ΟΣΟ βασανιστικό (και ψυχοφθόρο) είναι πολλές φορές να βρω κάτι που με «φτιάχνει» να γράψω, άλλο τόσο δύσκολο είναι να διαλέξω (τι να πρωτογράψω) όταν έχω πολλά στο μυαλό μου, όπως σήμερα.

ΕΠΕΙΔΗ «τα έχω πάρει στο κρανίο», με την Γερμανίδα πριγκίπισσα της Βαυαρίας (την BMW εννοώ), θα αρχίσω με τη μοτοσυκλέτα μου, η οποία ήταν μια «χαρά» πριν την πάω για το καθιερωμένο (υποχρεωτικό) σέρβις και την πήρα πίσω «βαριά άρρωστη».

ΟΠΩΣ το γεφύρι της Άρτας, «που ολημερίς το χτίζανε και το βράδυ γκρεμιζόταν» έτσι και η μηχανή μου, από βραδύς τη γέμιζα βενζίνη και το πρωί την…  έβρισκα άδεια!

ΤΗΝ επιστρέφω στην απαστράπτουσα (και κατάφωτη το καταμεσήμερο!) αντιπροσωπεία, που υποτίθεται ότι είναι οργανωμένη με γερμανική πειθαρχεία, την παραλαμβάνουν και μου την επιστέφουν μετά από μία ώρα δείχνοντας μου με αλαζονική περηφάνια τον «δραπέτη» τους σέρβις: μια μικροσκοπική φλάντζα!

ΜΟΥ ζητούν συγνώμη οι άνθρωποι, τους λέω και εγώ «εντάξει, ρε παιδιά, γίνονται αυτά τα πράγματα, αν και δεν θα έπρεπε, μιας και χρεώνετε όσο οι σπεσιαλίστες γιατροί!», ανεβαίνω στην μηχανή και φεύγω.

ΤΟΥΣ τηλεφωνώ την επόμενη μέρα και τους λέω ότι η μοτοσυκλέτα δεν πηγαίνει καλά, δεν ακούγεται καλά, «κάτι έχει» που δεν είχε πριν το σέρβις.

«Η ιδέα σου είναι», μου λένε, «η μηχανή είναι εντάξει. Την οδήγησε και ο “ειδικός” δοκιμαστής που έχουμε και την βρήκε εντάξει!». Ε, αφού το λένε και οι «ειδικοί», λέω, ποιος είμαι εγώ που θα τους αμφισβητήσω. BMW είναι αυτή!

ΜΕ την πάροδο των ημερών, «βρικολακιάζουν» και οι δύο της κύλινδροι (το καμάρι της εταιρίας!) και άρχισαν να ρουφούν τη βενζίνη άκαυτη και…  άκλαυτη. Για την ίδια απόσταση, ήθελα σχεδόν την διπλή βενζίνη, απ’ ότι πριν το σέρβις των 850 δολαρίων! Άσε που δεν έβρισκα άκρη και με τις ηλεκτρονικές ενδείξεις, που είχαν εντελώς αποσυντονιστεί και έδειχναν ότι γούσταραν.

ΠΙΣΩ στην αντιπροσωπεία και από την αρχή η ιστορία. Ρε παιδιά, τους λέω, η μηχανή «καίει» όσο μια νταλίκα! Τίποτα αυτοί. «Αποκλείεται», μου λένε, «σήμερα, όμως, που την έφερες δεν μπορούμε να τη δούμε. Θα σου κλείσουμε ραντεβού, να την φέρεις την επόμενη Τρίτη».

ΕΔΩΣΑ τόπο στην οργή και περίμενα την Τρίτη, που… ξημέρωσε πολύ νωρίς, αφού, λόγω νεροποντής, έμεινα σχεδόν άυπνος.

ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΣ στο σπίτι από την καταρρακτώδη βροχή που συνεχιζόταν, έκανα καφέ και είπα να δω τις ειδήσεις της ΕΡΤ. Να ενημερωθώ για τα τεκταινόμενα στην έρμη την πατρίδα, όπου έχει χάσει η μάνα το παιδί και τρόικα το «παιχνίδι».

ΟΛΑ (εκτός των οικονομικών) πήγαιναν καλά, μέχρι που η νεανίζουσα βεντέτα της ελληνικής τηλεοπτικής αθλιότητας (η Έλη Στάη) καλωσόρισε στο «παράθυρο» που άνοιξε, το λαμπρότερο… πατριώτη της Βόρειας Ελλάδας: τον πασίγνωστο (λαϊκιστή) Μακεδονομάχο και Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτη Ψωμιάδη, που καταδικάστηκε την περασμένη βδομάδα σε ένα χρόνο φυλακή (με τριετή αναστολή) γιατί έσβησε το πρόστιμο ενός απατεώνα πρατηριούχου που νόθευε τα καύσιμα που πουλούσε!

ΜΕΤΑ τις καθιερωμένες (και άκρως εμετικές) φιλοφρονήσεις του στιλ: «ξέρεις, εγώ σε εκτιμώ ιδιαίτερα εσένα!», «και εγώ το ίδιο κύριε Περιφερειάρχη!» πήρε το λόγο ο…  λαϊκός αγωνιστής, στο όνομα του οποίου «πίνουν νερό», δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της (χρεοκοπημένης) γαλάζιας παράταξης και άρχισε να επαναλαμβάνει τις συνηθισμένες του μεγαλοστομίες (και ανοησίες) στο άκουσμα των οποίων παραληρούν οι (απανταχού) εθνικόφρονες, από τον Άνθιμο μέχρι τον Καρατζαφέρη.

ΣΤΗ θέση του, οποιοσδήποτε άλλος με κοινή λογική (και ένα δράμι φιλότιμο) θα ευχόταν «να ανοίξει η γη να τον καταπιεί». Όχι, όμως, ο Ψωμιάδης. Ο συγκεκριμένος τύπος είναι το κατ’ εξοχήν προϊόν της νεοελληνικής πολιτικής και πολιτιστικής υποκουλτούρας

ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος που ανήγαγε τον νεοελληνικό «τσαμπουκά» σε ιδανικό, την απερισκεψία σε λογική και την (κραυγαλέα) βλακεία σε πολιτικό λόγο!

ΕΝΑ παράλογο λόγο, στον οποίο δίνουν μικρόφωνο όλα τα μέσα ενημέρωσης και τον οποίο στη συνέχεια επιβραβεύουν με την ψήφο τους και δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι!

Ο Ψωμιάδης απέδειξε όσο κανένας άλλος, πώς μπορεί η εθνικοφροσύνη να πορεύεται χέρι-χέρι με την παραφροσύνη και να γίνεται αποδεκτή από ένα μεγάλο μέρος του λαού που κρύβει μέσα του έναν Ψωμιάδη. 

ΚΑΙ εδώ βρίσκεται η πρωτογενής αιτία της σημερινής μας κατάντιας, που τελειωμό δεν φαίνεται να έχει. Στο κοινωνικό έλλειμμα οφείλεται το πρόβλημα και όχι στη δημοσιονομικές ταχυδακτυλουργίες και την σπατάλη.

Η μεγάλη κατηφόρα άρχισε με την ανατολή του…  πράσινου ήλιου (στις αρχές της δεκαετίας του 1980) και συνεχίζεται με γεωμετρική πρόοδο για τριάντα ολόκληρα χρόνια.

ΟΙ πρώτοι νεόπλουτοι μεγαλοεργολάβοι, που λίγα χρόνια αργότερα έγιναν και αφέντες των μέσων ενημέρωσης, ήταν αυτοί που καθιέρωσαν τη δική τους ηθική και γαλούχησαν τον λαό με το όραμα της αρπαχτής και του πλουτισμού με κάθε μέσο.

ΚΟΝΤΑ σε αυτούς βρήκαν αποκούμπι (και καταφύγιο) και κάθε είδους τυχοδιώκτες, όπως ο Ψωμιάδης, που έψαχναν να αποκατασταθούν οικονομικά και να αναγνωριστούν κοινωνικά. Κύλισε δηλαδή ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.

ΜΕ λίγες κουβέντες, η σήψη που δημιουργήθηκε παρήγαγε Ψωμιάδηδες και οι τελευταίοι διατήρησαν τη «λάμψη» της σαπίλας. Έτσι φτάσαμε να κλαίμε από περηφάνια όταν η Παπαρίζου κέρδισε το Γουροβίζιον και ο Κυνόδοντας (στον οποίο, αν βρω χρόνο, θα αναφερθώ στη συνέχεια) προτάθηκε για Όσκαρ.

ΤΕΛΙΚΑ, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την κατάπτυστη πράξη του, σε μια τηλεόραση που έχει χάσει κάθε μέτρο, μίλησε για το Μακεδονικό», τους «αγώνες του», τη λατρεία των ψηφοφόρων στο πρόσωπό του», για να καταλήξει ότι ο φίλος του ο πρατηριούχος δεν νόθευε τη…  βενζίνη (!), αλλά, το πετρέλαιο θέρμανσης!

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η Στάη δεν τον διέκοψε και δεν του είπε (ως όφειλε) ότι αυτά που λέει είναι καραμπινάτες ανοησίες. Πριν από την ΕΡΤ είχε παρελάσει και από άλλα κανάλια! Και αυτό γίνεται τα τελευταία 20 χρόνια!

ΦΤΑΝΕΙ να σας πω ότι λίγο ο Ψωμιάδης, λίγο η BMW, που μου ζήτησε άλλα $750 (και, τελικά, μετά από καυγά συμβιβάστηκε με τα μισά) να αλλάξει δύο αισθητήρες, μου χάλασαν εντελώς τη διάθεση προχθές.

ΑΣΕ που μάλωσα στη συνέχεια και δυο-τρεις συναδέλφους οι οποίοι και δεν υπέφεραν την γρίνια μου για το… Μακεδονομάχο, με τον οποίο βέβαια, μόνο στα χέρια δεν ήλθαμε όταν μας επισκέφτηκε την τελευταία φορά.

ΘΑ θυμόσαστε την επιστολή που μου έστειλε από τη Θεσσαλονίκη (όταν επέστρεψε) και με αποκαλούσε «ανθέλληνα» και «προδότη».

ΑΥΤΑ την Τρίτη. Χθες το πρωί που έφυγα από το σπίτι για να έλθω στη δουλειά με το τραμ και για να μου περάσει η ώρα, πήρα μαζί μου να διαβάσω κάτι άρθρα (για διάφορα θέματα) που είχε «ψαρέψει», ο συνάδελφος ο Μήτσος, στο internet.

ΕΠΕΙΔΗ είχα ξεχάσει σπίτι τα γυαλιά μου (και δεν έβλεπα καλά) διάλεξα να διαβάσω τον «Κυνόδοντα» που είχε τα μεγαλύτερα (και πιο ευκολοδιάβαστα) γράμματα. Στη συνέχεια και επειδή το άρθρο (του Αντώνη Αντωνάκου) μου άρεσε αντιγράφω όσο προλάβω. Να πώς αρχίζει:

«Ο πατριωτισμός (σύμφωνα με τον Samuel Johnston) είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων.

Μετά την ορκωμοσία (της σημερινής κυβέρνησης Παπανδρέου) μάθαμε ότι την εξουσία της χώρας την ανέλαβαν οι «αντιεξουσιαστές». Κατά τον ίδιο τρόπο στην πρώτη σκηνή του Κυνόδοντα μια κασέτα σε ένα ιδιότυπο linguaphone μας διδάσκει ότι η θάλασσα είναι ένα είδος πολυθρόνας, ο αυτοκινητόδρομος ένας από τους ανέμους και η καραμπίνα είναι πουλί.

ΚΑΙ η λογική του Οργουελικού «1984» συνεχίζεται στη φιλμική και, παράλληλα, στην πολιτική μας ζωή, αφ’ όσον η κατάληψη της χώρας από το ΔΝΤ αποκαλείται «σωτηρία» της «πατρίδας» και το μουνί (στο φιλμ) ονομάζεται «λάμπα».

ΕΚΤΟΣ, όμως, από τη διαστρέβλωση του νοήματος των λέξεων, η ομιλία των κινηματογραφικών ηρώων ισοπεδώνει και την εκφορά του λόγου, αφού οι φράσεις προφέρονται άχαρα, παράτονα, άψυχα, μηχανικά.

ΑΣΦΑΛΩΣ, ο κήνσορας αυτού του είδους εκφώνησης είναι ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, του οποίου οι προτάσεις ακούγονται σαν αχθοφόροι που απρόθυμοι και κατάκοποι μεταφέρουν τις έννοιες όπως το οποιοδήποτε αγώι. Οι λέξεις τονίζονται λάθος και το νόημα γλιστρά ασυνάρτητο ισοπεδώνοντας κάθε λογική αλληλουχία.

Η περιχαρακωμένη, ξενοφοβική και μισαλλόδοξη οικογένεια του «Κυνόδοντα», που δημιούργησαν οι φιλόστοργοι και προστατευτική γονείς, συνιστά ακριβέστατο πατρόν της ελληνικής κοινωνίας. Είναι το όνειρο του Άνθιμου, του Βορίδη, του Ραγκούση και το Λοβέρδου.

ΕΙΝΑΙ η κυνική απόφανση του Βενιζέλου που δηλώνει ότι επενδύουμε στις σφαγές αμάχων της Λιβύης και τα 6,5 εκατομμύρια ευρώ που μας στοιχίζει ο μηνιαίος βομβαρδισμός θα γεννήσουν κέρδος». Και συνεχίζει ο αρθρογράφος τις αναφορές του στην ταινία και την ελληνική κοινωνία, λίγο πιο κάτω»: «Το σεξ υψηλής ασφάλειας, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της αρχιεπισκοπής, επιτρέπεται μόνο για το αγόρι της οικογένειας και αποκτάται με γονική παροχή. Πρόκειται για ένα είδος γυμναστικών ασκήσεων ή χειρουργικών επεμβάσεων με πιθανή εκσπερμάτωση.

ΟΤΑΝ παραβιάζονται οι κανόνες, η αιμομιξία γενικεύεται. Την κόρη που δραπετεύει καταδιώκουν τα γαυγίσματα των αδελφών, όπως προβλέπει η εκπαίδευση. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, όφειλε να παραμείνει στο οικογενειακό κλουβί μέχρι να της πέσουν τα δόντια ή μέχρι να ξοφλήσουμε τα εθνικά δάνεια.

Η κυρία Όλγα Τρέμη (το αντίπαλο δέος της Στάη στο MEGA) κουνάει το δάχτυλο σε παιδιά που τα βαφτίζουν στα δύο χριστιανούς και στα είκοσι δύο τρομοκράτες. Στα παιδιά που έπαιρναν επαίνους όταν διάβαζαν εξωσχολικά βιβλία και τώρα τα προσκομίζουν ως αποδεικτικά εναντίον τους. Στα παιδιά που τους φορούσαν λευκά πουκάμισα στις παρελάσεις και τώρα άσπρα αλεξίσφαιρα στα δικαστήρια…»

ΛΥΠΑΜΑΙ που δεν έχω χώρο να δημοσιεύσω ολόκληρο το άρθρο του Α. Αντωνάκου, που παραλληλίζει την ταινία με τη σημερινή κοινωνία της γενικευμένης αδιαφορίας και βαθιάς ηθικής διαφθοράς. Αυτά και γεια χαρά.