ξέρουμε, λειτουργεί ως δεύτερη φύση και να ασπασθεί το προτεσταντικό (γερμανικό δόγμα) που θέλει την εργασία να «απελευθερώνει» τους ανθρώπους, είναι μια άλλη ιστορία που δεν είναι της ώρας να επεκταθούμε.
ΑΣ υποθέσουμε όμως ρητορικά ότι θα τα καταφέρει, για να συνεχίσουμε την κουβέντα που αρχίσαμε για να δούμε τι θα «πετύχει».
ΣΤΗΝ Αμερική, την πλουσιότερη χώρα του κόσμου σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, από την απογραφή του 2010, το 65% του (συνολικού) πλούτου, βρίσκεται στα χέρια του 5% του πληθυσμού!
ΟΣΟ για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών που μεγάλωνε αναλογικά τα τελευταία 30 χρόνια, έκανε πραγματικό άλμα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008!
ΑΥΤΟ δείχνει ότι οι κρίσεις δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα ακόμα όπλο του θεωρητικού καπιταλιστικού οπλοστασίου, που χρησιμοποιείται από καιρό σε καιρό, όπως χρησιμοποιούν οι χαρτοκλέφτες τους άσους που βγάζουν από τα μανίκια τους.
ΤΑ πιο πάνω στοιχεία ακυρώνουν και τι ερώτημα για το που πήγαν τα 2,5 τρις (δολάρια) που έκαναν φτερά από τις καταθέσεις και μετοχές των μικροεπενδυτών κυρίως. Μα στο 5 τοις εκατό του πληθυσμού! Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.
ΣΤΑ «ψιλά» της ίδιας απογραφής, αναφέρεται (μεταξύ άλλων) και το εξής συνταρακτικό: δύο στους τρεις εργαζόμενους, στην καπιταλιστική Μητρόπολη του πλανήτη, εργάζονται (και πληρώνονται από τους φορολογούμενους!) για την φύλαξη της τάξης (εσωτερικής και παγκόσμιας!), ιδιωτικών περιουσιών και προστασίας προσώπων!
ΚΑΙ εδώ δεν μιλάμε μόνο για τον στρατό και τις στρατιές των «μυστικών» υπηρεσιών, αλλά για τα δεκάδες επίσης εκατομμύρια των σεκιουριτάδων, σωματοφυλάκων και ιδιωτικών στρατών που εργάζονται (και) για λογαριασμό της αμερικάνικης κυβέρνησης, όπως γίνεται στο Ιράκ, Αφγανιστάν και όπου άλλου χρειάζονται «προστασία» τα αμερικάνικα συμφέροντα!…
ΜΕ λίγες κουβέντες, η λογική (και πρακτικές) του συστήματος είναι τόσο πειστικές, που οι πολίτες πληρώνουν (αδιαμαρτύρητα) από την τσέπη τους για να διατηρείται η ανισότητα και η κατάφορη αδικία εις βάρος τους. Πληρώνουν δηλαδή και τα έξοδα της «σκλαβιάς» τους, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι.
ΜΕΣΑ στην ίδια την Αμερική υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, που ζει σε πραγματικά τριτοκοσμικές συνθήκες. Μια άλλη, δηλαδή, τριτοκοσμική «χώρα» μέσα στην ίδια την χώρα, μέσα στην ίδια την πλουσιότερη χώρα.
ΚΑΙ για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα, δηλαδή τι θα πετύχει η χώρα μας αν καταφέρει να εφαρμόσεις μέχρι το τελευταίο σίγμα το Μνημόνιο και τις εντολές της τρόικας, θα είναι η δημιουργία δύο διαφορετικών κόσμων μέσα στην ίδια τη χώρα.
ΑΥΤΩΝ που θα έχουν και θα προστατεύονται από τείχη, όπως γίνεται και σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής (όπως έγραφε πριν λίγους μήνες που βρισκόμουν εκεί) και των εντελώς εξαθλιωμένων, που θα ζουν εκτός τειχών χωρίς καμιά κοινωνική προστασία.
ΚΑΛΟΥΣ εργάτες και φτηνά εργατικά χέρια θέλει ο καπιταλιστικός βρικόλακας για να διατηρείται στη ζωή. Μας θέλει παραγωγικούς, ανταγωνιστικούς και χρεωμένους πελάτες. Όχι πολίτες.
ΤΑ περί δημοκρατίας, ισότητας και δικαιοσύνης είναι ακόμα λέξεις χωρίς περιεχόμενο. Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, η αρμονική συμβίωση με την μητέρα φύση και η οικονομική δημοκρατία (για την οποία κανένας δεν μιλάει) είναι (και παραμένουν) τα ζητούμενα.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
