Παρέκβαση: Ο σημερινός πάπας τρέχει ν’ αγιοποιήσει τον χτεσινό πάπα επειδή κάτω από τη μύτη του οργίαζαν οι τραγομάσχαλοι ιερωμένοι παιδεραστές της Καθολικής Εκκλησίας, κι επειδή κανένας από αυτούς δεν σάπισε στη φυλακή. Μόλις ο τέως πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ «φτιάξει» και δεύτερο «θαύμα» (λες κι έκαμε το πρώτο), θ’ ανακηρυχθεί «άγιος» και μετά θα βλέπουμε στους ανάπηρους πολέμου να ξεφυτρώνουν καινούρια χέρια και πόδια στη θέση που ήσαν τα παλιά! Ο νέος Πολωνός «άγιος» θα είναι εξουσιοδοτημένος να καταργεί τους φυσικούς νόμους, όπως τους καταργούσε και ο χλομός γιος του ξυλουργού. Αδυνατώ να παρακολουθήσω τα καραγκιοζιλίκια της Καθολικής Εκκλησίας (και όχι μόνο). Το μόνο που παρακολουθώ είναι ο Διάβολος, που τον βλέπω να στρώνει με φρέσκα κρανία «αγίων» το μονοπάτι που οδηγεί στην Κόλαση. Τέλος παρέκβασης.
Στις 31/12/2001 είχα δημοσιεύσει στον «Ν.Κ.» ένα άρθρο, με τίτλο «Ά-δραχμη Ελλάδα». Όντως, με τον ερχομό του 2002, το ευρώ αντικατέστησε τη δραχμή. Είχα τότε γράψει:
«Και τώρα ήρθε η ώρα που η δραχμή παραδίδεται στη λήθη. Άλλο ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς θυσιάζεται στο βωμό της Ενωμένης Ευρώπης. Άλλη μία ελληνική λέξη παροπλίζεται, για να μη χρησιμοποιηθεί ποτέ πια, ύστερα από τόσους και τόσους αιώνες παρουσίας και δράσης στο ελληνικό γλωσσικό οπλοστάσιο. Χάσαμε τη δραχμή μας, αγαπητοί μου, και η καρδιά μου πονά. Γιατί άραγε έπρεπε να χαθεί η δραχμή; […]. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που απαιτεί ιδιαίτερη συζήτηση. Για την ώρα, ας αποχαιρετήσουμε τον παλιό χρόνο 2001 και μαζί με αυτόν ας αποχαιρετήσουμε και την περιλάλητη ελληνική δραχμή» (βλ. Διάφορα, τομ. Β’, σελ. 398 κ.ε.).
Να όμως που σήμερα κάποιοι οικονομολόγοι μιλούν για επιστροφή στη δραχμή! Λέτε να συμβεί; Δεν αποκλείεται. Η πραγματικότητα είναι μία: σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή ή (για να το θέσω πιο «μαλακά») υπό θεσμοθετημένη υποδούλωση. Πρόκειται για μια υποθηκευμένη χώρα, για μια χώρα ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Η επόμενη φάση είναι να τεθεί επίσημα υπό ελεγχόμενη πτώχευση.
ΑΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟ ΧΡΕΟΣ
Πρόσφατα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πανηγύριζε για την επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ που πήρε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Αλλά επιμήκυνση σημαίνει: πληρώνω περισσότερα στους δανειστές, για περισσότερο χρόνο. Χωρίς την επιμήκυνση η Ελλάδα θα πλήρωνε 130 δις ευρώ για την αποπληρωμή του δανείου των 110 δις ευρώ. Με την επιμήκυνση θα πληρώσει 200 δις ευρώ, δηλ. 70 δις ευρώ επιπλέον. Στο μεταξύ χρωστά άλλα 300 δις ευρώ από προηγούμενα δάνεια. Συνολικό χρέος: 500 δις ευρώ! Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρέους είναι τοκογλυφικό.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ένα τέτοιο τερατώδες χρέος είναι αδιαχείριστο. Φέτος η Ελλάδα χρειάζεται 92 δις ευρώ, ενώ από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα πάρει μόνο 44 δις ευρώ. Πρέπει να βρει άλλα 48 δις ευρώ για το 2011. Πώς και από πού; Όσο για το 2015, θα πρέπει να δανειστεί άλλα 135 δις ευρώ. Η Ελλάδα ζει έναν εφιάλτη: το χρέος της φουσκώνει καθημερινά, η οικονομία της σε ύφεση, η ανάπτυξη μηδενική, η φοροδιαφυγή οργιάζει. Αν η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ περικόψει ακόμη περισσότερο τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών, τότε βλέπω την Αθήνα τυλιγμένη στις φλόγες.
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά η οικονομία μιας χώρας δεν διαφέρει πολύ από την οικονομία ενός απλού νοικοκυριού. Ο κάθε νοικοκύρης γνωρίζει ότι όταν το νοικοκυριό του είναι υπερχρεωμένο και αυτός δεν έχει έσοδα ν’ αποπληρώσει το ολοένα αυξανόμενο τοκογλυφικό χρέος που καθημερινά τον στραγγαλίζει, τότε μπροστά του ξεπετιέται το δίλημμα: ή συνεχίζει να πληρώνει μετατρέποντας τον εαυτό του σε δούλο των τοκογλύφων ή σηκώνει τα χέρια και λέει «δεν πληρώνω άλλο!».
Βέβαια στην περίπτωση του απλού νοικοκυριού οι δανειστές μπορούν να κατασχέσουν ό,τι έχει απομείνει από αυτό. Ο νοικοκύρης χάνει το νοικοκυριό του, αλλά κερδίζει την ελευθερία του. Στην περίπτωση μιας χώρας, όπως η σημερινή Ελλάδα, οι δανειστές-τοκογλύφοι (που δεν είναι επίσημα κράτη) δεν μπορούν να κατασχέσουν την ίδια τη χώρα και τον λαό της. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πάψουν να τη δανείζουν. Αν συμβεί αυτό, τότε δεν θα μπορέσουν να εισπράξουν τα χρήματά τους. Βέβαια το αρχικό κεφάλαιο το έχουν κιόλας πάρει πίσω όλ’ αυτά τα χρόνια. Αυτό που θα χάσουν είναι τα πανωτόκια που συσσωρεύτηκαν κι έγιναν νέο τοκογλυφικό κεφάλαιο. Στην ουσία, τα χρήματα που παίρνει τώρα η Ελλάδα από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνε κατευθείαν για τα πανωτόκια.
Προκειμένου λοιπόν να ξεφύγει η χώρα από τα κέρατα του πιο πάνω διλήμματος, μπορεί να διαλέξει έναν από τους δύο δρόμους που ξανοίγονται μπροστά της: ο ένας δρόμος είναι να διαγράψει ένα μέρος του χρέους, το λεγόμενο «κούρεμα» (η Αργεντινή είχε κουρέψει το χρέος της κατά 70%) και ν’ αποπληρώσει το υπόλοιπο. Ο άλλος δρόμος είναι η σεισάχθεια, δηλ. να τινάξει από πάνω της όλο το τοκογλυφικό χρέος και να επιστρέψει στη δραχμή.
Παρένθεση: «Σεισάχθεια» σημαίνει «απόσειση τους άχθους», δηλ. «τίναγμα του χρέους». Η ιδέα της σεισάχθειας πάει πίσω στον σοφό Σόλωνα (είναι αυτός που είπε το περιβόητο «γηράσκω αεί πολλά διδασκόμενος»), ο οποίος με νομοθετική ρύθμιση κατάργησε τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη και απελευθέρωσε τους υπερχρεωμένους πολίτες που είχαν χάσει την προσωπική τους ελευθερία και είχαν καταντήσει δούλοι των δανειστών τους. Κλείνει η παρένθεση.
Με την επιστροφή στη δραχμή η Ελλάδα παύει ν’ αποπληρώνει το συσσωρευμένο τοκογλυφικό χρέος των 300 δις ευρώ, δεν βγαίνει στις αγορές για νέα δάνεια, εθνικοποιεί την Τράπεζα της Ελλάδος (που σήμερα είναι ιδιωτική, ανεξέλεγκτη ανώνυμη εταιρεία, με κρατικό μετοχικό κεφάλαιο μόλις 8%), αυξάνει τις εξαγωγές των προϊόντων της, αφού πρώτα μειώσει τις τιμές, και γίνεται κυρίαρχος της οικονομίας της. Όνειρο θερινής νυκτός; Ίσως. Αλλά δεν βλάπτει να βλέπει κανείς όνειρα…
