Την Τετάρτη το βράδυ και την Πέμπτη το πρωί στήθηκα μπροστά στην τηλεόραση να παρακολουθήσω δύο «βαρυσήμαντες» ομιλίες, της πρωθυπουργού Τζούλια Γκίλαρντ, στο Sydney Institute –την Τετάρτη το βράδυ– και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Τόνι Άμποτ, στο Κέντρο Ερευνών Menzis –την Πέμπτη το πρωί.
Ομολογώ, ότι δεν έγινα σοφότερος παρακολουθώντας τις δύο ομιλίες. Όσα ειπώθηκαν από τους δύο ηγέτες ήταν μηρυκάσματα προηγουμένων ημερών και μηνών. Με βοήθησαν, όμως, να διαπιστώσω, ακόμη μία φορά, την ταύτιση του Εργατικού Κόμματος με το Συνασπισμό στο επίμαχο θέμα της περίθαλψης των πολιτών που η τεχνολογία εξοστρακίζει από τους χώρους παραγωγής, των νέων που το σύστημα αδυνατεί να απασχολήσει, των εργαζομένων που προσβάλλονται από βιομηχανικές ασθένειες ή παθαίνουν ατυχήματα, που τους καθιστούν ανίκανους να εργαστούν, και άλλους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας.
Οι βασικές αρχές του δόγματος «θα δουλεύουμε όλοι», που ανέλυσε η πρωθυπουργός την Τετάρτη το βράδυ, είναι όμοιες με τις αρχές του ιδίου δόγματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δημοσιοποίησε πριν δύο εβδομάδες, περίπου, ο κ. Άμποτ.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούν, ότι στο περιθώριο της κοινωνίας μας ζουν παρασιτικά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ενώ είναι ικανοί να προσφέρουν στην κοινωνία μας. Οι άνθρωποι αυτοί, συμφωνούν η πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρέπει να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν «τις ανέσεις» που τους προφέρει η σύνταξη αναπηρίας, το επίδομα ανεργίας ή οποιοδήποτε άλλο επίδομα τους προσφέρει το αυστραλιανό κράτος προνοίας.
Μάλιστα, η φρασεολογία των κ. Γκίλαρντ και Άμποτ είναι πανομοιότυπη. Πριν δύο εβδομάδες – και την Πέμπτη το πρωί– ο κ. Άμποτ ομιλούσε για συμμετοχή (participation) όλων των πολιτών στη διαδικασία παραγωγής, ο καθείς ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Την ίδια φρασεολογία χρησιμοποίησε την Τετάρτη το βράδυ και η πρωθυπουργός. Μίλησε και η πρωθυπουργός για συμμετοχή όλων των πολιτών στη διαδικασία παραγωγής, εξαρτώντας, μάλιστα, το βαθμό συμμετοχής με τη μελλοντική δυνατότητα του αυστραλιανού κράτους να περιθάλψει τους συνταξιούχους του, σύνδεση που ενισχύει τη λανθασμένη εντύπωση μερίδας του αυστραλιανού λαού, ότι «τα παράσιτα» τρώνε ακόμη και το ψωμί των συνταξιούχων.
Η πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν διαμορφώσει και σχετικό ποινολόγιο για «τα παράσιτα», που θα αρνούνται να πειθαρχούν στις εντολές των αρμόδιων κρατικών Aρχών.
Θα νομοθετήσουν, κοινή συναινέσει, οι «επαγγελματίες» τεμπέληδες, οι «επαγγελματίες» ασθενείς, «οι φυγόπονες» μητέρες ανήλικων παιδιών, οι «μεμψιμοιρούσες» χήρες και τα λογής άλλα «παράσιτα» να τιμωρούνται από το κράτος με διακοπή των συντάξεων, των επιδομάτων και των ευεργετημάτων που δικαιούνται.
Όμως, η πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέφυγαν επιδέξια οποιαδήποτε αναφορά στους υπευθύνους για τη δημιουργία των «παρασίτων», που –κατά τους ισχυρισμούς τους– απομυζούν καθημερινά τον ιδρώτα των παραγωγικών μελών της κοινωνίας μας.
Τι θα μπορούσαν να ειπούν άλλωστε, χωρίς να θίξουν τα κόμματά τους, που ως πολιτικές δυνάμεις εναλλασσόμενες στην εξουσία φέρουν ακεραία την ευθύνη για το αυξανόμενο κόστος κοινωνικής περίθαλψης των ανέργων, των ασθενών και των άλλων κρατικοδίαιτων πολιτών;
Η μαζική εξαγωγή εργασίας στο εξωτερικό, η άρνηση διαδοχικών κυβερνήσεων να επενδύσουν στην επαγγελματική ειδίκευση των νέων μας, που δεν θέλουν ή δεν δύνανται να κάνουν ακαδημαϊκή καριέρα, η μαζική εισαγωγή ειδικευμένων χεριών, η συνεχής μείωση των κονδυλίων για ιατρονοσοκομειακή περίθαλψη και αποκατάσταση πολιτών που προσβλήθηκαν από βιομηχανικές ασθένειες ή από ασθένειες που προκαλούν η βιοπάλη, ο υποσιτισμός, τα άγχη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ευθύνονται άμεσα για τη δημιουργία «μόνιμων» ανέργων η «μόνιμων» ασθενών.
Η αδιαφορία, οι παραβλέψεις, οι αστοχίες δεκαετιών δεν αντιμετωπίζονται με δόγματα λαϊκίστικου χαρακτήρα, ούτε με αναθεματισμούς, αφορισμόύς και δαιμονοποιήσεις των θυμάτων της ανεύθυνης πολιτικής των κυβερνήσεων της μεταπολεμικής περιόδου. Αντιμετωπίζονται με υπεύθυνα, μακρόπνοα προγράμματα που ενισχύουν το κράτος και διασφαλίζουν την ευημερία του πολίτη.
