ΥΠΗΡΞΕ κάποτε καιρός (όχι και τόσο μακρινός) που ο κόσμος δεν ήταν ακριβώς έτσι.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην εποχή που οι άνθρωποι αγαπούσαν περισσότερο αυτό που έκαναν και γνώριζαν τη δουλειά τους σε βάθος.
ΑΥΤΟ δεν συμβαίνει στις μέρες μας τις βιαστικές και τις κατάφορτες από μύρια όσα.
ΣΗΜΕΡΑ οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν έναν τυφλοσούρτη, χωρίς, ουσιαστικά, να γνωρίζουν αυτό που υποτίθεται ότι επαγγέλλονται.
ΑΦΟΡΜΗ να γράψω τις πιο πάνω κουβέντες μου έδωσε η πρόσφατη «περιπέτεια» της μηχανής μου με την BMW.
ΣΑΝ να ήταν «μητριά» αντιμετώπισε η μητέρα εταιρία τη μοτοσυκλέτα μου. Λες και ήταν ξένο σώμα και όχι ένα αντικείμενο που βγήκε από τα σπλάχνα της.
ΟΠΩΣ έγραψα την περασμένη βδομάδα την πήγα για σέρβις «μια χαρά» και την πήρα πίσω σοβαρά «άρρωστη».
ΤΟ σέρβις ακολούθησαν άλλες δύο επισκέψεις, αλλά η μοτοσυκλέτα δεν έχει ακόμα βρει την… υγειά της.
ΣΤΟ συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα μετά από τόσα χρόνια πείρας με τα δίτροχα, που τυγχάνει να είναι πιο «ευαίσθητα» από τα τετράτροχα, είναι ότι όσα ξέρω εγώ από… βιοχημεία, άλλο τόσο ξέρουν και οι μηχανικοί της BMW από μοτοσυκλέτες!
ΕΚ του αποτελέσματος, μπορώ πλέον να κρίνω με (περίσσια) βεβαιότητα, ότι ο μηχανικός που έκανε το σέρβις ακολούθησε τον τυφλοσούρτη της εταιρίας βάζοντας ένα «τικ» σε κάθε τετραγωνάκι των οδηγιών για τις εργασίες που (υποτίθεται) ότι έπρεπε να κάνει.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΤΑΣ τη σχετική καρτέλα, πίστεψε ότι είχε κάνει σωστά τη δουλειά του, έκανε και μια βόλτα για να διαπιστώσει (όπως τον υποχρεώνει το manual) ότι όλα είναι εντάξει και μου την επέστρεψε!
ΑΥΤΟ που με διαολίζει δεν είναι τόσο η διαρροή βενζίνης από το ρεζερβουάρ και το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικές ενδείξεις είχαν αποσυντονιστεί εντελώς, αλλά ότι δεν αντιλήφθηκε (όταν την δοκίμασε), ότι η μηχανή δεν δούλευε όπως έπρεπε.
ΑΥΤΟ για μένα σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν ήταν μηχανικός. Απλώς ακολουθούσε τις οδηγίες της εταιρίας για ό,τι έκανε, έβαζε το «τικ» στο τετραγωνάκι και τελείωσε.
ΣΤΟ θέμα μου αυτό αναφέρθηκα, όχι για να παραπονεθώ σε εσάς, που έτσι και αλλιώς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, αλλά για να τονίσω ότι αυτό που μου συνέβη με τη BMW δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αντίθετο θα έλεγα.
ΣΤΙΣ μέρες μας αποτελεί σχεδόν κανόνα. Οι άνθρωποι πια, είτε είναι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο της δουλειάς τους είτε γνωρίζουν ένα μέρος της.
ΠΡΙΝ τρία χρόνια κάτι παρόμοιο μου είχε συμβεί με την Telstra. Τρεις διαφορετικοί «τεχνικοί» της εταιρίας είχαν έλθει για να βρουν γιατί δεν λειτουργούσε το τηλέφωνό μου και ο καθένας είχε τη δική του «εκδοχή» για τη βλάβη, προτείνοντάς μου, μάλιστα, σε ποιο τμήμα πρέπει να απευθυνθώ.
ΕΝΑ μήνα ήμουν χωρίς τηλέφωνο, μέχρι που είπα τον πόνο μου σε ένα φίλο μου ηλεκτρολόγο, ο οποίος και μου έστειλε ένα δικό του φίλο, που παλαιά εργαζόταν στην Telstra.
ΠΕΝΤΕ λεπτά χρειάστηκε όλα και όλα ο άνθρωπος που γνώριζε τα «μυστικά» της δουλειάς, για να εντοπίσει τη βλάβη, που οφείλονταν σε βραχυκύκλωμα της πρίζας της δεύτερης συσκευής που υπήρχε στο υπνοδωμάτιο του παλατιού μου.
ΑΠΟΜΟΝΩΣΕ την βραχυκυκλωμένη πρίζα, σε δύο λεπτά και ως δια «μαγείας» το τηλέφωνο άρχισε να λειτουργεί.
ΤΟΣΟ απλό ήταν το πρόβλημα, που για να το εντοπίσεις όμως έπρεπε να γνωρίζεις τη δουλειά σου σε βάθος. Να έχεις παρόμοιες εμπειρίες.
Ο ίδιος μου εξήγησε ότι η Telstra σήμερα δουλεύει διαφορετικά και ότι οι νέοι «τεχνικοί» της γνωρίζουν (για να είναι αποδοτικοί!) ένα μέρος του συνόλου της δουλειάς.
ΤΟ ίδιο πάνω-κάτω συμβαίνει με όλες τις μεγάλες εταιρίες, είτε πρόκειται για τράπεζες είτε για ασφαλιστικές εταιρίες είτε για την BMW είτε για την Ford.
Ο συνολικός κύκλος εργασιών τους, από την παραγωγή, μέχρι τις πωλήσεις και τις προσφερόμενες υπηρεσίες (σέρβις) έχει σχεδιαστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αυξάνει την κερδοφορία.
Η ποιότητα του προϊόντος και η εξυπηρέτηση των πελατών έχει εδώ και χρόνια περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Η τεχνολογία έδωσε τις δυνατότητες, στις περισσότερες εταιρίες, να οργανώσουν κατά τέτοιο τρόπο τη δουλειά τους ώστε να πραγματοποιούν περισσότερα κέρδη.
ΑΝΤΙ, για παράδειγμα, η BMW να προσλάβει καλούς και έμπειρους τεχνίτες που να μπορούν (όταν πάει κάτι στραβά με τον τυφλοσούρτη του manual) να διαπιστώσουν τη βλάβη, προσλαβαίνουν άσχετους ή ημιάσχετους (με τα μισά λεφτά) πιστεύοντας ότι «επαρκούν» γι’ αυτό που τους χρειάζονται.
ΟΙ παλιές μέρες που ένας καλός μηχανικός (για παράδειγμα) γνώριζε και την τελευταία βίδα της μηχανής, ανήκουν στο παρελθόν.
ΟΙ σημερινοί μηχανικοί, προϊόντα και αυτοί των τελευταίων σχεδιασμών της «γραμμής παραγωγής» στα πάντα, γνωρίζουν (αποσπασματικά) μόνο τα «απαραίτητα», που, όμως, δεν επαρκούν όταν μεσολαβήσει κάτι απρόοπτο που δεν προβλέπει το manual της εταιρίας.
ΣΗΜΕΡΑ, άλλωστε, οι μηχανές δεν επισκευάζονται όπως παλαιότερα. Σήμερα άτι που χαλάει το πετάνε και στη θέση του βάζουν καινούργιο ανταλλακτικό.
ΣΥΝΕΠΩΣ, κανείς δεν γνωρίζει να φτιάχνει τίποτα γιατί δεν γνωρίζει σε βάθος τη μηχανική λειτουργία. Άσε που είναι και φτηνότερα να πετά το χαλασμένο εξάρτημα και να βάζεις κάποιο καινούργιο.
ΤΟ ίδιο πια γίνεται με τα πάντα: από τα ρολόγια μέχρι όλες τις ηλεκτρονικές και μη συσκευές. Κανείς δεν γνωρίζει σήμερα να επισκευάσει μια τοστιέρα ή ένα ποδήλατο.
ΜΗΝ ξεχνάμε, επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν γνωρίζει ούτε το 5% της γκάμας υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρει μια συσκευή.
ΤΑ περισσότερα από τα «έξτρα» που έχει ένα βίντεο, για παράδειγμα, είναι άγνωστα στους περισσότερους από εμάς, που έχουμε μείνει στα βασικά.
ΟΙ άνθρωποι έχουν αποκοπεί από την τεχνική πλευρά των πραγμάτων, μη μπορώντας να παρακολουθήσουν την τεχνολογία, που με τα χρόνια γίνεται πιο δαιδαλώδη και πολύπλοκη.
ΚΟΝΤΑ σε αυτό χάθηκε και η χαρά που αισθάνονταν κάποτε οι άνθρωποι όταν έφτιαχναν κάτι με τα χέρια τους.
ΣΙΓΑ-σιγά απομονωνόμαστε και αποκοβόμαστε από πολλά πράγματα. Η ζωή έχει αρχίσει να αποκτά πολύ γρήγορους ρυθμούς, που αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε.
ΤΑ υλικά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας υπερβαίνουν κατά πολύ. Και αυτό συμβαίνει από τα κινητά τηλέφωνα, που μπορούν πλέον να κάνουν χιλιάδες πράγματα, μέχρι τους σουγιάδες (τσέπης) που, εκτός από λεπίδες έχουν ψαλίδι, ανοιχτήρι, θερμόμετρο πυξίδα και πολλά άλλα (χρήσιμα) εξαρτήματα που κανείς δεν χρησιμοποιεί.
ΤΟ ίδιο συμβαίνει και με τα προϊόντα των τραπεζών και τα «συμβόλαια» των ασφαλειών που είτε οι ειδικευμένοι δικηγόροι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν.
ΤΡΕΙΣ μήνες έχουν περάσει από τις μεγάλες πλημμύρες του Κουίνσλαντ και ακόμα παραμένει «αδιευκρίνιστο» τι εννοούν με τη λέξη πλημμύρα οι ασφάλειες.
ΠΟΙΕΣ, δηλαδή, ζημιές από πλημμύρες υποχρεούνται να πληρώσουν και ποιες όχι. Τα συμβόλαια είναι (συνειδητά) διατυπωμένα κατά τέτοιο περίπλοκο τρόπο, ώστε να μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν και πάντα υπέρ της ασφάλειας.
ΓΙΑ να πάρεις σήμερα μια απλή πληροφορία από κάποια τράπεζα ή άλλο οργανισμό, ια πρέπει να ακολουθήσεις τις οδηγίες πατώντας τους αριθμούς που σου υπαγορεύει ο τηλεφωνητής και αλίμονο σου αν δεν προφέρεις σωστά κάποια λέξη.
Ο τηλεφωνητής «αντιλαμβάνεται» μόνο συγκεκριμένες λέξεις (με συγκεκριμένη προφορά!) που είναι προγραμματισμένος να καταλαβαίνει και πέραν αυτού ουδέν.
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι αν η προφορά των αγγλικών σας είναι παρόμοια με τα δικά μου, αποκλείεται να «συνεννοηθείτε» με τον τηλεφωνητή και να πάρετε την πληροφορία που θέλετε.
ΚΑΙ αν «συνεννοηθείτε» με τον τηλεφωνητή και καταφέρετε, τελικά, να φτάσετε στο άτομο που θα σας δώσει την πληροφορία που ζητήσατε (πριν μία ώρα!) πάλι ελάχιστες πιθανότητες έχετε να καταλάβετε τι σας λέει αν δεν ξέρετε και λίγα ινδικά!
ΟΙ περισσότερες εταιρίες της Αυστραλία, που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν πλέον τα τηλεφωνικά τους κέντρα (που δίνουν πληροφορίες στους πελάτες) σε ασιατικές χώρες και κυρίως στην Ινδία και Ινδονησία.
ΑΥΤΑ για σήμερα και να με συγχωρείτε που σας σκότισα με τα δικά μου, αλλά σε κάποιον έπρεπε να τα πω για να ξεσπάσω.
