ΛΟΓΩ Μεγάλης Εβδομάδας, παθών και συνεχών νηστειών, μπήκα στο γραφείο την Πέμπτη το πρωί αποφασισμένος να γράψω μια στήλη που να αντικατοπτρίζει (έστω και χλωμά) το πνεύμα των ημερών.
ΟΣΟ καλή (και χριστιανική) διάθεση και αν έχεις όμως σε τούτο το γραφείο, ορισμένες φορές σου τη χαλάνε. Και αυτό, συνήθως, συμβαίνει τις μέρες που δεν πρέπει να συμβεί, όπως χθες για παράδειγμα.
Ο εκνευρισμός, που εκτροχίασε τη μεγαλοβδομαδιάτικη (κατανυκτική) ατμόσφαιρα, είχε να κάνει με τον ορισμό της λέξης «πολιτισμός». Με λίγες κουβέντες, αν οι φωτογραφίες που δημοσίευσε προχθές η εφημερίδα από συμπαροίκους που διασκεδάζουν σε νυχτερινά κέντρα, αποτελούν «πολιτιστικά χάπενινγκ».
ΤΕΛΙΚΑ και αφού οι συνάδελφοι συμφώνησαν ότι διαφωνούν, επανήλθε η τάξη στο γραφείο και τα νεύρα μου στη θέση τους.
ΑΣ μπούμε, όμως, στο θέμα. Την Πέμπτη το βράδυ βάφοντας μια ντουζίνα αυγά (από free range κότες!) σκέφτηκα πόσο αλλάζει τους ανθρώπους ο χρόνος.
ΟΣΟ περνούν τα χρόνια και μεγαλώνουμε, γινόμαστε πολιτικά πιο συντηρητικοί και σταδιακά πιο θρησκευόμενοι.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ βέβαια και οι «αμετανόητοι», αλλά αυτοί αποτελούν μια ελάχιστη (και εντελώς αμελητέα) μειοψηφία και δεν πρόκειται να μας απασχολήσουν (τουλάχιστον) σήμερα.
Η πρώτη στροφή, οφείλεται στο γεγονός ότι με τα χρόνια οι άνθρωποι γίνονται πιο κυνικοί και ανασφαλείς και απομακρύνονται από ανατρεπτικές επαναστατικές ιδέες που φέρνουν τα πάνω κάτω.
ΘΕΛΟΥΝ, βρε παιδί μου, οι άνθρωποι να περάσουν τα τελευταία χρόνια ήρεμα και να απολαύσουν τις επενδύσεις που είχαν κάνει σε ακίνητα, όταν ακόμα πίστευαν στην… αιωνιότητα.
ΑΝΤΕ, δηλαδή, να είσαι 70 χρονών, να έχεις δυο σπιτάκια και ένα ακίνητο, να έχεις «σκοτωθεί» με τη γυναίκα σου, να μην τα «γράψετε» τα παιδιά, και να αγωνίζεσαι ακόμα για τις παιδικές μαρξιστικές σου εμμονές.
ΠΡΕΠΕΙ να είσαι εντελώς για τα «σίδερα» αν κάνεις κάτι τέτοιο, αφού και να επικρατήσει η επανάσταση δεν θα ζήσεις να γευτείς τους καρπούς της.
ΩΣ εκ τούτου, η στροφή στο (μικροαστικό) συντηρητισμό, ακόμα και των παλιών μπαρουτοκαπνισμένων συμπαροίκων κομουνιστών (του καναπέ), μπορεί να χαρακτηριστεί ως φυσιολογική εξέλιξη.
ΤΑ ίδια (χοντρικά) ισχύουν και για τη στροφή προς τη θρησκεία. Με τη διαφορά ότι εδώ οι (ηλικιακές) ανησυχίες και ανασφάλειες, έχουν μεταφυσικό χαρακτήρα.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ρε παιδί μου, το θάνατο οι άνθρωποι. Ακόμα και οι κομμουνιστές. Καλός είναι ο υλισμός, σου λένε, αλλά, έτσι και υπάρχει παράδεισος το χάσαμε (για δεύτερη φορά) το… σοσιαλιστικό τρένο.
ΩΣΤΟΣΟ, τα τελευταία χρόνια, στροφή προς το συντηρητισμό και τη θρησκεία, έχει κάνει γενικά ολόκληρη η δυτική κοινωνία και πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, που λόγω παρακμής των (πολιτικών) ιδεολογιών κάνουν ό,τι κάνουν και οι κότες όταν πίνουν νερό: στρέφουν το κεφάλι τους προς τον ουρανό για να δώσουν νόημα στη ζωή τους.
Ο αέρας του νεοχριστιανισμού, φούσκωσε και τα πανιά του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής (Ορθόδοξης) Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας και οδήγησε το κοινοτικό σκάφος στο ήρεμο λιμάνι της Αρχιεπισκοπής.
ΟΙ τεταμένες σχέσεις μεταξύ της Κοινότητας και της Αρχιεπισκοπής, που κράτησαν για περισσότερα από σαράντα χρόνια ξεπεράστηκαν (χωρίς πολλές κουβέντες) και ένας νέος θρησκευτικός αέρας φυσάει πια στο Lonsdale St.
ΔΕΝ πίστευαν στα μάτια τους, σας λέω, κάτι παλιά (και ξεχασμένα) μέλη της Κοινότητας, όταν είδαν στο προχθεσινό «Νέο Κόσμο» τη μεγάλη διαφήμιση του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας το οποίο και καλούσε τους πιστούς να συνεορτάσουν μαζί τους στο ναό του Αγίου Γεωργίου το Πάσχα.
ΣΤΙΣ σχετικές λειτουργίες που θα γίνουν και την ημέρα του Πάσχα και την επόμενη, θα χοροστατήσουν οι δύο επίσκοποι της πόλης μας, οι οποίοι, μετά την αποδοχή εκ μέρους του Δ.Σ. της μεταφοράς του πανηγυριού του Φεστιβάλ Αντίποδες εκτός Σαρακοστής, δεν χάνουν ευκαιρία να δώσουν το παρών τους, στους ναούς της Κοινότητας που εορτάζουν.
ΚΑΙ η ιερή (κοινοτική) στροφή ολοκληρώθηκε με τις ευχές του Διοικητικού Συμβουλίου προς ολόκληρη την παροικία για το Πάσχα. Τις πιο πάνω ευχές συνόδευε και μια αναστάσιμη βυζαντινή εικόνα!
ΠΟΙΟΣ άραγε να το περίμενε (πριν λίγους μήνες ακόμα) ότι η Κοινότητα θα έβλεπε τόσο σύντομα το… φως της.
ΠΕΡΙΤΤΟ να πω ότι στο θέμα αναφέρθηκα αποκλειστικά και μόνο για ιστορικούς λόγους, προκειμένου να εξηγηθεί μια καραμπινάτη στροφή που βγάζει μάτι, η οποία και έγινε χωρίς καμιά εξήγηση, έστω για τα λίγα μέλη (παλιάς κοπής) που είχαν ακόμα παραμείνει στο καθεστώς που επικρατούσε για δεκαετίες.
ΑΝ δεν ήμουν και εγώ να σημειώνω αυτά που οι μάζες (και οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι) παραβλέπουν, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έμεναν με απορίες και κενά.
ΜΕ την ελπίδα ότι το Διοικητικό Συμβούλιο δεν θα παρεξηγήσει (και παρερμηνεύει) τα όσα έγραψα πιο πάνω, θα πάω σε ένα άλλο θέμα, πάλι ελπίζοντας να μην παρεξηγηθώ.
ΠΡΟΧΘΕΣ ο «Νέος Κόσμος» δημοσίευσε την τρίτη κατά σειρά επιστολή του κ. Πανούτσου κατά του Κώστα Βίτκου, ο οποίος, επιστρατεύοντας σοφιστείες, κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει την κατά μέτωπο σύγκρουση.
ΜΕ το να πετάς, όμως, την μπάλα έξω από το γήπεδο, τελικά, το μόνο που καταφέρνεις, είναι να αναβάλεις την ώρα της τελικής αναμέτρησης.
Ο ΒΙΤΚΟΣ, κάποια στιγμή, θα υποχρεωθεί να κατέβει στο γήπεδο για να παίξει μπάλα. Μέχρι τότε, όλοι εμείς οι φίλαθλοι των καλών αγώνων θα περιμένουμε το ντέρμπι. Για την ώρα, πάντως, σημειώστε: Βίτκος – Πανούτσος 0-3! (πλάκα θα έχει να την «πέσει» σε μένα ο συμπαθής Κώστας).
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ: Λοιπόν, χαμός έγινε στην πατρίδα, την Ευρωζώνη, τη Γερμανία και την Αμερική με όσα έγραψα την περασμένη εβδομάδα για τον ελληνικό ιό που απειλεί, όχι μόνο την ισορροπία της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και την ύπαρξη του (παντοδύναμου) καπιταλιστικού συστήματος.
ΔΕΝ πρόλαβε να «ανέβει» το άρθρο στο διαδίκτυο και αμέσως άρχισε η πτώση των διεθνών χρηματιστηρίων και οι αλλεπάλληλες συσκέψεις του οικονομικού επιτελείου της Μέρκελ.
ΤΟ βασικό άξονα του άρθρου μου (ότι δηλαδή στην πατρίδα δεν υπάρχει κράτος και αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι μια «εικονική πραγματικότητα») χρησιμοποίησε ως κεντρικό επιχείρημα και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σιμήτης, στη συνέντευξή του που δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή «Το Βήμα» των Αθηνών και αναδημοσίευσε (στην σελίδα 33) ο προχθεσινός «Νέος Κόσμος».
ΜΕΡΟΣ, επίσης, του άρθρου δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη η γερμανική εφημερίδα Bild και μια μέρα αργότερα (με εκτεταμένα σχόλια!) η Washington Post.
ΔΕΝ πίστευαν, σας λέω, στα μάτια τους οι άνθρωποι με αυτά που διάβασαν. Αυτή η λεπτομέρεια και μόνο δείχνει ότι ακόμα και οι μεγάλες καπιταλιστικές εφημερίδες, με επιτελεία βραβευμένων με Νόμπελ οικονομολόγων, ξεγελάστηκαν.
ΑΥΤΟ σημαίνει κύριοι ότι οι μεγαλοδημοσιογράφοι είναι πραγματικά για τα πανηγύρια. Γιατί έστω και λίγη παρατηρητικότητα αν είχαν, θα έπρεπε να είχαν ψυλλιαστεί (την μη ύπαρξη ελληνικού κράτους) τουλάχιστον από τον Οκτώβριο του 2009 που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές στην Ελλάδα.
ΑΝ διάβαζαν βέβαια Αιθεροβάμωνα θα το ήξεραν πριν καμιά εικοσαριά χρόνια, αλλά τότε δεν ήμουν ακόμα «διάσημος» όπως τώρα.
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ, όμως, στον Οκτώβριο του 2009, όταν αμέσως μετά τις εκλογές ο Παπανδρέου ο Γ΄, που δεν λέει τίποτα πριν το σκεφτεί (πολύ) καλά, είπε ότι «την εξουσία της χώρας την αναλαμβάνουν οι αντιεξουσιαστές»!
ΑΥΤΟ, για όσους ξέρουν τα βασικά από πολιτικές επιστήμες, σήμαινε ότι ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση, που εκλέχτηκε από το λαό να κυβερνήσει, δεν γουστάρει την εξουσία, και βρίσκεται εκεί για να συνεχιστεί η αντιεξουσιαστική παράδοση της χώρας!
ΔΗΛΑΔΗ, πώς αλλιώς να τους έλεγε ο Γιωργάκης ότι αυτό που βλέπουν και θεωρούν κράτος δεν είναι παρά μια… οφθαλμαπάτη!
ΤΩΡΑ χτυπούν το κεφάλι τους για το πώς ο Γιωργάκης, την τελευταία στιγμή (και παρά την ντόμπρα εξήγησή του, που δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας, για τους έχοντες κοινό νου) κατάφερε να τους αρπάξει άλλα 110 δισεκατομμύρια ευρώ.
ΕΤΣΙ φτάσαμε στο σημείο να ανατρέψουμε και την (παγκόσμια) λαϊκή ρήση που θέλει την Αμερική να φτερνίζεται (οικονομικά) και να κρυολογεί ο κόσμος. Τώρα πια φτερνίζεται η Ελλάδα και κρυολογεί ο κόσμος.
ΣΑΣ λέω ότι θα γίνουν πολλά «περίεργα» το προσεχές εξάμηνο. Και μην εκπλαγείτε καθόλου αν πριν την Ελλάδα χρεοκοπήσει η Αμερική!
ΟΣΟ καιρό η τύχη της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, σημαίνει ότι όλα είναι πιθανά: μέχρι και η κατάρρευση της καπιταλιστικής μητρόπολης!
ΝΑ μου το θυμόσαστε ότι θα έλθει (σύντομα) η μέρα, που όχι μόνο θα μας χαρίσουν (οι δανειστές μας) τα δάνεια, αλλά, θα μας παρακαλάει η Μέρκελ και οι υπόλοιποι να μας δώσουν και άλλα (άτοκα) και αγύριστα.
ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες (και η προνοητικοί πολιτικοί μας) γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ότι «όποιος έχει χάνει». Ξέρουμε, επίσης, ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να επιζήσει (ούτε ένα μήνα), χωρίς χρεοφειλέτες και τοκογλύφους. Συνεπώς, μας έχουν ανάγκη.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: Αν πετύχει η νέα ελληνική αντικεφαλαιακή επανάσταση που στόχο της έχει ένα κόσμο με διαφορετικές αξίες, (χωρίς λεφτά και εξουσίες) θα έχουμε προσφέρει στον πλανήτη περισσότερα και από τους συντοπίτες μας, τους αρχαίους Έλληνες.
ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και Χρόνια Πολλά
