Ο θάνατος του Οσάµα Μπιν Λάντεν µπορεί να οδηγήσει σε δυο εξίσου λάθος αντιδράσεις.
Να νομίσουν µερικοί ότι επειδή ξεµπερδέψαµε µε τον Μπιν Λάντεν ξεµπερδέψαµε µε την τροµοκρατία. Λάθος! Η τροµοκρατία θα επιζήσει του Μπιν Λάντεν, όπως επέζησε του Κάρλος, του Μαριγκέλα, του Μπάαντερ και του Μορέτι, του Αµπού Νιντάλ, του Γιωτόπουλου και του Κουφοντίνα… Δυστυχώς, πάντα θα υπάρχουν αρρωστηµένα µυαλά έτοιµα να εξαργυρώσουν τα συµπλέγµατά τους µε ένα πιστόλι ή να διαφηµίσουν τις ιδέες τους µε έναν φόνο.
Να πιστέψουν κάποιοι άλλοι ότι δεν έχει νόηµα που ξεµπερδέψαµε µε τον Μπιν Λάντεν αφού η τροµοκρατία θα συνεχιστεί. Λάθος και αυτό! Διότι είναι σηµαντικό να γνωρίζουν οι τροµοκράτες ότι ο δρόµος του αίµατος που επέλεξαν δεν έχει ούτε διέξοδο ούτε προοπτική. Και ότι αργά ή γρήγορα θα πληρώσουν για τις ζωές που αφαίρεσαν µε τη δική τους ζωή ή ελευθερία.
Η δημοκρατία δεν εκδικείται. Φωνάζουν διάφοροι επιτήδειοι κάθε φορά που ένας τροµοκράτης καλείται να πληρώσει τον λογαριασµό των εγκληµάτων του.
Ναι, αλλά η δηµοκρατία τιµωρεί. Κι αυτό είναι χρήσιµο να το θυµούνται όσοι επιχειρούν να την κλονίσουν µε το όπλο στο χέρι. Οµπάµα-Οσάµα: άσος ξερός!..
Ο Μπιν Λάντεν, είναι αλήθεια, σκοτώθηκε µε καµιά δεκαριά χρόνια καθυστέρηση. Αν τον είχε πετύχει ο Κλίντον όταν τον κυνηγούσε τη δεκαετία του ‘90, δεν θα είχαµε τους Δίδυµους Πύργους, ούτε το Αφγανιστάν, ούτε το Ιράκ, ούτε τις επιθέσεις στο Λονδίνο, τη Μαδρίτη και το Μαρακές… Τόσες δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν θα είχαν χάσει τη ζωή τους, τόσες οικογένειες δεν θα είχαν καταστραφεί, τόσες υπάρξεις δεν θα είχαν πάει στράφι.
Και γι’ αυτό, τη στιγµή που ο δρόµος του αίµατος πέρασε πάνω από τον ίδιο τον Μπιν Λάντεν, θα είχε ίσως ενδιαφέρον να τον ρωτήσει κανείς: τι από όλα αυτά άξιζε, ρε µεγάλε; Ποια θρησκευτική παράνοια και ποια ιδεολογική ψυχοπάθεια µπορεί να δικαιολογήσουν τόσο πόνο και τόση δυστυχία;
Ο Μπιν Λάντεν, βεβαίως, δεν µπορεί να απαντήσει πια. Δεν πειράζει. Είµαι τόσο σίγουρος για την απάντηση: το αίµα δεν έχει Θεό.
Ακούω, βεβαίως, διάφορες ερµηνείες. Το Παλαιστινιακό, η αµερικανική πολιτική, ο δυτικός ιµπεριαλισµός, το Ισλάµ, οι κοινωνικές ανισότητες ή δεν ξέρω τι άλλο.
Προφανώς, όλα αυτά υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Αλλά αρνούµαι να τα συζητήσω στην ίδια κουβέντα µε τον Μπιν Λάντεν. Διότι τότε οι ερµηνείες καταντούν φτηνές δικαιολογίες, η παραφροσύνη αναβαθµίζεται σε φαινόµενο.
Και, ευτυχώς, ο Οµπάµα καθάρισε για όλους µας.
